Non omnis moriar

 Non omnis moriar

Exegi monumentum aere perennius,/Πιο ανθεκτικό κι από μπρούντζο ένα μνημείο τέλειωσα

regalique situ pyramidum altius,/Πιο ψηλό κι απ' τον βασιλικό τόπο των πυραμίδων

quod non imber edax, non Aquilo impotens/που ούτε οι μπόρες, ούτε ο βόρειος άνεμος

possit diruere aut innumerabilis./δεν μπορούν να φθείρουν, ούτε η ατέλειωτη

annorum series et fuga temporum/αλυσίδα των ετών και το φευγιό του χρόνου

Non omnis moriar, multaque pars mei/Δεν θα πεθάνω ολάκερος, κι ένα μεγάλο μου κομμάτι

vitabit Libitinam. Usque ego postera/τον τάφο θα ξεφύγει. Διαρκώς μες στα μελλούμενα

crescam laude recens./η δόξα μου εκ νέου θα θεριεύει.

Οράτιος, Ωδές, Βιβλίο ΙΙΙ (μτφρ.: LR)

Ένα ντοκιμαντέρ με αφορμή την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία

Μετά από δυο χρόνια προσπάθειας ολοκληρώθηκε το ντοκιμαντέρ «NON OMNIS MORIAR» από την κολεκτίβα «Lokomotiva», σε σκηνοθεσία της Θεοδοσίας Γραμματικού. Στο ντοκιμαντέρ φωτίζονται, πτυχές που έκαναν αυτόν τον αγώνα τόσο ξεχωριστό.

Ο τίτλος του «NON OMNIS MORIAR», είναι μια λατινική έκφραση και σημαίνει δεν θα πεθάνω ολόκληρος, (κάτι θα μείνει από εμένα). Αυτό θέλει να αναδείξει το ντοκιμαντέρ. Βασιζόμενο στον χρόνο ακολουθεί την εξέλιξη της απεργίας.

9 μήνες απεργία, 9 μήνες καταγραφής.

Σκηνοθεσία: Θεοδοσία Γραμματικού

Σενάριο: Φώτης Μιχαλόπουλος

Επιμέλεια σεναρίου: Θεοδοσία Γραμματικού

Κώστας Σταματόπουλος

Διεύθυνση φωτογραφίας: Θεοδοσία Γραμματικού – Χρήστος Γιάννου

Διεύθυνση παραγωγής: Κώστας Σταματόπουλος

Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας – Γιώργος Διδυμιώτης

Παραγωγή: Lokomotiva

Χρήστος Γιάννου

Ιστοσελίδα ταινίας «NON OMNIS MORIAR»

Νοέμβρης 2011, Εργοστάσιο Ελληνικής Χαλυβουργίας, ο ήχος των μηχανών πλέκεται με τις έντονες συζητήσεις των εργατών. Απολύσεις. Οι μηχανές παγώνουν και οι χαλυβουργοί μαζεύονται για τη γενική τους συνέλευση. Δυο προτάσεις τίθενται. Απολύσεις ή πενθήμερο πεντάωρο με μείωση των αποδοχών. Επιλέγουν τίποτα από τα δυο και αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία. Κανείς δε περίμενε να κρατήσει τόσο. Κανείς δεν περίμενε τόση αλληλεγγύη από τον κόσμο. Κάνεις δε περίμενε ότι θα έβγαινε πιο δυνατός από αυτή τη μάχη. Σχεδόν όλοι όμως αισθάνθηκαν απολυμένοι. Σχεδόν όλοι συνειδητοποίησαν ότι δεν πάλευαν μόνο για τον εαυτό τους, για τα αιτήματα τους στο εργοστάσιο, αλλά για όλη την εργατική τάξη. Και η πύλη της ελληνικής χαλυβουργίας για τους επόμενους εννιά μήνες που θα κράταγε η απεργία τους θα γινόταν φάρος. Η αλληλεγγύη του κόσμου ήταν αυτή που τους έδινε δύναμη μέχρι το τέλος.

Agkarra