Πολιτική σχιζοφρένεια και... γέλια
Δεν ξέρω τι περιμένετε από τις επερχόμενες εκλογές ούτε ποιο θα είναι το
αποτέλεσμά τους. Το μόνο που ξέρω είναι ότι τουλάχιστον μέχρι τις 20
του μηνός (προσοχή στο τουλάχιστον) θα γελάσουμε πολύ. Με τόσους περιφερόμενους γελωτοποιούς, το γέλιο μας είναι εξασφαλισμένο.
Φυσικά, την πρωτοκαθεδρία σ' αυτή την γκροτέσκα κωμωδία αναμένεται να την έχει ο ΣυΡιζΑ, με προεξάρχοντα τον πρόεδρό του, σε μια τιτάνια προσπάθεια να πείσει τους ψηφοφόρους ότι η ελπίδα μπορεί να άργησε αλλά είναι καθ' οδόν. Τίτλος αυτής της κωμωδίας θα μπορούσε να είναι το "Εδώ τα καλά μνημόνια". Τουλάχιστον, έτσι φάνηκε από την πρώτη προεκλογική συνέντευξη που έδωσε ο Τσίπρας τις προάλλες στον Άλφα. Τί μάθαμε απ' αυτή την συνέντευξη; Προσέξτε:
(α) Κατ' αρχάς, ο ΣυΡιζΑ δεν κατάφερε να αποφύγει την χρήση τού όρου
"μνημόνιο". Ακόμη και ο απελθών πρωθυπουργός αναγκάστηκε να μιλήσει για
"μνημόνιο", παρά τις πολύμηνες προσπάθειες που έκαναν λόγο για
"συμφωνία". Την ίδια αποτυχία είχε και η προηγούμενη συριζαίικη
προσπάθεια να υποκατασταθεί ο όρος τρόικα με τον όρο θεσμοί.
Φαίνεται πως στην Κουμουνδούρου υπάρχει σοβαρή δυσκολία στην χρήση και
επιβολή νέων όρων. Προφανώς, όσο κι αν τον συγκρίνουν μαζί του, ο Αλέξης
δεν έχει το ταλέντο του Ανδρέα σ' αυτόν τον τομέα. Ο Ανδρέας έκανε τις
πανελλήνιες πανελλαδικές, την ενισχυμένη αναλογική σύστημα απλής αναλογικής και τον ανασχηματισμό αναδόμηση με υποδειγματική άνεση.
(β) Αφού, λοιπόν, ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να αποφύγει τον όρο "μνημόνιο", αναγκάστηκε να συγκρίνει τα δυο προηγούμενα μνημόνια με το δικό του. Κι αφού δήλωσε πως "όλα τα μνημόνια δεν είναι ίδια", μας εξήγησε ότι ενώ το πρώτο μνημόνιο περιλάμβανε μέτρα 40 δισ. και το δεύτερο 25 δισ., το δικό του περιλαμβάνει μέτρα 9,7 δισ. "μόνο". Βέβαια, δεν μας είπε ότι τα 25 του δεύτερου προστέθηκαν στα 40 του πρώτου και τα 9,7 του τρίτου προστίθενται στα 65 των δυο πρώτων, ανεβάζοντας το συνολικό βάρος που φορτώνεται στην καμπούρα του λαού σε 75 δισ.
(γ) Με την φράση του "υπέγραψα έναν συμβιβασμό αλλά εγώ δεν συμβιβάστηκα", ο τέως πρωθυπουργός δίνει καινούργιο περιεχόμενο στον όρο "πολιτική σχιζοφρένεια". Το ίδιο άνετα θα μπορούσε να πει "πρόδωσα την εμπιστοσύνη του λαού αλλά δεν είμαι προδότης" και "ψήφισα το τρίτο μνημόνιο αλλά δεν είμαι μνημονιακός". Άλλωστε, σε τούτον εδώ τον τόπο, ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει. Έτσι κι αλλοιώς, ο Τσίπρας είχε δώσει σαφή δείγματα της πολιτικής του σχιζοφρένειας όταν δήλωνε πως το "Όχι" του δημοψηφίσματος σήμαινε "Ναι" σε μια συμφωνία. Κάτι που, με περίσσιο θράσος, επανέλαβε και στην εν λόγω συνέντευξη.
(δ) Εξ ίσου σχιζοφρενική είναι και η θέση του πρωθυπουργού, η οποία συνοψίζεται στο λιτό "δεν υπερασπίζομαι το μνημόνιο αλλά θα το εφαρμόσω, ψάχνοντας τρόπο απεγκλωβισμού". Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι ο τσιπρικός "απεγκλωβισμός" θυμίζει την κουβέλεια "απαγκίστρωση" κι ας μείνουμε στο πρώτο μέρος τής φράσης, το οποίο ακούγεται ως παρωδία τού βολταιρικού "διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαιωμά σου να τα λες". Αλήθεια, τί εννοεί ο τέως πρωθυπουργός; Για να κάνεις κάτι που δεν θες, πρέπει κάποιος να σε αναγκάζει. Όμως, αυτός θέλει και παραθέλει αυτό που κάνει, αφού ζητάει την ψήφο του λαού για να συνεχίσει να το κάνει.
(ε) Σύμφωνα με τον Τσίπρα, "η εναλλακτική αυτής της συμφωνίας ήταν η καταστροφή". Αυτή κι αν είναι κουβέντα που βγαίνει μόνο από αριστερά χείλη! Το ίδιο είχε πει ο Γιώργος στο Καστελλόρριζο για το πρώτο μνημόνιο, το ίδιο είχαν πει κι ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο για το δεύτερο. Για να μην αναφέρω τον Άδωνι, που μάλλιασε η γλώσσα του να το επαναλαμβάνει. Πήξαμε στην αριστεροσύνη... Και, εν πάση περιπτώσει, για να μη τρελλαθούμε, ας μας πει επί τέλους ο πρωθυπουργός γιατί δεν υπερασπίζεται το μνημόνιο και επιδιώκει τον απεγκλωβισμό απ' αυτό αφού η μόνη εναλλακτική του είναι η καταστροφή;
(στ) Είδαμε τον πρόεδρο του ΣυΡιζΑ να δηλώνει πως αισθάνεται υπερήφανος για όσα κατόρθωσε, σημειώνοντας ιδιαίτερα το ότι έκανε και τους έλληνες να νοιώθουν υπερήφανοι. Κι αφού αναλογιστήκαμε πάλι τον Ανδρέα και την αγαπημένη του ατάκα "αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος", αναρωτηθήκαμε για ποιο ακριβώς πράγμα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι μαζί με τον τέως πρωθυπουργό μας. Για το ότι δεν μπορούμε πλέον να εισάγουμε νομοσχέδια στην βουλή δίχως να τα έχει πρώτα εγκρίνει η τρόικα (συγγνώμη, το κουαρτέτο); Για το ότι το νέο υπερΤΑΙΠΕΔ θα εποπτεύεται απ' αυτό το κουαρτέτο; Για το ότι δεσμευτήκαμε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε, ό,τι δεν έχουμε και ό,τι μπορεί να αποχτήσουμε στο μέλλον, μέχρι να μαζέψουμε 50 δισ.; Εκτός από αριστεροσύνη, πήξαμε και στην εθνική περηφάνεια...
Για το γέλιο μας θα βοηθήσουν και άλλοι πολιτικά σχιζοφρενείς. Πώς να μη γελάσεις, για παράδειγμα, με την Λαϊκή Λαφαζανιά, η οποία αναμασάει τα προ έτους συνθήματα του ορίτζιναλ ΣυΡιζΑ, διανθισμένα με ολίγον από εθνικό νόμισμα; Πώς να μη γελάσεις με την Φώφη, που θέλει ντε και καλά να αναγορεύσει το ΠαΣοΚ σε ρυθμιστή τής εθνικής ενότητας, κάνοντας πως δεν βλέπει τον ορατό κίνδυνο να μείνει το κόμμα της εκτός βουλής; Πώς να μη γελάσεις με τον Σταύρο, ο οποίος, ως κακή καρικατούρα τού αξέχαστου Δελαπατρίδη, βυθίζεται στην γελοιότητα αλλά αισθάνεται ως δυνάμει σωτήρας τής χώρας; Πώς να μη γελάσεις με τον ευγενή αστό Μεϊμαράκη και το κόμμα του, όπου ονειρεύονται νέα ξεκινήματα από παμπάλαιες αφετηρίες;
Το ΚΚΕ δεν αναμένεται να βγάλει γέλιο (είπαμε, οι κομμουνιστές μπορεί να κατηγορούνται ως "κολλημένοι" ή "ξύλινοι" αλλά κανείς δεν θα τους έλεγε σχιζοφρενείς), όμως θα βγάλουν γέλιο οι "σοβαροί" αναλυτές οι οποίοι, είτε στα ΜΜΕ είτε στα καφενεία, θα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "καλά τα λέει το ΚΚΕ αλλά αυτά δεν γίνονται", λες και τα άλλα περί "καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο" γίνονται. Όσο για τον Βασίλη Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων του, κάνετε λίγη υπομονή μιας και ο άνθρωπος δεν είναι σχιζοφρενής αλλά, αν είμαστε τυχεροί, θα μας προσφέρει γέλια μέχρι δακρύων το βράδυ των εκλογών, καθώς θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματα (ακούει η Χαριλάου Τρικούπη;).
