Λύση για το λαό ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους

Λύση για το λαό ο δρόμος της ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους

Ολόκληρη η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο συλλαλητήριο της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ, την περασμένη Παρασκευή, στο Σύνταγμα, ενάντια στη νέα συμφωνία κυβέρνησης - «θεσμών» της τρόικα

Eurokinissi

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Οπως και πριν από τέσσερις μήνες, στις 20 Φλεβάρη, εδώ στην πλατεία Συντάγματος, διαδηλώναμε ενάντια στη συμφωνία για την επέκταση του μνημονίου που υπέγραφε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, έτσι και σήμερα βροντοφωνάζουμε.
Ο λαός πρέπει να πει το μεγάλο «όχι» στη συμφωνία, «όχι» στη συνεχή χρεοκοπία του ελληνικού λαού, «όχι» στα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της καπιταλιστικής εξουσίας. Να βάλει πλώρη για τη δική του πραγματική εξουσία.
Με το ΚΚΕ, ν' αντιπαλέψει, να μπλοκάρει όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, στο δρόμο, στους χώρους δουλειάς.
Να μη χαθεί ούτε μια μέρα, ούτε ώρα. Τώρα πρέπει να δυναμώσει η λαϊκή δράση, χωρίς καμιά αναμονή, όποια κι αν είναι η κατάληξη τις επόμενες μέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση καπηλευόμενος τα εργατικά - λαϊκά αιτήματα. Τώρα προσπαθεί να κοροϊδέψει και πάλι το λαό, διαστρεβλώνοντας και ερμηνεύοντας την ψήφο του λαού όπως τον συμφέρει.
Πέντε μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει στο λαό το λογαριασμό με τα μέτρα της νέας συμφωνίας, που γίνονται πραγματική θηλιά στο λαιμό της λαϊκής οικογένειας, που έχει ματώσει και θα συνεχίζει να ματώνει για το χρέος, θα συνεχίζει να ματώνει για την ΕΕ, την κερδοφορία των μονοπωλίων, αν δεν αποφασίσει να περάσει στην αντεπίθεση, στο δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με την ΕΕ, τα μονοπώλια.

Από τον ελληνικό λαό πρέπει να απορριφθούν και οι προτάσεις των δανειστών - «3 θεσμών» και οι προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα των 47+8 σελίδων, γιατί η μία είναι πιο βάρβαρη από την άλλη, πραγματική καρμανιόλα για το λαό.
Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι της και το ΔΝΤ, με την παρέμβαση και των ΗΠΑ, δεν έχουν παραιτηθεί από την προσπάθεια να σώσουν την καπιταλιστική Ελλάδα μέσα στην καπιταλιστική ΕΕ.
Το ίδιο εκφράζουν και τα υπόλοιπα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης μέσα στο Κοινοβούλιο, όπως και οι κοινωνικές δυνάμεις που τους στηρίζουν, όπως επιχειρηματίες, ανώτερα μεσαία στρώματα.
Ταυτόχρονα, δεν αντιμετωπίζουμε με αμηχανία, δε μας μπερδεύουν οι αντιφάσεις και οι διάφορες εμπλοκές, με τις οποίες εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις και την τελευταία εβδομάδα.
Η βάση των αντιφάσεων αυτών δε βρίσκεται κυρίως στα διάφορα «ισοδύναμα» των αντιλαϊκών μέτρων. Σ' αυτά μπορούν να βρουν άκρη.
Κυρίως οφείλεται στις διαφορετικές απόψεις που υπάρχουν μέσα στην ΕΕ για το μείγμα αστικής διαχείρισης, στις διαφορετικές απόψεις για την ίδια την πορεία εξέλιξης της Ευρωζώνης, στις γεωστρατηγικές αντιθέσεις και ανταγωνισμούς ΕΕ - ΗΠΑ, στην πίεση για εξασφάλιση περισσότερων οικονομικών και πολιτικών εγγυήσεων από την ελληνική κυβέρνηση.

Icon

Επιβεβαιώνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μια λυκοσυμμαχία που δε βελτιώνεται, χειρότερη μπορεί να γίνεται, καλύτερη δεν υπάρχει περίπτωση.
Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα: Καμιά επανάπαυση, καμιά προσδοκία για ανάσα στο λαϊκό - εργατικό εισόδημα μέσα στην ΕΕ, στην εξουσία του κεφαλαίου, με κυβέρνηση που θα έχει είτε «δεξιό», είτε «αριστερό» πρόσημο.
Αυτό που θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε μπροστά στον ελληνικό λαό, είναι ότι με οποιαδήποτε εκδοχή κατάληξης τελικά αυτής της φάσης της διαπραγμάτευσης, δηλαδή είτε επιτευχθεί συμφωνία με βάση την πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης όσο και των εταίρων, είτε τα «σπάσουν» και οδηγηθούν σε «ρήξη» με διπλό νόμισμα, σε όλες τις περιπτώσεις και εκδοχές, ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός. Ούτε η μία εκδοχή ούτε η άλλη συνιστούν φιλεργατική - φιλολαϊκή λύση. Ακριβώς γιατί δεν υπάρχει διέξοδος, λύση σε όφελος του λαού από μια διαπραγμάτευση - όσο περήφανη κι αν παρουσιάζεται αυτή - μέσα στα τείχη της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου που μας έφερε έως εδώ, της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων.

Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει λύση προς όφελος του λαού

Τώρα είναι η ώρα ο καθένας και η καθεμιά να σκεφτεί. Να βάλει στο μυαλό του ότι υπάρχει λύση, υπάρχει προοπτική. Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης και ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους, ο δρόμος της συμπόρευσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Το ΚΚΕ λέει ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει λύση προς όφελος του λαού.
Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στο δρόμο της οργανωμένης πάλης, με ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, με πολιτικοποίηση της πάλης της για την κατάκτηση της εξουσίας. Μόνο σε αυτόν το δρόμο μπορούν να κερδηθούν μέτρα ανακούφισης, ανάκτησης απωλειών, ικανοποίησης σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Αυτός ο δρόμος είναι σήμερα ρεαλιστικός και αναγκαίος, γιατί είναι ο μόνος δρόμος που συμφέρει το λαό.
Ο σημερινός δρόμος είναι που συνεχώς προκαλεί κρίσεις, αναπαράγει χρέη, διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και διαφωνίες για την αποπληρωμή τους, πάνω στις απαιτήσεις του ντόπιου κεφαλαίου για αντιλαϊκά μέτρα, για εξασφάλιση των καπιταλιστικών κερδών, ενώ προστίθενται και οι απαιτήσεις του ξένου κεφαλαίου, των εταίρων, των στρατηγικών στόχων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Διαπραγμάτευση με δεδομένους τους κανόνες και τις αρχές λειτουργίας της ΕΕ σημαίνει ότι είναι δεδομένη η σφαγή των λαϊκών δικαιωμάτων.
Αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει για το λαό ακόμα πιο σκληρό, αντιλαϊκό μνημόνιο. Αυτό εξάλλου ζητά και το ΔΝΤ, που θέτει το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ας σκεφτούμε τι έγινε μετά το προηγούμενο μεγάλο «κούρεμα» του χρέους. Βελτιώθηκε η θέση του λαού ή επιβλήθηκαν ακόμα πιο σκληρά μέτρα; Οποιες αλλαγές κι αν γίνουν στον τρόπο και το χρόνο αποπληρωμής του χρέους, ο λαός θα συνεχίσει να πληρώνει, ενώ δεν ευθύνεται, ούτε ωφελήθηκε από τη διόγκωση του χρέους.

Κάθε δόση που πληρώνεται, γεννά νέα ανάγκη δανειοδότησης και πρόκειται για δάνεια που γίνονται κεφάλαια - κέρδος των καπιταλιστών, την ίδια στιγμή που μεγαλώνουν η ανεργία και η απλήρωτη εργασία.
Το ΚΚΕ είναι και παραμένει εγγύηση για να μην ξεγελαστεί πάλι ο λαός. Να μην υποκύψει στους εκβιασμούς και τις αυταπάτες. Να μη μεταθέτει για το απώτερο μέλλον τις ελπίδες του για κάτι καλύτερο. Να μη συμβιβάζεται με το τίποτα, να μην κάνει σκόντο στις απαιτήσεις του, στα όνειρα των παιδιών του.

Η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να ικανοποιήσει σύγχρονες λαϊκές ανάγκες

Οση σημασία έχει σήμερα να οργανωθεί η πάλη για την προστασία των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, διεκδικώντας άμεσα επείγοντα μέτρα, άλλο τόσο έχει σημασία να ξεκαθαρίσει ο καθένας και η καθεμιά ποια εξουσία, ποιο τελικά κοινωνικό οικονομικό σύστημα, μπορεί να δώσει σταθερή δουλειά σε όλους με μισθό και δικαιώματα, μπορεί να ικανοποιήσει σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Οι προτάσεις, οι θέσεις του ΚΚΕ για όλα τα καθημερινά προβλήματα δεν είναι θέσεις που αφορούν μια άλλη ζωή, κάπου στο υπερπέραν. Είναι προτάσεις που αφορούν στο τι σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, πρέπει να διεκδικηθεί.
Σήμερα είναι ανάγκη, για να ζήσει ο λαός, να επανέλθει όχι μόνο ο κατώτερος μισθός, αλλά να καταργηθεί και όλο το αντεργατικό οικοδόμημα, πριν και μετά το μνημόνιο, που γενικεύει τη μερική απασχόληση, την απλήρωτη δουλειά, τους μισθούς πείνας. Σήμερα, χρειάζεται πάλη για μέτρα ανακούφισης των ανέργων.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Οι θέσεις του ΚΚΕ απαντούν γιατί σήμερα ο μικρός αγρότης δεν μπορεί να ζήσει, πού οδήγησαν την αγροτική παραγωγή βασικών προϊόντων, όπως ζάχαρη, όσπρια, κρέας, οι ποσοστώσεις, οι επιδοτήσεις για καταστροφή παραγωγής. Είναι η ΚΑΠ που οδήγησε στο αγροτικό εμπορικό έλλειμμα, είναι η νέα ΚΑΠ που σφίγγει τη θηλιά της τράπεζας, των χρεών, των φόρων, των χαρατσιών στο λαιμό των αγροτών.
Ο αυτοαπασχολούμενος έχει γονατίσει με τα «κόκκινα» δάνεια, τα χρέη, τη στιγμή που πρέπει αυτά να «κουρευτούν» αμέσως, ν' απαλλαγεί από το βραχνά της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας.
Σήμερα, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να καλυφτούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, με μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα.
Η αξιοποίηση του παραγωγικού μας πλούτου, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και της οικονομίας, μπορεί ν' αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, να μειώσει την εξάρτηση από τα μονοπώλια σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας.
Ο κεντρικός σχεδιασμός είναι εργαλείο για ν' αξιοποιηθούν όλα τα μέσα παραγωγής, όλο το εργατικό δυναμικό, να κατανεμηθεί ο χρόνος εργασίας, επομένως να καταργηθεί η ανεργία, η αναρχία της παραγωγής, η ζούγκλα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

Η λαϊκή διακυβέρνηση θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλιούνται σήμερα και δημιουργούν χρέη στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας.

Ο σοσιαλισμός άνοιξε το δρόμο κάλυψης των λαϊκών αναγκών

Δεν είναι αλήθεια ότι ο σοσιαλισμός δεν άντεξε γιατί δεν είχε το κίνητρο του ατομικού κέρδους, της ατομικής ιδιοκτησίας. Ισα - ίσα, έχασε την αρχική του ορμή, γιατί δεν κατόρθωσε με επιτυχία να αναμετρηθεί με τα συμφέροντα της μικροϊδιοκτησίας, της συνεταιριστικής αγροτικής παραγωγής, όταν άνοιξε το δρόμο της αγοράς και στη βιομηχανική παραγωγή.
Τέτοιου είδους πιέσεις, σήμερα έχουμε πείρα, γνώση, για να τις εξουδετερώσουμε. Ο σοσιαλισμός του 20ού αιώνα απέδειξε ότι μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι εργαζόμενοι, με βάση τις ανάγκες τους, δωρεάν σύγχρονες δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων.
Τα Πανεπιστήμια, σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς, θα προωθούν την έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, θα βγάζουν επιστήμονες που θα βρίσκουν αμέσως δουλειά και δε θα στριφογυρνάνε, όπως σήμερα, στη ζούγκλα της ετεροαπασχόλησης, της απλήρωτης δουλειάς, της ανεργίας και της μετανάστευσης.
Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον έλεγχο και την άσκηση της λαϊκής εξουσίας.

Ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και η συμμετοχή θα ξεκινούν από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους ανακλητούς αντιπροσώπους και θα επεκτείνεται σε κάθε κλάδο και περιοχή.
Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας, θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες και θα διασφαλίζεται η συμμετοχή των συνεταιρισμένων, των φοιτητών, των συνταξιούχων.
Ακόμα και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι- βουλευτές δε θα είναι μόνιμοι, αλλά ανακλητοί.
Η αποδέσμευση της χώρας από τις αλυσίδες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Εξίσου σημαντικό είναι ότι θα γίνει ο πραγματικός σπινθήρας ευρύτερης ευρωπαϊκής λαϊκής αφύπνισης, που δεν έχει σχέση βεβαίως με τα δημοψηφίσματα της Βρετανίας και τις σοβινιστικές έως και ακροδεξιές επιδιώξεις.
Η σημαντική γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά Ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας, Αφρικής, μπορεί να διαμορφώσει ευνοϊκό πεδίο διαπραγματευτικής βάσης για τη λαϊκή εξουσία, αν αποδεσμευτεί από το επικίνδυνο κουβάρι και τη μέγγενη της επιλογής ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Και το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που με συνέπεια συνεχίζει να παλεύει ενάντια στη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και πολέμους, που γίνονται ή προετοιμάζονται, για τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.
Υπερασπίζεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ενάντια σε όσους κοροϊδεύουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί προστατεύουν τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ειρήνη και την ασφάλεια για το λαό.
Και σ' αυτούς που επαναφέρουν τον «μπαμπούλα» της απομόνωσης, για το λαό που θα επιλέξει το δικό του δρόμο, τους απαντάμε: Υπάρχει μεγαλύτερη απομόνωση από αυτή που νιώθει τώρα ο λαός μας; Είναι ή δεν είναι απομόνωση η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο καθημερινός Γολγοθάς να τα βγάλουμε πέρα;
Η μόνη τάξη που θα χάσει είναι αυτή των σφετεριστών του πλούτου και των μέσων παραγωγής που ο ίδιος ο λαός παράγει. Θα τους αφαιρεθεί η δυνατότητα να ρουφάνε εργατικό - λαϊκό αίμα.

Οι αντιμνημονιακές μάσκες έπεσαν, τα ψέματα τελειώνουν

Φίλες και φίλοι,
Μαζί με τους λεονταρισμούς και τις κορόνες, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια, τις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που χορτάσαμε ν' ακούμε τους τελευταίους πέντε μήνες, μεγάλωναν οι εκβιασμοί και οι απειλές, μεγάλωνε η τρομοκράτηση στο λαό να στηρίξει, να αποδεχτεί την αντιλαϊκή συμφωνία - το νέο μνημόνιο που ετοιμάζει ο ΣΥΡΙΖΑ - και να πει κι ευχαριστώ.
Τα ψέματα τελειώνουν! Οι μάσκες πέφτουν! Παρά τα όσα προεκλογικά - αντιμνημονιακά έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, η νέα συμφωνία - μνημόνιο με τους δανειστές περιέχει μέτρα - καρμανιόλα για τη λαϊκή οικογένεια. Κι αυτή η συμφωνία - μνημόνιο θα έχει φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και ακριβώς γι' αυτό, επειδή η κυβέρνηση έχει χάσει και το τελευταίο φύλλο συκής, συνεχίζει την κοροϊδία.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά και προκλητικά το λαό, όταν ισχυρίζεται ότι με τη συμφωνία εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξουν νέες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αφού οι αντιλαϊκές δεσμεύσεις, οι αυξήσεις στους άδικους φόρους, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι αυξήσεις στις εισφορές σε μισθούς και συντάξεις, οδηγούν σε νέες μεγάλες απώλειες για το ήδη πετσοκομμένο λαϊκό εισόδημα και τα εναπομείναντα δικαιώματα του λαού.
- Οι αυξήσεις στον ΦΠΑ - ο πιο άδικος φόρος που πληρώνει ακόμα και ο άνεργος - που για τα τρόφιμα της λαϊκής οικογένειας αυξάνεται 10 μονάδες, τι ακριβώς είναι; Είναι ή δεν είναι μείωση του εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων;
- Η πληρωμή ξανά του ΕΝΦΙΑ - του φόρου που πληρώνεις νοίκι για το ίδιο σου το σπίτι - και μάλιστα στα προβλεπόμενα των προηγούμενων χρόνων, της εισφοράς αλληλεγγύης που βάζει τον εργάτη να δείχνει αλληλεγγύη στο βιομήχανο, γιατί εκεί καταλήγει κι αυτός ο φόρος, είναι ή δεν είναι πραγματική μείωση του εισοδήματος;
- Οι ιδιωτικοποιήσεις και η απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, στα λιμάνια και στα αεροδρόμια, με αρνητικές συνέπειες και για τους εργαζόμενους σ' αυτούς τους κλάδους και για όσους από τις λαϊκές οικογένειες θα κάνουν χρήση αυτών των υπηρεσιών, οδηγεί ή δεν οδηγεί σε μείωση εισοδήματος μισθωτών και συνταξιούχων;
- Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε εργαζόμενους και συνταξιούχους τι είναι; Δεν είναι καραμπινάτη μείωση μισθών και συντάξεων;
Οι «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης έγιναν μαύρα μαντάτα για χιλιάδες ασφαλισμένους, στους οποίους αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, αφού καταργούνται όποια δικαιώματα πρόωρης συνταξιοδότησης έχουν απομείνει, την ίδια στιγμή που ανοίγει ο δρόμος για περαιτέρω ανατροπές ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μέσω της ενοποίησης Ταμείων και των αναλογιστικών μελετών που θα ακολουθήσουν, για να δώσουν άλλοθι σε νέες περικοπές. Δουλειά ως τα βαθιά γεράματα και μετά επίδομα πτωχοκομείου!
Και οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις δε φεύγουν από το τραπέζι, είναι μόνιμα πάνω στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης - δανειστών, γιατί μόνιμοι είναι οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι δεσμεύσεις της ΕΕ, η ανταγωνιστικότητα.
Αλλωστε, οι μειώσεις στους μισθούς είναι στην ημερήσια διάταξη σε όλες τις επιχειρήσεις του λεγόμενου ιδιωτικού τομέα, εκεί που οργιάζουν οι ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, οι μειώσεις που συμπαρασύρουν προς τα κάτω και τις συντάξεις.

Προκλητική κυβερνητική κοροϊδία

Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά και προκλητικά το λαό όταν αναμασάει την καραμέλα της «κοινωνικής δικαιοσύνης», γιατί τάχα με τη δική της πρόταση «τα μέτρα έχουν αναδιανεμητικό χαρακτήρα και μεταφέρουν τα βάρη στα υψηλότερα στρώματα»...
-- Επιδεικνύει την αύξηση μόλις 3% της φορολογίας στις επιχειρήσεις - φορολογία που έπεσε πολλές φορές στο παρελθόν όταν οι φόροι για το λαό ανέβαιναν - και την έκτακτη εισφορά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις, για να κρύψει ότι η φοροκαταιγίδα κυρίως από τη μεγάλη αύξηση του ΦΠΑ το φαΐ του φτωχού θα πλήξει.
-- Και αν θέλει να φορολογήσει το κεφάλαιο - να βάλει πράγματι χέρι στην τσέπη τους όπως λέει - γιατί δεν καταργεί τις προκλητικές φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις;
-- Γιατί με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου κι άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες η κυβέρνηση τούς χάρισε χρέη και πρόστιμα;
-- Γιατί τους διευκολύνει να νομιμοποιήσουν αδήλωτα εισοδήματα;
-- Γιατί ακόμα και τώρα συνεχίζει το αίσχος των επιδοτήσεων στους εφοπλιστές για τις «άγονες γραμμές»;
Αλλωστε, η όποια έκτακτη εισφορά, εκτός από το ότι είναι «σταγόνα στον ωκεανό» των φόρων, θα καταβληθεί εφάπαξ, ενώ οι φόροι για το λαό ήρθαν για να μείνουν, όπως ο ΕΝΦΙΑ, η εισφορά αλληλεγγύης και άλλοι.
Τέτοιες έκτακτες εισφορές στους επιχειρηματίες έβαλαν κι άλλοι στο παρελθόν, όπως η κυβέρνηση Σημίτη, για να πιάσει τους στόχους της ΟΝΕ. Και δεν ενοχλήθηκε το κεφάλαιο γιατί ήξερε πως πολλαπλά θα ωφεληθεί από την ΟΝΕ, όπως και έγινε.
Κι αυτή την έκτακτη εισφορά οι μεγαλοεπιχειρηματίες έχουν τη δυνατότητα με διάφορους τρόπους να την απορροφήσουν και να τη μετακυλήσουν στους εργαζόμενους, είτε με μειώσεις στους μισθούς είτε με αυξήσεις στα προϊόντα τους. Ξέρουν πως θα την πάρουν πίσω πολλαπλάσια, αφού οι μεγάλες επιχειρήσεις θα είναι εκείνες που θα ωφεληθούν από τα διάφορα αναπτυξιακά πακέτα που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση.
Γι' αυτό και το μεγάλο κεφάλαιο έχει κάθε λόγο να επιδιώκει, να πιέζει στο κλείσιμο της νέας συμφωνίας κυβέρνησης - δανειστών, βέβαια και να πιέζει σε ό,τι επιμέρους δεν του αρέσει.
Μόνο η εργατική τάξη, ο λαός θα πληρώσει ξανά τη λυπητερή.

Ο λαός να πει «όχι» στη συμφωνία

Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Γι' αυτό ο λαός πρέπει να πει ένα μεγάλο «όχι» στη νέα συμφωνία - μνημόνιο που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτή την αντιλαϊκή συμφωνία να την αντιπαλέψει στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στους χώρους μόρφωσης, στο δρόμο, με την οργανωμένη πάλη του να μπλοκάρει τα αντιλαϊκά μέτρα.
Τα νέα μέτρα έρχονται να προστεθούν στους περίπου 500 εφαρμοστικούς νόμους που παραμένουν σε ισχύ, στη στάση πληρωμών που έχει επιβάλει η κυβέρνηση σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κοινωνικές υπηρεσίες, στον αναγκαστικό εσωτερικό δανεισμό των ταμειακών διαθέσιμων ασφαλιστικών ταμείων, δημόσιων οργανισμών και φορέων.
Η νέα συμφωνία - μνημόνιο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αναγκών. Δεν αποτελεί «μια συνολική και βιώσιμη συμφωνία που δίνει λύση στο ελληνικό πρόβλημα», ούτε απλά «ένας δυσβάσταχτος, αλλά αναγκαίος συμβιβασμός», όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, ανοίγει το δρόμο για ένα νέο γύρο εκβιασμών σε βάρος του λαού, με μέτρα αυστηρής εποπτείας που ισχύουν για όλες τις χώρες - μέλη της ΕΕ και μάλιστα σε συνθήκες που η Ευρωζώνη δύσκολα ανακάμπτει από την κρίση και που οι αντιθέσεις γίνονται οξύτερες.
Μάλιστα, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, χτες και σήμερα, ξεκινούν και επίσημα οι διεργασίες για την «ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης» (ΟΝΕ) στην Ευρωζώνη, οι οποίες σηματοδοτούν την παραπέρα ενίσχυση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, των εποπτικών ελέγχων, των αναβαθμισμένων μνημονίων διαρκείας που ισχύουν σε ολόκληρη τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, και μάλιστα με ειδικές ρήτρες για τα κράτη που υπάγονται σε «μηχανισμούς στήριξης», όπως είναι η Ελλάδα.
Οπως μαθαίνουμε, τα γνωστά κοράκια των επιτελείων της ΕΕ, ο Γιούνκερ, ο Τουσκ, ο Ντάισελμπλουμ, ο Ντράγκι και ο Σουλτς, ετοιμάζουν νέα «Λευκή Βίβλο», την άνοιξη του 2017, που θα περιλαμβάνει αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις σε βάθος 10ετίας.
Με δυο λόγια, η ΕΕ από μόνη της ενισχύει ακόμα περισσότερο τα ασφυκτικά πλαίσια για τις χώρες της, μονιμοποιεί τα μνημόνια για όλους τους λαούς, προχωρά στην ενίσχυση του Γιούρογκρουπ, δυναμώνει την εποπτεία εφαρμογής διαρκούς λιτότητας για τους λαούς χάριν της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας των ομίλων. Κοινός στόχος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, η παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ο ευτελισμός του μισθού, του μεροκάματου.
Ετσι εξηγείται γιατί η ΕΕ:
-- Ενισχύει τα μέτρα και τις παρεμβάσεις που προβλέπει το «Ευρωπαϊκό εξάμηνο», ώστε το νέο πλαίσιο να γίνει περισσότερο δεσμευτικό στην οικονομική πολιτική.
-- Προχωρά στο ευρωπαϊκό «Δημοσιονομικό Συμβούλιο», το οποίο αυτόματα θα υπαγορεύει μέτρα για να τηρηθούν οι αντιλαϊκοί στόχοι των κρατικών προϋπολογισμών.
Ξέρετε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει καταθέσει ήδη στους «θεσμούς» της τρόικας πρόταση για συγκρότηση ελληνικού «Δημοσιονομικού Συμβουλίου», το οποίο θα προχωρά σε «αυτόματες οριζόντιες μειώσεις» όλων των κρατικών δαπανών (συντάξεις, μισθοί, επιδοτήσεις κ.λπ.), σε περιπτώσεις αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους;
-- Προβλέπει τη δημιουργία ευρωπαϊκού μηχανισμού ελέγχου της ανταγωνιστικότητας προκειμένου να μην υπάρχουν αποκλίσεις στους μισθούς ανάμεσα στα κράτη της Ευρωζώνης. Φανταζόμαστε ότι εδώ θα βρει εφαρμογή αυτό που είχε πει ο Τόμσεν της τρόικας: «Η Ελλάδα ανήκει στα Βαλκάνια και δεν μπορεί να έχει υψηλότερους μισθούς από τη Βουλγαρία».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε και παίζει με την αγωνία του λαού

Φίλες και φίλοι,
Η κυβέρνηση ακύρωσε κι αυτές τις ελάχιστες προεκλογικές υποσχέσεις του αντιλαϊκού προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Αφού πρώτα μετέτρεψε το πρόγραμμα των 100 ημερών σε πρόγραμμα τετραετίας και βάλε, τώρα η υλοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων - που εμείς σωστά χαρακτηρίσαμε ψίχουλα - παραπέμπεται στο άγνωστο μέλλον.
Αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα ούτε κυβερνητικής αστοχίας, όπως υποστηρίζει η ΝΔ, ούτε προσαρμογής σε μια εξελισσόμενη πραγματικότητα. Ηταν μια συνειδητή προπαγανδιστική τακτική χειραγώγησης του λαού με «αριστερά» δεσμά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά έπαιξε με την αγωνία του λαού μας και συγκέντρωσε την προσοχή του σε ορισμένα άμεσα μέτρα, που δεν θα πλήρωνε το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, στη λογική ο φτωχός να πληρώνει για τον φτωχότερο, και τα οποία μόλις και μετά βίας θα ανακούφιζαν κάπως την ακραία φτώχεια. Και τελικά ούτε κι αυτά δεν πρόκειται να κάνει.
Στην ουσία, η κυβέρνηση προσχωρεί στα εκβιαστικά διλήμματα που έλεγαν τόσα χρόνια η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Κι έχει μεγάλη ευθύνη ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί δίνει τη δυνατότητα στη ΝΔ να εμφανίζεται δήθεν δικαιωμένη για την πολιτική της, που μας έφερε εδώ που μας έφερε τα προηγούμενα χρόνια, και να βγαίνει κι από πάνω...
Ακόμα μεγαλύτερη είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ γιατί, ενώ υπέκυπτε στους εκβιασμούς, αποδεχόταν τις προτάσεις των δανειστών, καταθέτοντας - τη μία πίσω από την άλλη - τις αντιλαϊκές της προτάσεις, την ίδια στιγμή καλούσε σε συλλαλητήρια το λαό για να τη στηρίξει, για να εγκλωβίσει έναν κόσμο που αρχίζει να σκέφτεται ριζοσπαστικά, κόσμο που αγανακτεί με την ΕΕ.
Τόσο τα «φιλοκυβερνητικά» (με τη συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και κάποιων άλλων αριστερών συνιστωσών τους ως κερασάκι) όσο και τα «αντιπολιτευτικά» συλλαλητήρια (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ) είχαν βασικό στόχο και επιδίωξη να μετατρέψουν το λαό σε χειροκροτητή της ΕΕ, του συστήματος.
Οι μεν με το αίτημα για «πάση θυσία στην ΕΕ», οι δε με τον απατηλό στόχο «να μείνουμε στην ΕΕ και να την αλλάξουμε» προσπαθούν να φυλακίσουν έναν ολόκληρο λαό στο «κοινό» ιμπεριαλιστικό τους «σπίτι».
Φυσικά, από τους εραστές αυτού του αντιλαϊκού μονόδρομου δεν μπορεί να απουσιάζει και ο υπόδικος αρχηγός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, που σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή και χαρακτήρισε εγκληματική ενέργεια σε βάρος του έθνους τη ρήξη!!!
Τις νέες αντιλαϊκές αποφάσεις προσπαθούν να τις «φορτώσουν» στο λαό, που «δεν θέλει ρήξη με την ΕΕ».
Το πιο προκλητικό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εμφανίσει τις υποχωρήσεις του ως «αναγκαίο συμβιβασμό στον αρνητικό συσχετισμό εντός της ΕΕ». Αυτός είναι ο «ρεαλισμός» της υποταγής, που επιδιώκει να καθηλώσει το λαό στο να επιλέγει κάθε φορά το μικρότερο κακό, που στην πορεία μετατρέπεται στο μεγαλύτερο κακό.

Στο πρόσωπο της ΕΕ απορρίψτε τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης

Παρ' όλα αυτά δυναμώνει η λαϊκή αμφισβήτηση για την ΕΕ. Η ίδια η πείρα οδηγεί εκεί. Αυτή ακριβώς η αμφισβήτηση πρέπει να συναντηθεί με την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης που προτείνει το ΚΚΕ.
Στο πρόσωπο της ΕΕ να απορρίψει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που πάει χέρι χέρι με τη συμμετοχή της χώρας σε διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, πάντα στη βάση ανισότιμων σχέσεων μεταξύ κρατών ανισόμετρης οικονομικής - στρατιωτικής ανάπτυξης.
Τώρα ο λαός, ιδιαίτερα εκείνοι που κατάφεραν να αποσπαστούν από τα δόκανα του «παλιού» δικομματισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, και έχουν προσωρινά εγκλωβιστεί στη ΣΥΡΙΖΑίικη εκδοχή του, έχουν τη δυνατότητα να αντιτάξουν τη μεγάλη δύναμή τους, που δεν την έχουν χρησιμοποιήσει έως τώρα, που την έβαλαν σε δεύτερη μοίρα, με την ελπίδα ότι μόνο μέσα από τις εκλογές, όπως αυτές του Γενάρη, μπορεί να αλλάξει η ζωή τους.
Η δύναμη των αγώνων πολλαπλασιάζεται και φέρνει κάποια αποτελέσματα μόνο όταν αναπτύσσεται και εξελίσσεται, μέσα από την ίδια την πείρα των εργαζομένων, σε αγώνα αμφισβήτησης της εξουσίας των μονοπωλίων, της ΕΕ.
Αποδεικνύεται ότι η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο οικονομική, άμεσα ή μεσοπρόθεσμα. Είναι πολύπλευρα διαλυτική, γιατί επιχειρεί να ανακόψει τις ριζοσπαστικές διαθέσεις, κάθε είδος ριζοσπαστισμού, ώστε να μην τολμήσει ο λαός καν να διανοηθεί, ούτε σήμερα ούτε αύριο, ότι μπορεί να έχει ένα μέλλον έξω από τα σημερινά τείχη, με τον ίδιο στην εξουσία.
Γι' αυτό ακριβώς τα στελέχη τους πότε αναρωτιούνταν γιατί να γίνονται κινητοποιήσεις τις κρίσιμες ώρες που η κυβέρνηση δίνει τη μάχη της διαπραγμάτευσης και πότε μιλούσαν για την εθνική ενότητα, διότι με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας θέλουν, λέει, ευρύτερες συσπειρώσεις. Θέλουν, λένε, μια κινητοποίηση με έναν εθνικό κοινό παρονομαστή, ο οποίος βέβαια είναι η Ελλάδα μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, για να τη διορθώσει και να την κάνει καλύτερη... Ζητάνε «ενότητα» πάνω στη διαπραγμάτευση που κάνει η κυβέρνηση με τους δανειστές, γιατί θέλουν ο λαός να συναινέσει στο νέο βάρβαρο μνημόνιο που του ετοιμάζουν.
Το ίδιο, όμως, επιδιώκουν και όσοι δηλώνουν «Μένουμε Ευρώπη»! Ζητούν να προχωρήσουν ταχύτερα οι αναδιαρθρώσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και από αυτήν την άποψη κάνουν κριτική στην κυβέρνηση.
Η κοινή αφετηρία όλων τους - παρά τις διαφορές - είναι η εξής: Να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων με την Ελλάδα εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Τα περί «ισοτιμίας» και «μη λιτότητας» είναι παραμύθια για μικρά παιδιά.
Θέλουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα να βάλει πλάτη στη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, να αποδεχτεί μέτρα που τσακίζουν το λαό, στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος».

Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε από κάθε μετερίζι

Η κυβέρνηση ξέρει ότι ακόμα κι αν ψηφίσει τα μέτρα που συμφωνεί με τους δανειστές, θα χρειαστεί να καθυποτάξει το κίνημα για να τα εφαρμόσει. Γι' αυτό καλεί σε συναίνεση πάνω σε «εθνικούς» στόχους, που είναι όμως στρατηγικές στοχεύσεις του κεφαλαίου και όχι του λαού.
Φίλες και φίλοι,
Τους απαντάμε:
Δεν θα κουραστούμε να αγωνιζόμαστε από κάθε μετερίζι:
-- Για λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών και προστασίας των ανέργων.
-- Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, υποχρεωτική εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων και κατάργηση αντεργατικών μέτρων που χτυπάνε εργασιακά δικαιώματα.
-- Επαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης και κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, που μείωσαν τις συντάξεις και αύξησαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, απαιτώντας ταυτόχρονα την επιστροφή των «κλεμμένων» από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την καταβολή των υποχρεώσεων της πλουτοκρατίας και του κράτους.
-- Απαλλαγή των λαϊκών οικογενειών από τα χαράτσια, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, του φόρου αλληλεγγύης, την κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, του ΦΠΑ και του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης και το φυσικό αέριο. Αύξηση του αφορολόγητου στις 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
-- Αύξηση του επιδόματος ανεργίας, δωρεάν μεταφορά των ανέργων, επιμήκυνση του επιδόματος ανεργίας.
-- Κανένας πλειστηριασμός σε πρώτη και δευτερεύουσα κατοικία των λαϊκών οικογενειών. Διαγραφή χρεών από τόκους, δραστική περικοπή των δανείων των λαϊκών νοικοκυριών.
-- Αύξηση των δαπανών για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια.
Σ' αυτή την κατεύθυνση παλεύει το ΚΚΕ, με τα μέλη και τα στελέχη του στους κλάδους, στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, με στόχο την οργάνωση, την αναμέτρηση για όλα τα ζητήματα με τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τις πολιτικές δυνάμεις και κυβερνήσεις που το στηρίζουν. Συμβάλλει και με τις προτάσεις νόμου, τροπολογίες και άλλες παρεμβάσεις που έχει καταθέσει στη Βουλή και οι οποίες είτε δεν έρχονται για συζήτηση είτε απορρίπτονται από την κυβέρνηση.
Προϋπόθεση για μια πορεία πραγματικής αλλαγής συσχετισμού προς όφελος της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας είναι να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ παντού και πάνω από όλα στους χώρους δουλειάς και τις λαϊκές γειτονιές.
Στο ενδεχόμενο εκλογών, που θα αξιοποιηθούν με εκβιαστικά διλήμματα και τρομοκρατία, για να κάνουν το λαό συνένοχο των αντιλαϊκών συμφωνιών, ο λαός χρειάζεται να δυναμώσει το ΚΚΕ, απορρίπτοντας εκείνες τις δυνάμεις που από κυβερνητική θέση καταδίκασαν το λαό στη φτώχεια και την ανασφάλεια, αλλά και όσους προαλείφονται για κυβερνητικούς θώκους. Να απομονώσει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, που έχουν βαλθεί να «την βγάλουν λάδι» και η ίδια χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να αθωωθεί από τη ναζιστική εγκληματική δράση της, που οδήγησε σε στυγνές δολοφονίες και βίαιες επιθέσεις, με καθοδήγηση του ηγετικού της πυρήνα.

