Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες
Σκέψεις με αφορμή τις πρόσφατες συλλήψεις μελών και βουλευτών της Χρυσής Αυγής
Ποια είναι αυτή η δικαιοσύνη που άξαφνα μετά από την στυγνή δολοφονία του Παύλου Φύσσα εδέησε να κινηθεί και να "ανακαλύψει" τα εγκληματικά στοιχεία που βαραίνουν τη Χρυσή Αυγή; Πρόκειται άραγε για κάτι νέο και για αυτό τινάζει τα πέτα του σύσσωμος ο δημοσιογραφικός κόσμος; Οι δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι που φιλοξενούσαν στα πάνελ τους τους απολόγητες του Ολοκαυτώματος δικαιούνται άραγε μετά από άρθρα τύπου "Φέρε τη γιαγιά σου στη Χρυσή Αυγή" να δηλώνουν αγανακτισμένοι με την ως τώρα ανοχή των νεοναζί;
Η πραγματικότητα έτσι ωμή και ρεαλιστική όπως είναι, καταδεικνύει ένα και μόνον ένα: Απλά έτυχε να σκοτώσουν έναν Έλληνα την λάθος στιγμή. Χιλιάδες πρέπει να είναι οι καταγγελίες για αλλοδαπούς που έχουν υποφέρει ξυλοδαρμούς και ταπεινώσεις, καταγεγραμμένα περιστατικά όπως αυτό των 20 ξεκοιλιασμένων Πακιστανών που νοσηλεύθηκαν στο Νοσοκομείο Ηρακλείου. Θυμάται κανείς ποιος είναι ο Σαχτζάτ Λουκμάν; Μήπως δεν βρέθηκαν στοιχεία που υποδείκνυαν τη Χρυσή Αυγή στα σπίτια των δολοφόνων του; Απλά ήταν Πακιστανός και απλά το αστικό πολιτικό σκηνικό δεν είχε μεταστραφεί.
Κι ενώ το αίμα του Παύλου Φύσσα δεν έχει στεγνώσει ακόμα, η ελληνική δεξιά του Γκοτζαμάνη και του Μιχαλολιάκου βρίσκει απάνω στο φέρετρό του μια καλή ευκαιρία. Μας θυμίζει την θεωρία των δύο άκρων, την γνωστή εξίσωση σοσιαλισμού με φασισμό, ενώ ευελπιστεί στην επάνοδο των "κουκιών" που ως τώρα ψήφιζαν Χρυσή Αυγή δηλώνοντας "Έτσι για να πέσουν μερικές σφαλιάρες στη Βουλή" και που τώρα τινάζουν τα πέτα τους...
Και για να αντιγράψω τον ποιητή
Φοβάμαι τους αυτόκλητους ήρωες που ενώ ρήμαξαν τον λαό, τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.
Φοβάμαι την "κάθαρση του πολιτικού σκηνικού" όταν οι αιτίες που δημιουργούν τον φασισμό πληθαίνουν και βαθαίνουν
Φοβάμαι όσους στα σφυροδρέπανα βλέπουν σβάστικες και και στους εργάτες φασίστες
Φοβάμαι εκείνη την κουβέντα του Μαρξ για την ιστορία που επαναλαμβάνεται και κυρίως εκείνη την μπυραρία στο Μόναχο που ηρωοποίησε τον τότε φυλακισμένο Χίτλερ, όπως τώρα την "αντισυστημική" Χρυσή Αυγή
Φοβάμαι όσους βγάλαν πωλήσεις από την φωτογραφία ενός παιδιού που ξεψυχούσε στο πεζοδρόμιο
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους
Φέτος φοβήθηκα περισσότερο
Διαμάντης Θεόφιλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου