Προσωπική έκκληση (Αυτή η μάχη δεν είναι του λαού)
Αυτή η μάχη δεν είναι του λαού. Αυτή η μάχη δεν είναι των εργατών.
Οι αυταπάτες του λαού, οι αυταπάτες των εργατών σκεπάστηκαν απόψε από τα μεγάφωνα της πλατείας. Οι γραμμές αυτές γράφονται υπό καθεστώς οργής. Μιας οργής όμως που δεν πνίγει την κρίση για το πώς έχουν τα πράγματα - είμαι πια σίγουρος γι' αυτό. Οργή, γιατί γνωρίζω πως πολύς κόσμος, σύντροφοι και φίλοι, βρέθηκαν απόψε μπροστά σε μια (αναμενόμενη) έκπληξη. Πολύς κόσμος, σύντροφοι και φίλοι, ήταν στο Σύνταγμα, στα πλαίσια μιας λογικής που θέλει να μετατρέψει έναν άθλιο κυβερνητικό ελιγμό σε πλειοψηφικό ρεύμα αντίστασης. Αυτό τον κόσμο, τους δικούς Μας συντρόφους και φίλους, προσπάθησαν να μετατρέψουν απόψε σε κυβερνητικούς κλακαδόρους, σε χειροκροτητές... του πρωθυπουργού. Ενός σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού που, αφού υπέγραψε τα πάντα (και δηλώνει ότι θα τα υπογράψει και στο μέλλον ανεξαρτήτως αποτελέσματος), παρέδωσε το λαό στα νύχια της τρομοκρατίας των τραπεζιτών, των ΜΜΕ και των όποιων άλλων -άδηλων ακόμη- δυνάμεων με τις οποίες συναγελάζεται.
Όμως οργίζομαι και με μένα, με τη θέση μου να μην συμμετάσχω σε μια διλημματική σούπα δίχως περιεχόμενα. Όμως τα περιεχόμενα ήταν εκεί και δεν τα έβλεπα. Τα είπε ο Κιμούλης (!!!), τα διατράνωσε ο πρωθυπουργός, τα φώναζε το κεντρικό σύνθημα της συγκέντρωσης: "Για μια Ελλάδα της Αξιοπρέπειας σε μια Ευρώπη της Δημοκρατίας" Και δικοί μας φίλοι και σύντροφοι ήταν εκεί. Χωρίς να μπορούν να ακούσουν ότι παραδίπλα η συγκέντρωση των ακροδεξιών νεοφιλελέδων ούρλιαζε και αυτή το ίδιο πράγμα: "Ελλάδα, Ευρώπη, Δημοκρατία". Πολλοί δικοί Μας φίλοι και σύντροφοι ήταν εκεί, δίνοντας μια μάχη χαμένη πριν ξεκινήσει. Οι φωνές τους δεν ακούγοναν από τους δέκτες. Και κανείς δεν κατάλαβε πώς τόση αντιιμπεριαλιστική ενότητα ακούστηκε αίφνης σαν παραλήρημα ενθουσιασμού μπροστά στις αντιδραστικές κορόνες περί ιδρυτικών ευρωπαϊκών αξιών, αξιοπρέπειας κ.λπ. Κανείς δεν κατάλαβε πώς οι σοσιαλδημοκράτες από περίγελος του λαού -με τα αξιοπρεπή μνημόνια και τις ασάφειές τους- κατάφεραν σήμερα να ηγηθούν μιας κομματικής συγκέντρωσης που ούτε στον ύπνο τους είχαν φανταστεί. Και μην μου πείτε, σύντροφοι, ότι δεν καταλαβαίνω τι πραγματικά διακυβεύεται εδώ. Και μετά τα αποψινά κανείς δεν δικαιούται να μην καταλαβαίνει. Ξέρω, οι δυναμικές του λαού και της ιστορίας που θα τους σαρώσουν, η λαϊκή ενόητα στη βάση μιας αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης, όλα τα σχετικά. Οι ίδιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό όλων μας. Όμως, σύντροφοι, τα πράγματα δεν είναι έτσι!
Όλα δείχνουν ότι απόψε επιβεβαιώνεται ο ιστορικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας. Η κυβέρνηση έσκυψε πολύ την πλάτη της για να πατήσουν πάνω της -ως νεκραναστημένοι μεσσίες- οι Καραμανλήδες και οι Σημίτηδες. Ο πρωθυπουργός και η κομπανία του ζητάνε από το λαό να σκύψει για να πατήσουν -κι αυτοί αναστημένοι- πάνω του. Ο γελοίος πρωθυπουργός και τα τρομοκρατημένα ανθρωπάκια του επιτελείου του, που μέχρι χτες έγλειφαν τις μπότες των ιμπεριαλιστών για μια οποιαδήποτε συμφωνία, σήμερα κάνουν την ανάγκη φιλότιμο και το παίζουν... Αλιέντε, πυρπολώντας όποιο ίχνος λογικού ειρμού έχει απομείνει σε αυτό το ρεσιτάλ τρόμου που οι ίδιοι επέλεξαν. Είναι αυτοί που είτε με το "ΝΑΙ" (απ' ό,τι φαίνεται, η επιλογή τους θα επιβεβαιωθεί) είτε με το "ΟΧΙ" θα γυρίσουν πίσω σ' εμάς -εφταπάρθενοι από τη "λαϊκή ετυμηγορία" και με περγαμηνές αντιστασιακού. Από τη Δευτέρα θα είναι πάλι δίπλα μας με τις παλιάτσικες κοινοτοπίες τους "για την απροσδιοριστία της ιστορίας" και το μονόδρομο μιας εναλλακτικής αριστερής κυβέρνησης. Μην τους το επιτρέψετε! Μην τους νομιμοποιήσετε!
Σύντροφοι,
Αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι η ευκαιρία μας. Αν ήταν, δεν θα το στήνανε. Αποδεικνύεται λεπτό προς λεπτό ότι τη στιγμή που ο λαός έδειχνε να αντιλαμβάνεται το ρόλο της ΕΕ και της "Αριστεράς", το δημοψήφισμα όχι μόνο δεν ριζοσπαστικοποίησε τις μάζες, αλλά απεναντίας πνίγει τα όποια αντιιμπεριαλιστικά περιεχόμενα στην πατίνα του εθνικού σκοπού, του λεβέντη αρχηγού μας και του ψευδοενωτικού πνεύματος. Αντίθετα από τις προσδοκίες πολλών συντρόφων και φίλων μας, το δημοψήφισμα αυτό, αντί να αποτελέσει ρήγμα ενάντια στην ΕΕ, μετέτρεψε ανθρώπους που κάποτε αναγνωρίζαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ως αριστερούς αγωνιστές, ακόμα και φίλους, σε αυριανιστές τραμπούκους που αναθεματίζουν τους κομμουνιστές για την προδοσία τους να μην συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι. Την ίδια στιγμή, η ψευδολαϊκή "βούληση" του "ΟΧΙ" όχι μόνο δεν δείχνει να στριμώχνει την ηγεσία τους, αλλά αντίθετα της δίνει δύναμη να ξεφουρνίζει τις πιο αντιλαϊκές, φιλοευρωπαϊκές θέσεις της μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες της.
Σύντροφοι,
Αυτή τη στιγμή σταθείτε όρθιοι! Προστατέψτε το λαό και την τάξη σας, όπως κάνανε πάντα οι κομμουνιστές. Μην τους αφήνετε βορά στους αγύρτες και τους τρομοκράτες. Εξοπλίστε τους με σθένος και γερή κρίση. Ό,τι σταθερό βρήκαν για να πατήσουν είναι τα δικά μας περιεχόμενα. Αυτά τα περιεχόμενα μην τα καίτε σε μια μάχη που δεν είναι δική σας. Τα κράτησαν ζωντανά οι κομμουνιστές στις δύσκολες δεκαετίες που ακολούθησαν το '90, μέσα από την πιο άγρια ιδεολογική τρομοκρατία, στην οποία χοροστατούσαν οι ευρω-αντικομμουνιστές που σήμερα καμώνονται τους φίλους του λαού. Αυτά τα περιεχόμενα τα ατσαλώσαμε μέσα από πολλά διλήμματα, αληθινά ή ψεύτικα: βασιλιάς ή Βενιζέλος, εκλογές ή εμφύλιος, Πλαστήρας ή Παπάγος, Καραμανλής ή τανκς, ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά.
Σύντροφοι,
Σήμερα δεν υπάρχει δίλημμα. Και το "ΟΧΙ" και το "ΝΑΙ" είναι σακούλια με το ίδιο ακριβώς δωράκι. Τώρα πια ο καθένας μπορεί να το δει.
Σύντροφοι,
Δεν υπάρχει καμμιά θετική εξέλιξη που να μπορεί να περιμένει ένας εργάτης, ένας κομμουνιστής από αυτό το παιχνίδι. Κανείς να μην μοιραστεί μαζί τους το όνειδος της πιο ταπεινωτικής ήττας του λαού μας. Αυτοί την ενορχήστρωσαν αυτοί να νοιώσουν την οργή του.
Σύντροφοι,
Δεν είναι αξιοπρέπεια και λαϊκή ενότητα να καμαρώνει ο κόσμος της Αριστεράς τις από εξέδρας αγκαλίτσες του Τσίπρα με τον φασίστα Καμμένο. Δεν είναι αξιοπρέπεια και λαϊκή ενότητα οι καπελωμένες συναυλίες κάτω από την Αστερόεσσα της ΕΕ.
Η μόνη αξιοπρέπεια, η μόνη λαϊκή ενότητα βρίσκεται πλάι στο χειμαζόμενο λαό μας, τα μόνα περιεχόμενα βρίσκονται στην πάλη για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.
Συντροφικά,Β.
___________
Το παραπάνω κείμενο μας ήρθε με e-mail από έναν παλιό φίλο και πάντα σύντροφο, σε μικρούς και μεγάλους αγώνες που δώσαμε από το '91 που γνωριστήκαμε, μέχρι σήμερα.
Το αναδημοσιεύουμε και το προσυπογράφουμε ευχαρίστως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου