Πολλά (και μεγάλα) ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις

Πολλά (και μεγάλα) ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις

Να κάνει το μαύρο - άσπρο επιχειρεί η κυβέρνηση μετά τη δημοσιοποίηση της πρότασής της για το νέο ασφαλιστικό σύστημα, όπως προκύπτει από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβερνητικής εκπροσώπου, αλλά και τις ανεπίσημες διαρροές από το υπουργείο Εργασίας. Με περισσό θράσος ισχυρίζονται πως αυτό που προτείνουν συνιστά «αναγκαία αναδιάρθρωση» και «μεταρρύθμιση με δικαιοσύνη και ισονομία», ότι δήθεν προστατεύονται οι καταβαλλόμενες συντάξεις και ότι οι νέες συντάξεις όχι μόνο δεν θα μειωθούν, αλλά στους χαμηλόμισθους θα έχουν και αύξηση! Πρόκειται για ασύστολα ψεύδη από την αρχή μέχρι το τέλος. Αλλά «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια», που λέει και ο λαός μας...

Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση της κυβέρνησης οδηγεί σε ένα νέο Ασφαλιστικό που δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα σε ό,τι ασφαλιστικά δικαιώματα είχαν απομείνει από τις προηγούμενες αντιασφαλιστικές ανατροπές. Κάνει, μάλιστα, κάτι πολύ χειρότερο: Τις αιματηρές περικοπές που επιβλήθηκαν από το 2010 και έριξαν τη μέση σύνταξη από τα 1.480 στα 863 ευρώ, όπως δήλωσε χτες και η κυβερνητική εκπρόσωπος, επιχειρεί να τις νομιμοποιήσει ως αποτέλεσμα του νέου «δίκαιου» υπολογισμού τους, με τους νέους μικρότερους συντελεστές. Με μια κουβέντα, βαφτίζει τη λεηλασία των συντάξεων, που έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ως απόδοση «δικαιοσύνης» και «ισονομίας», βγάζοντας έτσι λάδι την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Επιπλέον, τη λεηλασία αυτή την επεκτείνει σε όλες τις νέες γενιές στο διηνεκές. Πλέον οι νέες γενιές - για τις οποίες κόπτεται - θα λαμβάνουν «από χέρι» σύνταξη πτωχοκομείου, χωρίς μάλιστα οι κυβερνήσεις να ...μπαίνουν στον κόπο να τις κόβουν κάθε φορά και να αναλαμβάνουν το πολιτικό κόστος, όπως γινόταν στο παρελθόν. Και αυτό το κοινωνικό «σφαγείο» το ονομάζει «αναγκαία αναδιάρθρωση»! Πράγματι, πρόκειται για αναδιάρθρωση. Μόνο που αυτή είναι σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, σε βάρος και των σημερινών και πολύ περισσότερο των μελλοντικών συνταξιούχων. Είναι αναδιάρθρωση υπέρ των μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων, αφού το αστικό κράτος για λογαριασμό τους μειώνει στο έπακρο την κρατική χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος, ώστε να μπορεί να διαθέτει τους κρατικούς πόρους, μέσω της γενικής αντιλαϊκής φορολογίας, στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο νέο σύστημα, η κρατική χρηματοδότηση περιορίζεται στην κάλυψη μόνο της εθνικής σύνταξης των 384 ευρώ, η οποία συνολικά σε ετήσια βάση δεν θα ξεπερνά τα 9,5 δισ. ευρώ. Μια χρηματοδότηση που αντιστοιχεί σχεδόν στο μισό απ' αυτήν που δινόταν στα Ταμεία το 2009. Βέβαια, και αυτή η ελάχιστη κρατική χρηματοδότηση μπαίνει υπό την αίρεση της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας. Γι' αυτό, την ώρα που προχωρά σε τρομακτική μείωση των νέων συντάξεων, η κυβέρνηση σπεύδει να φορτώσει τους ασφαλισμένους με οδυνηρές αυξήσεις, όπως στους αγρότες, που τους τριπλασιάζει τις εισφορές, στους αυτοαπασχολούμενους και ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά και στους μισθωτούς στον κλάδο της επικούρησης.

Την ώρα, μάλιστα, που προχωρά σε σαρωτικές μειώσεις στους πάντες (ήδη συνταξιούχους, νέους συνταξιούχους, αλλά και σε αυτούς που θα συνταξιοδοτούνται τις επόμενες δεκαετίες, οι οποίες εκτιμώνται από 15% έως και 30% στους υψηλόμισθους εργαζόμενους), ισχυρίζεται ότι προστατεύει τις συντάξεις και δεν κάνει «νέες οριζόντιες μειώσεις»! Αλλά ταυτόχρονα ομολογούν τα κυβερνητικά στελέχη πως έτσι πετυχαίνεται «αναπροσαρμογή της συνταξιοδοτικής δαπάνης, ώστε να συρρικνωθούν τα ελλείμματα»! Τι κομψά! Πόσο «αριστερά»! Η μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης βαφτίζεται «αναπροσαρμογή». Πώς γίνεται όμως, ενώ μειώνεται η δαπάνη για τις συντάξεις αυτές να αυξάνονται; Προφανώς, εκεί στην κυβέρνηση ανακάλυψαν νέα αριθμητική.

Την ίδια τακτική ακολουθούν και με τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη», η οποία, όπως τα ψάρια του Ιησού στη Γαλιλαία, προορίζεται να καλύψει όλες τις περικοπές. Ετσι με τα 384 ευρώ, σύμφωνα με τα επιχειρήματα των κυβερνητικών στελεχών, θα καλυφθούν και τα νέα μειωμένα ποσοστά αναπλήρωσης, και ο νέος κατά πολύ μικρότερος συντάξιμος μισθός, και η κατάργηση των κατώτερων ορίων συντάξεων που δεν υπάρχει στο νέο σύστημα. Με την «εθνική σύνταξη» θα καλυφθούν και η κατάργηση του ΕΚΑΣ που δίνεται στους χαμηλοσυνταξιούχους, αλλά και η συρρίκνωση των επικουρικών που οδεύουν και αυτές προς κατάργηση. Τόσα πολλά (και μεγάλα) ψέματα σε τόσο λίγες λέξεις...

Γ. ΖΑΧ.