Το ΚΚΕ έχει πρόταση για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους
Απέναντι
στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης, ο λαός μπορεί να κατακτήσει με την
εξουσία του ένα σύστημα Υγείας - Πρόνοιας που θα ικανοποιεί τις
σύγχρονες ανάγκες του
Το κεφάλαιο, τα κόμματά του και η ΕΕ αντιμετωπίζουν την πρόληψη, την περίθαλψη, την αποκατάσταση της υγείας του λαού και το Φάρμακο σαν «κόστος», που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.
Λένε κατάμουτρα στο λαό, παρά το γεγονός ότι παράγει όλο τον πλούτο, ότι δεν έχει δικαίωμα σε πλήρεις και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από το κράτος, ότι πρέπει να πληρώνει ξανά και ξανά. Οτι το «σύγχρονο» και το «ρεαλιστικό» είναι η συγχώνευση και κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών και μονάδων Υγείας, ενώ το κράτος να παρέχει τις ελάχιστες και στοιχειώδεις υπηρεσίες Υγείας των βασικών «πακέτων». Από κει και πέρα, ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του (φορολογία, εισφορές, συμμετοχές, εξ ολοκλήρου πληρωμές).
Επομένως, όλα τα κόμματα που ψήφισαν το μνημόνιο, αλλά και αυτά που δεν το ψήφισαν, όμως όλα μαζί είναι υπέρ της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, έχουν πολιτική υπέρ των πληρωμών από το λαό για την Υγεία. Μέσα από την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ή της φορολογίας - άμεσης και έμμεσης - ή των συμπληρωμών και χαρατσιών.
Μια μεγάλη αντίφαση
Αρκεί
να ανατρέξει κανείς στην προσωπική του εμπειρία, για να διαπιστώσει τη
μεγάλη αντίφαση που υπάρχει σήμερα. Από τη μία η αλματώδης εξέλιξη της
επιστήμης, τα σύγχρονα τεχνολογικά και φαρμακευτικά μέσα, το
εξειδικευμένο επιστημονικό δυναμικό.Από την άλλη, επιδεινώνονται όλο και περισσότερο οι όροι και οι προϋποθέσεις για να μπορεί ο λαός να απολαμβάνει ένα πλήρως, σύγχρονα αναπτυγμένο πανελλαδικά, σε όλα τα επίπεδα (Α' βάθμιο, Β' βάθμιο, Γ' βάθμιο, έκτακτη και επείγουσα φροντίδα και περίθαλψη), αποκλειστικά δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας. Δομές κλείνουν, υπηρεσίες καταργούνται, χιλιάδες επιστήμονες και άλλες ειδικότητες καταδικάζονται στην ανεργία ή αναγκάζονται να μεταναστεύσουν.
Τι είναι, όμως, αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός κρατικού συστήματος Υγείας - Πρόνοιας, που να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών για υπηρεσίες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης της υγείας, με ιδιαίτερη φροντίδα για τις μητέρες και τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους, τα ΑμεΑ, τους πάσχοντες από χρόνια, σοβαρά ή σπάνια νοσήματα;
Γιατί έχουμε δραστικές περικοπές στις παροχές Υγείας, στα φάρμακα και κατ' επέκταση αυξημένες άμεσες και έμμεσες πληρωμές από τους ασθενείς; Γιατί έχουμε τραγικές ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό στις δημόσιες μονάδες Υγείας, είτε αυτά λέγονται νοσοκομεία, είτε ΠΕΔΥ, είτε Κέντρα Υγείας, είτε ΕΚΑΒ; Γιατί εν ολίγοις γυρίζουμε δεκαετίες πίσω, αντί να αξιοποιούνται στο έπακρο όλες οι δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας;
Θα δεχτούμε τη βαρβαρότητα;
«Επειδή δεν υπάρχουν λεφτά για να δοθούν στην Υγεία»,
λένε τα κόμματα που δεν αμφισβητούν το κριτήριο της επιχειρηματικής
κερδοφορίας. Η πολιτική αυτών των κομμάτων πηγάζει από την πλήρη
συμφωνία τους με τη στρατηγική της ΕΕ για την καπιταλιστική οικονομία,
την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα.Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, αντικειμενικά απαιτούνται όλο και πιο «φτηνοί» εργαζόμενοι. Ολες οι υπηρεσίες και οι κοινωνικές παροχές που σχετίζονται με την κάλυψη των αναγκών του λαού, πρέπει να «κοστίζουν» ακόμα φτηνότερα για τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κράτος τους.
Στη μείωση του «μη μισθολογικού κόστους» περιλαμβάνεται συρρίκνωση της κρατικής και εργοδοτικής χρηματοδότησης για την ανάπτυξη των υπηρεσιών Υγείας. Επιπλέον, στον καπιταλισμό, κινητήρια δύναμη της οικονομίας είναι το κέρδος. Επομένως, η Υγεία, το Φάρμακο, η Πρόνοια αποτελούν προνομιακό πεδίο για επενδύσεις από επιχειρηματικούς ομίλους και ανάκαμψη από την οικονομική κρίση.
Γι' αυτό το λόγο, σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης και διεθνώς παίρνουν τέτοιου είδους μέτρα. Στη Στρατηγική «Ευρώπη 2020» ξεκαθαρίζεται πως η μεγάλη πρόκληση για τις κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ είναι πώς με όλο και λιγότερη κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, τα συστήματα Υγείας θα είναι «βιώσιμα».
