Ποιον κοροϊδεύουν;
«Εχει
έρθει η ώρα σ' αυτό τον τόπο την κρίση να την πληρώσει η ολιγαρχία και
όχι οι μισθωτοί, όχι οι συνταξιούχοι, όχι οι αυτοαπασχολούμενοι...»!
Μόνο θράσος απέναντι στο λαό που υποφέρει δείχνουν αυτά τα λόγια του πρωθυπουργού στην προχτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι τα μέτρα που προτείνει στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν «ακουμπούν» το λαό, αλλά μετατοπίζουν τα βάρη στην ολιγαρχία.
Κατ' επέκταση, επιχειρεί να πείσει το λαό ότι διαπραγματεύεται για τα δικά του συμφέροντα, προκειμένου να αποσπάσει συναίνεση στα μέτρα που συζητάει με τους δανειστές.
Θα ήταν αρκετή μία και μόνη ματιά στο κείμενο των «47+8» σελίδων του σχεδίου, που παρέδωσε η κυβέρνηση στους «θεσμούς», για να καταρριφθεί η προσπάθειά της να παραπλανήσει το λαό και να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα της.
Η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση στους συντελεστές του ΦΠΑ, η διατήρηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, η φορολόγηση των αγροτών με τους ίδιους ληστρικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι το μάρμαρο της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» το πλήρωνε, το πληρώνει και θα συνεχίσει να το πληρώνει ο λαός.
Τίποτα απ' όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση δεν ισχύει. Ορισμένα παραδείγματα: Η κυβέρνηση καμώνεται ότι βάζει έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις και αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές, από τα οποία φιλοδοξεί να εισπράξει 1,2 δισ. ευρώ σε δύο χρόνια.
Ταυτόχρονα, όμως, διατηρεί το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης για μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα Ταμεία, που απαλλάσσει τις επιχειρήσεις από εισφορές 1 δισ. το χρόνο, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα το έλλειμμα των Ταμείων.
Η κυβέρνηση λέει ότι αυξάνει την εισφορά αλληλεγγύης για τα μεγαλύτερα εισοδήματα. Ωστόσο, οι όποιες αμελητέες αυξήσεις στα υψηλά εισοδήματα γίνονται για να χρυσωθεί το χάπι στο λαό και να αποδεχτεί τη διατήρηση της ειδικής εισφοράς, που θεσμοθετήθηκε πρώτη φορά για τα εισοδήματα του 2010 και συνεχίζεται ακάθεκτη.
Βεβαίως, εφάπαξ προσωρινά φορολογικά μέτρα σε επιχειρηματικούς ομίλους μπορούν να παρθούν - όπως έκανε και η κυβέρνηση Σημίτη τη δεκαετία του 1990 - δεν συνιστούν όμως καμιά αναδιανομή υπέρ του λαού.
Ακόμα πιο πέρα: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναδιανέμει τα φορολογικά βάρη, αλλά δε λέει κουβέντα για την προεκλογική της δέσμευση να φτάσει το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, να αυξήσει τον κατώτερο μισθό, να δώσει τη 13η σύνταξη σε όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ.
Την ίδια ώρα, βέβαια, δεν «ξέχασε» με το νόμο για τις 100 δόσεις να διαγράψει τις προσαυξήσεις από τα χρέη των μεγαλοεπιχειρήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Ούτε βέβαια της «διέφυγε» να ενσωματώσει νέες φοροαπαλλαγές για μερίδες της πλουτοκρατίας στο «μίνι φορολογικό» που ψηφίστηκε την Τετάρτη στη Βουλή.
Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλά που αποδεικνύουν ότι η φορολογική πολιτική και αυτής της κυβέρνησης είναι ταξική και υπηρετεί το κεφάλαιο, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το σύνολο της πολιτικής της.
Για παράδειγμα, η υψηλή φορολογία στα λαϊκά εισοδήματα, τα επενδυτικά πακέτα που διεκδικεί η κυβέρνηση, οι παραπέρα ανατροπές σε Εργασιακά - Ασφαλιστικό, η διευθέτηση του χρέους, δεν γίνονται για να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις, να αναπτυχθούν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.
Γίνονται για να δοθούν στο κεφάλαιο νέα, άμεσα και έμμεσα προνόμια, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις, για να επανεκκινήσει ο κύκλος της κερδοφορίας του. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πληρώσει ο λαός το κόστος για την ανάκαμψη, όπως πλήρωσε την κρίση και εκεί αποσκοπεί το σύνολο της διαπραγμάτευσης που κάνει η κυβέρνηση.
Μόνο θράσος απέναντι στο λαό που υποφέρει δείχνουν αυτά τα λόγια του πρωθυπουργού στην προχτεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι τα μέτρα που προτείνει στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές δεν «ακουμπούν» το λαό, αλλά μετατοπίζουν τα βάρη στην ολιγαρχία.
Κατ' επέκταση, επιχειρεί να πείσει το λαό ότι διαπραγματεύεται για τα δικά του συμφέροντα, προκειμένου να αποσπάσει συναίνεση στα μέτρα που συζητάει με τους δανειστές.
Θα ήταν αρκετή μία και μόνη ματιά στο κείμενο των «47+8» σελίδων του σχεδίου, που παρέδωσε η κυβέρνηση στους «θεσμούς», για να καταρριφθεί η προσπάθειά της να παραπλανήσει το λαό και να φέρει την πραγματικότητα στα μέτρα της.
Η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση στους συντελεστές του ΦΠΑ, η διατήρηση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, η φορολόγηση των αγροτών με τους ίδιους ληστρικούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι το μάρμαρο της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» το πλήρωνε, το πληρώνει και θα συνεχίσει να το πληρώνει ο λαός.
Τίποτα απ' όσα ισχυρίζεται η κυβέρνηση δεν ισχύει. Ορισμένα παραδείγματα: Η κυβέρνηση καμώνεται ότι βάζει έκτακτη εισφορά στις μεγάλες επιχειρήσεις και αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές, από τα οποία φιλοδοξεί να εισπράξει 1,2 δισ. ευρώ σε δύο χρόνια.
Ταυτόχρονα, όμως, διατηρεί το νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης για μείωση των εργοδοτικών εισφορών στα Ταμεία, που απαλλάσσει τις επιχειρήσεις από εισφορές 1 δισ. το χρόνο, μεγαλώνοντας ταυτόχρονα το έλλειμμα των Ταμείων.
Η κυβέρνηση λέει ότι αυξάνει την εισφορά αλληλεγγύης για τα μεγαλύτερα εισοδήματα. Ωστόσο, οι όποιες αμελητέες αυξήσεις στα υψηλά εισοδήματα γίνονται για να χρυσωθεί το χάπι στο λαό και να αποδεχτεί τη διατήρηση της ειδικής εισφοράς, που θεσμοθετήθηκε πρώτη φορά για τα εισοδήματα του 2010 και συνεχίζεται ακάθεκτη.
Βεβαίως, εφάπαξ προσωρινά φορολογικά μέτρα σε επιχειρηματικούς ομίλους μπορούν να παρθούν - όπως έκανε και η κυβέρνηση Σημίτη τη δεκαετία του 1990 - δεν συνιστούν όμως καμιά αναδιανομή υπέρ του λαού.
Ακόμα πιο πέρα: Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναδιανέμει τα φορολογικά βάρη, αλλά δε λέει κουβέντα για την προεκλογική της δέσμευση να φτάσει το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, να αυξήσει τον κατώτερο μισθό, να δώσει τη 13η σύνταξη σε όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ.
Την ίδια ώρα, βέβαια, δεν «ξέχασε» με το νόμο για τις 100 δόσεις να διαγράψει τις προσαυξήσεις από τα χρέη των μεγαλοεπιχειρήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία. Ούτε βέβαια της «διέφυγε» να ενσωματώσει νέες φοροαπαλλαγές για μερίδες της πλουτοκρατίας στο «μίνι φορολογικό» που ψηφίστηκε την Τετάρτη στη Βουλή.
Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλά που αποδεικνύουν ότι η φορολογική πολιτική και αυτής της κυβέρνησης είναι ταξική και υπηρετεί το κεφάλαιο, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το σύνολο της πολιτικής της.
Για παράδειγμα, η υψηλή φορολογία στα λαϊκά εισοδήματα, τα επενδυτικά πακέτα που διεκδικεί η κυβέρνηση, οι παραπέρα ανατροπές σε Εργασιακά - Ασφαλιστικό, η διευθέτηση του χρέους, δεν γίνονται για να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις, να αναπτυχθούν δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας.
Γίνονται για να δοθούν στο κεφάλαιο νέα, άμεσα και έμμεσα προνόμια, φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις, για να επανεκκινήσει ο κύκλος της κερδοφορίας του. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πληρώσει ο λαός το κόστος για την ανάκαμψη, όπως πλήρωσε την κρίση και εκεί αποσκοπεί το σύνολο της διαπραγμάτευσης που κάνει η κυβέρνηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου