Οταν τσακώνονται τα βουβάλια...

Οταν τσακώνονται τα βουβάλια...

Ο ερχομός του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ στην Ελλάδα για την προετοιμασία όπως γράφτηκε του ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ τροφοδότησε τα αστικά ΜΜΕ με σχόλια για την οικονομική πολιτική της Γερμανίας και της Ευρωζώνης, σε συσχετισμό με την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας. Αλλωστε δυο μέρες πριν ήταν στην Ελλάδα και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ο οποίος επέμενε στην απαρέγκλιτη εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, το μείγμα της οποίας είναι αυτό που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρωζώνη, δηλαδή της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ταυτόχρονα πολλά αστικά ΜΜΕ παρουσιάζουν την καπιταλιστική οικονομία των ΗΠΑ σε ανάκαμψη, και μάλιστα σε αντίθεση με την Ευρωζώνη για την οποία, όπως λένε, υπάρχουν εκτιμήσεις αμερικανικών οικονομικών επιτελείων που κάνουν λόγο για μεγαλύτερη «ύφεση» το φθινόπωρο. Ολ' αυτά βεβαίως διανθισμένα με τις δηλώσεις Σόιμπλε ότι δε συζητά για «νέο κούρεμα» του χρέους της Ελλάδας, τις δηλώσεις του ότι η κυβέρνηση έχει κάνει μεγάλα θετικά βήματα και πρέπει να συνεχίσει την πολιτική που εφαρμόζει, ιδιαίτερα στον τομέα των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων γιατί έτσι θα έλθει η ανάπτυξη της καπιταλιστικής της οικονομίας. Με σχόλια ακόμη ότι αυτή η πολιτική συνεχίζει την κρίση. Ο δε Αμερικανός υπουργός Οικονομικών επίσης εκθείασε τα βήματα στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, μιλώντας και αυτός για τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις, ενώ πρόβαλε ταυτόχρονα την ανάγκη μέτρων για την ανάπτυξη της οικονομίας της Ελλάδας, υπονοώντας ότι με την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη...

Κρατάμε το στοιχείο στο οποίο εστίασαν και οι δύο υπουργοί Οικονομικών, αυτό των αναδιαρθρώσεων στο οποίο συμφωνούν. Αλλωστε ταυτίζονται στο ζήτημα μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης, την ανταγωνιστικότητα κλπ. Σύμφωνα δε με τον Αμερικανό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να βοηθήσει στην αλλαγή πολιτικής της Γερμανίας και της Ευρωζώνης, άλλωστε και ο Μπ. Ομπάμα το προηγούμενο διάστημα και με δεδομένη την επικείμενη συνάντησή του με την Α. Μέρκελ δήλωσε ότι θα φροντίσει να την πείσει για την αναγκαιότητα εφαρμογής οικονομικής πολιτικής σαν τη δική του ως μονόδρομο για την ανάπτυξη.

***

Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα υπάρχει από την εποχή του πρώτου ακόμη μνημονίου, το 2010. Και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, που εκφράζεται ανοιχτά, τόσο μεταξύ ΗΠΑ - Γερμανίας άμεσα, όσο και μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωζώνης, δηλαδή βασικά της Γερμανίας. Η ίδια συζήτηση υπάρχει, αναπαράγεται και εκφράζεται με ένταση και μεταξύ κυβέρνησης - ΣΥΡΙΖΑ. Βεβαίως τα δύο μείγματα πολιτικής δε χωρίζονται με σινικό τείχος, για παράδειγμα και στις ΗΠΑ χρειάστηκαν και πάρθηκαν πέρσι πρόσθετα φορολογικά μέτρα, αλλά και τα αστικά οικονομικά επιτελεία, με αφορμή το πρόγραμμα της Ευρωζώνης για την ανεργία μίλησαν για χαλάρωση της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής. Που σημαίνει ότι η αστική πολιτική παίρνει υπόψη και τις ιδιαιτερότητες κάθε καπιταλιστικής οικονομίας και την όξυνση των ταξικών αντιθέσεων. Η οικονομική κρίση είναι συγχρονισμένη, αλλά το βάθος και ο κύκλος της δεν ταυτίζονται για όλες τις καπιταλιστικές οικονομίες, ενώ η βάρβαρη πολιτική γεννά, εν δυνάμει, λαϊκές αντιδράσεις. Αλλά και τα δύο μείγματα είναι καρμανιόλα για το λαό. Αυτή η διαπάλη εκφράζεται και ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Ο ΣΕΒ, για παράδειγμα, διεκδικεί χρηματοδότηση για την ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ταυτόχρονα ασκεί κριτική στις τράπεζες και στην κυβέρνηση ότι ενώ ενισχύονται με την ανακεφαλαιοποίηση, δε δίνουν κεφάλαια στη βιομηχανία για να έλθει η ανάπτυξη. Ηδη οικονομικά επιτελεία των ΗΠΑ κάνουν λόγο για την ανάγκη να «πέσουν» κεφάλαια στη βιομηχανία, αλλά και για χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας, οι ΗΠΑ το υπολογίζουν στα 20 δισ. ευρώ, εκτιμώντας ότι οι τράπεζες και μετά την ανακεφαλαιοποίηση δε θα καταφέρουν να ρίξουν κεφάλαια στην αγορά. Εκφράζουν επίσης ενδιαφέρον για την τόνωση του τραπεζικού τομέα. Και πιέζουν τη Γερμανία να αντιμετωπίσει τις τράπεζες, ως συνολικό ζήτημα Ευρωζώνης, ώστε να ενισχυθεί ο Νότος και η Ελλάδα. Εχουμε επίσης ξαναπεί ότι υπάρχουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, που καλοβλέπουν ενίσχυση των οικονομικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και μάλιστα ακόμη και με την Ελλάδα εκτός ευρώ (π.χ. εφοπλιστές, ενεργειακοί όμιλοι, εξαγωγείς, τελευταία ενδιαφέρον δείχνουν και οι τραπεζικοί όμιλοι κλπ).

***

Η οξεία αντιπαράθεση σ' αυτήν την υπόθεση έχει σχέση επίσης με το ποια οικονομία θα ισχυροποιηθεί έναντι των ανταγωνιστών, άρα θα κερδίσει μεγαλύτερα μερίδια στην αγορά. Οι ανταγωνιστές δεν είναι μόνο ΗΠΑ - Γερμανία, αλλά και Ιαπωνία, Ρωσία, Κίνα, Βραζιλία κλπ. Οσο για το ενδιαφέρον των ΗΠΑ και Γερμανίας για την οικονομία της Ελλάδας, αφενός υπάρχουν τομείς της που τους ενδιαφέρουν άμεσα (υδρογονάνθρακες, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, υποδομές, γη, τραπεζικός τομέας, τουριστικός τομέας κλπ), αφετέρου η γεωστρατηγική της θέση στην Ανατολική Μεσόγειο. Και η ελληνική κυβέρνηση κάνει τα πάντα για ξένες επενδύσεις. Εδώ πρέπει να εντάξει κανείς το μεταξύ τους καυγά για την οικονομία και την προσπάθεια προσεταιρισμού τμημάτων του κεφαλαίου της Ελλάδας. Η ατζέντα του ταξιδιού του Αντ. Σαμαρά στις ΗΠΑ περιλαμβάνει από την οικονομία ως το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. Σ' αυτά θέλουν οι ΗΠΑ να συμβάλλει η κυβέρνηση σε όφελός τους. Η συνδιαχείριση του Αιγαίου, και λόγω υδρογονανθράκων, και το Κυπριακό διαπλέκονται επίσης. Να μην ξεχνάμε το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», αμερικάνικης έμπνευσης και τις συνέπειές του σε Λιβύη, Αίγυπτο, Συρία κλπ. Μόνο που και αυτά οξύνουν τους ανταγωνισμούς τους.

Η Ελλάδα είναι ήδη πεδίο ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Και αυτοί είναι επικίνδυνοι για το λαό. Καμιά αναμονή για το όφελος των εντός και εκτός Ελλάδας «σωτήρων». Το κεφάλαιο θέλουν τα σώσουν για να εντείνεται η σκλαβιά της εκμετάλλευσης.