Τα «όπλα» του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί δεν τα παραδίδει

Τα «όπλα» του ΣΥΡΙΖΑ και γιατί δεν τα παραδίδει

Ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια από τις συνεντεύξεις του, προσπαθώντας να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνος για το σύστημα και ότι δε θα απογοητεύσει το λαό έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η δική μας Αριστερά δε θα παραδώσει τα όπλα της». Το ερώτημα που μπαίνει είναι τι όπλα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ποιανού υπηρεσία είναι και γιατί δε θα τα παραδώσει.

Κατ' αρχάς, στην περίπτωσή του, η αστική τάξη με τίποτα δε θα ήθελε να παραδώσει τα όπλα του. Αντίθετα, θέλει να τα κρατήσει και να τα «φυλάει σαν τα μάτια του», γιατί είναι όπλα - εφεδρείες που η ίδια η αστική τάξη μπορεί κάποια στιγμή να τον καλέσει να τα χρησιμοποιήσει για να τη βγάλει από ενδεχόμενη δύσκολη θέση. Ασε που πολλά απ' αυτά τα όπλα ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ τα χρησιμοποιεί για να κουκουλώνει, να αποκρύβει από το λαό τις βασικές αιτίες που είναι υπεύθυνες για τα βάσανά του. Τι άλλο π.χ. εκτός από κουκούλωμα μπορεί να είναι η προσπάθεια που έκανε και κάνει, να ερμηνεύει δηλαδή την ίδια την καπιταλιστική κρίση σαν κρίση που απορρέει από όποια αιτία μπορεί να φανταστεί κανείς εκτός από την πραγματική; Ολα τα όπλα τα δοκίμασε: «Κρίση που προκάλεσαν τα «golden boys», «κρίση του καζινοκαπιταλισμού», «κρίση του τραπεζικού συστήματος», «κρίση χρέους» και πάει λέγοντας. Ολες οι κατά καιρούς ερμηνείες που έχει υιοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για την καπιταλιστική κρίση παραπέμπουν στην ουσία σ' ένα και μόνο ζήτημα.

Δεν φταίει ο καπιταλισμός, αλλά οι κατά καιρούς στρεβλώσεις του, που προκαλούνται από ανίκανες κυβερνήσεις, που εφαρμόζουν διαχειριστικές λογικές και πολιτικές που «στραβώνουν» το σύστημα. Αρα μια «αριστερή» κυβέρνηση με μια άλλη «αριστερή» διαχείριση θα φέρει το σύστημα στον «ίσιο δρόμο», «στην ευθεία», θα «κουρέψει» τις ακραίες εκφράσεις του μέσα από το δημόσιο έλεγχο π.χ. των τραπεζών, θα βάλει «κανόνες» στις κερδοσκοπικές αγορές κ.λπ. Με δυο λόγια, αυτό που προσπαθεί να μεταδώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα λαϊκά στρώματα, αλλά χωρίς να το λέει ανοιχτά (γιατί θέλει να ντύνεται με «ριζοσπαστικά - επαναστατικά» συνθήματα και εκφράσεις) είναι ότι αυτός σαν αριστερή κυβέρνηση θα βάλει τον καπιταλισμό να δουλέψει προς όφελός τους.

Η προσπάθεια αυτή από μόνη της είναι μια μεγάλη υπηρεσία στην αστική τάξη που έχει κάθε λόγο να κρύβει από το λαό ότι ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει στο γενετικό του σύστημα τις κρίσεις και ότι η όποια ανάπτυξη γίνει, όταν και για όσο διάστημα βγει από την κρίση, δεν μπορεί να ικανοποιεί και τις ανάγκες αυτής της τάξης και τις ανάγκες του λαού. Αυτή, λοιπόν, η προσπάθεια που 'κανε ο ΣΥΡΙΖΑ να πείσει και μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα της εργατικής τάξης, τους εργαζόμενους ότι «μπορούν και ΜΑΖΙ με τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ» αρκεί να έχουν μια αριστερή κυβέρνηση είναι το βασικό όπλο που διαθέτει για να γίνει αποδεκτός και σαν επερχόμενη κυβέρνηση, και καμιά αστική τάξη δε θα του ζητήσει να το παραδώσει. Αντίθετα, θα του ζητά συνεχώς να το χρησιμοποιεί όσο μπορεί για τον αναγκαίο προσανατολισμό του λαού και του κινήματος σ' αυτό το κανάλι. 'Η μήπως θα του ζητήσει να παραδώσει άλλα όπλα που κατά καιρούς χρησιμοποίησε; Για παράδειγμα, προεκλογικό όπλο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι σαν κυβέρνηση θα καταργήσει το Μνημόνιο. Αλλά μετεκλογικά το άλλαξε με άλλο όπλο που λέει ακύρωση - επαναδιαπραγμάτευση, δηλαδή άλλο Μνημόνιο ή Μνημόνιο με άλλο όνομα, αλλά με αριστερή κυβέρνηση.

«Πυροβολούσε» στην αρχή με την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών, λέγοντας ότι όλα τα λεφτά πάνε στη «μαύρη τρύπα» κι όχι στο λαό (λες και μπορούσαν να πάνε). Τώρα με άλλο «όπλο» λέει ΝΑΙ στην ανακεφαλαιοποίηση, γιατί χωρίς τράπεζες δεν μπορεί να γίνει ανάπτυξη (καπιταλιστική εννοείται). Οπως είπε ο πρόεδρος «πρέπει να κρατήσουμε ζωντανό το χρηματοπιστωτικό σύστημα», δηλαδή τους κεφαλαιοκράτες. Αριστερή κυβέρνηση και τραπεζίτες «ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ».

Οπλο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν π.χ. προεκλογικά το «η αριστερή κυβέρνηση θα επαναφέρει τους μισθούς στα προ κρίσης επίπεδα». Μετά τις εκλογές, πήραν άλλο όπλο, που έλεγε, θα υπάρξει «διόρθωση» στους μισθούς εάν κι εφόσον υπάρξει ανάπτυξη και σε βάθος χρόνου. Δηλαδή, ουσιαστικά αυξήσεις δε θα 'χεις, αλλά θα έχεις αριστερή κυβέρνηση.

Προεκλογικό, επίσης, όπλο ήταν ότι η αριστερή κυβέρνηση θα ξεφόρτωνε το λαό από τα χαράτσια. Μετά τις εκλογές κι αυτό το όπλο άλλαξε με άλλο μοντέλο. Δεν καταργούνται τα χαράτσια. Απλά θα παγώσουν. Μέχρι να υπάρξει ανάπτυξη, οπότε θα «ξεπαγώσουν»!! Και για τους άνεργους, θα παγώσουν με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν άλλο εισόδημα! Γιατί αν έχουν, ούτε γι' αυτούς θα παγώσουν!! Δηλαδή, θα τα σέρνει ο λαός στην πλάτη του μέχρι να τα πληρώσει, αλλά με αριστερή κυβέρνηση.

Οπλο, επίσης, ήταν το «μας έβαλαν στο ΔΝΤ που, όπου έχει πάει, έφερε την καταστροφή». Τώρα το νέο όπλο λέει: «ΝΑΙ στην πρόταση του ΔΝΤ για επιπλέον "κούρεμα" του χρέους» που βέβαια θα φέρει νέα βάρη για το λαό, όπως και το προηγούμενο «κούρεμα», αλλά με αριστερή κυβέρνηση.

Ολα αυτά, το «μοντέλα όπλων» που, κατά καιρούς κι ανάλογα με την περίπτωση, χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν σ' ένα και μοναδικό οπλοστάσιο της διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Το οπλοστάσιο απ' όπου προμηθεύονται όπλα για τον αποπροσανατολισμό του λαού, όλα εκείνα τα κόμματα που στόχο κι όνειρό τους είναι να βρεθούν σε κυβερνητική θέση κι από αυτή να δώσουν τη δική τους συμβολή για τη διαιώνιση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, τα «όπλα» του εμφανίζονται υπέρ του λαού, ενώ είναι αστικά, και μάλιστα παλιά αστικά όπλα, που εμφανίζονται σαν δήθεν σύγχρονα μοντέλα. Είναι όπλα, με τα οποία προσπαθούν να αφοπλίσουν το λαό και το κίνημά του. Μ' αυτά τα όπλα, δίνει εξετάσεις και διαπιστευτήρια ακόμα και στην πολιτική και επιχειρηματική ελίτ των ΗΠΑ, ανακηρύσσοντας την πολιτική Ομπάμα σαν πολιτική διαχείρισης της κρίσης που πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Και μάλιστα από «αριστερή κυβέρνηση». Τι να πει κανείς! Φαίνεται πως είτε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει προσχωρήσει στις «αριστερές» ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ ή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη γίνει αποδεκτός από τους Αμερικανούς γιατί οι ιδέες του δεν είναι ούτε καν αριστερές και τα όπλα του καθόλου επικίνδυνα γι' αυτούς και τα συμφέροντά τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, δεν έχει κανένα λαϊκό όπλο για να παραδώσει στην αστική τάξη. Αντίθετα ό,τι όπλα διαθέτει είναι παρμένα από το οπλοστάσιό της, με στόχο να θολώσει τα νερά, να στρέψει το λαό πέρα από τις πραγματικές αιτίες που τον οδηγούν στην απόγνωση. Κυρίως να εμποδίσει το λαϊκό - εργατικό κίνημα να δει τον πραγματικό εχθρό, τον πραγματικό του αντίπαλο και να συγκρουστεί μαζί του. Ο λαός έχει τα δικά του όπλα. Την ταξική οργάνωση και πάλη του. Την ταξική Λαϊκή Συμμαχία του εργάτη - του αυτοαπασχολούμενου - του φτωχού αγρότη, της νεολαίας. Τη μοναδική συμμαχία που είναι ικανή μέσα από την αδιάκοπη πάλη για τα λαϊκά προβλήματα να αναμετρηθεί με την αντιλαϊκή συμμαχία κυβέρνησης - Ευρωπαϊκής Ενωσης - μονοπωλίων, να συγκρουστεί μαζί της και να νικήσει. Αυτά τα όπλα φοβάται η αστική τάξη και γι' αυτό τα πολεμάει με νύχια και με δόντια.

Γιώτης ΣΑΝΤΖΑΡΙΔΗΣ