Οπως αναφέρεται, «τα κράτη - μέλη αντιμετωπίζουν δημοσιονομικούς περιορισμούς όσον αφορά τη βιωσιμότητα των προϋπολογισμών τους για την Υγεία» και πως «τα συστήματα Υγείας στην Ευρώπη αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο όχι μόνο της παροχής υψηλού επιπέδου κοινωνικής προστασίας, αλλά και της οικονομίας της αγοράς».
Μπορούν οι λαϊκές οικογένειες, οι χρόνια πάσχοντες, οι άνθρωποι με αναπηρία, να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης, όποιο σύστημα Υγείας κι αν αναπτυχθεί, δε θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, ούτε θα λύνει το πρόβλημα της ανεργίας για τις σχετικές ειδικότητες; Μπορούν να αποδεχτούν ότι αποτελούν «κόστος» και ότι η υγεία του λαού θα είναι πεδίο για «μπίζνες» και κερδοφορία;
Ας βαδίσουμε στο δικό μας δρόμο
Οι
εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να συστρατευθούν με την
πρόταση του ΚΚΕ. Κριτήριο στη διαμόρφωση των θέσεων του Κόμματος για την
Υγεία είναι ότι οι αποκλειστικοί παραγωγοί του πλούτου είναι οι
εργαζόμενοι. Γι' αυτό έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν και απολύτως δωρεάν
από το κράτος πλήρεις και σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας -
Φαρμάκου.Η πρόταση του ΚΚΕ βρίσκεται στον αντίποδα όλων των άλλων κομμάτων. Είναι πρόταση αγώνα για σήμερα και με προοπτική την πλήρη εφαρμογή της. Προβλέπει την ανάπτυξη ενός συστήματος Υγείας - Πρόνοιας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες με σύγχρονες, ποιοτικές και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από ένα λαϊκό κράτος, όπου το τιμόνι της εξουσίας θα έχει ο ίδιος ο λαός. Με μια ριζικά διαφορετική ανάπτυξη, χωρίς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα κέρδη τους.
Αυτή η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να κάνει περιουσία του λαού τούς επιχειρηματικούς ομίλους και στην Υγεία, να οργανώσει την οικονομία και την παραγωγή στη βάση ενός κεντρικού κι επιστημονικού σχεδιασμού, καταργώντας αντιλαϊκούς νόμους, συμφωνίες και μνημόνια των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.λπ.), διαγράφοντας όλο το χρέος.
Ενα τέτοιο ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν σύστημα Υγείας και Πρόνοιας θα είναι πλήρως και αποκλειστικά χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και όχι από ασφαλιστικές εισφορές ή απευθείας πληρωμές. Θα είναι εξοπλισμένο με σύγχρονα ιατροτεχνολογικά μέσα, στελεχωμένο με προσωπικό όλων των κλάδων και ειδικοτήτων, μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Για αυτό και τώρα το ΚΚΕ παλεύει μέσα στο κίνημα για άμεση μονιμοποίηση των εργαζομένων που δουλεύουν με κάθε μορφής ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, 5μηνίτες, μπλοκάκια κ.λπ.).
Η πρόταση του ΚΚΕ για την Υγεία - Πρόνοια έχει ιδιαίτερο προσανατολισμό στον τομέα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και Πρόληψης, με πανελλαδικά αναπτυγμένα κι επαρκώς στελεχωμένα Κέντρα Υγείας με οικογενειακούς γιατρούς κι άλλων ειδικοτήτων. Ο σχεδιασμός θα λαμβάνει υπόψη αν υπάρχουν βιομηχανικές περιοχές, σχολεία, πανεπιστήμια, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ., αλλά και αν είναι ακριτικές περιοχές, νησιά, ορεινά χωριά κ.λπ. Θα παρέχεται δωρεάν σε όλο τον υγιή πληθυσμό τακτικός ιατρικός έλεγχος με βασικές προληπτικές εξετάσεις, όπως γυναικολογικές, οδοντιατρικές, οφθαλμολογικές κ.λπ.
Επίσης, θα λειτουργούν σε όλη τη χώρα επαρκή γενικά και ειδικά νοσοκομεία, όπως και επείγουσα προνοσοκομειακή φροντίδα (ΕΚΑΒ) δωρεάν για όλους.
Με βάση την πρόταση του ΚΚΕ, θα αναπτυχθεί ενιαίος, κρατικός φορέας έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, υγειονομικού και αναλώσιμου υλικού, βιοϊατρικής τεχνολογίας.
Ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών
Η
πρόταση του ΚΚΕ για ένα Κρατικό - Λαϊκό Σύστημα Υγείας είναι ένα
επιπλέον κριτήριο για να το υπερψηφίσουν οι εργαζόμενοι στις επερχόμενες
εκλογές. Η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αναγνώριση ότι ένα μέρος του πλούτου
που παράγει ο λαός πρέπει να επιστρέφεται πίσω σε δωρεάν υπηρεσίες
Υγείας.Σημαίνει όχι απλά καταδίκη της πολιτικής, των μέτρων και των κομμάτων που βασανίζουν το λαό, αλλά ενίσχυση της πάλης με προοπτική την ανατροπή της μήτρας που γεννάει τα προβλήματα, της καπιταλιστικής οικονομίας και γι' αυτό κάνει και πιο αποτελεσματικό τον αγώνα σήμερα. Είναι ψήφος που συμβάλλει στην οριστική «θεραπεία» και όχι στη διαχείριση του «συμπτώματος», το οποίο επανεμφανίζεται σε χειρότερη μορφή.
Είναι καθημερινός αγώνας για την ίδια μας τη ζωή, για να μην αποδεχτούμε τη βαρβαρότητα και τη σαπίλα ως «αναγκαίο κακό», αλλά να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε τη ζωή μας με βάση τις δικές μας σύγχρονες και όλο διευρυνόμενες ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου