Ημερολόγια σοσιαλισμού

 Ημερολόγια σοσιαλισμού

Σας ανακοινώνουμε τη σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου.

Επικεφαλής: βλαντίμιρ ιλίτς λένιν

Λαϊκός επίτροπος εθνοτήτων: ιωσήφ βισαριόνοβιτς τζουγκασβίλι

Λαϊκός επίτροπος προ-πο (προστασίας του ταβάριτς): φέλιξ τζερζίνσκι

Λαϊκός επίτροπος παιδείας κι ανεξιθρησκίας: ανατόλι λουνατσάρσκι

Αναπληρωτές επίτροποί: ναντιέζντα κρούπσκαγια, αντόν μακάρενκο

Λαϊκό επίτροπος αγροτικής ανάπτυξης: τροφίμ λυσένκο

Λαϊκός επίτροπος νέας οικονομικής πολιτικής: νικολάι μπουχάριν

Λαϊκός επίτροπος σε θέματα εκβιομηχάνισης και κολεκτιβοποίησης: παναγιώτης λαφαζάνης…

-Τι έκανε λέει;

-Ε, ναι. Παντού πρέπει να υπάρχει ένας κόκκινος πάνος.

-Και το πρώτο διάταγμα για τι θα είναι; Για τη γη και την ειρήνη;

-Όχι. Για την επαναφορά της 13^ης σύνταξης.

Και μετά ξύπνησες. Σε μια ελεύθερη, διαφορετική ελλάδα, που αλλάζει με οργασμό μικρών σοσιαλιστικών μεταρρυθμίσεων και σταδιακών μετασχηματισμών. Πρώτη φορά αριστερά! Κι ο κόσμος άλλαξε πλευρό στις εκλογές. Μα αν ξυπνήσει μονομιάς…

Κάθεσαι στο γραφείο και παίρνεις το ημερολόγιο, για να το ενημερώσεις με τα πρώτα κατορθώματα της αριστερής κυβέρνησης.

Ο κυρίαρχος ελληνικός λαός χάρηκε αρχικά (στην πλειοψηφία του) γιατί κατάφερε μετά από εννιά δεκαετίες (αγώνας και θυσία) να βγάλει μια βουλή χωρίς κανένα παπανδρέου, απ’ όπου και αν προέρχεται. Και γιατί μπόρεσε να εκλέξει για πρώτη φορά στα χρονικά της μεταπολίτευσης μια κυβέρνηση που να μην περιέχει κάποιο από τα δύο κόμματα (νδ-πασόκ) που κυριαρχούσαν και (συγ)κυβερνούσαν σαράντα χρόνια τώρα, αποκλείοντας όλους τους γαλαζοβένετους από το νέο κυβερνητικό σχήμα. Όλους; Όχι. Γιατί κάποιοι πολιτικοί γυμνοσάλιαγκες εξακολουθούν να αντιστέκονται στη φθορά του χρόνου και να επιβιώνουν στα κυβερνητικά πόστα. Πρώτη φορά αριστερά!

Όρεξη να έχεις να διαβάζεις ονόματα και να ξεσκαλίζεις το παρελθόν τους. Εξετάζεις σύνθεση του νέου υπουργικού συμβουλίου και δεν προλαβαίνεις να μετράς πασόκους εκσυγχρονιστές και βαμμένους δεξιούς. Και δεν εννοώ απλούς, τυχαίους πασόκους που ακολούθησαν φυσιολογικά το ρεύμα και εντάχθηκαν ομαλά στο σύριζα, για να χτίσουν καριέρες. Αλλά αμετανόητους πρασινοφρουρούς, όπως ο πράσινος πρόεδρος του τεε, που κράτησε όμως για προσωπικούς λόγους κάποιες αντιμνημονιακές πισινές –βάζοντας πχ πρώτος και καλύτερος την υπογραφή του στη λίστα όσων συμφωνούσαν με την πρόταση νόμου του κουκουέ για την κατάργηση των μνημονίων. Το λέγαμε και προεκλογικά στην παρέα μεταξύ σοβαρού και τρολαρίσματος. Να βγούμε δηλ το βράδυ των εκλογών στους δρόμους, με πλαστικά σημαιάκια πασόκ ανά χείρας και να πανηγυρίζουμε. Τόσα πασόκ κυκλοφορούν τη σήμερον, δεν μπορεί, όλο και κάποιο θα είχε πάει καλά, για να είμαστε στους κερδισμένους.

Διάβαζα εν τω μεταξύ προεκλογικά μια «ανάλυση» του κάρπετ, (που εκτός από τα αθλητικά είναι γενικός μπαρουφολόγους, αλλά έχει πλάκα), όπου έγραφε: δεν ξέρω ποιος θα στενοχωρηθεί περισσότερο: οι αρειανοί αν πάρει φέτος πρωτάθλημα ο παοκ, ή οι κουκουέδες αν βγει κυβέρνηση ο σύριζα;

