Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ιμπεριαλιστές και η Συρία
 |
Με δηλώσεις του τις προηγούμενες μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε να αποτραπεί η επέμβαση στη Συρία και να μη συμμετάσχει η Ελλάδα σ' αυτή. Στις ανακοινώσεις του, όμως, και στις δημόσιες παρεμβάσεις των στελεχών του, υπάρχουν αποχρώσεις που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, δεν μπορεί παρά να πατά σε δυο βάρκες, αφού στον πυρήνα της στρατηγικής του βρίσκεται η διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος, που γεννάει τον πόλεμο.
Ορισμένα παραδείγματα: Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στις 27/8/2013, αναφέρεται: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία (...) Αυτό που αποτελεί ζητούμενο είναι η πολιτική επίλυση του ζητήματος με ειρηνικό τρόπο, η ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών».
Αυτά τα λέει σήμερα. Τι έλεγε όμως πριν από λίγο καιρό, όταν οι λεγόμενοι «αντικαθεστωτικοί» εκκολάπτονταν με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η εξωτερική επέμβαση στη Συριά, έστω κι αν δεν είχε πάρει ακόμα το χαρακτήρα της ανοιχτής στρατιωτικής εμπλοκής; Ανατρέχουμε σε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, της 1/8/2001, για τις εξελίξεις στη Συρία:
«Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει σήμερα να εκφράσει την οργή του για την δολοφονική επίθεση του δικτατορικού καθεστώτος του Μπασάρ αλ Ασαντ εναντίον των εξεγερμένων πολιτών της μαρτυρικής πόλης Χάμα. Η συριακή χούντα βάζοντας στο στόχαστρο ακόμα και παιδιά, στερώντας από τον πληθυσμό νερό, τροφή και ηλεκτρικό, αντιμετωπίζει πλέον με μεθόδους γενοκτονίας την πολύμηνη ηρωική εξέγερση του συριακού λαού για δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη. Μια εξέγερση που αποτελεί βασικό κρίκο στην αλυσίδα των αραβικών εξεγέρσεων που ξεκίνησαν τον περασμένο Δεκέμβρη από την Τυνησία και εξαπλώνονται τώρα έως και το κράτος του Ισραήλ.
Στο πλαίσιο πάντα των αρχών του διεθνούς δικαίου (...) συντονιζόμαστε με τον εξεγερμένο λαό της Συρίας, ζητώντας μαζί του εδώ και τώρα την παραίτηση τη αιματοβαμμένου καθεστώτος».
Διευκρινίζοντας ακόμα παραπέρα τη θέση τους, την ίδια μέρα, η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη τότε της Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπεύθυνη του τομέα εξωτερικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, έλεγε σε δήλωσή της: «Πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας" (...) η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά (...) ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης». Λίγες μέρες αργότερα, στις 19/8/2011, η ίδια επανήλθε για να δηλώσει: «(...) Η ΕΕ οφείλει να πρωτοστατήσει σε ένα ενιαίο διπλωματικό μέτωπο, που θα δώσει στον πρόεδρο Ασαντ να καταλάβει ότι έχει έλθει η ώρα των τίτλων του τέλους».
Ζητούσε, δηλαδή, από την ΕΕ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς των ιμπεριαλιστών, να αναλάβουν δράση εναντίον της συριακής κυβέρνησης και να στηρίξουν με κάθε μέσο τη συριακή αντιπολίτευση, δηλαδή τους λεγόμενους «αντικαθεστωτικούς», τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η ΕΕ, μαζί με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία, στήριζαν ανοιχτά και εξόπλιζαν διάφορες μισθοφορικές ομάδες, που καμία σχέση δεν έχουν με το συριακό λαό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούσε στην ουσία τα ίδια προσχήματα, που επικαλούνται σήμερα οι ιμπεριαλιστές για τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Υιοθετούσε τα επιχειρήματα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι οποίοι ενοχοποιούν τη συριακή κυβέρνηση, προκειμένου να εξαπολύσουν μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στο όνομα δήθεν της προστασίας του συριακού λαού, όπως έκαναν στο παρελθόν στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Αθώα του αίματος η αστική τάξη
Ακόμα και τώρα, όμως, που όλα τα παραπάνω αποκαλύπτονται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να αλείβει βούτυρο στο ψωμί της προπαγάνδας των ιμπεριαλιστών, τους οποίους μάλιστα αναγορεύει σε δύναμη «εκδημοκρατισμού» της Συρίας! Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω απόσπασμα από την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της ΚΕ του κόμματος το περασμένο Σάββατο, 31/8/2013:
«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι τα ισχυρότερα κράτη του κόσμου δεν έχουν άλλο τρόπο να πιέσουν για τον εκδημοκρατισμό της Συρίας, εκτός από τους βομβαρδισμούς.Να αναλάβουμε λοιπόν διεθνείς πρωτοβουλίες για Διεθνείς διασκέψεις για την πολιτική επίλυση. Να γίνουμε γέφυρα ειρήνης ανάμεσα στους λαούς και όχι προγεφύρωμα πολεμικών επιχειρήσεων της στρατιωτικής μηχανής των ισχυρών».
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξωραΐζει στην πραγματικότητα τους ιμπεριαλιστές, παρουσιάζοντας την απόφασή τους να χτυπήσουν τη Συρία σαν μέσο για τον «εκδημοκρατισμό» της, για τον οποίο όμως, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχουν εξαντληθεί όλα τα πολιτικά μέσα πίεσης. Θεωρεί, δηλαδή, ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν καθήκον να επεμβαίνουν για να «εκδημοκρατίσουν» χώρες όπως η Συρία, αλλά διαφωνεί ότι αυτό πρέπει να γίνει στην παρούσα φάση με άμεση στρατιωτική επέμβαση.
Με τον ίδιο τρόπο που πάει να μετριάσει τις ευθύνες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, πάει να βγάλει λάδι και την ντόπια αστική τάξη για την επιλογή της να συμμετάσχει στον επικείμενο πόλεμο. Είπε ο Αλ. Τσίπρας στην ίδια ομιλία: «Σε όλες τις κυρίαρχες χώρες, το κοινοβούλιο ή ακόμα και ο λαός έχουν τον τελευταίο λόγο για κρίσιμες αποφάσεις (...)Η χώρα μας όμως στερείται κυριαρχίας.(Ο λαός) δεν θέλει την Ελλάδα πρόθυμο σύμμαχο σε πολεμικές επιχειρήσεις στη γειτονιά μας,πόσο δε μάλλον σε επιχειρήσεις που στερούνται διεθνούς νομιμοποίησης, χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ και κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου.
Ο λαός μας θέλει την Ελλάδα πρωταγωνιστή της Ειρήνης στην ευαίσθητη περιοχή μας, και σταθερό εκφραστή του Διεθνούς Δικαίου (...)Αντί να παίζει (η κυβέρνηση) το θλιβερό ρόλο του πρόθυμου και υπάκουου μαθητή προς πάσα κατεύθυνση,καλό θα ήταν να αφουγκραστεί τα αισθήματα του Ελληνικού λαού και να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της χώρας».
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την κυβέρνηση σαν να σέρνεται από τους ιμπεριαλιστές σύμμαχους της στον πόλεμο, επειδή είναι «άβουλη» και υποτελής. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Η Ελλάδα συμμετέχει στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και στις επεμβάσεις τους για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης. Για τα δικά της συμφέροντα στην περιοχή και για την αναβάθμιση του ρόλου της έναντι άλλων περιφερειακών ανταγωνιστών, όπως η Τουρκία, ετοιμάζεται τώρα να εμπλακεί ενεργά στην επίθεση στη Συρία.
Σε όλη του την ομιλία, ο Αλ. Τσίπρας δε βρήκε μια λέξη να πει για την ντόπια πλουτοκρατία, τα συμφέροντα της οποίας επιβάλλουν τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Την αθώωσε πλήρως, επειδή τις δικές της υποθέσεις θέλει να διαχειριστεί κι αυτός σαν κυβέρνηση.
Τι λέει και τι εννοεί;
Ο καημός του ΣΥΡΙΖΑ για τον «εκδημοκρατισμό» της Συρίας και άλλων χωρών, με παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν είναι τωρινός. Σε ανακοίνωσή του στις 26/8/2013, ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε την κυβέρνηση «να διαβεβαιώσει τον ελληνικό λαό ότι όχι μόνο θα αρνηθεί τη χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας για μια επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία, αλλά ότι θα αντιταχθεί σε κάθε σχέδιο για στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή».
Εκτιμούσε ακόμα ότι «ένας νέος πόλεμος στην πολύπαθη Μέση Ανατολή θα έχει καταστροφικές συνέπειες, ενώ σε καμία περίπτωση δεν διασφαλίζει τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας. Αυτό που αποτελεί ζητούμενο είναι η πολιτική επίλυση του ζητήματος με ειρηνικό τρόπο, η ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών, η διασφάλιση των θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων του συριακού λαού (...)».
Ο πόλεμος στη Συρία, ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δε διασφαλίζει τα στρατηγικά συμφέροντα της Ελλάδας στην περιοχή. Ποια είναι αυτά; Γιατί ποιον ανησυχεί; Το συμφέρον της ντόπιας αστικής τάξης σίγουρα δεν είναι ίδιο με αυτό του λαού. Η ντόπια αστική τάξη ήταν πάντα επιθετική απέναντι σε άλλους λαούς και το ίδιο κάνει και τώρα, βαθαίνοντας τη συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει, επίσης, εκλογές στη Συρία, προκειμένου να αποκατασταθεί η δημοκρατία. Μήπως τα ίδια δεν έλεγε και για την Αίγυπτο, υμνώντας τότε την «Αραβική άνοιξη»; Μήπως και εκεί δεν έγιναν εκλογές, που ανέδειξαν συντριπτικά τον Μούρσι; Μήπως εκείνος ο «θρίαμβος της δημοκρατίας» τερμάτισε την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Αίγυπτο και τις άλλες χώρες της Β. Αφρικής; Η απάντηση είναι «όχι».
Μια ακόμα επισήμανση: Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεσπαθώνει ενάντια στο ΝΑΤΟ και καλεί την κυβέρνηση να μην παραχωρήσει τη βάση της Σούδας, υπονοώντας ότι αν ήταν ο ίδιος στην κυβέρνηση, θα έβαζε τέτοια εμπόδια στον πόλεμο. Δεν έχουμε καμιά διάθεση να αμφισβητήσουμε τις προθέσεις του. Θυμίζουμε όμως τα παρακάτω, για να προβληματιστεί ο λαός για το τι λέει και το τι πραγματικά εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οταν ο Αλ. Τσίπρας μίλησε στο περίφημο ινστιτούτο Brookings στις ΗΠΑ, εξέφρασε την άποψη ότι μια χώρα «πρέπει να έχει συνέχεια στην εξωτερική πολιτική». Τα ίδια είπε και στη συνάντηση που είχε στη συνέχεια με Αμερικανούς αξιωματούχους στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τους οποίους διαβεβαίωσε ότι «θέλουμε η Ελλάδα να συνεχίσει να είναι σε θέση να παίζει ρόλο σταθεροποιητικό στην περιοχή. Να έχει τη συνέχεια και τη συνέπεια στην εξωτερική πολιτική ώστε να συμβάλλει στη σταθερότητα». Τα περί σταθερότητας αναμασά τώρα και ο Αντ. Σαμαράς...
Συμπληρωματικά στα παραπάνω, οι (φιλο-ΣΥΡΙΖαίοι) οικονομολόγοι Βαρουφάκης και Γκαλμπρέιθ, συνάδελφοι σε αμερικανικό πανεπιστήμιο -ο δεύτερος μάλιστα και στέλεχος του Levy Institute, το οποίο φιλοξένησε τον Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ-, με άρθρο που συνέγραψαν στους (αμερικανικούς) «New York Times», έγραψαν ότι «αν ο Α. Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός δεν θα απειληθούν ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ», αφού «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ ή να διώξει τις αμερικανικές βάσεις (...) Ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να ξεκινήσει διαμάχες με τις ΗΠΑ»...
Συμπέρασμα: Οι αυταπάτες που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επιζήμιες για το λαό και το κίνημα. Η καλύτερη προσφορά στο συριακό λαό, είναι να δυναμώσει ο αντιμονοπωλιακός - αντικαπιταλιστικός αγώνας στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων που γεννά πολέμους και ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο. Οι προτροπές στο λαό να διαλέξει ιμπεριαλιστή για να τον σώσει, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή και τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, είναι μάθημα υποταγής, βγαλμένο από τα εγχειρίδια των αστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου