Υποταγή στα δεσμά ΕΕ - μονοπωλίων ή χειραφέτηση του λαού είναι το δίλημμα των εκλογών

Υποταγή στα δεσμά ΕΕ - μονοπωλίων ή χειραφέτηση του λαού είναι το δίλημμα των εκλογών

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στο κλειστό γυμναστήριο του Σπόρτιγκ

«Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στις τρεις κάλπες που θα στηθούν το Μάη, και σ' αυτή για το Ευρωκοινοβούλιο και σ' αυτές για το Δήμο και την Περιφέρεια, το ουσιαστικό, το πραγματικό δίλημμα είναι: Υποταγή στα δεσμά της ΕΕ, των μονοπωλίων ή χειραφέτηση του λαού, άνοιγμα του δρόμου για έξοδο απ' αυτή τη βάρβαρη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων και των κάθε είδους αντιλαϊκών κυβερνήσεων;
Πολλές φορές στο παρελθόν ο λαός μας παραιτήθηκε, υποτάχθηκε, ταύτισε τελικά τις επιδιώξεις και τα συμφέροντά του με αυτά των μονοπωλίων. Πίστεψε πως η δική του ασφάλεια, η δική του σιγουριά και ευημερία θα έρθουν μέσα από τους στόχους των μονοπωλίων, από τους κάθε φορά εθνικούς, δηλαδή τους ταξικούς στόχους του κεφαλαίου.

ΕΕ σημαίνει μνημόνια διαρκείας

Σήμερα, όμως, έχει πείρα και μπορεί να δει πιο καθαρά:
Ποιος κέρδισε τόσα χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, μετέπειτα Ευρωπαϊκή Ενωση; Ποιος κέρδισε από την εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τις τέσσερις ελευθερίες της που αποδείχτηκαν πραγματικά δεσμά για τους λαούς; Ποιος ωφελήθηκε από τη "Λευκή Βίβλο" που μαύρισε τα εργατικά δικαιώματα; Ποιος ωφελήθηκε από την ένταξη στην ΟΝΕ, το ευρώ;
Τώρα που η ΕΕ αποκαλύπτεται στα μάτια των λαών, τα άλλα κόμματα την παρουσιάζουν σαν κάτι που ξεκίνησε καλά, ήταν μια ωραία ιδέα, αλλά λοξοδρόμησε στην πορεία. Λένε ψέματα, με στόχο να παραπλανήσουν και πάλι τον ελληνικό λαό.

Η ΕΕ ήταν πάντα αυτή που είναι και σήμερα. Απλά τώρα, σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες που το καπιταλιστικό σύστημα έχει τεράστια αδιέξοδα και γίνεται πιο επιθετικό απέναντι στους λαούς, σε συνθήκες που έχει διεθνοποιηθεί και έχει οξυνθεί ο ανταγωνισμός σε παγκόσμιο επίπεδο, με νέους παίχτες στο προσκήνιο, την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία, η ΕΕ δείχνει τα δόντια της, δείχνει τον επιθετικό και αποκρουστικό της χαρακτήρα.
Να γιατί οι υποσχέσεις της κυβέρνησης για έξοδο από το μνημόνιο, που θα ανακουφίσει το λαό, είναι ψεύτικες, σε μια περίοδο μάλιστα που έχουν διαμορφωθεί τέτοιοι μηχανισμοί σε επίπεδο ΕΕ, με επιτήρηση χωρών και επιβολή αντιλαϊκών μέτρων, που μπορούν να κάνουν τη δουλειά που έκανε μέχρι σήμερα η τρόικα.
Να γιατί το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι στις ευρωεκλογές κρίνεται το "ή μνημόνια ή Ευρώπη των λαών", όχι μόνο δεν στέκει, αλλά είναι και παραπλανητικό, ιδιαίτερα όταν προέρχεται από δυνάμεις που είναι υπέρ της ΕΕ.
Γιατί ΕΕ σημαίνει μνημόνια διαρκείας, δεν μπορεί να γίνει Ευρώπη των λαών. Ακόμη και αν αυτά τα μνημόνια δεν ονομάζονται έτσι, αλλά αποκτήσουν στην πορεία άλλο όνομα.
Η θέση του ΚΚΕ για αποδέσμευση με Λαϊκή Εξουσία για κάθε χώρα της Ευρώπης και για την Ελλάδα, είναι θέση ταξική, απεγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις από την παγίδα να ταυτίσουν τα συμφέροντά τους με τα συμφέροντα μερίδων της αστικής τάξης που ανταγωνίζονται, συγκρούονται για το ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα κερδίσει περισσότερα.

