Βαρέλι χωρίς πάτο

Βαρέλι χωρίς πάτο

Θέμα λίγων ημερών είναι η κατάθεση του επόμενου νομοσχεδίου που αφορά στη δεύτερη δέσμη με τα προαπαιτούμενα αντιλαϊκά μέτρα, ενώ, ταυτόχρονα, τις μέρες αυτές, τα διαδοχικά αντιλαϊκά πακέτα συμπληρώνονται και στο πλαίσιο της διαβούλευσης ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Ευρωζώνη - ΔΝΤ). «Τα πράγματα έχουν πάρει λίγο - πολύ τον δρόμο τους», δήλωσε χαρακτηριστικά ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, ο οποίος είναι προγραμματισμένο να επισκεφθεί την Αθήνα την επόμενη βδομάδα, σε συνέχεια της αντίστοιχης επίσκεψης του Προέδρου της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ. Τα λαϊκά στρώματα πρέπει να «ψυλλιάζονται» και από το γεγονός ότι οι εν λόγω συναντήσεις με τους παράγοντες της ΕΕ έχουν κεντρικό άξονα την προσέλκυση νέων κερδοφόρων επενδύσεων. Αυτές, με τη σειρά τους, προϋποθέτουν τη διαμόρφωση και την εφαρμογή του μοναδικού «παράλληλου προγράμματος», καταπώς προτείνουν οι βιομήχανοι και άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου. Πρόκειται για την επόμενη φουρνιά των αντιλαϊκών μέτρων και μάλιστα πέρα και πάνω από αυτά που ήδη κατονομάζονται και προδιαγράφονται στα μνημόνια.

***

Και βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει δρομολογήσει την αντιλαϊκή πολιτική της με καθαρό ταξικό μπούσουλα το τρίτο μνημόνιο, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, «ορόσημα» και «προαπαιτούμενα», η εφαρμογή των οποίων προϋποθέτει την υπερψήφιση των νομοσχεδίων από τη Βουλή, την έκδοση των αναγκαίων διαχειριστικών ή «διευκρινιστικών» υπουργικών αποφάσεων και εγκυκλίων, κατά την παγιωμένη πρακτική του κρατικού μηχανισμού. Ετσι, για παράδειγμα, το υπουργείο Οικονομικών θα προχωρήσει σε έκδοση απόφασης σχετικά με τον «τρόπο» που θα καρατομήσει κατά 50% το επίδομα θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών. Παράλληλα, στις αρχές του Νοέμβρη αναμένεται η κατάθεση του νέου αντιλαϊκού νομοσχεδίου με τις διατάξεις που αφορούν την απογείωση της φοροληστείας απέναντι στους φτωχούς αγρότες, τις «παρεμβάσεις» και τα νέα χαράτσια στο εισόδημα μισθωτών, συνταξιούχων κ.ά. Η επιθετικότητα του κεφαλαίου θα συνεχιστεί με πληθώρα νέων παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό, στις συντάξεις, στον άξονα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που κρίνονται απαραίτητες για την ανάκαμψη των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, και την άρση της παρεχόμενης προστασίας για την πρώτη κατοικία από τους πλειστηριασμούς των τραπεζών.

***

Την ίδια ώρα, απάτη ολκής αποδείχνεται η «επιχειρηματολογία» της συγκυβέρνησης περί «ισοδύναμων μέτρων», αφού ακόμη και η μερική αποδυνάμωση οποιουδήποτε μέτρου που περιλαμβάνεται στο μνημόνιο, θα συνδυάζεται με την εφαρμογή άλλου ή άλλων μέτρων, εξίσου καταστροφικών για τη λαϊκή οικογένεια. Για παράδειγμα, η τυχόν μη εφαρμογή του μέτρου για τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων «ισοδυναμεί» με την εφαρμογή άλλων μέτρων, ύψους 500 εκατ. ευρώ, και μάλιστα σε βάρος των συνταξιούχων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και το εισιτήριο των 5 ευρώ στα εξωτερικά ιατρεία, έναντι του οποίου το προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού προβλέπει ισοδύναμα μέτρα ύψους 20 εκατ. ευρώ.
Στην κυριολεξία δε σκοπεύουν να αφήσουν «πέτρα πάνω στην πέτρα», προκειμένου να ορθοποδήσουν τα μονοπώλια. Η βίαιη «προσαρμογή» του επιπέδου διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας θα κλιμακώνεται με διαδοχικά μέτρα και στο πλαίσιο των επόμενων «αξιολογήσεων» από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Να υπενθυμίσουμε το γεγονός ότι το μνημόνιο που έφερε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προβλέπει μέτρα ύψους πολλών δισ. ευρώ, τα οποία χαρακτηρίζονται «αταξινόμητα», δηλαδή, για την ώρα, δεν έχουν εξειδικευτεί οι «πηγές» άντλησής τους, κάτι που βέβαια θα γίνει σε επόμενες φάσεις. Επί της ουσίας, αυτά αποτελούν και τα «ανοιχτά» ζητήματα της «διαβούλευσης» με τους πιστωτές του αστικού κράτους. Σε κάθε περίπτωση, ο πυρήνας των μνημονίων θα παραμείνει ως μόνιμη ...παρακαταθήκη είτε σε συνθήκες πτώσης του παραγόμενου ΑΕΠ είτε και σε συνθήκες ανάκαμψης του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών κερδών.
Σε αυτό το φόντο, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων προβάλλει η ανάγκη οργάνωσης της πάλης τους και της αντεπίθεσης, αντίστοιχης με το μέγεθος της επίθεσης και της βαρβαρότητας που εκδηλώνεται από την πλευρά της συγκυβέρνησης και των μονοπωλίων.