Δεν έχουμε παράπονο. Μπορεί να τέλειωσαν οι καλοκαιρινές διακοπές αλλά μας περιμένει άφθονη διασκέδαση. Όσο κι αν υπάρχουν και κάποιοι σχιζοφρενείς που δεν νομίζω ότι θα βγάλουν γέλιο. Όπως η Χρυσή Αυγή, η οποία το μόνο που βγάζει είναι ανατριχίλες. Μια ανατριχίλα για κάθε ψήφο που μαζεύει...
Φυσικά, την πρωτοκαθεδρία σ' αυτή την γκροτέσκα κωμωδία αναμένεται να την έχει ο ΣυΡιζΑ, με προεξάρχοντα τον πρόεδρό του, σε μια τιτάνια προσπάθεια να πείσει τους ψηφοφόρους ότι η ελπίδα μπορεί να άργησε αλλά είναι καθ' οδόν. Τίτλος αυτής της κωμωδίας θα μπορούσε να είναι το "Εδώ τα καλά μνημόνια". Τουλάχιστον, έτσι φάνηκε από την πρώτη προεκλογική συνέντευξη που έδωσε ο Τσίπρας τις προάλλες στον Άλφα. Τί μάθαμε απ' αυτή την συνέντευξη; Προσέξτε:
 |
| (του Ηλία Μακρή) |
(β) Αφού, λοιπόν, ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να αποφύγει τον όρο "μνημόνιο", αναγκάστηκε να συγκρίνει τα δυο προηγούμενα μνημόνια με το δικό του. Κι αφού δήλωσε πως "όλα τα μνημόνια δεν είναι ίδια", μας εξήγησε ότι ενώ το πρώτο μνημόνιο περιλάμβανε μέτρα 40 δισ. και το δεύτερο 25 δισ., το δικό του περιλαμβάνει μέτρα 9,7 δισ. "μόνο". Βέβαια, δεν μας είπε ότι τα 25 του δεύτερου προστέθηκαν στα 40 του πρώτου και τα 9,7 του τρίτου προστίθενται στα 65 των δυο πρώτων, ανεβάζοντας το συνολικό βάρος που φορτώνεται στην καμπούρα του λαού σε 75 δισ.
(γ) Με την φράση του "υπέγραψα έναν συμβιβασμό αλλά εγώ δεν συμβιβάστηκα", ο τέως πρωθυπουργός δίνει καινούργιο περιεχόμενο στον όρο "πολιτική σχιζοφρένεια". Το ίδιο άνετα θα μπορούσε να πει "πρόδωσα την εμπιστοσύνη του λαού αλλά δεν είμαι προδότης" και "ψήφισα το τρίτο μνημόνιο αλλά δεν είμαι μνημονιακός". Άλλωστε, σε τούτον εδώ τον τόπο, ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει. Έτσι κι αλλοιώς, ο Τσίπρας είχε δώσει σαφή δείγματα της πολιτικής του σχιζοφρένειας όταν δήλωνε πως το "Όχι" του δημοψηφίσματος σήμαινε "Ναι" σε μια συμφωνία. Κάτι που, με περίσσιο θράσος, επανέλαβε και στην εν λόγω συνέντευξη.
(δ) Εξ ίσου σχιζοφρενική είναι και η θέση του πρωθυπουργού, η οποία συνοψίζεται στο λιτό "δεν υπερασπίζομαι το μνημόνιο αλλά θα το εφαρμόσω, ψάχνοντας τρόπο απεγκλωβισμού". Ας αφήσουμε στην άκρη το ότι ο τσιπρικός "απεγκλωβισμός" θυμίζει την κουβέλεια "απαγκίστρωση" κι ας μείνουμε στο πρώτο μέρος τής φράσης, το οποίο ακούγεται ως παρωδία τού βολταιρικού "διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαιωμά σου να τα λες". Αλήθεια, τί εννοεί ο τέως πρωθυπουργός; Για να κάνεις κάτι που δεν θες, πρέπει κάποιος να σε αναγκάζει. Όμως, αυτός θέλει και παραθέλει αυτό που κάνει, αφού ζητάει την ψήφο του λαού για να συνεχίσει να το κάνει.
(ε) Σύμφωνα με τον Τσίπρα, "η εναλλακτική αυτής της συμφωνίας ήταν η καταστροφή". Αυτή κι αν είναι κουβέντα που βγαίνει μόνο από αριστερά χείλη! Το ίδιο είχε πει ο Γιώργος στο Καστελλόρριζο για το πρώτο μνημόνιο, το ίδιο είχαν πει κι ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο για το δεύτερο. Για να μην αναφέρω τον Άδωνι, που μάλλιασε η γλώσσα του να το επαναλαμβάνει. Πήξαμε στην αριστεροσύνη... Και, εν πάση περιπτώσει, για να μη τρελλαθούμε, ας μας πει επί τέλους ο πρωθυπουργός γιατί δεν υπερασπίζεται το μνημόνιο και επιδιώκει τον απεγκλωβισμό απ' αυτό αφού η μόνη εναλλακτική του είναι η καταστροφή;
(στ) Είδαμε τον πρόεδρο του ΣυΡιζΑ να δηλώνει πως αισθάνεται υπερήφανος για όσα κατόρθωσε, σημειώνοντας ιδιαίτερα το ότι έκανε και τους έλληνες να νοιώθουν υπερήφανοι. Κι αφού αναλογιστήκαμε πάλι τον Ανδρέα και την αγαπημένη του ατάκα "αισθάνομαι εθνικά υπερήφανος", αναρωτηθήκαμε για ποιο ακριβώς πράγμα πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι μαζί με τον τέως πρωθυπουργό μας. Για το ότι δεν μπορούμε πλέον να εισάγουμε νομοσχέδια στην βουλή δίχως να τα έχει πρώτα εγκρίνει η τρόικα (συγγνώμη, το κουαρτέτο); Για το ότι το νέο υπερΤΑΙΠΕΔ θα εποπτεύεται απ' αυτό το κουαρτέτο; Για το ότι δεσμευτήκαμε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε, ό,τι δεν έχουμε και ό,τι μπορεί να αποχτήσουμε στο μέλλον, μέχρι να μαζέψουμε 50 δισ.; Εκτός από αριστεροσύνη, πήξαμε και στην εθνική περηφάνεια...
 |
| (του Κυρ) |
Για το γέλιο μας θα βοηθήσουν και άλλοι πολιτικά σχιζοφρενείς. Πώς να μη γελάσεις, για παράδειγμα, με την Λαϊκή Λαφαζανιά, η οποία αναμασάει τα προ έτους συνθήματα του ορίτζιναλ ΣυΡιζΑ, διανθισμένα με ολίγον από εθνικό νόμισμα; Πώς να μη γελάσεις με την Φώφη, που θέλει ντε και καλά να αναγορεύσει το ΠαΣοΚ σε ρυθμιστή τής εθνικής ενότητας, κάνοντας πως δεν βλέπει τον ορατό κίνδυνο να μείνει το κόμμα της εκτός βουλής; Πώς να μη γελάσεις με τον Σταύρο, ο οποίος, ως κακή καρικατούρα τού αξέχαστου Δελαπατρίδη, βυθίζεται στην γελοιότητα αλλά αισθάνεται ως δυνάμει σωτήρας τής χώρας; Πώς να μη γελάσεις με τον ευγενή αστό Μεϊμαράκη και το κόμμα του, όπου ονειρεύονται νέα ξεκινήματα από παμπάλαιες αφετηρίες;
Το ΚΚΕ δεν αναμένεται να βγάλει γέλιο (είπαμε, οι κομμουνιστές μπορεί να κατηγορούνται ως "κολλημένοι" ή "ξύλινοι" αλλά κανείς δεν θα τους έλεγε σχιζοφρενείς), όμως θα βγάλουν γέλιο οι "σοβαροί" αναλυτές οι οποίοι, είτε στα ΜΜΕ είτε στα καφενεία, θα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι "καλά τα λέει το ΚΚΕ αλλά αυτά δεν γίνονται", λες και τα άλλα περί "καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο" γίνονται. Όσο για τον Βασίλη Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων του, κάνετε λίγη υπομονή μιας και ο άνθρωπος δεν είναι σχιζοφρενής αλλά, αν είμαστε τυχεροί, θα μας προσφέρει γέλια μέχρι δακρύων το βράδυ των εκλογών, καθώς θα ανακοινώνονται τα αποτελέσματα (ακούει η Χαριλάου Τρικούπη;).
Δεν έχουμε παράπονο. Μπορεί να τέλειωσαν οι καλοκαιρινές διακοπές αλλά μας περιμένει άφθονη διασκέδαση. Όσο κι αν υπάρχουν και κάποιοι σχιζοφρενείς που δεν νομίζω ότι θα βγάλουν γέλιο. Όπως η Χρυσή Αυγή, η οποία το μόνο που βγάζει είναι ανατριχίλες. Μια ανατριχίλα για κάθε ψήφο που μαζεύει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου