Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μετεκλογικά σενάρια

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα μετεκλογικά σενάρια

Το ζήτημα των μετεκλογικών εξελίξεων, δηλαδή των πολιτικών συνεργασιών που θα γίνουν για να προκύψει κυβέρνηση, βρίσκεται ανάμεσα στα κορυφαία θέματα των προεκλογικών ερωτημάτων που τίθενται κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. Αυτό το ζήτημα, βέβαια, δεν αναδεικνύεται πρώτη φορά με αφορμή την εκλογική αναμέτρηση της 20ής Σεπτέμβρη. Επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η ιστορία «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» ή «κυβέρνηση εθνικής ενότητας» ή όπως αλλιώς τη βάφτιζαν τα αστικά ΜΜΕ και τα αστικά επιτελεία, ήταν θέμα πρώτης γραμμής, ως αναγκαιότητα για να υπάρχει μια σχετική σταθερότητα στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε συνθήκες υλοποίησης της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων - και όχι μόνο - που πηγάζει από τη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ετσι, σε όλη τη διάρκεια των 7 μηνών αστικής διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η υπόθεση των ευρύτερων πολιτικών συνεργασιών ερχόταν και επανερχόταν, πότε με αφορμή τα «αδιέξοδα στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους», πότε με αφορμή το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη, πότε με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής και του επαπειλούμενου grexit. Πότε με αφορμή το θέατρο των διερευνητικών εντολών πριν προκηρυχθούν οι εκλογές...

Τώρα, ενόψει εκλογών, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Τι θέση κρατά ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο; Ο Αλέξης Τσίπρας τις τελευταίες μέρες λέει: «Με ποιους θα συνεργαστούμε; Με αυτούς που έκρυβαν τη λίστα Λαγκάρντ, με αυτούς που έπαιρναν το 3% από τα μαύρα ταμεία της Ζήμενς και τα εξοπλιστικά προγράμματα; (...) Το παλιό σύστημα προσπαθεί να πείσει τον ελληνικό λαό ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε το ίδιο με τη ΝΔ του Μεϊμαράκη και μας φαίνεται αδιανόητο να κυβερνήσουμε μαζί και δε θα το πράξουμε». Στο ίδιο μήκος κύματος και η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ολγα Γεροβασίλη, που δήλωσε πριν μερικές μέρες σε συνέντευξη Τύπου: «Να το πούμε καθαρά. Αποκλείεται παντελώς το σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και ο κρυφός πόθος της ΝΔ, αλλά και πολλών κύκλων που επιβουλεύονται τη χώρα. Δε θα συμβεί».

Ναι μεν, αλλά...

Βέβαια, για να κατανοήσει κάποιος τα προεκλογικά πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες του λαού απ' όλα τα αστικά κόμματα, τα κόμματα που διεκδικούν να συνεχίσουν την αστική τους διακυβέρνηση, πρέπει να προσέξει και μερικές άλλες δηλώσεις. Οπως για παράδειγμα του Γιάννη Δραγασάκη, ο οποίος δήλωσε πριν μερικές μέρες το εξής: «Η επιδιωκόμενη αυτοδυναμία στις εκλογές δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να μπουν στο μέλλον οι βάσεις για προγραμματικές συγκλίσεις. (...) Χρειάζεται τρόπος αλλαγής στη λειτουργία του κράτους. Πρέπει η χώρα να διακυβερνηθεί με νέο μοντέλο διακυβέρνησης».
`Η όσα είπε ο Νίκος Βούτσης σε ραδιοφωνική συνέντευξη, ότι μπορεί η μετεκλογική συνεργασία με τη ΝΔ να είναι έξω από τον ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση, «την κατεύθυνση, την πυξίδα τη δίνουν τα ίδια τα αποτελέσματα και η λαϊκή θέληση, του τι τελικά πρέπει να γίνει». Και σχολίασε τις κατηγορηματικές δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα ότι δεν πρόκειται να υπάρξει κυβερνητική σύμπραξη με τη ΝΔ με τον εξής τρόπο: «Αυτές οι δηλώσεις και μάλιστα των αρχηγών των κομμάτων μέσα στην προεκλογική περίοδο, είναι ακριβώς για να ληφθούν υπόψη από τους εκλογείς, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι προς την κατεύθυνση που οι ίδιοι - εν προκειμένω εμείς - θέλουμε». Αντίστοιχες δηλώσεις με αυτές του Γ. Δραγασάκη και του Ν. Βούτση γίνονται και από άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα πει κανείς: Μα πώς είναι δυνατόν να γίνονται τόσο αντιφατικές δηλώσεις και μάλιστα μερικές μία ανάσα πριν τις εκλογές; Οι δηλώσεις αυτές μπορεί να φαίνονται αντιφατικές, αλλά δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, οι ΑΝΕΛ ψήφισαν όλοι μαζί το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο, που περιλαμβάνει αντιλαϊκά μέτρα σε βάθος δεκαετίας και παραπάνω. Το πρόγραμμα που θα υλοποιήσουν μετά τις εκλογές είναι αυτό το μνημόνιο, μαζί με τα δύο προηγούμενα που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Είτε μόνοι τους είτε σε συνεργασίες μεταξύ τους, αυτό θα κάνουν, όσο κι αν παραμυθιάζουν το λαό για «παράλληλα μέτρα» και άλλα τέτοια φαιδρά. Οσο κι αν πασχίζουν να ανακαλύψουν και να αναδείξουν κάποιες διαφορές για να φανούν ότι δεν είναι ίδιοι. Γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί προεκλογικά να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ σε επιμέρους ζητήματα («παλιό - νέο», «διεφθαρμένο - καθαρό» κ.ά.). Για να κρύψει ότι ταυτίζονται στο στρατηγικό ζήτημα, δηλαδή στο ποιον υπηρετεί η πολιτική τους. Μια πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου.

Υπάρχει βάση για συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ

Υπάρχει, λοιπόν, αντικειμενική βάση για το σχηματισμό κυβέρνησης την επομένη των εκλογών, ακόμα και με τη συμμετοχή αυτών των δύο κομμάτων; Υπάρχει. Μάλιστα, εκφράστηκε και στην ψηφοφορία για το μνημόνιο στη Βουλή, όπου τάχθηκαν υπέρ 222 βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού. Στις προηγούμενες ψηφοφορίες, μάλιστα, που αφορούσαν τα προαπαιτούμενα μέτρα για να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τη δανειακή σύμβαση, καθώς και η ψηφοφορία για το εάν θα εξουσιοδοτηθεί ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών να ξεκινήσουν τις αντιλαϊκές διαπραγματεύσεις, ο αριθμός ήταν ακόμα μεγαλύτερος... Κατά συνέπεια, μόνο σαν κοροϊδία και σαν προσπάθεια να διαμορφώσει πλαστές διαχωριστικές γραμμές, μπορεί να εκληφθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να πείσει ότι διαφέρει από τη ΝΔ σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι αδύνατη η μεταξύ τους κυβερνητική συνεργασία. Θυμίζουμε ότι ανάλογο κλίμα δημιουργούσαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ πριν από τις εκλογές του 2012, για να καταλήξουν λίγες βδομάδες μετά σε κάτι που φαινόταν αδιανόητο μέχρι τότε. Σε μια συγκυβέρνηση που έφερε νέο μνημόνιο, το δεύτερο στη σειρά. Οι πιθανότητες να επαναληφθεί η ίδια ιστορία είναι πολύ μεγάλες.
Πόσο μάλλον όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στο ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ, σε τελική ανάλυση επικαλείται τη λαϊκή ψήφο και λέει ότι ανεξάρτητα από το τι θέλει ο ίδιος, αυτή είναι που θα καθορίσει τις εξελίξεις. Προσπαθεί, λοιπόν, να χρεώσει εκ των προτέρων στο λαό μια ενδεχόμενη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, αν από το αποτέλεσμα των εκλογών δεν προκύπτει αυτοδυναμία, για να μπορεί μετά να ισχυριστεί ότι ο ίδιος δεν ήθελε τη συνεργασία, αλλά του την επέβαλλε η ψήφος του λαού! Τα παραδείγματα είναι πολλά και πρόσφατα. Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ερμήνευσε το δημοψήφισμα ως «εντολή του λαού» να παραμείνει η χώρα στο ευρώ και να υπάρξει συμφωνία με τους θεσμούς; Πάνω σε αυτό δεν «έστησε» όλη την άθλια και βρώμικη προπαγάνδα για να δικαιολογήσει το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, που το ψήφισε μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και Ποτάμι;
Και κάτι ακόμα: σύμφωνα με πληροφορίες, το ζήτημα της πολιτικής και κυβερνητικής συνεργασίας έχει συζητηθεί με τους Ευρωπαίους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών μηχανισμών και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι άραγε άσχετο με όσα είχε πει ο πρόεδρος της ΝΔ, Β. Μεϊμαράκης, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών; Τότε που είχε πει πως στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι ακόμα και πρωθυπουργοί σε μια κυβέρνηση «ειδικού σκοπού», όπως ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκης. Ας μη μας διαφεύγει ότι διεργασίες έχουν γίνει και παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μια ανάσα από τις εκλογές, συνεχίζονται...
Ο λαός δεν πρέπει να παρασυρθεί από αυτά τα τερτίπια. Τώρα τους δοκίμασε όλους και τους ξέρει. Ο τσακωμός τους για τα επιμέρους είναι η άλλη όψη της συμφωνίας τους στα βασικά, που καθορίζονται από το τι συμφέρει το κεφάλαιο και όχι βέβαια το λαό. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ, δυναμώνουμε το δρόμο της ανατροπής, της εξουσίας του κεφαλαίου, για τη μόνη διέξοδο σε όφελος του λαού, τη λαϊκή εξουσία με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή όλου του χρέους.