Έχοντας δύο στα δύο στις παραπάνω ιδιότητες, πρέπει να πω στον αντώνη πως δεν του τα ‘παν καλά. Αφενός στο πρωτάθλημα δεν μας αφορούν οι ενδοαστικοί ανταγωνισμοί μεταξύ μαρινάκη, σαββίδη και σια. Αφετέρου, δεν ξέρω κανέναν κουκουέ, οργανωμένο μέλος ή οπαδό, που να μην ευχόταν από μέσα του το βράδυ της κυριακής να πιάσει την αυτοδυναμία ο σύριζα. Όχι γιατί έτρεφε κάποια ψευδαίσθηση –από αυτές που είναι πολύ της μόδας αυτές τις μέρες, εδώ και κάτι χρόνια- αλλά για να βγει ακομπλεξάριστα από την ντουλάπα και να αποκαλυφθεί χωρίς ελαφρυντικά και άλλοθι για τους συνεργάτες του. Για την οποία συνεργασία με τους ανελ, δεν ξέρω αν ξέρετε, αλλά και πάλι το κκε φταίει, γιατί αν είχε δώσει έστω ανοχή στο σύριζα, δε θα υπήρχε κάποια αναγκαιότητα να γίνει. Μονά-ζυγά, δικά τους.

Πού αλλού θα βρίσκαμε όμως, χωρίς κυβέρνηση σύριζα, τόσα μαργαριτάρια μαζεμένα κατά την παραλαβή-παράδοση των υπουργείων;

Ο πανούσης πχ είπε στο προ-πο πως η αστυνομία είναι θεσμός της δημοκρατίας (και έχει απόλυτο δίκιο, εφόσον μιλάμε για το αστικό κράτος και την αστική δημοκρατία) και πως η αποστολή της είναι να προστατεύει τους φτωχούς που την έχουν ανάγκη και όχι τους πλούσιους. Ε ναι, άμα είσαι πλούσιος, τι έχεις να χάσεις, σιγά την περιουσία δηλ. Ο λαός είναι που θέλει να προστατεύσει τα καγιέν που δεν έχει.

Βγήκαν όμως τα κάγκελα από το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη! Αυτό που το πας… Πρώτη φορά αριστερά. Και τα μυαλά στα κάγκελα…

Ο βαρουφάκης μας εξήγησε σε άπταιστα παπανδρεϊκά τη διαφορά μεταξύ λιτότητας και λιτού βίου. Που πρέπει να ‘ναι κάτι σαν τη διαφορά μεταξύ του ανασχηματισμού και της αναδόμησης, όπως λεγόταν επί αλλαγής. Μην ανησυχείτε όμως απλώς δε θα έχουμε τις καγιέν και τις πόρσε που (δεν) είχαμε προ κρίσης. Κι αν δεν έχουν λεφτά για το εισιτήριο του λεωφορείου, ας πάρουν να οδηγήσουν την μπεμβέ τους, που θα ‘λεγε και μια ψυχή…

Ο κοτζιάς –που διαβάσατε πρώτοι εδώ, από το ρεπορτάζ της ρένας δουρου-τι ότι θα γίνει υπουργός εξωτερικών- διαφοροποιήθηκε απ’ το ανακοινωθέν της εε για τις κυρώσεις στη ρωσία, βαδίζοντας στα χνάρια των περιβόητων αστερίσκων του τρίτου δρόμου του πασόκ και πήρε και τα συχαρίκια των χρυσαυγιτών για τη στάση του.

Οι οακκίτες τώρα δικαιώνονται!

Η πλάκα είναι πως η ελληνική πλευρά δεν είπε «όχι» σε κάτι, απλά σημείωσε ότι έπρεπε να ερωτηθεί κι η ίδια –πριν πει ίσως κάποιο περήφανο «ναι». Στην ουσία δηλ μηδέν εις το πηλίκο, αλλά σε επίπεδο συμβολισμών, σκίζουμε. Γι’ αυτό σου λέω, σφε αναγνώστη, πού αλλού θα βρίσκαμε τέτοια ωραία αριστερά πράγματα, για να περνάει ευχάριστα η ώρα.. Αλλά στον κοτζιά θα χρειαστεί πιθανότατα να επανέλθουμε σύντομα..

Εκτός κι αν ο κάρπετ είναι της γραμμής δελαστίκ, ότι δηλ η κυβέρνηση σύριζα είναι ο χειρότερος εφιάλτης του κουκουέ –που είναι πάντως διαφορετικό από το ότι περιέχει κάποιους Εφιάλτες, που πήδηξαν από το καράβι το 91’, όταν δεν κατάφεραν να το βυθίσουν αύτανδρο, όπως σκόπευαν.

Ο οποίος δελαστίκ, σταθερός στις απόψεις του, έλεγε πως το 89’ ήταν επαίσχυντη προδοσία, άλλαξε όμως σταθμά και κριτήρια για την κυβερνητική συνεργασία σανέλ, θεωρώντας την γνήσια αντιμνημονιακή. Πρώτη φορά αριστερά.

Και συνέχισε με μια ανάλυση περί γερμανοτσολιάδων πολιτικών, που δεν ήταν όμως τέτοιοι μέχρι να υπογράψουν τα μνημόνια και προφανώς έγιναν τέτοιοι στη συνέχεια. Και τώρα εσύ με τι να καραφλιάσεις πρώτα (πρώτη φορά αριστερά); Με την ατόφια, ταξική του ανάλυση ή με το ακαταμάχητο σκεπτικό του για το διαχωρισμό προ και μετά μνημονίου; Και επίσης, τι κόμμα είπαμε πως είναι ο δελαστίκ; Ο ίδιος το ξέρει; Οι σφοι του;