Τα «ληγμένα»

Τα «ληγμένα»

Η είδηση που δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης» ήταν σαφής: Από την ερχόμενη Δευτέρα οι επιχειρηματίες θα μπορούν να πωλούν, με κάθε νομιμότητα, τα διάφορα προϊόντα, ακόμα και αν έχει παρέλθει η ημερομηνία που αναφέρεται στη συσκευασία, ως χρόνος μέσα στον οποίο πρέπει να καταναλωθεί το συγκεκριμένο προϊόν. Με απλά λόγια, οι τύποι θα μπορούν να μας πουλάνε και ληγμένα.

Τι σημαίνει «ληγμένα» για το εμπορικό κεφάλαιο, το απαντά άλλο δημοσίευμα του «Ρ». Τον Μάη του 1998, στο πλαίσιο της εφαρμογής των αντιλαϊκών προβλέψεων της «Λευκής Βίβλου», για τις εργασιακές σχέσεις, έγραφε το δημοσίευμα: «Σε όλα τα σούπερ μάρκετ "Ατλάντικ" (...) σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι υπάρχουν ληγμένα προϊόντα, η υπάλληλος που είναι υπεύθυνη για το διάδρομο όπου βρίσκονται τα προϊόντα αυτά, υποχρεώνεται να τα πληρώσει από την τσέπη της».

Οι κυβερνώντες που βεβαίως γνώριζαν το αίτημα των μεγαλεμπόρων για ακύρωση των περιορισμών και ελαστική εφαρμογή των ρυθμίσεων που αφορούν τα ληγμένα προϊόντα, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να τους ικανοποιήσουν και όπως αποκαλύπτει - καταγγέλλει τρίτο δημοσίευμα του «Ρ», στις 17 του Νοέμβρη του 1998, οι υπουργοί της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ «Ξαναζεσταίνουν τις πωλήσεις ληγμένων τροφίμων».

Το πρόβλημα με τα «ληγμένα» δεν είναι σημερινό. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου το είχαν πάντα στην ατζέντα τους και τώρα που κρίνουν ότι οι συσχετισμοί τους ευνοούν, αξίωσαν και ψηφίστηκε η σχετική ρύθμιση που γι' αυτούς είναι ακόμα ένα μέσο για να στηριχτεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Οι κάθε είδους προβληματισμοί του τύπου «μα πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιήσουν τη διακίνηση ληγμένων προϊόντων» αποτελούν καθαρή υποκρισία. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να έχει και πολύ περισσότερο να καλλιεργεί αυταπάτες. Μπροστά στο επιδιωκόμενο κέρδος, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν έχουν τον παραμικρό δισταγμό. Ακόμα και να σου πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσεις. Πολύ περισσότερο που, αν οι λαϊκές οικογένειες καταναλώσουν τα δικά τους ακατάλληλα είδη, αυτοί δε θα πάθουν το παραμικρό.

Η πορεία προς τη νομιμοποίηση της διακίνησης των ληγμένων ήταν προδιαγεγραμμένη. Πρώτα και κύρια επειδή εδώ και καιρό αποτελεί στόχο του κεφαλαίου σε ολόκληρη την ΕΕ, όπου σε πολλές χώρες ισχύει ήδη η σχετική ρύθμιση. Μετά, επειδή -κι αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ούτε δευτερόλεπτο- εδώ μιλάμε για μια κοινωνία που όλα τα τελευταία χρόνια, χάριν του επιχειρηματικού κέρδους, γεννά και αναπαράγει το ένα διατροφικό σκάνδαλο μετά το άλλο, χώρια τα εκατοντάδες ακατάλληλα και επικίνδυνα εμπορικά είδη που κυκλοφορούν στην αγορά. Αυτό που σε όλους εμάς φαίνεται (και είναι) αδιανόητο, για εκείνους που μας έχουν ταΐσει τρελές αγελάδες, κρέας αλόγου για μοσχαράκι, ακατάλληλα κοτόπουλα, τρόφιμα με διοξίνες κ.ο.κ. οι πωλήσεις ληγμένων προϊόντων, ήταν μια ...αναμενόμενη ρύθμιση. Κι ας μιλάμε για είδη που μέχρι σήμερα ο μοναδικός τους προορισμός είναι οι σκουπιδοτενεκέδες.

Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από κυβερνήσεις που υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο. Κάθε ρύθμιση που θα έρχεται σήμερα, αύριο, στο μέλλον, θα είναι χειρότερη από κάθε προηγούμενη. Αυτό υπαγορευει η φιλομονοπωλιακή διαχείριση της κρίσης. Αυτό απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες εξέλιξης του συστήματος. Θέματα όπως η δημόσια υγεία, η ποιότητα ζωής, η καταλληλότητα των τροφίμων που καταναλώνουμε θα μπουν στην ημερήσια διάταξη, όταν θα καταφέρουμε να απαλλαγούμε από την εξουσία τους.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