Διακρατική και εσωτερική καταστολή
Οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε διάφορες χώρες, όπως και στη χώρα μας, δείχνουν ότι οι λαοί δυναμώνουν την πάλη τους. Οι ιμπεριαλιστές βλέπουν τον κίνδυνο αυτή η πάλη να διευρυνθεί και να αμφισβητήσει τα θεμέλια της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας
Η τρομοκρατία, γύρω από την έννοια της οποίας σκόπιμα προσπαθούν να διαμορφώσουν και να συντηρήσουν με κάθε μέσο μια σύγχυση στους λαούς, χρησιμοποιείται για να καλύψει την εγγενή επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού στο εσωτερικό των χωρών και στις διεθνείς σχέσεις. Η ιδεολογική και πολιτική προσπάθεια που καταβάλλεται προς αυτή την κατεύθυνση δεν αρκεί χωρίς την καταστολή, που γίνεται με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας.
Οι περιορισμοί των δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι απαγορεύσεις, η κατάργηση δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών και η στρατιωτικοποίηση των χωρών επεκτείνεται. Το αστικό κράτος έχει προχωρήσει σε νέα φάση ισχυροποίησης και πολλαπλασιασμού της αποτελεσματικότητάς του να καταστέλλει την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και τα νέα τεχνολογικά μέσα που θέτουν στην υπηρεσία τους έχουν δώσει στην καταστολή και στις δυνατότητές της νέες διαστάσεις.
Η προώθηση και υλοποίηση των «αντιτρομοκρατικών» μέτρων μπορεί βέβαια να αποτελεί τη συνέχεια του αυταρχικού κατήφορου στην προσπάθεια επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, συνιστά όμως ένα καινούριο βήμα που συνδέεται όλο και περισσότερο με τις πολεμικές ενέργειες, με την προσπάθεια κατάπνιξης των αντιστάσεων που στρέφονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Αποτελεί μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη και κλιμάκωση του ταξικού πολέμου του πολυεθνικού κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και στην πρωτοπορία της κάθε χώρας, καθώς και στα λαϊκά στρώματα.
Το πρόσφατο παράδειγμα και κυρίως η ιστορική πείρα μάς υποχρεώνει να πάρουμε υπόψη ότι μπροστά στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών δε θα διστάσουν σε τίποτα. Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις είναι χρήσιμο να θυμηθούμε κάποιες παλιότερες σχετικές αναλύσεις και στοιχεία.
Προσεγγίζοντας το ζήτημα ο Λένιν τόνιζε ότι «ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι κατάφωρη παραβίαση κάθε δημοκρατίας» και ότι «ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι τριπλή, μπορεί να πει κανείς, άρνηση της δημοκρατίας: α. κάθε πόλεμος αντικαθιστά τα "δικαιώματα" με τη βία, β. ο ιμπεριαλισμός γενικά είναι άρνηση της δημοκρατίας, γ. ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος εξομοιώνει ολότελα τις δημοκρατίες με τις μοναρχίες».
Δεκατρία χρόνια αργότερα, η απόφαση του 6ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς σημείωνε ανάμεσα στα άλλα ότι λαμβάνονται μέτρα «για να στρατιωτικοποιηθούν οι πληθυσμοί και η οικονομική ζωή», ψηφίζονται «καινούριοι αντιδραστικοί στρατιωτικοί νόμοι... Και ενώ οι ιμπεριαλιστές εξακολουθούν τους εξοπλισμούς τους, και τις προετοιμασίες τους για τον πόλεμο, αναγκαίες για την εξωτερική τους πολιτική, σύγχρονα εντείνουν την αντίδραση στη χώρα τους, στο εσωτερικό. Αν τα μετόπισθεν δεν είναι "ήσυχα", οι ιμπεριαλιστές δε θα μπορέσουν να κάμουν πόλεμο. Η μπουρζουαζία παίρνει όλα τα αναγκαία μέτρα για να προλάβει μια οποιαδήποτε οργάνωση, αντίσταση των εργατών ενάντια στην πολεμική της πολιτική. Για να εξασφαλίσει αυτή την "κάλυψη των νώτων της", η μπουρζουαζία παίρνει διάφορα μέτρα, όπως είναι οι νόμοι περί συνδικάτων στην Αγγλία, στη Νορβηγία, η υποχρεωτική διαιτησία στη Γερμανία.., τα φασιστικά συνδικάτα του ιταλικού κράτους, ο νόμος περί στρατιωτικοποίησης των συνδικάτων εν καιρώ πολέμου στη Γαλλία. Ολα αυτά τα μέτρα έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν τη συντριβή με την ένοπλη βία κάθε κίνησης της εργατικής τάξης, μόλις θα έχει κηρυχτεί ο πόλεμος... Οι καταδιώξεις και τα καταπιεστικά μέτρα ενάντια στα κομμουνιστικά κόμματα συστηματικά εντείνονται».
Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν τις γενικότερες κατευθύνσεις, το πώς δηλαδή η σχεδιασμένη οικοδόμηση όλων αυτών των αυταρχικών μηχανισμών μπαίνει στην υπηρεσία των νέων αναγκών καταστολής της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στο έδαφος της γενίκευσης των πολεμικών προετοιμασιών.
Αυταρχικός παροξυσμός στις ΗΠΑ
Μετά τις 11 Σεπτέμβρη, τα αυταρχικά βήματα είναι γρήγορα:
Ψηφίστηκε (με μια μόνο αρνητική ψήφο) νόμος που δίνει υπερεξουσίες στον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αυτό γίνεται σε μια χώρα όπου ήδη ισχύει προεδρικό σύστημα, όπου δηλαδή τα αντιπροσωπευτικά σώματα έχουν μειωμένες εξουσίες και υπάρχει μεγάλος συγκεντρωτισμός.
Πάρθηκαν μέτρα κυβερνητικής λογοκρισίας στα ΜΜΕ, πέρα από το φιλτράρισμα που έτσι κι αλλιώς γινόταν πάντα από τους ιδιοκτήτες και διευθυντές των ΜΜΕ, απαγορεύτηκαν τραγούδια και ταινίες.
Ενισχύθηκαν σε βαθμό παροξυσμού οι αστυνομικοί έλεγχοι. Με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ ουσιαστικά στρατοκρατούνται.
Ευνοήθηκε αντικειμενικά ο αντιαραβικός ρατσισμός, με αποτέλεσμα πάνω από 700 επιθέσεις σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών.
Το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ επεκτείνει τις δυνατότητες του FBI να παρακολουθεί τις επικοινωνίες (τηλέφωνα, internet) μόνο με την αόριστη προϋπόθεση ότι ο παρακολουθούμενος είναι ύποπτος τρομοκρατίας.
Ο στρατός ανέλαβε ευρύτερα καθήκοντα στην υπεράσπιση της δημόσιας τάξης στο εσωτερικό της χώρας, προφανώς κατά του εχθρού - λαού.
Οι μετανάστες που θεωρούνται ύποπτοι συμμετοχής σε τρομοκρατικές οργανώσεις και ενέργειες θα μπορούν να κρατούνται χωρίς κατηγορία επί μια βδομάδα και να υφίστανται έτσι κακομεταχείριση και σωρεία πιέσεων και εκβιασμών. Το αρχικό νομοσχέδιο προέβλεπε επ' αόριστον κράτηση!
Δημιουργήθηκε νέο υπερυπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας σε μια προσπάθεια ισχυροποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών. Υπουργός ανέλαβε ο Τομ Ριτζ, βετεράνος του Βιετνάμ, ο οποίος ως πρώην κυβερνήτης της Πενσυλβάνια έχει υπογράψει τη θανατική καταδίκη του πολιτικού κρατούμενου Μουμία Αμπού Τζαμάλ.
Ολα αυτά γίνονται, βέβαια, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, μιας έννοιας - λάστιχο, που στόχο της έχει στο βάθος το χαρακτηρισμό και τη δίωξη των λαϊκών κινημάτων ως τέτοιων. Μην ξεχνάμε δύο, από τα πολλά, διαφωτιστικά παραδείγματα: Το ρατσιστικό καθεστώς στη Ν. Αφρική δίωκε όσους αγωνίζονταν για την κατάργηση του απαρτχάιντ με το νόμο για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το ίδιο το αιμοσταγές φασιστικό καθεστώς του Σομόζα στη Νικαράγουα φυλάκιζε και δολοφονούσε τους αγωνιστές της δημοκρατίας, ισοπέδωνε ολόκληρες φτωχογειτονιές, βασισμένο στο νόμο για την προστασία της χώρας από την τρομοκρατία!
Επιτάχυνση του αυταρχισμού στην ΕΕ
Υστερα από το τεράστιας έκτασης, πολυσήμαντης ερμηνείας και αρνητικών συνεπειών σε βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον, στο επίπεδο της ΕΕ δρομολογούνται ραγδαίες επιβαρυντικές, για τα κοινωνικά, δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες των λαών, εξελίξεις. «Σαν έτοιμη από καιρό» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις αμέσως επόμενες μετά το χτύπημα μέρες ετοίμασε ένα κείμενο με προτάσεις για τη συγκρότηση ενιαίας ευρωπαϊκής «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας και για τη στενότερη δυνατή συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ.
Στις 20/9 συνήλθε το Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και αποδέχτηκε απολύτως το σχέδιο της Επιτροπής. Σύμφωνα μ' αυτό, βάση του ευρωτρομονόμου θ' αποτελέσουν πράξεις ατόμων ή ομάδων που έχουν στόχο «να απειλήσουν, να βλάψουν βαρύτατα ή και να καταστρέψουν τις πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές των κρατών αυτών»! Αρα ποινικοποιείται πλήρως η πολιτική αντιιμπεριαλιστική δράση! Παράλληλα, κύριο συντονιστικό όργανο των αστυνομιών των χωρών - μελών καθιερώνεται η EUROPOL. Μέσα σ' αυτήν ιδρύεται και ειδικότερη «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία. Αμερικανοί αξιωματούχοι θα συμμετέχουν ενεργά στις συνεδριάσεις αυτής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της EUROPOL. Θα ανοιχτεί χωρίς περιορισμούς η ροή πληροφοριών προς τις ΗΠΑ, ακόμη και των «προστατευόμενων» προσωπικών δεδομένων, καθώς και των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και κάθε μορφή ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Στην EUROPOL δίνεται νομοθετικά απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αρμοδιοτήτων να μπαίνει και να επιχειρεί μέσα στο έδαφος όλων των κρατών - επαρχιών της ΕΕ.
Στον τομέα του νομικού και δικαστικού πλαισίου η Επιτροπή και οι 15 υπουργοί δέχονται την πρόταση της Επιτροπής για τη νομοθέτηση «ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης και παράδοσης» των κατά τις μυστικές υπηρεσίες όποιας χώρας και της EUROPOL ύποπτων για τρομοκρατικές πράξεις. Επίσης το Συμβούλιο των Υπουργών δέχεται έναν ορισμό της «τρομοκρατίας», έναν πίνακα «τρομοκρατικών πράξεων» που έχει καταρτίσει η Επιτροπή, καθώς και τα όρια των ποινών ειρκτής 2-20 χρόνια. Τέλος, δέχτηκε το Συμβούλιο των Υπουργών την πρόταση της Επιτροπής να αντικατασταθούν οι παραδοσιακές διαδικασίες έκδοσης καταδίκων και κατηγορουμένων από τη μια χώρα στην άλλη με ένα σύστημα απλής δικαστικής συνεργασίας που θα βασίζεται απλά και μόνο στο «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης - παράδοσης».
Ετσι καταργείται ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας της κατηγορίας ή της καταδίκης του ζητούμενου προσώπου, καθώς και άλλων προϋποθέσεων που κατά τη νομοθεσία μας ελέγχει το Συμβούλιο Εφετών, στο οποίο καλείται και το ζητούμενο πρόσωπο, που έχει και δικαίωμα προσφυγής στον Αρειο Πάγο, και το πρόσωπο αυτό μεταβάλλεται σ' ένα φτερό στον άνεμο της θανάσιμης εμπάθειας κρατών που αδυνατεί να αποκρούσει.
Υστερα από το Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών (και Δημόσιας Τάξης) συνήλθε στην Παρασκευή 23/9 και το Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών, που κι αυτό έκανε δεκτές τις προαναφερόμενες αποφάσεις. Επιτροπή ειδικών έχει εντολή και εργάζεται για να ετοιμάσει νομικής ακρίβειας κείμενο με τις αποφάσεις αυτές μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη, ώστε να εισαχθεί αυτό και να εγκριθεί από το τακτικό Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών με τη λήψη της προεδρίας του Βελγίου, για να ισχύσει από την πρώτη μέρα του νέου έτους 2002.
Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθούν οι διατάξεις αυτού του «νομοθετήματος», που ομόφωνα όλος ο απλός κόσμος το βάφτισε κιόλας «Ευρωτρομονόμο». Οπωσδήποτε κι αυτό θα νομιμοποιεί τη μέγιστη ανά τους αιώνες μαζική τρομοκρατία κατά των λαών.
Από τις παραπάνω εξαγγελίες για το «δίκαιο» και τη «δικαιοσύνη», που το σύστημα επιχειρεί να επιβάλει και στους λαούς της Ευρώπης, προκύπτει ότι με αφορμή και πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας εξαφανίζει και τα τελευταία ίχνη κυριαρχίας και ειρηνικής ζωής, διεκδικήσεων και προόδου των λαών στον τόπο τους. Η οποιαδήποτε εκδήλωση αντίδρασης στην πολιτική των μεγάλων εκμεταλλευτικών συμφερόντων μπορεί, με το συνδυασμό των διατάξεων αυτών, να χαρακτηριστεί «τρομοκρατία» και ο όποιος και με όποια μορφή εμπλεκόμενος, «τρομοκράτης». Αστυνομικοί οποιασδήποτε χώρας μπορούν να αναζητούν αστυνομικά ύποπτους οπουδήποτε, να συλλαμβάνουν πολίτες, να ενεργούν προανακριτικές (τουλάχιστον) πράξεις, παρακολουθήσεις, έρευνες, άντληση πληροφοριών με παγίδευση των προσώπων, της κατοικίας και άλλων χώρων. Μένει να δούμε το Δεκέμβρη λεπτομέρειες για το πού θα φυλακίζονται οι ύποπτοι, πού θα δικάζονται, πώς και κάτω από ποιους όρους θα εξασφαλίζουν νομική συμπαράσταση εμπιστοσύνης.
Τα παραπάνω αναφερόμενα στοιχεία είναι λίγα μόνο από το σύνολο των αποφάσεων που έλαβε το Συμβούλιο των υπουργών. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να καταγραφεί το σύνολο και των αποφάσεων αυτών, αλλά και το σύνολο των δραστηριοτήτων όλων των χωρών και υπηρεσιών της EUROPOL και του προσωρινού οργάνου της EUROJUST, που διεξάγονται και δρουν ακατάπαυστα. Με το κοινό όργανο της ενοποιημένης ευρωπαϊκής δικαιοσύνης το EUROJUST, που συγκροτείται από ανώτερα αστυνομικά όργανα και δικαστές και εισαγγελείς, όπως η δομή του είχε αποφασιστεί τον Οκτώβρη του 1999 στο ενδιάμεσο Συμβούλιο των αρχηγών κρατών στην περίοδο της φινλανδικής προεδρίας, ανατρέπεται ολόκληρο το οικοδόμημα της όποιας «ανεξαρτησίας» της δικαιοσύνης έναντι των καταδιωκτικών και κυβερνητικών αρχών, που ήταν μια σοβαρή εγγύηση για τον ποινικά, ιδίως, διωκόμενο πολίτη. Για τον ελληνικό λαό αυτές οι επιβαρύνσεις και οι κίνδυνοι είναι ακόμα πιο έντονοι, γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δέσμευσε ειδικότερα τη χώρα με τη σύμβαση για τη δικαστική συνδρομή που υπέγραψε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με παρόμοιο και πιο επαχθές περιεχόμενο, και με το παρόμοια δεσμευτικό πρωτόκολλο αστυνομικής συνεργασίας. Με αυτές τις δομές και δεσμεύσεις και την υπεροχή των αστυνομικών δομών για τη συλλογή αποδείξεων ενοχής, με όλες τις αμφιβολίες για τη χάλκευση αποδείξεων και κατασκευή ενόχων ανάλογα με τα πολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις των κυρίαρχων κρατών και συμφερόντων, η δικαιοσύνη μεταβάλλεται απόλυτα σε ουραγό της πιο βάναυσης εκτελεστικής εξουσίας για τη δικαστική νομιμοποίηση της κυρίαρχης και ανεξέλεγκτης κρατικής αστυνομοκρατίας.
Πορεία της καταστολής στην Ελλάδα
Στη χώρα μας έχει σταδιακά αναδιαρθρωθεί και ενισχυθεί ολόκληρος ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους απέναντι στο λαϊκό κίνημα.
1. Με την ενεργό συμμετοχή στο σχεδιασμό, την υλοποίηση και ένταξη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας της χώρας στους νέους διακρατικούς μηχανισμούς που ιδρύθηκαν ή που επαναπροσδιόρισαν τους στόχους τους.
ΝΑΤΟ και νέο δόγμα, αναδιάταξη των ΕΔ της χώρας στις ανάγκες του, μισθοφορικός στρατός.
Δημιουργία συστήματος Σένγκεν.
Δημιουργία της EUROPOL, διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της.
Συμφωνίες αντιτρομοκρατικής συνεργασίας και δικαστικής συνδρομής με ΗΠΑ και άλλες χώρες.
Στο εσωτερικό της χώρας:
α) Με την προώθηση νομοθετημάτων όπως:
Τρομονόμος.
Νομιμοποίηση του φακελώματος.
Μεθοδευμένη προετοιμασία για την απαγόρευση διαδηλώσεων και την περιστολή της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
β) Με ραγδαία αύξηση των δυνάμεων και των δαπανών καταστολής.
Αύξηση του υπάρχοντος προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ.
Ιδρυση νέων κατηγοριών αστυνομικού προσωπικού όπως η «Αστυνομία στόχων» και η «συνοριακή αστυνομία», με δυνατότητα επέκτασης σ' όλη την επικράτεια (!) (6.500 άτομα). Ηδη χρησιμοποιήθηκε ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις.
Συγκρότηση «δημοτικής αστυνομίας» με αστυνομικές αρμοδιότητες, εκπαίδευση και διοίκηση.
Γιγάντωση των εταιριών ιδιωτικής αστυνομίας με αύξηση του προσωπικού τους, διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και του ρόλου τους.
Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί μπαίνουν στην υπηρεσία των νέων αναγκών της «αντιτρομοκρατικής» πάλης, ενώ ταυτόχρονα και οι ΕΔ εντάσσουν πλέον και ανοιχτά στο περιεχόμενό τους τον «εσωτερικό εχθρό», που σήμερα τον ονομάζουν τρομοκρατία.
Δεν είναι τυχαίο ότι μια σειρά ευαίσθητοι χώροι που κρίθηκε ότι απαιτείται προστασία φυλάσσονται από το σύνολο των παραπάνω μηχανισμών και τμήματα των ΕΔ (κοινωφελείς εγκαταστάσεις, δημόσιες επιχειρήσεις, πρεσβείες κ.ά.).
Είναι φανερό ότι στόχος της ραγδαίας επέκτασης της καταστολής σε όλο το ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είναι ούτε έχει καμιά σχέση με την τρομοκρατία. Ερχεται ως συνέχεια του αυταρχικού κατήφορου που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια παίρνοντας νέες διαστάσεις μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ. Στόχος η πρόληψη και καταστολή των λαϊκών αγώνων που ξεσηκώνει η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της κατάργησης κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η πολιτική της έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης όλων των χωρών, το ξεζούμισμα χωρών και λαών που καταδικάζονται στη φτώχεια και στην καθυστέρηση. Οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε διάφορες χώρες, όπως και στη χώρα μας, δείχνουν ότι οι λαοί δυναμώνουν την πάλη τους. Οι ιμπεριαλιστές βλέπουν τον κίνδυνο αυτή η πάλη να διευρυνθεί και να αμφισβητήσει τα θεμέλια της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Απαντούν με καταστολή, μη έχοντας άλλη δυνατότητα να στηρίξουν το άδικο, εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Η ανάγκη του ιμπεριαλισμού να πάρει αυτά τα μέτρα αποτελεί και μια από τις βασικές αιτίες για την κήρυξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου που διεξάγεται. Με τέτοια μέτρα σκοπεύει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να «περάσει» (πιο γρήγορα τώρα) την αντιλαϊκή πολιτική της στην Κοινωνική Ασφάλιση, στο εισόδημα, παντού. Γι' αυτό και τα συνδικάτα (όλες οι λαϊκές οργανώσεις) βρίσκονται μπροστά σε πιο σύνθετα καθήκοντα.
Πηγές:
Β. Ι. Λένιν: «Για τους δίκαιους και άδικους πολέμους», σελ. 64 - 65.
VI Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, «Ο πόλεμος», Αθήνα 1929, σελ. 5 - 6.
Των
Οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε διάφορες χώρες, όπως και στη χώρα μας, δείχνουν ότι οι λαοί δυναμώνουν την πάλη τους. Οι ιμπεριαλιστές βλέπουν τον κίνδυνο αυτή η πάλη να διευρυνθεί και να αμφισβητήσει τα θεμέλια της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας
Η τρομοκρατία, γύρω από την έννοια της οποίας σκόπιμα προσπαθούν να διαμορφώσουν και να συντηρήσουν με κάθε μέσο μια σύγχυση στους λαούς, χρησιμοποιείται για να καλύψει την εγγενή επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού στο εσωτερικό των χωρών και στις διεθνείς σχέσεις. Η ιδεολογική και πολιτική προσπάθεια που καταβάλλεται προς αυτή την κατεύθυνση δεν αρκεί χωρίς την καταστολή, που γίνεται με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας.
Οι περιορισμοί των δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι απαγορεύσεις, η κατάργηση δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών και η στρατιωτικοποίηση των χωρών επεκτείνεται. Το αστικό κράτος έχει προχωρήσει σε νέα φάση ισχυροποίησης και πολλαπλασιασμού της αποτελεσματικότητάς του να καταστέλλει την ανάπτυξη των λαϊκών κινημάτων. Οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και τα νέα τεχνολογικά μέσα που θέτουν στην υπηρεσία τους έχουν δώσει στην καταστολή και στις δυνατότητές της νέες διαστάσεις.
Η προώθηση και υλοποίηση των «αντιτρομοκρατικών» μέτρων μπορεί βέβαια να αποτελεί τη συνέχεια του αυταρχικού κατήφορου στην προσπάθεια επιβολής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, συνιστά όμως ένα καινούριο βήμα που συνδέεται όλο και περισσότερο με τις πολεμικές ενέργειες, με την προσπάθεια κατάπνιξης των αντιστάσεων που στρέφονται ενάντια στην ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Αποτελεί μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη και κλιμάκωση του ταξικού πολέμου του πολυεθνικού κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη και στην πρωτοπορία της κάθε χώρας, καθώς και στα λαϊκά στρώματα.
Το πρόσφατο παράδειγμα και κυρίως η ιστορική πείρα μάς υποχρεώνει να πάρουμε υπόψη ότι μπροστά στην υλοποίηση των σχεδιασμών αυτών δε θα διστάσουν σε τίποτα. Μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις είναι χρήσιμο να θυμηθούμε κάποιες παλιότερες σχετικές αναλύσεις και στοιχεία.
Προσεγγίζοντας το ζήτημα ο Λένιν τόνιζε ότι «ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι κατάφωρη παραβίαση κάθε δημοκρατίας» και ότι «ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι τριπλή, μπορεί να πει κανείς, άρνηση της δημοκρατίας: α. κάθε πόλεμος αντικαθιστά τα "δικαιώματα" με τη βία, β. ο ιμπεριαλισμός γενικά είναι άρνηση της δημοκρατίας, γ. ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος εξομοιώνει ολότελα τις δημοκρατίες με τις μοναρχίες».
Δεκατρία χρόνια αργότερα, η απόφαση του 6ου Συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς σημείωνε ανάμεσα στα άλλα ότι λαμβάνονται μέτρα «για να στρατιωτικοποιηθούν οι πληθυσμοί και η οικονομική ζωή», ψηφίζονται «καινούριοι αντιδραστικοί στρατιωτικοί νόμοι... Και ενώ οι ιμπεριαλιστές εξακολουθούν τους εξοπλισμούς τους, και τις προετοιμασίες τους για τον πόλεμο, αναγκαίες για την εξωτερική τους πολιτική, σύγχρονα εντείνουν την αντίδραση στη χώρα τους, στο εσωτερικό. Αν τα μετόπισθεν δεν είναι "ήσυχα", οι ιμπεριαλιστές δε θα μπορέσουν να κάμουν πόλεμο. Η μπουρζουαζία παίρνει όλα τα αναγκαία μέτρα για να προλάβει μια οποιαδήποτε οργάνωση, αντίσταση των εργατών ενάντια στην πολεμική της πολιτική. Για να εξασφαλίσει αυτή την "κάλυψη των νώτων της", η μπουρζουαζία παίρνει διάφορα μέτρα, όπως είναι οι νόμοι περί συνδικάτων στην Αγγλία, στη Νορβηγία, η υποχρεωτική διαιτησία στη Γερμανία.., τα φασιστικά συνδικάτα του ιταλικού κράτους, ο νόμος περί στρατιωτικοποίησης των συνδικάτων εν καιρώ πολέμου στη Γαλλία. Ολα αυτά τα μέτρα έχουν σκοπό να εξασφαλίσουν τη συντριβή με την ένοπλη βία κάθε κίνησης της εργατικής τάξης, μόλις θα έχει κηρυχτεί ο πόλεμος... Οι καταδιώξεις και τα καταπιεστικά μέτρα ενάντια στα κομμουνιστικά κόμματα συστηματικά εντείνονται».
Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία που δείχνουν τις γενικότερες κατευθύνσεις, το πώς δηλαδή η σχεδιασμένη οικοδόμηση όλων αυτών των αυταρχικών μηχανισμών μπαίνει στην υπηρεσία των νέων αναγκών καταστολής της αντιιμπεριαλιστικής πάλης στο έδαφος της γενίκευσης των πολεμικών προετοιμασιών.
Αυταρχικός παροξυσμός στις ΗΠΑ
Μετά τις 11 Σεπτέμβρη, τα αυταρχικά βήματα είναι γρήγορα:
Ψηφίστηκε (με μια μόνο αρνητική ψήφο) νόμος που δίνει υπερεξουσίες στον Πρόεδρο των ΗΠΑ. Αυτό γίνεται σε μια χώρα όπου ήδη ισχύει προεδρικό σύστημα, όπου δηλαδή τα αντιπροσωπευτικά σώματα έχουν μειωμένες εξουσίες και υπάρχει μεγάλος συγκεντρωτισμός.
Πάρθηκαν μέτρα κυβερνητικής λογοκρισίας στα ΜΜΕ, πέρα από το φιλτράρισμα που έτσι κι αλλιώς γινόταν πάντα από τους ιδιοκτήτες και διευθυντές των ΜΜΕ, απαγορεύτηκαν τραγούδια και ταινίες.
Ενισχύθηκαν σε βαθμό παροξυσμού οι αστυνομικοί έλεγχοι. Με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ ουσιαστικά στρατοκρατούνται.
Ευνοήθηκε αντικειμενικά ο αντιαραβικός ρατσισμός, με αποτέλεσμα πάνω από 700 επιθέσεις σε βάρος ανυποψίαστων πολιτών.
Το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ επεκτείνει τις δυνατότητες του FBI να παρακολουθεί τις επικοινωνίες (τηλέφωνα, internet) μόνο με την αόριστη προϋπόθεση ότι ο παρακολουθούμενος είναι ύποπτος τρομοκρατίας.
Ο στρατός ανέλαβε ευρύτερα καθήκοντα στην υπεράσπιση της δημόσιας τάξης στο εσωτερικό της χώρας, προφανώς κατά του εχθρού - λαού.
Οι μετανάστες που θεωρούνται ύποπτοι συμμετοχής σε τρομοκρατικές οργανώσεις και ενέργειες θα μπορούν να κρατούνται χωρίς κατηγορία επί μια βδομάδα και να υφίστανται έτσι κακομεταχείριση και σωρεία πιέσεων και εκβιασμών. Το αρχικό νομοσχέδιο προέβλεπε επ' αόριστον κράτηση!
Δημιουργήθηκε νέο υπερυπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας σε μια προσπάθεια ισχυροποίησης των κατασταλτικών μηχανισμών. Υπουργός ανέλαβε ο Τομ Ριτζ, βετεράνος του Βιετνάμ, ο οποίος ως πρώην κυβερνήτης της Πενσυλβάνια έχει υπογράψει τη θανατική καταδίκη του πολιτικού κρατούμενου Μουμία Αμπού Τζαμάλ.
Ολα αυτά γίνονται, βέβαια, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, μιας έννοιας - λάστιχο, που στόχο της έχει στο βάθος το χαρακτηρισμό και τη δίωξη των λαϊκών κινημάτων ως τέτοιων. Μην ξεχνάμε δύο, από τα πολλά, διαφωτιστικά παραδείγματα: Το ρατσιστικό καθεστώς στη Ν. Αφρική δίωκε όσους αγωνίζονταν για την κατάργηση του απαρτχάιντ με το νόμο για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το ίδιο το αιμοσταγές φασιστικό καθεστώς του Σομόζα στη Νικαράγουα φυλάκιζε και δολοφονούσε τους αγωνιστές της δημοκρατίας, ισοπέδωνε ολόκληρες φτωχογειτονιές, βασισμένο στο νόμο για την προστασία της χώρας από την τρομοκρατία!
Επιτάχυνση του αυταρχισμού στην ΕΕ
Υστερα από το τεράστιας έκτασης, πολυσήμαντης ερμηνείας και αρνητικών συνεπειών σε βάρος ολόκληρης της ανθρωπότητας χτύπημα της 11ης του Σεπτέμβρη στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον, στο επίπεδο της ΕΕ δρομολογούνται ραγδαίες επιβαρυντικές, για τα κοινωνικά, δημοκρατικά και ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες των λαών, εξελίξεις. «Σαν έτοιμη από καιρό» η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις αμέσως επόμενες μετά το χτύπημα μέρες ετοίμασε ένα κείμενο με προτάσεις για τη συγκρότηση ενιαίας ευρωπαϊκής «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας και για τη στενότερη δυνατή συνεργασία των κατασταλτικών μηχανισμών μεταξύ των χωρών - μελών της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ.
Στις 20/9 συνήλθε το Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και αποδέχτηκε απολύτως το σχέδιο της Επιτροπής. Σύμφωνα μ' αυτό, βάση του ευρωτρομονόμου θ' αποτελέσουν πράξεις ατόμων ή ομάδων που έχουν στόχο «να απειλήσουν, να βλάψουν βαρύτατα ή και να καταστρέψουν τις πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές των κρατών αυτών»! Αρα ποινικοποιείται πλήρως η πολιτική αντιιμπεριαλιστική δράση! Παράλληλα, κύριο συντονιστικό όργανο των αστυνομιών των χωρών - μελών καθιερώνεται η EUROPOL. Μέσα σ' αυτήν ιδρύεται και ειδικότερη «αντιτρομοκρατική» υπηρεσία. Αμερικανοί αξιωματούχοι θα συμμετέχουν ενεργά στις συνεδριάσεις αυτής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της EUROPOL. Θα ανοιχτεί χωρίς περιορισμούς η ροή πληροφοριών προς τις ΗΠΑ, ακόμη και των «προστατευόμενων» προσωπικών δεδομένων, καθώς και των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων και κάθε μορφή ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Στην EUROPOL δίνεται νομοθετικά απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αρμοδιοτήτων να μπαίνει και να επιχειρεί μέσα στο έδαφος όλων των κρατών - επαρχιών της ΕΕ.
Στον τομέα του νομικού και δικαστικού πλαισίου η Επιτροπή και οι 15 υπουργοί δέχονται την πρόταση της Επιτροπής για τη νομοθέτηση «ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης και παράδοσης» των κατά τις μυστικές υπηρεσίες όποιας χώρας και της EUROPOL ύποπτων για τρομοκρατικές πράξεις. Επίσης το Συμβούλιο των Υπουργών δέχεται έναν ορισμό της «τρομοκρατίας», έναν πίνακα «τρομοκρατικών πράξεων» που έχει καταρτίσει η Επιτροπή, καθώς και τα όρια των ποινών ειρκτής 2-20 χρόνια. Τέλος, δέχτηκε το Συμβούλιο των Υπουργών την πρόταση της Επιτροπής να αντικατασταθούν οι παραδοσιακές διαδικασίες έκδοσης καταδίκων και κατηγορουμένων από τη μια χώρα στην άλλη με ένα σύστημα απλής δικαστικής συνεργασίας που θα βασίζεται απλά και μόνο στο «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης - παράδοσης».
Ετσι καταργείται ο δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας της κατηγορίας ή της καταδίκης του ζητούμενου προσώπου, καθώς και άλλων προϋποθέσεων που κατά τη νομοθεσία μας ελέγχει το Συμβούλιο Εφετών, στο οποίο καλείται και το ζητούμενο πρόσωπο, που έχει και δικαίωμα προσφυγής στον Αρειο Πάγο, και το πρόσωπο αυτό μεταβάλλεται σ' ένα φτερό στον άνεμο της θανάσιμης εμπάθειας κρατών που αδυνατεί να αποκρούσει.
Υστερα από το Συμβούλιο των Υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών (και Δημόσιας Τάξης) συνήλθε στην Παρασκευή 23/9 και το Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών, που κι αυτό έκανε δεκτές τις προαναφερόμενες αποφάσεις. Επιτροπή ειδικών έχει εντολή και εργάζεται για να ετοιμάσει νομικής ακρίβειας κείμενο με τις αποφάσεις αυτές μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Δεκέμβρη, ώστε να εισαχθεί αυτό και να εγκριθεί από το τακτικό Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών με τη λήψη της προεδρίας του Βελγίου, για να ισχύσει από την πρώτη μέρα του νέου έτους 2002.
Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθούν οι διατάξεις αυτού του «νομοθετήματος», που ομόφωνα όλος ο απλός κόσμος το βάφτισε κιόλας «Ευρωτρομονόμο». Οπωσδήποτε κι αυτό θα νομιμοποιεί τη μέγιστη ανά τους αιώνες μαζική τρομοκρατία κατά των λαών.
Από τις παραπάνω εξαγγελίες για το «δίκαιο» και τη «δικαιοσύνη», που το σύστημα επιχειρεί να επιβάλει και στους λαούς της Ευρώπης, προκύπτει ότι με αφορμή και πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας εξαφανίζει και τα τελευταία ίχνη κυριαρχίας και ειρηνικής ζωής, διεκδικήσεων και προόδου των λαών στον τόπο τους. Η οποιαδήποτε εκδήλωση αντίδρασης στην πολιτική των μεγάλων εκμεταλλευτικών συμφερόντων μπορεί, με το συνδυασμό των διατάξεων αυτών, να χαρακτηριστεί «τρομοκρατία» και ο όποιος και με όποια μορφή εμπλεκόμενος, «τρομοκράτης». Αστυνομικοί οποιασδήποτε χώρας μπορούν να αναζητούν αστυνομικά ύποπτους οπουδήποτε, να συλλαμβάνουν πολίτες, να ενεργούν προανακριτικές (τουλάχιστον) πράξεις, παρακολουθήσεις, έρευνες, άντληση πληροφοριών με παγίδευση των προσώπων, της κατοικίας και άλλων χώρων. Μένει να δούμε το Δεκέμβρη λεπτομέρειες για το πού θα φυλακίζονται οι ύποπτοι, πού θα δικάζονται, πώς και κάτω από ποιους όρους θα εξασφαλίζουν νομική συμπαράσταση εμπιστοσύνης.
Τα παραπάνω αναφερόμενα στοιχεία είναι λίγα μόνο από το σύνολο των αποφάσεων που έλαβε το Συμβούλιο των υπουργών. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να καταγραφεί το σύνολο και των αποφάσεων αυτών, αλλά και το σύνολο των δραστηριοτήτων όλων των χωρών και υπηρεσιών της EUROPOL και του προσωρινού οργάνου της EUROJUST, που διεξάγονται και δρουν ακατάπαυστα. Με το κοινό όργανο της ενοποιημένης ευρωπαϊκής δικαιοσύνης το EUROJUST, που συγκροτείται από ανώτερα αστυνομικά όργανα και δικαστές και εισαγγελείς, όπως η δομή του είχε αποφασιστεί τον Οκτώβρη του 1999 στο ενδιάμεσο Συμβούλιο των αρχηγών κρατών στην περίοδο της φινλανδικής προεδρίας, ανατρέπεται ολόκληρο το οικοδόμημα της όποιας «ανεξαρτησίας» της δικαιοσύνης έναντι των καταδιωκτικών και κυβερνητικών αρχών, που ήταν μια σοβαρή εγγύηση για τον ποινικά, ιδίως, διωκόμενο πολίτη. Για τον ελληνικό λαό αυτές οι επιβαρύνσεις και οι κίνδυνοι είναι ακόμα πιο έντονοι, γιατί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δέσμευσε ειδικότερα τη χώρα με τη σύμβαση για τη δικαστική συνδρομή που υπέγραψε με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με παρόμοιο και πιο επαχθές περιεχόμενο, και με το παρόμοια δεσμευτικό πρωτόκολλο αστυνομικής συνεργασίας. Με αυτές τις δομές και δεσμεύσεις και την υπεροχή των αστυνομικών δομών για τη συλλογή αποδείξεων ενοχής, με όλες τις αμφιβολίες για τη χάλκευση αποδείξεων και κατασκευή ενόχων ανάλογα με τα πολιτικά συμφέροντα και επιδιώξεις των κυρίαρχων κρατών και συμφερόντων, η δικαιοσύνη μεταβάλλεται απόλυτα σε ουραγό της πιο βάναυσης εκτελεστικής εξουσίας για τη δικαστική νομιμοποίηση της κυρίαρχης και ανεξέλεγκτης κρατικής αστυνομοκρατίας.
