Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για την επέτειο της μάχης της Καρδίτσας και τις πολιτικές εξελίξεις

«Τιμάμε τον ΔΣΕ και την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον αγώνα του». Μ' αυτά τα λόγια άρχισε την ομιλία του, χτες το απόγευμα, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, στην πολιτική εκδήλωση που διοργάνωσαν οι ΤΟ Καρδίτσας του ΚΚΕ, με αφορμή την επέτειο της μάχης της Καρδίτσας που έδωσε νικηφόρα ο ΔΣΕ το Δεκέμβρη του 1948. Οπως είπε ο Δ. Κουτσούμπας, η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χτες στην ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο αίθουσα του ξενοδοχείου «ΚΙΕΡΙΟΝ» στην Καρδίτσα, προσφέρεται για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι ότι στην Καρδίτσα έγινε η μεγαλύτερη επιθετική ενέργεια του ηρωικού ΔΣΕ. Εκεί πήρε σάρκα και οστά η απάντηση στο δίλημμα: Τα όπλα ή τις αλυσίδες.
Το άνοιγμα στην εκδήλωση, εκ μέρους των Τομεακών Επιτροπών Πόλης και Υπαίθρου Καρδίτσας του ΚΚΕ, έκανε ο Γ. Τσιούτρας, ενώ μετά την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα παρουσιάστηκε αφηγηματικό κείμενο για το ιστορικό της μάχης με μαρτυρίες μαχητών του ΔΣΕ που πήραν μέρος και σχετικό φωτογραφικό υλικό.
Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
***
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Φίλοι και φίλες,
Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζουμε την ηρωική γενιά της αθάνατης Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ΔΣΕ, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που δε λύγισαν στα πέτρινα χρόνια του ναζισμού - φασισμού, του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που έδωσαν τη μάχη στις πόλεις και τα χωριά, στα άπαρτα βουνά με το όπλο στο χέρι, όπως και στα χρόνια της ένοπλης ταξικής πάλης του ΔΣΕ.

Αποψη από την κατάμεστη αίθουσα της χτεσινής εκδήλωσης στην Καρδίτσα

Χαιρετίζουμε όλους και όλες που έδωσαν τη μάχη μέσα από τις εξορίες και τις φυλακές, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στις διώξεις, στις απολύσεις, στα φακελώματα των πολιτικών φρονημάτων.
Τιμάμε τους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες του λαϊκού μας κινήματος, που έπεσαν στα πεδία των μαχών, που εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, πέρασαν τα πάνδεινα, για να κρατήσουν άσβεστη τη φλόγα του αγώνα, του παραδείγματος, της ιστορικής συνέχειας, στον αγώνα για να ξημερώσει ένα καλύτερο μέλλον για τις νέες γενιές.
Γιατί «όταν σταυρώνεται ένας λαός, οι κομμουνιστές ανεβαίνουν στο Γολγοθά πρώτοι».
Αυτή είναι η παρακαταθήκη της γενιάς της Αντίστασης, η αδάμαστη γενιά των κομμουνιστών της πατρίδας μας.
Υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να περπατάμε στα αγωνιστικά μονοπάτια των ηρώων του λαού μας, του ΚΚΕ, από τα χρόνια της Αντίστασης και της Ελεύθερης Ελλάδας, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, τα ηρωικά χρόνια του ΔΣΕ.
Εδώ από τη Θεσσαλία, την Καρδίτσα, τιμώντας τη μάχη της Καρδίτσας, αποτίουμε φόρο τιμής στους ήρωες του Κόμματος και της επαναστατικής πάλης. Τιμάμε όλους τους ζώντες «ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες», που πορεύονται για δεκαετίες μέσα, πλάι στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ.
Στα βήματά τους προχωράμε. Προχωράμε μπροστά, δυναμικά, σταθερά. Με τα νιάτα της ΚΝΕ ισχυροποιούμε το ΚΚΕ.
Ζήτω τα 96 χρόνια του ΚΚΕ!
Σε 4 χρόνια θα γιορτάσουμε τα 100 χρόνια του ΚΚΕ με σύνθημα: Με το λαό για το σοσιαλισμό!
Οπως έγραφε ο Γιάννης Ρίτσος:
«Σεμνή υπογραφή του λαού μας, στις λεωφόρους του μέλλοντος».
Αυτήν την υπογραφή τιμάμε και απόψε εδώ, κάθε μέρα, κάθε ώρα, στο μετερίζι του αγώνα.

