Η συμβολή της σοσιαλδημοκρατίας στην άνοδο του φασισμού

 Η συμβολή της σοσιαλδημοκρατίας στην άνοδο του φασισμού

Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη 

Mεσοπολεμική αφίσσα του Γερμανικού
Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Υποδεικνύει σαν αντιπάλους του, τους
"αυτοκρατορικούς", τους ναζί και τους
...κομμουνιστές, ταυτόχρονα! 

 Κέρκυρα 10/3/14

Η σοσιαλδημοκρατία στήριγμα της εξουσίας του κεφαλαίου

Διαχρονικά ο καπιταλισμός, έκανε πολλούς ελιγμούς για να μπορέσει να διατηρήσει την κυριαρχία του. Για να διασπάσει την εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα παραχώρησε προνόμια σε ένα τμήμα της εργατικής τάξης, στην εργατική αριστοκρατία. Επειδή η αστική τάξη χρειάζεται την ενεργή συναίνεση και στήριξη των εργαζομένων για να διατηρήσει την εξουσία της και δε θέλει, να στηριχτεί στο επικίνδυνο όπλο της ένοπλης βίας, χρειάζεται μια συμμαχία με στρώματα που δεν της ανήκουν κοινωνικά. Η σοσιαλδημοκρατία παρέχει τη βάση για τη διατήρηση της καπιταλιστικής κυριαρχίας και τη διάσπαση της εργατικής τάξης. Στη χώρα μας η σοσιαλδημοκρατία εκφράστηκε από το ΠΑΣΟΚ, με τις γνωστές παροχές προς στις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Κάποιες παροχές με την πίεση του εργατικού – λαϊκού κινήματος πήραν το χαρακτήρα κοινωνικών κατακτήσεων. Στις κατακτήσεις αυτές βασίστηκε η διάσπαση της εργατικής τάξης (σε υπάλληλους και εργάτες, σε υπόγεια και ρετιρέ) και η ψευδαίσθηση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να δώσει παροχές. Το ΠΑΣΟΚ, επιστράτευσε στην ανοικοδόμησης του καπιταλισμού κάτι πιο πολύτιμο από την πολιτική του δύναμη, την οργανωμένη εργατική τάξη. Με τον έλεγχο ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ παρέλυσε την επαναστατική ενέργεια της εργατικής τάξης, ενώ τα στελέχη της ΓΣΕΕ, αναρριχήθηκαν σε θέσεις εξουσίας στην κυβέρνηση και τους Δήμους.

Ο φασισμός είναι εργαλείο του συστήματος

Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ

Με την οικονομική κρίση, αναγκάστηκε το αστικό καθεστώς να συρρικνώσει τη βάση στήριξής του, μείωσε το στρώμα της κρατικής υπαλληλίας και κατάργησε κατακτήσεις μισθών και δικαιωμάτων. Αυτό αύξησε τη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης. Ήταν αναγκαίο για το κεφάλαιο, να επιστρατευθεί ένα άλλο εργαλείο για τη διάσπαση της εργατικής τάξης: ο εθνικοσοσιαλισμός. Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην τρικομματική κυβέρνηση μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, νομιμοποίησε τα φασιστοειδή. Ο φασισμός βασίζεται σε μικροαστικά στρώματα, ξεπεσμένα στρώματα της εργατικής αριστοκρατίας και σε εργάτες χωρίς αγωνιστικές εμπειρίες. Η σοσιαλδημοκρατία βασίζεται σε ανώτερα στρώματα εργαζομένων. Η αστική τάξη διατηρεί την εξουσία της και με τους δυο, φέρνοντας πότε τη μια και πότε τον άλλο στο προσκήνιο. Ο φασισμός είναι δύναμη κρούσης της Αστικής τάξης και κατά διαστήματα χρησιμοποιείται και σαν δύναμη εξουσίας, γιατί δεν κερδίζει ποτέ τους εργάτες της βιομηχανίας, που έχουν παράδοση στην οργάνωση και αποτελούν τη μόνη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα

Σε νέα σοσιαλδημοκρατία, που θα παίξει ο ρόλο του φράγματος για ην διεκδίκηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, εξελίσσεται ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ομάδες που κινούνται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Η σοσιαλδημοκρατία υπονομεύει τις ταξικές οργανώσεις των εργατών. Οικοδομεί στη βάση της «μαρξιστικής» φρασεολογίας, προκειμένου να υλοποιήσει πιο αποτελεσματικά την πολιτική του κεφαλαίου, να περάσει στους εργαζόμενους την ηττοπάθεια και την ταξική συνεργασία και τελικά να συντρίψει την αγωνιστική πάλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ διακηρύσσει την Ενωμένη Ευρώπη με ανθρώπινο πρόσωπο, την υγιή επιχειρηματικότητα, δεν θίγει το μονοπωλιακό καπιταλισμό, αλλά προσπαθεί να τον ωραιοποιήσει υπονοώντας διαπραγματεύσεις για νέες παροχές. Η αστική τάξη παίρνει ανάσα με την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ περί διαπραγματεύσεων και προσωρινά αποσύρει εν μέρει το φασιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής ως μη συμβατό με την δημοκρατία λόγω των «κακών του τρόπων». Τόσο για τους σοσιαλδημοκράτες όσο και για τους φασίστες – εθνικιστές, πολύ δε περισσότερο για τα αφεντικά τους καπιταλιστές, ο εχθρός είναι ένας: η εργατική τάξη και το κίνημά της το οποίο προσπαθεί να το κρατά κατακερματισμένο.

Το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα είναι η απάντηση στο φασισμό

Αφετηρία της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας είναι η ιδέα της συνεργασίας με τους καπιταλιστές. Αυτή η γραμμή παρουσιάζεται ως ασφαλής, ειρηνική, αρμονική, «δημοκρατική» πορεία προς το σοσιαλισμό σε αντίθεση με τους κινδύνους που έχει το μονοπάτι της επαναστατικής ανατροπής. Η παγκόσμια εμπειρία έδειξε ότι η γραμμή αυτή δεν οδηγεί ούτε στο σοσιαλισμό, ούτε καν στη διατήρηση της δημοκρατίας, ούτε έχει ειρηνική εξέλιξη. Ο συμβιβασμός της σοσιαλδημοκρατίας οδηγεί σε κρίσεις. ανεργία, φτώχια και κατάφωρη βία ενάντια στην εργατική τάξη, σε δυνάμωμα της δικτατορίας των μονοπωλίων και στο αποκορύφωμά της, στη νίκη του φασισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Μόνο το οργανωμένο ταξικό κίνημα και η προλεταριακή επανάσταση μπορεί να νικήσει και πάλι τον φασισμό, όπως τον νίκησαν οι αντάρτες του ΕΑΜ του ΕΛΛΑΣ και της ΕΠΟΝ στην πατρίδα μας και ο κόκκινος στρατός απελευθερώνοντας την Ευρώπη και επισφραγίζοντας τη νίκη της εργατικής τάξης απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία και το φασισμό._