Με το ΚΚΕ στον αγώνα ακόμη κι αν διατηρείτε επιφυλάξεις για επιμέρους θέσεις του

Απευθύνουμε ιδιαίτερο κάλεσμα στο ριζοσπαστικό κόσμο, στις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις που πίστεψαν στον ΣΥΡΙΖΑ και που σήμερα έχουν και τη δυνατότητα και την πείρα να βγάλουν συμπεράσματα.
Σε όλους όσοι προβληματίζονται για το πώς θα ανατρέψουν τον αρνητικό συσχετισμό, τη φοβία και τις αυταπάτες. Να συναντηθούν με το ΚΚΕ στον αγώνα και το κίνημα, ακόμη κι αν διατηρούν επιφυλάξεις για επιμέρους θέσεις του.
Λέμε ΟΧΙ σε νέα συμφωνία. Παλεύουμε για κατάργηση όλων των μνημονίων, για ανάκτηση απωλειών, σε γραμμή ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους.
Η ρήξη που περιλαμβάνει και έξοδο από την ΕΕ, έχει φιλεργατικό, φιλολαϊκό χαρακτήρα, μόνο όταν στηρίζεται σε άλλα κίνητρα παραγωγής, οικονομίας, καθορισμού εσόδων - εξόδων για τις κοινωνικές ανάγκες, δηλαδή όταν στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και τον κεντρικό σχεδιασμό. Διαφορετικά, είναι μια απλή εναλλαγή συμμαχιών - προσωρινή ή μονιμότερη - ανάμεσα σε διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Οσοι ισχυρίζονται κάτι διαφορετικό και μάλιστα φοράνε και την προβιά του δήθεν πιο επαναστάτη, αντιπαλεύοντας το ΚΚΕ, είναι απλά χειροκροτητές μιας αστικής διαχείρισης με «αριστερό» προσωπείο, όπου μέσω του «σιγά σιγά» και της «σταδιοποίησης» της πάλης, να κάνουν άπιαστο όνειρο τους καημούς και τα πιστεύω των αγνών αγωνιστών, των ανθρώπων του λαού μας, της νεολαίας μας...
Αφού, πλέον, ξέρουμε πολύ καλά: Το τι είναι σωστό, ρεαλιστικό και αναγκαίο δεν καθορίζεται από τους κάθε φορά συσχετισμούς ή την έκφραση γνώμης στις δημοσκοπήσεις, αλλά από το τι αντικειμενικά συμφέρει το λαό και τη χώρα, τι είναι αντικειμενικά ώριμο να λυθεί.
Η αξιοποίηση αυτής της πείρας, κυρίως των τριών τελευταίων χρόνων, μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις και τις εκλογές του 2012, έως σήμερα, 5 μήνες μετά τις εκλογές, πρέπει και μπορεί να αποτελέσει πολύτιμη πείρα που όλοι και όλες πρέπει να αξιοποιήσουμε, να την εντάξουμε στην καθημερινή μας δράση, έτσι ώστε να δυναμώσουμε το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να ανασυνταχθεί ταξικά, να γίνει καταλύτης για εξελίξεις, βαθαίνοντας την αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης για την εργατική - λαϊκή εξουσία, ενισχύοντας και δυναμώνοντας παντού το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα συλλαλητήρια μπορούν να γίνουν ένα αποτελεσματικό ποτάμι πίεσης μόνο αν τροφοδοτούνται, εάν έχουν πηγή την οργάνωση και πάλη με όλες τις μορφές, έως την απεργία, στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στις βιομηχανικές ζώνες, στους κλάδους, στις εμπορικές ζώνες, στα χωράφια.
Το λαϊκό ρεύμα, το κίνημα, πρέπει να είναι οργανωμένο με βάση τον τόπο δουλειάς και τον κλάδο, πανελλαδικά συνενωμένο.
Μόνο έτσι θα ισχυροποιείται η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία, μονοπώλια - λαός, το κίνημα αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Οταν κερδίσει το μυαλό και την καρδιά εκατομμυρίων εργαζομένων, όταν γίνει αφετηρία μιας νέας, μεγάλης δυναμικής συμμαχίας το σύνθημα:
«Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».