Γράφει ο Σφυροδρέπανος //
Ο παλιός πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ έγραψε ένα ειρωνικό αρθράκι για την ιδεολογική καθαρότητα του ΚΚΕ, ενοχλημένος από μια αποστροφή της ομιλίας της Παπαρήγα στη Βουλή, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις, όπου ευχόταν να αποτύχει η κυβέρνηση στην εφαρμογή των μνημονιακών προαπαιτούμενων και της αντιλαϊκής της πολιτικής. Το ωραίο της υπόθεσης είναι πως επικαλέστηκε, προς επίρρωση της θέσης του, ένα απόσπασμα από μια πρόσφατη έκδοση για τον «κοινοβουλευτικό Κάππο» και μια δική του παλιότερη ομιλία, στο πνεύμα της εποχής. Υποθέτω πως το συμπέρασμα που βγαίνει απ’ όλα αυτά, αν και δεν αναφέρεται ρητά, είναι ότι εφόσον ο Κάππος και το ΚΚΕ της δεκαετίας του 80’ χρησιμοποιούσαν στον πολιτικό τους λόγο το σύνθημα μιας κυβέρνησης με αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, το σημερινό ΚΚΕ (γιατί δυστυχώς ο Κάππος δε ζει κι έτσι μπορεί ο κάθε Τρίμμης να χρησιμοποιεί το όνομά του), θα έπρεπε να εύχεται ολόψυχα να πετύχουν οι προγραμματικές δηλώσεις, που είναι πολύ πιο πίσω και από εκείνο το μετριοπαθές πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, του περασμένου Γενάρη, ου μην να συνεργαστεί και σε κυβερνητικό επίπεδο για την επιτυχία τους! Ποιος έχασε εξάλλου την τσίπα στην κυβερνώσα αριστερά, για να τη βρει ο Τρίμμης;
Η ομιλία της Αλέκας λοιπόν θα έπρεπε να είναι κάπως σαν εκείνο το παλιό σουξέ της Πωλίνας, που το είχε αφιερώσει μάλιστα σε μια αποκριάτικη εμφάνισή της στην «πρώτη φορά Αριστερά».
Σε αυτούς που σκίζουν τα μνημόνια, σε αυτούς που σπέρνουν αυταπάτες
Σε αυτούς που στα μεγάλα αφεντικά κλείνουν ματάκι, κάνουν πλάτες
Σε αυτούς που ετοιμάζονται να τσακίσουν μισθούς, συντάξεις και γενικώς ό,τι απέμεινε όρθιο. Σε αυτούς που πουλάνε εθνικά περήφανη διαπραγμάτευση, για να χρυσώσουν το χάπι. Σε αυτούς που πίνουν νερό στη μεγάλη, ευρωπαϊκή ιδέα και το αφήγημά της. Σε όσους εφαρμόζουν τα μνημόνια, παρά τη θέλησή τους, με πόνο ψυχής και ιδεολογικές τύψεις. Σε αυτούς που υπόσχονται πιο ήπια προσαρμογή και περισσότερη βαζελίνη.
Σε αυτούς που προσκυνούν στην άλλη όχθη του Ατλαντικού κι ας μη γνωρίζουν πολύ καλά Αγγλικά –η γλώσσα της υποτέλειας, του σώματος και του χρήματος είναι διεθνής εξάλλου. Σε αυτούς που ψηφίζουν λευτκό για την παλαιστινιακή σημαία στον ΟΗΕ και τραγουδάνε “We are the world” με τους φονιάδες των λαών Σε αυτούς που στήνουν χουντικές παράτες για τις αρχαίες μάχες, ενώ δίνουν γη και ύδωρ στους σύγχρονους κυρίαχους.
Καλή επιτυχία, καλή επιτυχία
Καλή επιτυχία σε όλους παιδιά.
Με λίγη τύχη όλα θα πάνε καλά.


Μήπως όμως είναι πλεονασμός αυτό το «καλή επιτυχία», λες και υπάρχει κακή;
Κι όμως υπάρχει. Σαν αυτό που λέμε «η εγχείριση πέτυχε, ο ασθενής πέθανε». Καλή ώρα, όπως με την πετυχημένη συνταγή των μνημονίων (που υπήρχαν και θα υπάρχουν και μετά από τα μνημόνια, όσο παραμένουμε σε αυτό το πλαίσιο).
Κι οι επιτυχίες (διάβαζε «σαξές στόρι») συνεχίζονται…