Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα

 Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα

"Αηδιαστικό κολαστήριο" η Κως απο τους εξαθλιωμένος μετανάστες.
Είπε η Αγγλίδα νοσοκόμα. Η Αδελφή του Ελέους! Πού όχι αδελφή ή ξαδέλφη: Ούτε μακρινή συγγενής δεν είναι με το Έλεος.

Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε πεντέξι πραγματάκια γιατί σαν να παραγνωριστήκαμε με την αναλγησία:

1.) Κανένας δεν έρχεται στην Ελλάδα γιατί γουστάρει αυτή τη Γη της Επαγγελίας ή για να λιαστεί στην Ομόνοια: Οι περισσότεροι, ΑΝ βγουν ζωντανοί απ' τα σαπιοκάραβα, νομίζουν ότι βρίσκονται στις ακτές της Ιταλίας.
2.) Περνάμε στο ντούκου το κύκλωμα αστυνομικών που εξαρθρώθηκε (;) και που συνεργαζόταν με δουλέμπορους, αποκαλούσε τα δουλεμπορικά σαπιοκάραβα "ο Χάρος" και το ανθρώπινο φορτίο τους "πρόβατα" και "κατσίκια".
3.) Αδιαφορούμε πλήρως για τους δουλέμπορους που δολοφονούν, πνίγουν, βιάζουν, βασανίζουν, απειλούν, εκβιάζουν, τρομοκρατούν γιατί ο πρόσφυγας δεν έδωσε το νεφρό του να πουληθεί στην εμπορία οργάνων.
4.) Οι οικογένειες απ' τη Συρία και το Αφγανιστάν δεν είναι μεταναστες. Είναι πρόσφυγες πολέμου. Νοικοκυραίοι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν - όπως ο Ελληνισμός τόσες φορες. Το καταλαβαίνουν μερικοί ή μπα;

Αυτό γιατί ο πρόσφυγας "είναι" στοιχειωδώς άνθρωπος κι ο μετανάστης "υπάνθρωπος".
5.) Κάποιοι τονίζουν ότι οι πρόσφυγες είναι επιστήμονες. Γιατροί, δικηγόροι, οικονομολόγοι. Ναι, είναι. Αυτό τους κάνει λιγότερο ή περισσότερο ανθρώπους απο τον άστεγο, τον φτωχό, τον αγρότη, τον εργάτη;
6.) "Αν τους λυπάσαι, να τους πάρεις σπίτι σου!" θα ανακράξουν τα απανταχού φασιστόπουλα. Όχι, μάγκες ("μάγκες" - λέμε τώρα!) δεν θα τους πάρουμε σπίτι μας. Δεν είναι δουλειά του πολίτη να λύση το πρόβλημα. Είναι δουλειά του κράτους. Είναι δουλειά της - εκάστοτε - κυβερνησης. Σαφές;

[...]

Στα τσακίδια να ευχηθώ ολόψυχα, αδελφή - ούτε καν προϊσταμένη!

Απόσπασμα από άρθρο της Έλενας Ακρίτα στα "Νέα"