“Αν σφίγγεις το χέρι των δολοφόνων, δεν έχεις ηθική”

 “Αν σφίγγεις το χέρι των δολοφόνων, δεν έχεις ηθική”

Εκτός από τα Eurogroup, εκτός από τις συνόδους κορυφής της ΕΕ, μια σειρά θέματα βρίσκονται σε εξέλιξη. Όπως για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση προωθεί τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

  Μια μέρα μετά το δημοψήφισμα, μια από τις εικόνες που έκανε το γύρο του κόσμου είναι κι αυτή:

 Στη συνάντηση που - την επομένη του δημοψηφίσματος - έσπευσε να έχει ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας με τον ομόλογό του και πρωθυπουργό του Ισραήλ κ.Νετανιάχου, οι τοποθετήσεις του κ.Κοτζιά δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών.

 Ο κ.Κοτζιάς ισχυρίστηκε ότι «η σταθερότητα και η ασφάλεια αποτελούν το κοινό συμφέρον» Ελλάδας – Ισραήλ. Ο κ. Κοτζιάς μίλησε για την ύπαρξη «αμοιβαίας απόφασης για μια δυναμική ανάπτυξη της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ των λαών μας, που συνδέονται με δεσμούς φιλίας».

 Και βεβαίως τίποτα δεν έχουν να χωρίσουν οι λαοί της Ελλάδας και του Ισραήλ. Τις πολιτικές ηγεσίες, όμως, της Ελλάδας και του Ισραήλ θα έπρεπε να τις χωρίζουν πολλά. Πόσω μάλλον που στην Ελλάδα διαθέτουμε και για «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση.

  

 Αναρωτιέται κανείς:

  Η για «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση που τη βλέπει την «σταθερότητα» και την «ασφάλεια» σε μια συνεργασία - «στρατηγική συνεργασία» μάλιστα - με μια κυβέρνηση η οποία πριν από μια μόλις βδομάδα  οργάνωσε το ρεσάλτο στο σκάφος «Μαριάν» του στολίσκου της ελευθερίας «Ένα καράβι για τη Γάζα»;

 Η για «πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση, που τη βλέπει τη «σταθερότητα», την «ασφάλεια» και το «κοινό συμφέρον» μέσα από την οικοδόμηση βαθύτερων σχέσεων και σμίλευσης δεσμών με τους εκπροσώπους μιας πολιτικής που μόλις ένα χρόνο πριν διέπραττε αυτά:

 Αυτά διέπραττε το Ισραήλ στη Γάζα, και τα διέπραττε για βδομάδες τέτοιες ακριβώς μέρες πριν από ένα χρόνο.

 Τις εντολές για την κτηνωδία, τις στυγνές δολοφονίες, τα δεκάδες χιλιάδες θύματα πέρσι στη Γάζα, τις είχε δώσει ο κ.Νετανιάχου.

 Τις εντολές το 2009, στην προηγούμενη ανάλογης έκτασης θηριωδία εκ μέρους του Ισραήλ, με τους 1.010 νεκρούς Παλαιστίνιους (τα 2/3 παιδιά, γυναίκες και άμαχος πληθυσμός) και τους πάνω από 4.500 τραυματίες, τις είχε δώσει το ισραηλινό πολιτικό καθεστώς που εκπροσωπεί ο Νετανιάχου.

 Το ένα πράγμα, λοιπόν, είναι η βαριά και πολύτιμη ιστορία που κουβαλάει ο ίδιος λαός του Ισραήλ. Και για να τελειώνουμε με τους συκοφάντες περί «αντισημιτισμού» και με τα υπόλοιπα καρτούν της ιδεολογικής τρομοκρατίας τύπου «Αμανπούρ»: Αυτό που εκπροσωπεί το κράτος του Ισραήλ και οι προστάτες του, είναι ύβρις πρώτα απ’ όλα, για την βαριά και πολύτιμη ιστορία που κουβαλάει ο ίδιος λαός του Ισραήλ.

 Το ένα πράγμα είναι η βαριά και πολύτιμη ιστορία που κουβαλάει ο λαός της Ελλάδας. Ένας λαός που σεμνύνεται να λογίζεται απόγονος του Αριστοτέλη. Του Αριστοτέλη που στην «Αθηναίων Πολιτεία» περιγράφει ότι ο Σόλωνας είχε καταγγείλει στην εποχή του πως όταν μένει κανείς αμέτοχος και «ουδέτερος» σε θέματα ζωής και θανάτου, θα πρέπει να θεωρείται άτιμος.

  Το άλλο πράγμα είναι η πολιτική του κράτους του Ισραήλ που σφαγιάζει διαρκώς τους Παλαιστίνους και απειλεί μονίμως με ανάφλεξη την περιοχή.

Το άλλο πράγμα είναι ότι έχουμε μια ακόμα ελληνική κυβέρνηση, αυτή τη φορά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που - με επίκληση στην «Αριστερά» μάλιστα - συνεχίζει την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά παίγνια και αναβαθμίζει τις επαφές με το κράτος-τρομοκράτη. Και τούτο στο όνομα της «σταθερότητας» και της «ασφάλειας»!

 Θα αποφύγουμε κάθε σχόλιο για όλα αυτά. Δεν θα αποφύγουμε, όμως, να θυμίσουμε τα λόγια του μεγάλου θεατράνθρωπου, του Χάρολντ Πίντερ:

    «Αν σφίγγεις το χέρι των δολοφόνων, δεν έχεις ηθική».

  Αυτά είχε πει τις μέρες της ΝΑΤΟικής θηριωδίας στη Γιουγκοσλαβία για τους φίλους των «συμμάχων» ο Πίντερ.

  Τα λόγια του Πίντερ ισχύουν σε κάθε εποχή και για κάθε δολοφόνο. Όπως για τους δολοφόνους που θανατώνουν αμάχους και παιδιά στην Παλαιστίνη.

  Τα λόγια του Πίντερ ισχύουν σε κάθε εποχή όχι μόνο για τους δολοφόνους. Αλλά και για εκείνους που «σφίγγουν το χέρι των δολοφόνων»...

 Νίκος Μπογιόπουλος:

email: mpog@enikos.gr