Η διέξοδος από την κρίση θα έρθει από το λαό με αγώνα ανατροπής
 |
«Με την εκδήλωση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης καλέσαμε το λαό σε συναγερμό, να αντιμετωπίσει τον πόλεμο που έρχεται. Θέσαμε ευθέως και χωρίς περιστροφές το πραγματικό πρόβλημα. `Η ο λαός θα πτωχεύσει ή η πλουτοκρατία. Λύσεις που να υπηρετούν και τους δύο δεν υπάρχουν. Πόλεμος που δεν αντιμετωπίζεται με τρακατρούκες και πυροτεχνήματα αλλά με οργάνωση και αποφασιστικό αγώνα. Με πόλεμο. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε να απαλλαγεί ο λαός από αυταπάτες, φοβίες και τον εφησυχασμό ότι μπόρα είναι θα περάσει.
Εχουμε πληρώσει ως εργαζόμενοι πολύ ακριβά αυτόν τον εφησυχασμό. Ο πόλεμος συνεχίζεται, κλιμακώνεται και δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν τον σταματήσει ο λαός με πόλεμο, αν δεν αποφασίσει να μπει στον πόλεμο με τα δικά του όπλα, και πάνω απ' όλα για τα δικά του συμφέροντα. Μάτωσε και έφτασε στα όρια της χρεοκοπίας για τη σωτηρία των κερδών του μονοπωλιακού κεφαλαίου και τώρα τον καλούν σε νέες αιματηρές θυσίες για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του. Θυσίες χωρίς τέλος, για να στηριχθεί ένα σύστημα που σαπίζει.
Μέρος αυτού του πολέμου που κλιμακώνεται είναι και η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να επιστρατεύσει και τους καθηγητές. Με το βούρδουλα και το δόγμα "νόμος και τάξη" απαιτούν από όλους τους εργαζόμενους πλήρη υποταγή και παραίτηση από κάθε αγώνα για τη βελτίωση της θέσης τους. Είναι κυνική υποκρισία όταν ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι προστατεύει το κοινωνικό σύνολο.
 |
Τι προστασία προσφέρουν όταν σχεδιάζουν να τσακίσουν παραπέρα και τις πενιχρές συντάξεις των παππούδων τους που συντηρούνται με αυτές ολόκληρες οικογένειες; Είναι η φωνή των τραπεζιτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των μεγαλεμπόρων και όλων των μονοπωλιακών ομίλων που απαιτούν θυσίες και αίμα. Που απαιτούν συντριβή κάθε λαϊκής αντίστασης. Είναι η δικτατορία του κεφαλαίου που απλώνει παντού την μπότα της.
Ο πόλεμος απαιτεί οργάνωση και κίνημα
Αυτός ο πόλεμος δεν αντιμετωπίζεται με τυχοδιωκτισμούς, με άσφαιρα πυρά, με αποσπασματικές ενέργειες και με λογικές ο καθένας φυλάει το μαγαζί του. Με αυτήν τη νοοτροπία, κινήθηκαν οι ηγεσίες των καθηγητών με πρωταγωνιστές τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τώρα μπροστά στην επιστράτευση τα διπλώνουν, όπως τα δίπλωσαν πριν λίγο καιρό οι ομογάλακτοί τους στο Μετρό της Αθήνας. Το έβαλαν στα πόδια και παράτησαν τους συναδέλφους τους στο έλεος της εργοδοσίας.
Να γιατί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αντιτάχθηκαν στην απεργία διαρκείας μπροστά στις εξετάσεις. Αντιτάχθηκαν γιατί η ηγεσία των εκπαιδευτικών κήρυξε έναν αγώνα από τα γραφεία, χωρίς την εξασφάλιση της συμμετοχής των εκπαιδευτικών, των γονιών, των υπόλοιπων εργαζόμενων, της νεολαίας. Και τώρα μπροστά στην επιστράτευση, αντί να μπουν μπροστά, όπως έκαναν οι ναυτεργάτες σε αντίστοιχες περιπτώσεις, έβαλαν την ουρά στα σκέλη.
Θαυμάστε τοποθέτηση ηγετικών στελεχών. Θα γυρίσουμε στα σχολεία, λένε, με ψηλά το κεφάλι. Ναι στην απεργία, αλλά δεν θα απεργήσουμε. Οδήγησαν τον κλάδο σε αδιέξοδο, παράτησαν τους εκπαιδευτικούς στο έλεος του κυβερνητικού αυταρχισμού και μιλάνε για αγωνιστική αξιοπρέπεια. Να, αυτές είναι οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που διεκδικούν να κυβερνήσουν. Ολοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ο πόλεμος που έχουν κηρύξει στο λαό απαιτεί οργάνωση και κίνημα αποφασισμένο, με ηγεσίες αφοσιωμένες και ικανές για αγώνα μέχρι τέλους. Απαιτεί κοινωνική συμμαχία και σχέδιο για οργανωμένους αγώνες και με μορφές πάλης που θα προφυλάσσουν το κίνημα από τυχοδιωκτισμούς. Είναι κίνημα που και αν ακόμα δεν καταφέρνει να έχει τα αποτελέσματα που θα μπορούσε, θα τραβάει μπροστά. Θα συγκεντρώνει δυνάμεις, θα δημιουργεί προϋποθέσεις για νίκες στην πορεία.
Συμμαχία ανατροπής από τα κάτω
Σαν σήμερα, ακριβώς, πριν ένα μήνα έκλεισαν οι εργασίες του 19οου Συνεδρίου του ΚΚΕ. Ανοιξε ταυτόχρονα μια νέα σελίδα στην Ιστορία του ΚΚΕ. Μια νέα σελίδα που θα γραφτεί από την ηρωική, γεμάτη αυταπάρνηση και αυτοθυσία δράση των κομμουνιστών, κομμουνιστριών, από τις νέες γενιές των κομμουνιστών, για την οριστική απαλλαγή του λαού μας από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ, από την αβάσταχτη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του κεφαλαίου, για να γίνει ο λαός κυρίαρχος της τύχης του, να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους.
Με τη σημαία της Λαϊκής Συμμαχίας κλιμακώνουμε τον αγώνα, με στόχο να διεκδικήσει ο εργαζόμενος λαός τη δική του εξουσία. Την εργατική - λαϊκή εξουσία. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, κάτω από αυτή τη σημαία, να συσπειρωθούν και να ενωθούν σε μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία και οι γυναίκες.
Θα μπούμε μπροστά αποφασιστικά για να διαχωρίσουν αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις, εργοστάσιο το εργοστάσιο, κλάδο τον κλάδο, πόλη την πόλη, χωριό το χωριό, τις ευθύνες τους από τους επάνω, αφεντικά, κόμματα και μηχανισμούς. Με όλους αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή τραγωδία που ζει ο λαός μας.
Ποτέ δε συμβιβάστηκε το ΚΚΕ και δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστούμε με ιδέες και πρακτικές που θέλουν το λαό να ζει γονατιστός με το φόβο, με την ανασφάλεια, με ψεύτικες ελπίδες, υποσχέσεις και αυταπάτες, αγκαλιά με τη φτώχεια και την εξαθλίωση, να βλέπει τα παιδιά του αδιαμαρτύρητα να οδηγούνται στη σύγχρονη σκλαβιά, αλυσοδεμένα. Αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει παντού.
Επαναστατική στρατηγική - λαϊκή συμμαχία
Η διέξοδος από την κρίση θα έρθει από το λαό με αγώνα ανατροπής. Με τη δική του συμμαχία. Τη Λαϊκή Συμμαχία. Αυτή η συμμαχία θα σαρώσει μνημόνια και αφεντικά και θα πάρει την εξουσία στα χέρια της. Παλεύουμε για ενότητα του λαού σε αυτήν την προοπτική, με ξεκαθαρισμένα τα μέτωπα πάλης. Εξοδο από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Σε αυτήν τη γραμμή, σε αυτήν την προοπτική αναζητούμε και οικοδομούμε συμμαχίες με τους λαούς της Ευρώπης, με τους γειτονικούς λαούς.
Αυτές οι αλλαγές, που είναι μονόδρομος για τους εργαζόμενους, δεν μπορούν να προέλθουν από τις γνωστές εκλογικές διαδικασίες, αλλά μέσα από συγκρούσεις και ανατροπές. Με επαναστατική στρατηγική. Από τα πάνω τα πράγματα είναι προκαθορισμένα. Η εξουσία του κεφαλαίου έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι. Φτιάχνει νόμους, φτιάχνει κόμματα στα μέτρα της, εκλογικούς νόμους, επιβάλλει κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις.
Η γραμμή του ΚΚΕ είναι η μόνη γνήσια εργατική - λαϊκή πολιτική που αμφισβητεί ευθέως και άμεσα την πηγή των δεινών του λαού. Τα μονοπώλια που έχουν γιγαντωθεί σε κάθε κλάδο, σε κάθε τομέα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Είναι η μόνη πολιτική που μπορεί να σώσει το λαό από την πτώχευση, τη μόνιμη ανεργία, τον πόλεμο.
Η αποθράσυνση των βιομηχάνων έχει να κάνει με ότι έχουν πλέον πειστεί πως δεν κινδυνεύουν από μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως, επίσης, δεν κινδυνεύουν από κόμματα που λένε όχι στο ευρώ, ναι στη δραχμή αλλά μέσα στην ΕΕ. Γι' αυτό και δεν ανησυχούν από τέτοιες φωνές. Από την άλλη μεριά, είναι η πολιτική του ΚΚΕ που θεωρεί ότι τα δικαιώματα του λαού για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο και επαρκείς κοινωνικές παροχές από τη στιγμή που γεννιέται ο άνθρωπος ως τα βαθιά γεράματα, δε συμβιβάζονται πλέον με την καπιταλιστική ιδιοκτησία.