Καμιά καθυστέρηση στη λαϊκή κινητοποίηση

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οι δεκαετίες που πέρασαν επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Ο λαός μας, η νεολαία, βιώνουν ξανά μια πρωτοφανή επίθεση στα δικαιώματά τους, στο βιοτικό τους επίπεδο τα τελευταία χρόνια.
Τη στιγμή που οι παραγωγικές δυνατότητες έχουν αυξηθεί, η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης είναι τεράστια, η Ελλάδα είναι πλέον μια χώρα με μεγάλο πλούτο πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή, έχει ένα πολυάριθμο και έμπειρο τεχνικά, εργασιακά, επιστημονικά εργατικό δυναμικό σε όλους τους τομείς και κλάδους της οικονομίας, εντούτοις παραδέρνει συνεχώς μέσα στο φαύλο κύκλο καπιταλιστικών κρίσεων, της τελευταίας μεγάλης οικονομικής κρίσης, με κινδύνους να βυθιστεί σε ακόμα βαθύτερη, ακόμα και συγχρονισμένη κρίση με άλλες ακόμα και ισχυρές οικονομίες της Ευρωζώνης και διεθνώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό μας.
Αλλά ακόμα και εάν ευοδωθούν τα πιο αισιόδοξα σενάρια για μικρή ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, αυτή θα είναι μόνο σε όφελος πάλι των λίγων, των καπιταλιστών, της τάξης που κατέχει πραγματικά την εξουσία και ο λαός πάντα στο περιθώριο, με μείωση του εισοδήματος, με φορολογικά βάρη, με μείωση μισθού, σύνταξης, με συρρίκνωση της παραγωγής του αγρότη.
Γι' αυτό, από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης από την κυβέρνηση της επίσπευσης της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, είπαμε καθαρά ότι επιβάλλεται η άμεση παρέμβαση του λαού στις εξελίξεις χωρίς καμιά καθυστέρηση στη λαϊκή κινητοποίηση, στο όνομα της αναμονής για τη διαπραγμάτευση, για τις ψηφοφορίες στη Βουλή και τις πιθανές εκλογές.
Ο λαός δεν πρέπει να είναι σε αναμονή για τις ψηφοφορίες στη Βουλή, αν θα τους βγουν τα κουκιά - η κυβέρνηση τα 180 για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να μη γίνουν εκλογές και η αξιωματική αντιπολίτευση τα 121 για να μην εκλεγεί και να γίνουν εκλογές, έως την 1ητου Φλεβάρη, που φαίνεται το πιο πιθανό.
Χρειάζεται τώρα λαϊκή παρέμβαση, δυνατό ΚΚΕ, γιατί είτε η σημερινή κυβέρνηση πάρει μια παράταση ζωής είτε υπάρξει κυβερνητική εναλλαγή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πλέον φανερό ότι θα είναι εδώ οι δανειστές, οι εφαρμοστικοί νόμοι, τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ, το κεφάλαιο, πρώτα από όλα.
Πάντως, για μια ακόμα φορά ξεκαθαρίζουμε ότι οι ψήφοι των βουλευτών του ΚΚΕ που δε θα ψηφίσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν είναι κουκιά και δεν μπαίνουν σε κανένα πολιτικό σακούλι, ούτε των μεν ούτε των δε.
Γιατί, οι βουλευτές του ΚΚΕ στέκονται απέναντι στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, με τη δράση τους υπηρετούν την ανάγκη για άμεση παρέμβαση και κινητοποίηση του λαού στις εξελίξεις. Λένε καθαρά λόγια, έχουν συνεπή στάση. Δεν είναι τη μια μέρα με το λαό και τα προβλήματά του και την άλλη σε συνομιλίες με τον ΣΕΒ, τον Σόιμπλε ή τη Λαγκάρντ, τον Πάπα ή τον Γιούνκερ, όπως άλλοι.