Απομονωμένος είναι όποιος εγκαταλείπει τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί καλλιεργούν αυταπάτες, μαζί τρομοκρατούν, με τα περί απομόνωσης, για να πείσουν το λαό ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να υποκύψει, και να παραμείνει αλυσοδεμένος με τα δεσμά της ΕΕ και των μονοπωλίων, να εγκαταλείψει τελικά οποιαδήποτε προσδοκία, να εγκαταλείψει τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο γι' αυτόν και τα παιδιά του.
Αν αυτό, το να εγκαταλείπεις κάθε αγώνα για ένα καλύτερο αύριο για σένα και τα παιδιά σου, δεν είναι απομόνωση, τότε τι είναι; Αν το να συμβιβαστείς με τη φτώχεια και την ανεργία δεν είναι απομόνωση, τότε τι είναι;
Κι ο καθένας ας απαντήσει: Είναι ή δεν είναι απομόνωση σήμερα η ανεργία που πλήττει κάθε λαϊκό σπίτι; Είναι ή δεν είναι απομονωμένος ο άνεργος που δεν έχει καμιά στήριξη για να επιβιώσει, που απογοητεύεται γιατί δεν βρίσκει μεροκάματο;
Τα κροκοδείλια δάκρυα της ΕΕ και των κυβερνήσεων για την ανεργία δεν αφορούν τα πραγματικά συμφέροντα των ανέργων. Τα διάφορα ευρωενωσιακά προγράμματα έχουν στόχο να επιδοτήσουν τους επιχειρηματικούς ομίλους, να τους απαλλάξουν από ένα μέρος του εργατικού "κόστους".
Το μόνο που τους νοιάζει είναι να μην υπάρχουν εστίες μόνιμης ανεργίας που θα εξελιχθούν σε εστίες πάλης και αμφισβήτησης της αντιλαϊκής πολιτικής και του σάπιου συστήματος. Γι' αυτό ανακυκλώνουν την ανεργία με ολιγόμηνα προγράμματα, γι' αυτό μοιράζουν μία θέση εργασίας σε δύο - τρεις κακοπληρωμένες. Γι' αυτό βγαίνει η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και προτείνει τα ίδια προγράμματα με μειωμένους μισθούς και μόνιμη ανασφάλεια. Γι' αυτό βγαίνουν διεθνή ινστιτούτα του κεφαλαίου, όπως το "Levy", με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί στενές σχέσεις, και προτείνουν ακριβώς τα ίδια.

Παίρνουν τα μέτρα τους και κοροϊδεύουν τους ανέργους. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη - με συνταγή ΝΔ ή με συνταγή ΣΥΡΙΖΑ - δε θα δώσει δουλειά σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Αλλωστε, στον καπιταλισμό, οι επενδύσεις, που πάνε για τον εκσυγχρονισμό επιχειρήσεων και εξοπλισμού, δημιουργούν νέους ανέργους, γιατί απαιτείται λιγότερη ζωντανή εργασία.
Οι επενδύσεις που κάνουν τα μονοπώλια στην αγροτική οικονομία, στο εμπόριο, στον τουρισμό, σε άλλους κλάδους, εκτοπίζουν μικρούς επαγγελματίες και παραγωγούς, κλείνουν μικρομάγαζα. Αποδεικνύοντας ότι οι δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, ενώ θα μπορούσαν να μειώσουν το χρόνο εργασίας και να αυξήσουν τον ελεύθερο χρόνο, να απελευθερώσουν εργατικό δυναμικό για την Υγεία, την Παιδεία, τον Πολιτισμό, τον Αθλητισμό, στα χέρια των καπιταλιστών μετατρέπονται σε βαριές αλυσίδες για τους εργαζόμενους.