Πορεία της καταστολής στην Ελλάδα
Στη χώρα μας έχει σταδιακά αναδιαρθρωθεί και ενισχυθεί ολόκληρος ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους απέναντι στο λαϊκό κίνημα.
1. Με την ενεργό συμμετοχή στο σχεδιασμό, την υλοποίηση και ένταξη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας της χώρας στους νέους διακρατικούς μηχανισμούς που ιδρύθηκαν ή που επαναπροσδιόρισαν τους στόχους τους.
ΝΑΤΟ και νέο δόγμα, αναδιάταξη των ΕΔ της χώρας στις ανάγκες του, μισθοφορικός στρατός.
Δημιουργία συστήματος Σένγκεν.
Δημιουργία της EUROPOL, διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της.
Συμφωνίες αντιτρομοκρατικής συνεργασίας και δικαστικής συνδρομής με ΗΠΑ και άλλες χώρες.
Στο εσωτερικό της χώρας:
α) Με την προώθηση νομοθετημάτων όπως:
Τρομονόμος.
Νομιμοποίηση του φακελώματος.
Μεθοδευμένη προετοιμασία για την απαγόρευση διαδηλώσεων και την περιστολή της ελεύθερης διακίνησης ιδεών.
β) Με ραγδαία αύξηση των δυνάμεων και των δαπανών καταστολής.
Αύξηση του υπάρχοντος προσωπικού της ΕΛ.ΑΣ.
Ιδρυση νέων κατηγοριών αστυνομικού προσωπικού όπως η «Αστυνομία στόχων» και η «συνοριακή αστυνομία», με δυνατότητα επέκτασης σ' όλη την επικράτεια (!) (6.500 άτομα). Ηδη χρησιμοποιήθηκε ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις.
Συγκρότηση «δημοτικής αστυνομίας» με αστυνομικές αρμοδιότητες, εκπαίδευση και διοίκηση.
Γιγάντωση των εταιριών ιδιωτικής αστυνομίας με αύξηση του προσωπικού τους, διεύρυνση των αρμοδιοτήτων και του ρόλου τους.
Ολοι αυτοί οι μηχανισμοί μπαίνουν στην υπηρεσία των νέων αναγκών της «αντιτρομοκρατικής» πάλης, ενώ ταυτόχρονα και οι ΕΔ εντάσσουν πλέον και ανοιχτά στο περιεχόμενό τους τον «εσωτερικό εχθρό», που σήμερα τον ονομάζουν τρομοκρατία.
Δεν είναι τυχαίο ότι μια σειρά ευαίσθητοι χώροι που κρίθηκε ότι απαιτείται προστασία φυλάσσονται από το σύνολο των παραπάνω μηχανισμών και τμήματα των ΕΔ (κοινωφελείς εγκαταστάσεις, δημόσιες επιχειρήσεις, πρεσβείες κ.ά.).
Είναι φανερό ότι στόχος της ραγδαίας επέκτασης της καταστολής σε όλο το ιμπεριαλιστικό σύστημα δεν είναι ούτε έχει καμιά σχέση με την τρομοκρατία. Ερχεται ως συνέχεια του αυταρχικού κατήφορου που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια παίρνοντας νέες διαστάσεις μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στις ΗΠΑ. Στόχος η πρόληψη και καταστολή των λαϊκών αγώνων που ξεσηκώνει η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, της κατάργησης κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Η πολιτική της έντασης της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης όλων των χωρών, το ξεζούμισμα χωρών και λαών που καταδικάζονται στη φτώχεια και στην καθυστέρηση. Οι διαδηλώσεις στο Σιάτλ, στο Γκέτεμποργκ, στη Γένοβα, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε διάφορες χώρες, όπως και στη χώρα μας, δείχνουν ότι οι λαοί δυναμώνουν την πάλη τους. Οι ιμπεριαλιστές βλέπουν τον κίνδυνο αυτή η πάλη να διευρυνθεί και να αμφισβητήσει τα θεμέλια της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Απαντούν με καταστολή, μη έχοντας άλλη δυνατότητα να στηρίξουν το άδικο, εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Η ανάγκη του ιμπεριαλισμού να πάρει αυτά τα μέτρα αποτελεί και μια από τις βασικές αιτίες για την κήρυξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου που διεξάγεται. Με τέτοια μέτρα σκοπεύει και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να «περάσει» (πιο γρήγορα τώρα) την αντιλαϊκή πολιτική της στην Κοινωνική Ασφάλιση, στο εισόδημα, παντού. Γι' αυτό και τα συνδικάτα (όλες οι λαϊκές οργανώσεις) βρίσκονται μπροστά σε πιο σύνθετα καθήκοντα.
Πηγές:
Β. Ι. Λένιν: «Για τους δίκαιους και άδικους πολέμους», σελ. 64 - 65.
VI Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς, «Ο πόλεμος», Αθήνα 1929, σελ. 5 - 6.
Των
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου