Χέιγκ και Μπόλτον «σπρώχνουν» τη δημιουργία κρατιδίων για το ξαναμοίρασμα των πετρελαίων

 Χέιγκ και Μπόλτον «σπρώχνουν» τη δημιουργία κρατιδίων για το ξαναμοίρασμα των πετρελαίων

Υπέρ της επαναχάραξης των συνόρων σε Συρία - Ιράκ, της δημιουργίας ενός πετρελαιοπαραγωγού «σουνιτικού» και ενός κουρδικού κράτους στην περιοχή, αλλά και υπέρ της κλιμάκωσης των στρατιωτικών επιχειρήσεων με πρόσχημα την δράση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» πρότειναν, με αρκούντως αποκαλυπτικά άρθρα τους στον αμερικάνικο και βρετανικό Τύπο που δημοσιεύτηκαν ταυτόχρονα στις 24 Νοέμβρη, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Γουίλιαμ Χέιγκ στην «Ντέιλι Τέλεγκραφ» και ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης».

Ο Βρετανός πρώην υπουργός «θυμίζοντας» πως τα σύνορα Συρίας και Ιράκ χαράχτηκαν πριν έναν αιώνα από έναν Βρετανό και έναν Γάλλο διπλωμάτη (συμφωνία των Σάικς - Πικό) τονίζει ότι «δεν θα πρέπει να θεωρούνται απρόσβλητα εάν οι ηγέτες έκαστης χώρας δεν μπορούν να δημιουργήσουν ένα κράτος στο οποίο να μπορούν να ζήσουν όλες οι κοινότητες» και ότι «θα ήταν σωστό να υπάρξει διεθνής υποστήριξη για την διχοτόμησή τους» . Ο Χέιγκ, μολονότι παραδέχεται πως η εισβολή των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων το 2003 στο Ιράκ «ήταν λάθος», προτείνει την επαναχάραξη των συνόρων, διαπιστώνοντας παράλληλα «την ανάγκη να επεμβαίνουμε στο εξωτερικό πιο συχνά μέσα στην επόμενη 25ετία από ό,τι στην προηγούμενη, να είμαστε εξοπλισμένοι γι' αυτό και να το κάνουμε τώρα»! Βασικό του επιχείρημα είναι ότι οι τζιχαντιστές του ΙΚ «δεν είναι φαινόμενο που θα περάσει γρήγορα» και ότι τα τεράστια πλήθη προσφύγων και μεταναστών από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή «θα κατακλύσουν την Ευρώπη εκτός και εάν οι λαοί αυτοί έχουν πιο σταθερές χώρες στις πατρίδες τους». Υποστηρίζει έτσι την πρόταση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον για συμμετοχή στις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ και των άλλων συμμάχων τους στη Συρία ισχυριζόμενος «ότι δεν υπάρχουν νομικά εμπόδια» μετά την πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη λήψη «όλων των απαραίτητων μέτρων» κατά της τρομοκρατίας στην περιοχή...

Σαν συνεννοημένος, παρόμοιες απόψεις προώθησε με άρθρο του στους «Τάιμς της Ν.Υόρκης» ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον.
Υποστηρίζει ότι η «σημερινή πραγματικότητα σε Ιράκ και Συρία άλλαξε» τις δύο χώρες και ότι «το ισλαμικό κράτος δημιούργησε μία νέα οντότητα» κινητοποιώντας την σουνιτική αντιπολίτευση στο καθεστώς του (Σύρου) προέδρου Μπασάρ Ασαντ και της «κυριαρχούμενης από το Ιράν κυβέρνησης στο Ιράκ», ενώ ξεπροβάλλει «μετά από χρόνια προσπάθειας ένα ντε φάκτο ανεξάρτητο Κουρδιστάν».

Συμβουλεύει την κυβέρνηση Ομπάμα να μην πασχίζει να «αναδημιουργήσει τον χάρτη όπως διαμορφώθηκε μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο» αλλά να αναγνωρίσει τη «νέα γεωπολιτική κατάσταση που με τη δημιουργία ενός νέου, ανεξάρτητου σουνιτικού κράτους να είναι η καλύτερη εναλλακτική από το "Ισλαμικό Κράτος" στη βορειοανατολική Συρία και το δυτικό Ιράκ»! Ο λόγος βεβαίως που ο Μπόλτον προωθεί μία τέτοια πρόταση δεν είναι η ευημερία των λαών της περιοχής, αλλά το ξαναμοίρασμα της τράπουλας στα κοιτάσματα πετρελαίων, αμφοτέρων χωρών, αφού, όπως υποστηρίζει, «ένα σουνιτικό κράτος θα είχε δυνατότητες (να σταθεί) ως πετρελαιοπαραγωγό (σε διαπραγμάτευση με τους Κούρδους)», αν και στη συνέχεια παραδέχεται ότι ένα τέτοιο κράτος «δεν θα ήταν Ελβετία», σημειώνοντας ότι η πρότασή του «δεν αφορά μία πρωτοβουλία για τη δημοκρατία αλλά ψυχρή πολιτική συμφερόντων»!

Σε άλλο σημείο ο Μπόλτον τονίζει ότι η πρότασή του για σουνιτικό κρατίδιο «διαφέρει σημαντικά από το όραμα του ρωσο-ιρανικού άξονα και των πληρεξούσιών τους (Χεζμπολάχ, Ασαντ και η υποστηριζόμενη από την Τεχεράνη κυβέρνηση στη Βαγδάτη) αφού ο σκοπός τους για αποκατάσταση των ιρακινών και συριακών κυβερνήσεων στα παλιά τους σύνορα είναι ένας στόχος θεμελειωδώς αντίθετος με τα συμφέροντα των Αμερικανών, των Ισραηλινών και φιλικών αραβικών κρατών" ενώ δεν διστάζει να χαρακτηρίσει "ανεπιθύμητο έναν αμερικανο-ρωσικό συνασπισμό κατά του Ισλαμικού Κράτους»!

Υποστηρίζει επίσης σθεναρά τη δημιουργία «ενός λειτουργικου ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους» παρότι θα «αντιμετωπίσουν τεράστιες προκλήσεις, με επικινδύνως αβέβαια σύνορα ιδιαίτερα με την Τουρκία» σημειώνοντας ότι πλέον οι Κούρδοι στην περιοχή «έχουν γίνει παρα πολύ μεγάλη δύναμη ώστε να την εκτοπίσει η Βαγδάτη ή η Δαμασκός». 

Πηγή: 902