Στην πάλη για αποδέσμευση θα ενώνονται οι λαοί

Υπάρχει μεγαλύτερη απομόνωση από τον καθημερινό "Γολγοθά" ακόμα κι αυτών που έχουν δουλειά να τα βγάλουν πέρα με το μειωμένο μισθό, τη φοροληστεία, την εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας; Είναι ή δεν είναι απομόνωση η φτώχεια, η ανέχεια, ο υποσιτισμός;
Είναι ή δεν είναι απομόνωση για ένα λαό να μην μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η χώρα του για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του; Να μην μπορεί να αξιοποιήσει τον ορυκτό πλούτο, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, το έμπειρο εργατικό και τεχνικό επιστημονικό δυναμικό της χώρας του;
Να μην μπορεί, για παράδειγμα, να αξιοποιήσει το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει η χώρα του να θρέψει το λαό της και να κάνει εισαγωγές σε ό,τι μπορεί εκείνη να παράγει; Είναι ή δεν είναι πραγματικά απομονωμένος ο Ελληνας αγρότης που ξεκληρίζεται ελέω ΚΑΠ και ΕΕ;
Είναι ή δεν είναι απομόνωση να οδηγείται σε κλείσιμο η αμυντική βιομηχανία της χώρας, η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, άλλοι κλάδοι, να καταστρέφονται μέσα παραγωγής, να απολύονται ικανοί εργάτες, επιστήμονες, τεχνίτες, εργαζόμενοι;
Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση ο κάθε λαός είναι μόνος του. Και ο ελληνικός λαός είναι μόνος του, μέσα εδώ, αντιμέτωπος και γυμνός με τα θηρία που τον κατασπαράζουν. Στην πάλη για την αποδέσμευση οι λαοί πραγματικά θα ενώνονται, δε θα είναι μόνοι τους, ο ελληνικός λαός και τα παιδιά του θα έχουν συμμάχους.
Η θέση για αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία για κάθε χώρα της Ευρώπης και για την Ελλάδα είναι αυτή που οδηγεί στην κατάργηση της ΕΕ, στην ενωμένη Ευρώπη του Σοσιαλισμού. Αυτή η θέση είναι η πιο φιλοευρωπαϊκή, γιατί ενώνει τους λαούς με σχέσεις ισότιμης συνεργασίας, φιλίας και αλληλεγγύης.
Δεν λέμε ότι αυτός ο δρόμος είναι εύκολος, σπαρμένος με ρόδα. Φυσικά κι έχει εμπόδια, δυσκολίες, ανηφοριές, έχει όμως σίγουρο προορισμό, τη λαϊκή ευημερία, σ' αυτή τη ζωή και όχι σε μια άλλη, στη Δευτέρα Παρουσία.

Ο λύκος σε τρώει καλύτερα μέσα στο μαντρί

Η ΕΕ δείχνει το πιο αποκρουστικό της πρόσωπο στην περίπτωση της Ουκρανίας, με τη στήριξη που από κοινού με τις ΗΠΑ προσφέρει στην αντιδραστική κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν ναζιστές και η οποία πρωτοστατεί στον αντικομμουνισμό, στον αντισοβιετισμό, στην καταστροφή των αντιφασιστικών μνημείων.
Οι σχέσεις συνεργασίας και ανταγωνισμού που έχει η ΕΕ και κυρίως ορισμένες χώρες της, όπως η Γερμανία, με τη Ρωσία δεν αλλάζουν την ουσία, ότι η ΕΕ είναι συνυπεύθυνη για το δράμα του ουκρανικού λαού. Αυτή είναι η αλήθεια, ό,τι και αν πουν οι γνωστοί ευρωλάγνοι, που επαναλαμβάνουν τα γνωστά, ότι η ΕΕ σύρεται πίσω από τις ΗΠΑ, δεν έχει δική της εξωτερική πολιτική και όλα τα άλλα φαιδρά που ακούμε από την εποχή του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Τι έχουν να πουν όλοι αυτοί για την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, που η ΕΕ επεμβαίνει μόνη της, χωρίς την άμεση συμμετοχή των ΗΠΑ;
Η στάση των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία και το δημοψήφισμα της Κριμαίας αποτελεί μνημείο υποκρισίας. Αφού είναι οι ίδιες δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην απόσπαση του Κοσσόβου από τη Σερβία, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, στην οργάνωση πραξικοπημάτων εναντίον κυβερνήσεων που δεν τους είναι αρεστές, όπως πριν στη Συρία, τώρα στην Ουκρανία.
Βεβαίως, η ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την επέμβαση, δε θα λύσει ουσιαστικά κανένα από τα πραγματικά προβλήματα του λαού της Κριμαίας, ούτε θα σημάνει καμία πραγματική εξομάλυνση της κατάστασης ή λύση ειρήνης και συνεργασίας για τους λαούς της περιοχής με ευημερία και πρόοδο. Γιατί και η Ρωσία και η Ουκρανία τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού βιώνουν, η πλειοψηφία των λαών τους υποφέρει.
Θα ήταν διαφορετικό αν η Ρωσία ήταν μια σοσιαλιστική χώρα κι ο λαός της Κριμαίας είχε κάνει την επιλογή και ζητούσε την ένταξη σε μια σοσιαλιστική ένωση μαζί με τη Ρωσία, όπως έγινε με την ένταξη χωρών στην ΕΣΣΔ.
Χώρια που είναι υπαρκτός σήμερα ο κίνδυνος να "ανοίξει ο ασκός του Αιόλου" και σε άλλες περιοχές, ειδικά στα Βαλκάνια, να οδηγήσει και σε άλλες ενσωματώσεις περιοχών, όπως στην ενσωμάτωση του Κοσσόβου στη λεγόμενη "Μεγάλη Αλβανία".
Ο λαός της Κριμαίας, ο ουκρανικός λαός, ο ρωσικός λαός έχουν ιστορικές μνήμες και εμπειρίες θετικές από τα χρόνια του σοσιαλισμού, που δε σβήνονται ακόμη και αν έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τις ανατροπές.
Και αυτή η εμπειρία λέει ότι στις συνθήκες του σοσιαλισμού οι λαοί, οι εθνότητες στην ΕΣΣΔ ζούσαν αδελφωμένοι και προόδευαν με ειρήνη, ενώ τώρα χύνεται το εθνικιστικό - διχαστικό δηλητήριο. Αυτό τον άλλο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουν αυτοί οι λαοί και όλοι οι λαοί σήμερα.
Σε όλους αυτούς που καλοπροαίρετα ρωτάνε, "μήπως οι εξελίξεις στην Ουκρανία αποδεικνύουν ότι η ΕΕ είναι ένα αναγκαίο κακό και ότι έξω από αυτό το μαντρί σε τρώει ο λύκος;", απαντάμε:
Ο λύκος σε τρώει ακόμα καλύτερα κι ευκολότερα μέσα στο μαντρί. Μήπως δεν μας έφαγαν όλες τις αποταμιεύσεις, όλα τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα δικαιώματα, την περίθαλψη, την Υγεία, την Παιδεία; Ποιος τα έφαγε όλα αυτά; Μήπως η ΕΕ μας προστάτευσε τάχα από την κρίση; Το αντίθετο μάλιστα. Την έκανε πιο οδυνηρή. Μήπως η ΕΕ βοήθησε στην επίλυση των λεγόμενων εθνικών θεμάτων, τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο; Ελυσε το Κυπριακό; Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε. Και σήμερα, με τις πλάτες της ΕΕ, προετοιμάζεται ένα νέο καταστροφικό "σχέδιο Ανάν" που νομιμοποιεί τη διχοτόμηση, την τουρκική εισβολή και κατοχή.

Η ψήφος στο ΚΚΕ η μόνη που ο λαός δεν θα βρει απέναντί του

Φίλοι και φίλες,
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μοναδική που δεν θα πάει αλλού από εκεί που δόθηκε και για το σκοπό που δόθηκε. Δεν θα την βρει την ψήφο στο ΚΚΕ ο λαός απέναντί του. Οι άλλες επιλογές οδηγούν το λαό στην κινούμενη άμμο ενός πολιτικού σκηνικού που αναπαλαιώνεται, προκειμένου να στήσει νέες παγίδες εγκλωβισμού του λαού. Είτε μιλάμε για κόμματα με νέες ταμπέλες, όπως η "Ελιά", είτε ακόμη και για τα νέα κόμματα που φτιάχνονται από τα πιο φθαρμένα υλικά.
Τι νέο λέει, για παράδειγμα, το "Ποτάμι"; Εχει τις ίδιες θέσεις με αυτές που συναντά κανείς στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ, ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ. Από την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων και τα προνόμια για το κεφάλαιο, μέχρι τα χιλιοειπωμένα για μέτρα προστασίας των αδυνάτων και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δηλαδή για κάποια ψίχουλα στην πιο ακραία φτώχεια, που τα ακούσαμε από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου, τα ακούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τα ακούσουμε και από όποιο άλλο κόμμα θέλει να κρύψει, με φιλολαϊκή ρητορεία και κούφιες υποσχέσεις, τη στήριξη σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης που τα επόμενα χρόνια θα δημιουργήσει πιο πολλούς φτωχούς και πάμφτωχους.
Ο λαός έχει πείρα που μπορεί να αξιοποιήσει για να δει ότι αυτά τα κόμματα και κομματίδια μιας χρήσης έρχονται κυρίως για να εκτονώσουν τη λαϊκή οργή, να την παγιδεύσουν και να την πισωγυρίσουν μετά στην ίδια κοίτη.
Το 2012, σε συνθήκες φθοράς του δικομματισμού, φτιάχτηκαν νέα κόμματα, δημιουργήθηκε ένας νέος διπολισμός, φτιάχτηκαν κυβερνήσεις συνεργασίας.
Ωφελήθηκε σε τίποτα ο λαός; Βελτιώθηκε η κατάστασή του; Πήγε μπροστά το κίνημα, οι αγώνες;
Τίποτα από όλα αυτά δε συνέβη. Ο λαός δεν έχει να κερδίσει, λοιπόν, από κόμματα - δορυφόρους του νέου διπολισμού, από κόμματα - τσόντες σε αντιλαϊκές κυβερνήσεις.
Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη που δε μεταλλάσσεται, η μόνη που μένει στο λαό, πάει για την ενίσχυση του αγώνα, του κινήματος, δεν δίνεται προίκα σε γάμους και παζάρια για να υπάρξουν κυβερνήσεις "μία από τα ίδια".
Ολα αυτά πρέπει να προβληματίσουν το λαό, όλους μας. Γιατί μπορεί να ψηφίζει "Ελιά" και να του βγαίνει ΠΑΣΟΚ, να ψηφίζει "Ποτάμι" και να του προκύπτει ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ, να ψηφίζει δήθεν αντιμνημονιακά και να του προκύπτουν νέα μνημόνια, ακόμη πιο σκληρά, από κόμματα που αποδέχονται την ΕΕ και τα μνημόνια διαρκείας που αυτή επιβάλλει».