Το μεταναστευτικό, νέο πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων

Το μεταναστευτικό, νέο πρόσχημα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων

Η συνεχιζόμενη τραγωδία στη Μεσόγειο, που έχει μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες ανθρώπους, πρόσφυγες και μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, όλα τα τελευταία χρόνια -και όχι μόνο στην τελευταία περίοδο-, χρησιμοποιείται από αυτούς που είναι θύτες αυτού του εγκλήματος ως νέο πρόσχημα για να συνεχιστούν τα σχέδιά τους σε αυτές τις περιοχές. Γι' αυτό και χτες έγινε έκτακτη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ υπό τον τίτλο «για την διαχείριση των μεταναστευτικών ροών». Οπως και να το δει κανείς, η υποκρισία περισσεύει αλλά το σημαντικό είναι να δούμε τα πραγματικά κίνητρα του δήθεν «ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος» της ΕΕ.
Τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι στρατιωτικοπολιτικές τους συμμαχίες (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ κλπ.) είναι αυτοί που με τις επεμβάσεις τους, για την ανατροπή μη αρεστών κυβερνήσεων και καθεστώτων που ως πρόσφατα ήταν σύμμαχοί τους (Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Τυνησία, Συρία κλπ.), προωθούν τα σχέδιά τους για έλεγχο αγορών, ενεργειακών πόρων, δρόμων μεταφοράς τους και σπέρνουν το χάος, το θάνατο, τη φτώχεια και τη μιζέρια στα λαϊκά στρώματα, που ξεσπιτώνουν και μετατρέπουν σε πρόσφυγες και μετανάστες. Τα προσχήματα για την προώθηση των σχεδίων των ιμπεριαλιστών μπορεί να ποικίλλουν: «Αυταρχικά καθεστώτα», «προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «αντιμετώπιση τζιχαντιστών και ακραίων ισλαμιστών» (που είναι δικό τους δημιούργημα) και σήμερα «αντιμετώπιση των δουλεμπόρων που εκμεταλλεύονται τους πρόσφυγες», αλλά η ουσία δεν αλλάζει.

***

Ετσι στην ΕΕ έχει ανοίξει η συζήτηση για προετοιμασία νέας στρατιωτικής επέμβασης στη Λιβύη -που πριν οι ίδιοι διέλυσαν- για να χτυπηθούν οι δομές, σκάφη, αποθήκες, εγκαταστάσεις των δουλεμπόρων - διακινητών προσφύγων και μεταναστών. Σε αυτές τις κινήσεις πρωτοστατούν οι αστικές τάξεις της Ιταλίας, της Ελλάδας, αξιοποιώντας τη διόγκωση του προβλήματος των μεταναστευτικών ροών. Τόσο οι ηγεσίες των αστικών κυβερνήσεων της ΕΕ όσο και ο Ρέντσι και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που μιλάνε για «ανθρωπιστική προσέγγιση και για αλληλεγγύη» και απαιτούν κονδύλια για τη θωράκιση των συνόρων με ενίσχυση των δομών καταστολής ή άντε κάποια νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξεριζωμένους, πασχίζουν με νύχια και με δόντια να κρύψουν την ουσία του ζητήματος. Οτι, δηλαδή, η αιτία για τα καραβάνια των εξαθλιωμένων είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετούν, η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση της εργατικής τάξης, ο σφοδρός ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων (που υπηρετούν και οι ίδιοι), οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι επεμβάσεις. Οσα επικοινωνιακά τερτίπια και αν χρησιμοποιήσουν, όσα «λεπτά σιγής» και αν κρατήσουν οι αστοί ηγέτες, όπως προκλητικά έκαναν χτες στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, δεν αλλάζει η πραγματικότητα και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν πρώτα και κύρια οι λαοί.

***

Το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, και άλλοι φορείς του λαϊκού κινήματος (ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ, ΕΕΔΥΕ, ΕΕΔΔΑ κ.ά.) έδειξαν χτες, με τη συγκέντρωσή τους στην Αθήνα, την αλληλεγγύη τους στα θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτό που αναδεικνύεται είναι ότι ο ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων δεν μπορεί να λυθεί αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες που τον δημιουργούν. Και αυτό σημαίνει ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, ρήξη με το κεφάλαιο σε κάθε χώρα. Σημαίνει να δυναμώσει η πάλη κόντρα στην κυβέρνηση, στα κόμματα του ευρωμονόδρομου, στην ΕΕ και το αστικό κράτος και η απαίτηση η χώρα μας να μη συμμετέχει στα σχέδια των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, όπως κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις όλων των παραλλαγών, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κλπ., και συνεχίζει να κάνει και η σημερινή «αριστερή» συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, δείχνοντας ιδιαίτερη προθυμία να εμπλακεί σε όποια νέα επέμβαση προετοιμάζεται με τα προσχήματα της αντιμετώπισης των «δομών των δουλεμπόρων» ή της «προστασίας των χριστιανικών πληθυσμών από τους τζιχαντιστές».
Είναι, επομένως, υπόθεση του λαϊκού κινήματος, με τον οργανωμένο αγώνα του, να απαιτήσει από την κυβέρνηση και να επιβάλει καταρχήν μέτρα ανακούφισης και ανθρώπινους χώρους προσωρινής φιλοξενίας για τους πρόσφυγες, καθώς και για τη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για να φτάσουν στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους και να μην εγκλωβίζονται εδώ. Να υπάρξει απειθαρχία στον Κανονισμό του Δουβλίνου 2 και 3 και στη Συνθήκη Σένγκεν, που είναι τα εργαλεία αυτού του εγκλωβισμού. Ταυτόχρονα, οι εργάτες και τα άλλα λαϊκά στρώματα, με τη συμμαχία τους, μπορούν να οικοδομήσουν τις προϋποθέσεις ρήξης με το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτός ο αγώνας είναι κοινός για τα ταξικά τους αδέλφια από όλες τις χώρες της περιοχής μας και όλου του κόσμου.