Πάγιες οι αντιλαϊκές απαιτήσεις της πλουτοκρατίας, από το Μάαστριχτ μέχρι την «Ευρώπη 2020»

Η επίσπευση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας πραγματοποιείται την ίδια στιγμή που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση, την ίδια στιγμή που έχουν δρομολογηθεί νέα μέτρα ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και ιδιαίτερα ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση, κάνοντας στην κυριολεξία άπιαστο όνειρο το δικαίωμα στη σύνταξη, στην ασφάλιση, για χιλιάδες εργαζόμενους, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους νεότερης ηλικίας.
Και αυτά τα μέτρα θα υλοποιηθούν, ανεξάρτητα από το ποιος θα βγει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, ανεξάρτητα αν παρατείνεται ή αν φεύγει το μνημόνιο, αφού μπαίνουμε έτσι κι αλλιώς σε νέα φάση επιτήρησης και τα «σκυλιά δεμένα».
Ακριβώς γιατί αυτά τα μέτρα είναι απαιτήσεις της πλουτοκρατίας για ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Τα μέτρα αυτά δεν έρχονται από τον ουρανό. Είναι και ήταν μέτρα προαποφασισμένα. Αποτελούν κατευθύνσεις της ΕΕ εδώ και χρόνια. Περιέχονται στους στόχους που προωθεί η στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020», είναι απότοκα του «Μνημόνιου των Μνημονίων», που είναι γνωστό πλέον σε όλους και όλες, έχει την ονομασία Μάαστριχτ, εκεί δηλαδή από όπου ξεκίνησε όλο το κακό της σύγχρονης φάσης της ιστορίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ή καλύτερα για να την πούμε ακριβολογώντας, της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που ήρθε κι έδεσε με το μεγάλο πισωγύρισμα της ανθρωπότητας, τότε με την ανατροπή της Σοβιετικής Ενωσης, του σοσιαλιστικού αντίβαρου σε όφελος των λαών.
Αλλωστε, ας μην πάμε μακριά. Μόλις το προχτεσινό Γιούρογκρουπ έθεσε με σαφήνεια τους όρους για τη μετάβαση στην «επόμενη μέρα», από την οποία ο κ. Σαμαράς θέλει να διώξει τα σύννεφα της πολιτικής αστάθειας και αβεβαιότητας. Ορος και προϋπόθεση είναι να προχωρήσουν τα διαρθρωτικά μέτρα, όλα αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα που η κυβέρνηση λέει ότι «ακόμη και αν δεν μας ζητούσε κανένας να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις, θα έπρεπε να τις κάνουμε από μόνοι μας»!
Αυτές οι μεταρρυθμίσεις είναι τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα, τα πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, γιατί ακριβώς ξεριζώνουν δικαιώματα, ξεριζώνουν κατακτήσεις, καθορίζουν το μέλλον και τη ζωή των επόμενων γενεών.
Κι αυτή είναι, κατά τη γνώμη μας, η πιο τρανή απόδειξη, η πιο πειστική απόδειξη γι' αυτό το οποίο φωνάζει το ΚΚΕ εδώ και χρόνια από την αρχή ακόμη των μνημονίων. Οτι ακόμα και αν τελειώσει το μνημόνιο μετά τη δίμηνη παράταση που πήρε προχτές ή αν αντικατασταθεί στη συνέχεια από κάτι άλλο, όπως κι αν το ονομάσουν (συμφωνία, σχέδιο, πρόγραμμα σταθερότητας κ.ο.κ.), ακόμη κι αν, ξαναλέμε, υπάρξει επιστροφή στην καπιταλιστική ανάπτυξη, θα είναι παρόντες εδώ όλοι οι μηχανισμοί μόνιμης επιτήρησης της ΕΕ που ισχύουν για όλα τα κράτη - μέλη, θα είναι εδώ οι αντιλαϊκοί εφαρμοστικοί νόμοι, τα αντιλαϊκά μέτρα, τόσο αυτά που έχουν ψηφιστεί και μονιμοποιούνται, όσο και αυτά που δρομολογούνται για το επόμενο διάστημα, κυρίως αυτά που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και την Κοινωνική Ασφάλιση.

Και να μην έπαιρναν νέα μέτρα, ο λαός έχει φτάσει ήδη στο «αμήν»

Προσπαθούν να μας παραμυθιάσουν με μπόλικη προπαγάνδα όλοι τους, ότι εάν υπάρξει κάποια ανάκαμψη, κάποια συμφωνία με τους δανειστές, δε θα παρθούν άλλα μέτρα αντιλαϊκά, αλλά θα γίνουν μόνο διαρθρωτικές αλλαγές, λες και αυτές δεν περιέχουν μέσα τους μέτρα που πλήττουν το λαό. Αλλά ας το αφήσουμε αυτό.
Δεν λένε ότι ακόμα κι αν δεν πάρουν αυτά τα μέτρα, ήδη ο λαός μας έχει φτάσει στο «αμήν». Και όταν λέμε λαός δεν εννοούμε μόνο την πολύ ακραία φτώχεια, τον άστεγο, τον άνεργο, αυτόν που δεν έχει ένα πιάτο φαΐ και τρέχει στα συσσίτια, αλλά και έναν ολόκληρο λαό που μπορεί να έχει φαΐ σπίτι του, αλλά δεν έχει θέρμανση ή ανάβει τη θέρμανση 1 ώρα τη μέρα, αυτόν που δεν έχει να πληρώσει τους φόρους, αυτόν που σταματάει το παιδί του από τις σπουδές, γιατί δεν μπορεί να αντέξει τα οικονομικά βάρη, αυτόν που δεν μπορεί να πληρώσει όλα τα φάρμακά του και παίρνει τα μισά από αυτά που του συνταγογραφεί ο γιατρός του και που είναι απαραίτητα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η υγεία του. Μιλάμε για όλους αυτούς που ζουν στην ανασφάλεια για το αύριο, που είναι σε διαθεσιμότητα, με τον κίνδυνο απόλυσης, τον αγρότη, που δεν έχει ΟΓΑ, που του βάζει τη θηλιά στο λαιμό η τράπεζα, που καταστρέφεται η παραγωγή του από αρρώστιες και την κακοκαιρία και ακόμα περιμένει αποζημιώσεις, τον επαγγελματία, που δεν μπορεί να πληρώσει το ασφαλιστικό ταμείο, τον δανειστή του, που ετοιμάζεται να βάλει λουκέτο. Ολοι αυτοί δε συγκαταλέγονται στην ακραία φτώχεια, βέβαια, γιατί έχουν φαΐ, σπίτι, ρούχα, τα βολεύουν.
Σας ρωτάμε όμως: Είναι ζωή αυτή, εν έτει 2014; Θέλουν να μας πείσουν να μάθουμε να ζούμε με ψίχουλα. Ολοι τους, και η σημερινή κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ψίχουλα τάζουν, μοιράζουν ως κυβερνητικό πρόγραμμα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει ακόμα και... τα σπυράκια που βγάζουν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για το λαό στους δρόμους

Κανένας τους δεν μιλάει για το γεγονός ότι ο λαός απαιτεί να πάρει πίσω αυτά που του πήραν τα τελευταία χρόνια, τις απώλειες της κρίσης. Αυτά θα τα αποκαταστήσουν; Οχι, βέβαια. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τους ξέρουμε, δε χρειάζεται να καταναλώσουμε και πολλή φαιά ουσία για να το εξηγήσουμε. Η δικαιολογία τους είναι ότι τα κάνουν όλα για το καλό της οικονομίας, για να έχουμε ανάπτυξη και πρωτογενή πλεονάσματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, από ποια σκοπιμότητα τα πήρε όλα πίσω, αυτά που έλεγε πριν από 2 χρόνια, όταν ο λαός είπε να τον εμπιστευτεί στην αξιωματική αντιπολίτευση κι από 4% να τον κάνει κόμμα του 27% σε λίγες μέρες;
Γιατί δε βγάζει τσιμουδιά για τον 14ο μισθό και τη 14η σύνταξη; Αλλά μένει μόνο στη 13η και αυτή εν αμφιβόλω; Γιατί δε μιλά για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας; Γιατί δε μιλά πλέον για την κατάργηση με ένα άρθρο, με ένα νόμο όλων των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων;
Γιατί τώρα αναγνωρίζει το χρέος, ως χρέος του λαού που πρέπει να το διαπραγματευτεί για να το «κουρέψει» δήθεν, με την Μέρκελ, τον Γιούνκερ, την Λαγκάρντ και τον Ντράγκι, γιατί αυτοί είναι τα αφεντικά των υπαλλήλων της τρόικας;
Δεν καταλαβαίνει, άραγε, ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ ότι για να σου το «κουρέψει» η Μέρκελ, ο Ντράγκι και λοιποί, θα σου ζητήσουν οπωσδήποτε και νέα μέτρα ενάντια στο λαό και νέες δεσμεύσεις απέναντι στους μονοπωλιακούς ομίλους που υπηρετούν, νέες συμφωνίες για παράδοση στρατηγικών τομέων της οικονομίας στο μεγάλο κεφάλαιο, στους ομίλους, υποταγή στη νέα ΚΑΠ και στα εμπάργκο αγροτικών προϊόντων;
Οχι, φίλοι και φίλες, δεν είναι αφελής κανένας τους. Λένε μισές αλήθειες ανάμεικτα με μισά ψέματα για να μας αποκοιμίσουν. Για να μας παροπλίσουν. Να καθόμαστε στον καναπέ του σπιτιού και να περιμένουμε τον ερχομό του «μεσσία ΣΥΡΙΖΑ» στην εξουσία.
Γι' αυτό και αντέδρασαν, δεν τους πολυάρεσε, μόλις είπαμε ότι και σήμερα, και πριν τις εκλογές, και μετά τις εκλογές, από την πρώτη μέρα κιόλας, όποιος κι αν είναι στην εξουσία, πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός πρέπει να βρίσκεται στους δρόμους. Και καλά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ βγάζουν σπυράκια όταν τους λες ότι ο λαός πρέπει να βγει στους δρόμους. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Και σε αυτό τους ακολουθεί και τους αντιγράφει, πριν ακόμα γίνει κυβέρνηση, καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει αν βγει και κυβέρνηση... Μήπως σκέφτεται να ονομάσει τα ΜΑΤ αριστερά; Για να είναι γλυκό το ξύλο που θα πέφτει;
Εμείς λέμε ακόμα και το ΚΚΕ να είναι στην εξουσία αύριο, πάλι ο λαός θα πρέπει να είναι στους δρόμους για να προχωρήσουν οι αλλαγές, για να υπερασπίσει την εργατική - λαϊκή εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία, το σοσιαλισμό, για να οργανώσει καλύτερα τη ζωή του και το μέλλον των παιδιών του.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τους αντιπερισπασμούς κι ας μιλήσουν έστω για μια φορά τη γλώσσα της πραγματικότητας, του ρεαλισμού και της αλήθειας, η οποία ποτέ δεν υποτάχθηκε ούτε πρέπει να υποτάσσεται σε μικροκομματικούς σχεδιασμούς για μερικά ψηφαλάκια, που μετά την απομάκρυνση εκ της κάλπης, επιβάλλονται τα πιο αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα, με γαρνιτούρα ψίχουλου για ξεκάρφωμα...

Η άλλη όψη του ίδιου ευρωενωσιακού νομίσματος δεν μπορεί να αποτρέψει την αντιλαϊκή επίθεση

Ο λαός ξέρει τι τον περιμένει από τη συγκυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ήδη του έχει περιγράψει τα μέτρα της επόμενης μέρας. Κι αυτή την πολιτική τους δεν μπορεί να την πολεμήσει αποτελεσματικά η αξιωματική αντιπολίτευση.
Γιατί, όταν, για παράδειγμα, λες «ότι το κράτος έχει συνέχεια», ότι «θα αναζητήσει λύσεις στο ευρωενωσιακό πλαίσιο», όταν λες ότι «το χρέος πρέπει να πληρωθεί», όταν πίνεις νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και λες «εγώ μπορώ να την εγγυηθώ καλύτερα» και ότι «οι αγορές και οι διεθνείς επενδυτές μπορούν να ακουμπήσουν πάνω μου, γιατί εγώ θα εξασφαλίσω σταθερότητα», τότε γίνεσαι - θέλεις δε θέλεις, σου αρέσει δε σου αρέσει, το καταλαβαίνεις ή δεν το καταλαβαίνεις - η άλλη όψη του ίδιου ευρωενωσιακού νομίσματος.
Μπορεί να χτυπάς ψηφοθηρικά, εκλογικά την κυβέρνηση, όμως τη βοηθάς ιδεολογικά και πολιτικά για να συνεχίσει να τσακίζει το λαό.
Και ακριβώς για το ποιος θα συνεχίσει να τσακίζει το λαό, πρέπει να συζητήσουμε προεκλογικά. Και αυτήν την κουβέντα πρώτα απ' όλα την άνοιξαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που με τον τρόπο τους λένε στο λαό «κράτα μικρό καλάθι», «μην περιμένεις να κάνουμε και τίποτα πολύ διαφορετικό από τους προηγούμενους έτσι όπως είναι τα πράγματα»!
Ο ένας μετά τον άλλο επαναλαμβάνονται: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αυτοδυναμία, θα ακολουθήσει μνημονιακές πολιτικές», λέει ο Μητρόπουλος τη μια μέρα, και την επόμενη λέει ο Κατρούγκαλος: «Μπορεί να υπάρχει αναταραχή στις αγορές, θα υπάρξει μια μεταβατική περίοδος που δε θα είναι εύκολη». Συνεχίζει ο Παπαδημούλης: «Θα έχουμε δυσκολίες μπροστά μας» και έρχεται και δένει ο Παπάς: «Δεν θα κάνουμε μονομερείς ενέργειες».
Γι' αυτό λέμε, με κάθε ειλικρίνεια κι ας δεχόμαστε τόνους λάσπης και επίθεσης: Το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο λαό είναι κάποια ψίχουλα που θα πέσουν, αν πέσουν κι αυτά, από το νέο φαγοπότι του κεφαλαίου και κάμποσες αυταπάτες ότι δήθεν «θα αλλάξει η αρχιτεκτονική της Ευρωπαϊκής Ενωσης», της Ευρωζώνης και ότι τα κοράκια θα γίνουν περιστέρια! Αλλά, λέγοντας αυτά, το μόνο που μπορείς να εγγυηθείς είναι η συνέχιση του ίδιου αντιλαϊκού δρόμου που φέρνει φτώχεια για τους πολλούς και πλούτη για τους λίγους.
Ολα τα άλλα περί λαϊκής κυριαρχίας, που είπε ο κ. Τσίπρας μόνο ως ανέκδοτο μπορούν να ακουστούν. Γιατί ο λαός ποτέ και πουθενά δεν ήταν κυρίαρχος όταν πεινούσε για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους οι πλουτοκράτες. Δεν έχει καμιά απολύτως σχέση η λαϊκή κυριαρχία με τους όρκους του ΣΥΡΙΖΑ προς την ΕΕ, το ευρώ, το ΝΑΤΟ, τη μη αμφισβήτησή τους, όπως επανειλημμένα έχει δηλώσει.
Αλλωστε, πριν από λίγες μέρες ήταν που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνάψει κάποιο πρόγραμμα με τους εταίρους, με τους δανειστές και ότι απλά αυτό το πρόγραμμα θα είναι αναπτυξιακό και όχι υφεσιακό, θα είναι με επεκτατική και όχι με περιοριστική πολιτική.
Ας μας πουν, όμως, σε ποια χώρα η επεκτατική πολιτική, που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιμετώπισε τα λαϊκά προβλήματα, έλυσε το πρόβλημα της ανεργίας, απέτρεψε την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης;
Μήπως στις ΗΠΑ όπου ζουν και βασιλεύουν η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση και εσχάτως, από ό,τι βλέπουμε, και ο ρατσισμός και οι καθημερινές δολοφονίες πολιτών;
Μήπως γίνεται αυτό στην Ιαπωνία που βυθίζεται στην οικονομική κρίση;
Μήπως στους δήθεν συμμάχους του Νότου, την Ιταλία και τη Γαλλία που καταθέτουν προϋπολογισμούς στην Κομισιόν - υποτίθεται επεκτατικής πολιτικής - και ταυτόχρονα τσεκουρώνουν τους εργαζόμενους των χωρών τους, με τα ίδια ακριβώς μέτρα που παίρνουν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και στην Ελλάδα;
Ομως, αλλαγή πολιτικής δεν συνιστά το ποιος είναι ο πιο ικανός διαπραγματευτής για να εκπροσωπήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γιατί περί αυτού πρόκειται, εκεί καταλήγεις στο διά ταύτα, μετά από αλλεπάλληλες κωλοτούμπες...

Να πάρει ο λαός τα δικά του σημερινά όπλα

Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι ο λαός πρέπει να πάρει τα δικά του σημερινά όπλα. Και αυτά τα όπλα είναι:

• Ο αγώνας, η συμμαχία του για να διεκδικήσει τις σύγχρονες ανάγκες που θυσιάζονται στο βωμό της επιβίωσης ενός σάπιου συστήματος.
• Είναι η μη αναγνώριση του χρέους, γιατί δεν το δημιούργησε ο ίδιος, είναι το αίτημα για ολοσχερή και μονομερή διαγραφή του, να το πληρώσουν αυτοί που το δημιούργησαν.
• Είναι ο στόχος για αποδέσμευση από την ΕΕ, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, για να μπορεί να πάρει ο λαός στα χέρια του τις παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η χώρα.

Αυτά είναι τα όπλα του λαού, αυτό το δρόμο προτείνει το ΚΚΕ και γι' αυτό θεωρούμε ότι η ισχυροποίησή του στις σημερινές συνθήκες μπορεί να βάλει και εμπόδια στη σημερινή πολιτική, αλλά πάνω απ' όλα να ανοίξει το δρόμο για μια ριζικά διαφορετική προοπτική.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ μπορεί να γίνει το πιο αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του λαού και αυτό το όπλο μπορεί ο λαός να το δυναμώσει παντού, και στις ερχόμενες εκλογές.