Κανένας μόνος του δεν μπορεί να δώσει λύση
Το ΚΚΕ καλεί σε συναγερμό για την αποτροπή των χειρότερων. Σε αυτόν τον αγώνα έχουν όλοι θέση σε πόλεις και χωριά, ανεξάρτητα από τι έκαναν ή τι πίστευαν χτες. Μπροστά στο πρόβλημα πρέπει να συγκροτηθεί μια πλατιά Λαϊκή Συμμαχία. Εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, αγρότες, γυναίκες, νέοι, γιατροί και νοσηλευτές, όλοι μαζί σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης και αγώνα. Κανένας μόνος του δεν μπορεί να δώσει λύση. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Οργάνωση παντού.
Καλούμε τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, τους οπαδούς και φίλους του Κόμματος να αναπτύξουν παντού πρωτοβουλία συσπείρωσης και αγώνα. Ο καπιταλισμός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε. Εδωσε τα μονοπώλια που κυριαρχούν σε κάθε κλάδο. Δεν μπορεί να δώσει τίποτα άλλο. Στον τομέα της Χαλυβουργίας, για παράδειγμα, η μόνη δυνατότητα που υπάρχει για το μέλλον είναι ο Μάνεσης να συγχωνευτεί με κάποια άλλη Χαλυβουργία. Αλλά αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Είναι απλώς προσωρινή σωτηρία του Μάνεση.
Εν τω μεταξύ, οι ανάγκες σε έργα υποδομής και κατοικίας μεγαλώνουν και επομένως χρειάζεται τεράστια ανάπτυξη παραγωγής χάλυβα. Ο Μάνεσης δεν ενδιαφέρεται για τις κοινωνικές ανάγκες και δεν μπορεί να δώσει φτηνά και σε μεγάλες ποσότητες προϊόντα. Οι βιομήχανοι, η μεγάλη εργοδοσία, βρήκαν την ευκαιρία με την κρίση και τη μεγάλη ανεργία και με συμμάχους τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες να πραγματοποιήσουν ένα πάγιο στρατηγικό αίτημά τους. Την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και της Εθνική Συλλογικής Σύμβασης. Δε θέλουν σταθερή δουλειά, σταθερό μεροκάματο και συγκροτημένα εργατικά δικαιώματα. Δε θέλουν συνδικάτα.
Μας ξαναγυρίζουν στην εποχή του Σικάγο, τότε που οι εργάτες πάλευαν για 8 ώρες δουλειά, 8 ώρες μόρφωση - ψυχαγωγία και 8 ώρες ανάπαυση. Μόνο που τώρα ο αγώνας δεν πρέπει να οργανωθεί μόνο για την επαναφορά αυτών των αιτημάτων και των ΣΣΕ, αλλά πρέπει να συνδυαστεί και με την πάλη για την εργατική - λαϊκή εξουσία, με την κατάργηση των μονοπωλίων.
Οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν πως δε βλέπουν ότι αυτή η πολιτική είναι βγαλμένη μέσα από τα επιτελεία του κεφαλαίου, από τον ΣΕΒ, από τα επιτελεία της ΕΕ, εδώ και αρκετά χρόνια. Τα φορτώνουν γενικώς στην κακή διαχείριση, στην τρόικα, στην κακιά Μέρκελ. Είναι μια ακόμα απόδειξη ότι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή διάθεση σύγκρουσης με αυτά τα συμφέροντα αλλά είναι πανέτοιμοι να τα υπηρετήσουν.
Καλούμε σε σκληρό και συντονισμένο αγώνα για την υπεράσπιση των θεμελιακών αυτών δικαιωμάτων μαζί με τον αγώνα για την κοινωνική ασφάλιση και την ανεργία.
Εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη
Το Κόμμα στη Μαγνησία έχει βαθιές ρίζες. Από δω ξεκίνησαν πολλές πρωτοπόρες ιδέες. Στα εργοστάσια του Βόλου, το εργατικό κίνημα άνοιξε φωτεινούς δρόμους. Στηριγμένοι σήμερα στις μεγάλες αυτές παραδόσεις οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες της Μαγνησίας έχουν χρέος να αναδείξουν στις σύγχρονες συνθήκες τις μεγάλες αξίες και τη δύναμη που κρύβει στις γραμμές της η εργατική τάξη.
Να προχωρήσουν πιο θαρρετά και με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στην ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να παλεύουν πιο τολμηρά για την ενότητα των γραμμών της και την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να γίνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα στο Βόλο και σε όλη τη Μαγνησία το κέντρο πολιτικών εξελίξεων και διεργασιών, φωτεινός φάρος και για άλλες πόλεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου