Ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε

Ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε

Σοβιετική αφίσα με θέμα την οικοδόμηση του σοσιαλισμού

Τη Δευτέρα 25/2 πραγματοποιήθηκαν στη Μόσχα οι εργασίες του «στρογγυλού τραπεζιού», που διοργάνωσε τοΚομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), με θέμα: «Ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε», με τη συμμετοχή των ξένων αντιπροσωπειών, που συμμετείχαν στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΡΟ.

Να θυμίσουμε ότι τον περασμένο Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα, με πρωτοβουλία αυτού του κόμματος, διεθνές σεμινάριο με θέμα: «Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σήμερα και αύριο». Σε εκείνο το σεμινάριο είχαν πάρει μέρος εκπρόσωποι των ΚΚ Βιετνάμ, ΚΚ Βραζιλίας, ΚΚΕ, ΚΚ Ινδίας, ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό), ΚΚ Κίνας, ΚΚ Κούβας, Λιβανέζικου ΚΚ, ΚΚ Ουκρανίας, Πορτογαλικού ΚΚ, ΚΚ Ρωσικής Ομοσπονδίας, ΚΚ Τσεχίας - Μοραβίας, ενώ αυτή τη φορά η σύνθεση ήταν πολύ ευρύτερη, μιας και έλαβαν μέρος αντιπροσωπείες 95 Κομμουνιστικών, Εργατικών και άλλων κομμάτων, που τις δύο προηγούμενες μέρες είχαν παρακολουθήσει το Συνέδριο του ΚΚΡΟ.

Σημαντική η συνεισφορά των Συναντήσεων των ΚΚ

Ενα πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από τη νέα αυτή εμπειρία συμμετοχής στις εργασίες του «στρογγυλού τραπεζιού» του ΚΚΡΟ, είναι πως παραμένει ουσιαστική η σημασία των διεθνών Συναντήσεων των ΚΚ, κάτι που φάνηκε στην τελευταία δραστηριότητα, στην οποία συμμετείχαν και δυνάμεις, που απροκάλυπτα διακηρύσσουν τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, όπως το κόμμα «Αριστερά» της Γερμανίας. Δεν υπάρχει κανένα νόημα συζήτησης, πολύ περισσότερο διερεύνησης κοινού τόπου με τέτοιες δυνάμεις που επιδιώκουν την ενσωμάτωση του κομμουνιστικού κι εργατικού κινήματος στο σύστημα. Αντίθετα, απαιτείται από τα κομμουνιστικά κόμματα που δεν έχουν εγκαταλείψει τις αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, η όξυνση της αντιπαράθεσης και της πολεμικής με αυτές τις δυνάμεις, που στο όνομα της «αριστεράς» επιδιώκουν τον εγκλωβισμό των εργατικών λαϊκών μαζών σε «συνταγές» που αποτελούν «γιατροσόφια» για τις βαριές «ασθένειες» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που βιώνουμε.

Να γιατί το ΚΚΕ επιμένει πως οι Διεθνείς Συναντήσεις των Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, που ξεκίνησαν από την Αθήνα πριν 15 χρόνια, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, πρέπει να διατηρηθούν ως συναντήσεις των κομμουνιστών κι όχι γενικά των «αριστερών» δυνάμεων.

Διαπάλη στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος

Ενα δεύτερο συμπέρασμα, που μπορεί να βγει από τις εργασίες και του τελευταίου «στρογγυλού τραπεζιού», είναι πως στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος συνεχίζεται η ιδεολογική, πολιτική κι οργανωτική κρίση, που έχει οδηγήσει πολλά ΚΚ σε «μετάλλαξη», σε παραίτηση από τις αρχές, την ιδεολογία μας, τα σύμβολά μας. Αλλωστε, πρόσφατα στο συνέδριό του το Γαλλικό ΚΚ, που, εδώ και χρόνια βρίσκεται στη γραμμή της μετάλλαξης και της λεγόμενης «ενότητας της αριστεράς», παραιτήθηκε και από το σφυροδρέπανο. Εννοείται πως τέτοιου είδους «ΚΚ», που έχουν απολέσει επί της ουσίας το χαρακτήρα τους δεν μπορούν να συμβάλουν στον προβληματισμό για τις αιτίες της ανατροπής και το ζήτημα της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής οικοδόμησης, αφού είναι «φορείς» αστικών αντιλήψεων μέσα στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος.

Από τη μεριά του ΚΚΕ, τονίσαμε στο «στρογγυλό τραπέζι» πως, μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη, το ΚΚΕ παρά τις δυσκολίες, «διατήρησε την κομμουνιστική του ταυτότητα: την πίστη του στη μαρξιστικό - λενινιστική κοσμοθεωρία και στην αναγκαιότητα της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού, υπερασπίστηκε το σφυροδρέπανο και τα άλλα ιστορικά του σύμβολα και ταυτόχρονα ξεκίνησε μια πολύχρονη ερευνητική και εσωκομματική δουλειά για τις αιτίες που οδήγησαν στην ήττα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ. Μέσα από αυτήν τη δουλειά, που αποκρυσταλλώθηκε στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας, το Κόμμα μας εμπλούτισε και την αντίληψή του για το σοσιαλισμό. Εμπλουτισμός, που με τη σειρά του εκφράζεται στο νέο σχέδιο Προγράμματος του Κόμματός μας, που θα απασχολήσει σε έναν περίπου μήνα το 19ο Συνέδριό μας».

Υπεράσπιση ή απόρριψη του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε;

Σημειώσαμε πως «σήμερα είμαστε "ένα βήμα" μπρος, σε σχέση με τους επαναστάτες πριν τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Κι αυτό γιατί υπάρχει σήμερα η τεράστια εμπειρία, θετική κι αρνητική, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ενωση, στην Ανατολική Ευρώπη και σε άλλες χώρες. Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις δυνάμεις του λεγόμενου "Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς" (ΚΕΑ), υπερασπίζεται την τεράστια συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης, των άλλων σοσιαλιστικών χωρών στην πρόοδο συνολικά της ανθρωπότητας. Ο σοσιαλισμός που υπήρξε στον 20ό αιώνα μπόρεσε να ικανοποιήσει σημαντικές λαϊκές ανάγκες, που ο καπιταλισμός όχι μόνον δεν μπορεί, αλλά και δε θέλει να ικανοποιήσει.

Αυτή η εμπειρία, η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στον 20ό αιώνα, όχι τυχαία, συγκεντρώνει τη λυσσασμένη επίθεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, της ΕΕ, των ΗΠΑ, αλλά και οπορτουνιστικών δυνάμεων, με "κοινό παρονομαστή" την επίθεση στο πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν, που ήταν επικεφαλής του ΚΚ και του σοβιετικού κράτους, όταν τέθηκαν οι βάσεις του σοσιαλισμού. Το Κόμμα μας εκτιμά πως αυτή η σοσιαλιστική, σοβιετική εμπειρία πρέπει να μελετηθεί και να αξιοποιηθεί, στο ζήτημα του πώς θα πρέπει να είναι ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε!»

Αναφερόμενοι στις εκτιμήσεις του ΚΚΕ σημειώσαμε πως: «Η ανατροπή του σοσιαλισμού συνέβηκε γιατί σε συνθήκες επιθετικότητας των δυνάμεων του καπιταλισμού, παραβιάστηκαν βασικοί νόμοι της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπως ήταν η αντικατάσταση της δικτατορίας του προλεταριάτου από το λεγόμενο "παλλαϊκό κράτος" και η ενίσχυση των εμπορευματο-χρηματικών σχέσεων τις δεκαετίες μετά το '50».

Επανάσταση ή μεταρρύθμιση;

Στο «στρογγυλό τραπέζι», αναπόφευκτα, προέκυψε το ζήτημα, πώς θα κατακτήσουμε το σοσιαλισμό. Κι εδώ οι απαντήσεις των κομμάτων χωρίστηκαν στα δύο, αφού προέκυψε, επί της ουσίας, το ζήτημα επανάσταση ή μεταρρύθμιση;

Από τη μεριά μας, τονίσαμε πως «το ΚΚΕ έχει καταλήξει πως ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν μπορεί να προκύψει με τον αστικό κοινοβουλευτισμό, μέσα από "αριστερές - πατριωτικές κυβερνήσεις", που διαχειριζόμενες τον καπιταλισμό, θα προωθήσουν τη "σταδιακή" διόρθωση, "εκδημοκρατισμό", "εξανθρωπισμό" του καπιταλισμού, χωρίς σοσιαλιστική επανάσταση, χωρίς την καταστροφή των αστικών κρατικών δομών, χωρίς την οικοδόμηση νέων, λαϊκών οργάνων εξουσίας».

Για τις αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης

Στη διάρκεια του «στρογγυλού τραπεζιού» υπήρξαν τοποθετήσεις, που, επί της ουσίας, αμφισβητούσαν τις αρχές της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, πότε στο όνομα των λεγόμενων «εθνικών ιδιαιτεροτήτων» και πότε στην ανάγκη «ανανέωσης» του σοσιαλισμού.

Σημειώσαμε πως για το ΚΚΕ «η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι μια ενιαία διαδικασία, η οποία ξεκινά με την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Το κόμμα μας έχει διαφορετική αντίληψη από εκείνα τα κόμματα, που στο όνομα των "εθνικών ιδιαιτεροτήτων" ή του "σοσιαλισμού του 21ου αιώνα" παραιτούνται από θεμελιακά γνωρίσματα της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας. Κατά την εκτίμησή μας ο σοσιαλισμός ως πρώτη βαθμίδα του κομμουνιστικού κοινωνικό-οικονομικού σχηματισμού δεν είναι αυτόνομος σχηματισμός, είναι ο ανώριμος κομμουνισμός. Ισχύει ο βασικός νόμος του κομμουνιστικού τρόπου παραγωγής: Σχεδιασμένη παραγωγή για τη διευρυμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών».

Αναφερθήκαμε στα βασικά χαρακτηριστικά της σοσιαλιστικής κοινωνίας: Την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, τον εργατικό - λαϊκό έλεγχο, περιγράφοντας την αντίληψη του ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική Ελλάδα, όπως αυτή παρουσιάζεται στις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος και κλείσαμε την παρέμβασή μας ως εξής:

«Οι κομμουνιστές της Ελλάδας κρατάμε στην καρδιά μας ζωντανό το μαζικό ηρωισμό των προλεταρίων, που εφόρμησαν στα "Χειμερινά Ανάκτορα", των κομμουνιστών και κομσομόλων, που, μέσα σε πρωτόγνωρες ιστορικές συνθήκες, συνέτριψαν την αντεπανάσταση και έθεσαν τις βάσεις της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, των κόκκινων στρατιωτών, που συνέτριψαν τις ναζιστικές ορδές! Οι θυσίες και οι αγώνες τους δεν πήγαν χαμένοι. Τροφοδοτούν και εμψυχώνουν τους κομμουνιστές όπου Γης, όλες τις δυνάμεις που πασχίζουν για την επαναστατική ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος».

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, όπως είναι γνωστό, το ΚΚΕ υποστηρίζει ανοιχτά την αναγκαιότητα του κομμουνιστικού πόλου ανάμεσα σε Κομμουνιστικά Κόμματα, που προσεγγίζουν στις ιδεολογικές και πολιτικές τους απόψεις, που υπερασπίζονται το μαρξισμό - λενινισμό και την προσφορά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, καθώς και την αναγκαιότητα της πάλης για το σοσιαλισμό. Ενα πρώτο βήμα είναι το περιοδικό «Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση» (ΔΚΕ) που εκφράζει την αναγκαιότητα συνεργασίας ανάμεσα σε θεωρητικά και πολιτικά περιοδικά Κομμουνιστικών Κομμάτων που έχουν κοινές θέσεις για μια σειρά θεμελιώδη θεωρητικά και ιδεολογικά ζητήματα.

Του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ*
*Ο Ε. Βαγενάς είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων