Ούτε κοκόρια, ούτε κότες. Γεράκια!

Ούτε κοκόρια, ούτε κότες. Γεράκια!

Πέρασε ήδη ένας χρόνος συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ένας χρόνος διαχείρισης

για λογαριασμό του κεφαλαίου, με μνημόνια και σκληρά μέτρα για το λαό.

Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, απ' την αστική τάξη ντόπια και ξένη

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης έκανε, στον ΣΚΑΪ, την

ομολογία ότι οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών επέλεξαν να στηρίξουν

τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, όταν διαπίστωσαν ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις

«δεν τράβαγαν», με στόχο να ψηφιστεί τρίτο μνημόνιο και αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις.

Στον ΣΥΡΙΖΑ ανατέθηκε και αυτός ανέλαβε ευχαρίστως, τη βρώμικη δουλειά που

αδυνατούσαν να ολοκληρώσουν οι προκάτοχοί του, λόγω της λαϊκής αγανάκτησης και

της δυσκολίας που είχαν τα παραδοσιακά κόμματα του κεφαλαίου να εγκλωβίζουν

πλέον το λαό. Ήδη η ντόπια αστική τάξη είχε επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ, ως αντικαταστάτη

του ΠΑΣΟΚ, που κατέρρεε, αφήνοντας κενό στον κεντροαριστερό πόλο του

δικομματισμού. Το κεφάλαιο πόνταρε στην ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να χειραγωγήσει το

λαό και να τον ενσωματώσει, ενώ θα έκανε τη βρώμικη δουλειά, καθώς το πλασάριζαν

ως «αριστερό» κόμμα, με διασυνδέσεις στο κίνημα, με «καθαρό ποινικό μητρώο».

«Λαϊκή εντολή» στην αντιλαϊκή πολιτική

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας απευθυνόμενος στο ετήσιο Φόρουμ «Επενδύστε στην

Ελλάδα» που έγινε στη Νέα Υόρκη, ισχυρίστηκε ότι διαθέτει τη «λαϊκή εντολή να

προχωρήσει το ταχύτερο δυνατό η εφαρμογή του προγράμματος» και

πως «εκμεταλλευόμαστε την ευρεία συναίνεση, για να προωθήσουμε μια σειρά

δραστικών μεταρρυθμίσεων »...

Δημιουργική ασάφεια στο λαό – Αντεργατική σαφήνεια στο κεφάλαιο

· Καμαρώνουν που εφαρμόζουν σκληρή αντιλαϊκή ταξική πολιτική, υπέρ του

κεφαλαίου, παραμυθιάζοντας τα λαϊκά στρώματα ότι υλοποιούν έναν «αναγκαίο

τακτικό ελιγμό προκειμένου να παραμείνουμε ζωντανοί και όρθιοι, να δώσουμε με

καλύτερους όρους τη μεγάλη μάχη για την αναδιανομή (...)και προστασία των

εργαζομένων και των μικρών και μεσαίων στρωμάτων» (Τσίπρας, Κ.Ε. 12/2015).

· Παραδίδουν τα σπίτια της φτωχολογιάς στα γεράκια των τραπεζικών κολοσσών και

χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. « (...)την κοινωνία την θέλουμε να πιέζει ... Η

διαμαρτυρία απευθύνεται στους δανειστές, σε αυτούς που πιέζουν και για την

πρώτη κατοικία …», δήλωνε ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Ρήγας, πετώντας

την ευθύνη και ρίχνοντας το μπαλάκι στην ΕΕ, το κατά ΣΥΡΙΖΑ, «κοινό μας σπίτι».

· Ανατρέπουν τον χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, όσα δικαιώματα απέμειναν

και υποστηρίζουν ανερυθρίαστα ότι πασχίζουν για τη σωτηρία μας. «Είμαστε

υποχρεωμένοι - ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει με τη διαπραγμάτευση - να

πάρουμε μέτρα για το ασφαλιστικό σύστημα (...) βεβαίως θα υπάρξει μια μεγάλη

ασφαλιστική μεταρρύθμιση (...), σε σχέση με την οικονομική δυνατότητα της

χώρας και με την οικονομική δυνατότητα των ασφαλιστικών ταμείων αυτήν τη

στιγμή», υποστήριζε η Όλγα Γεροβασίλη.

· Οδηγούν τους αγρότες στο ξεκλήρισμα ενώ δηλώνουν δεξιά - αριστερά ότι θα

υπάρξει ειδική μέριμνα (Β. Αποστόλου) ή ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους

επαγγελματίες (Σ. Φάμελλος), ποντάροντας στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».

· Υπέγραψαν μνημόνια συνειδητά, επειδή αυτό προστάζουν τα συμφέροντα του

ντόπιου κεφαλαίου και εκβιάζουν το λαό με άτακτη χρεοκοπία και απειλές: «'Η

συμφωνία με κάποιους δυσμενείς όρους (…) ή grexit (…)αποδεχόμενοι και μέτρα

που δεν είναι ούτε της λογικής μας ούτε της άποψής μας» έλεγαν.

Τα γενέθλια

Ο ΣΥΡΙΖΑ γιόρτασε τον ένα χρόνο στην κυβέρνηση, με συγκέντρωση στο

κλειστό γήπεδο του Τάε Κβον Ντο και ομιλητή τον Αλ. Τσίπρα. Χωρίς ντροπή νέες

υποσχέσεις μοιράστηκαν για τις θυσίες που πιάνουν τόπο, αντιγράφοντας συνταγές

του ΠΑΣΟΚ.

Γεράκια!

Σήμερα, όμως, οι μάσκες έχουν πέσει. Οι κοκορομαχίες στην ΕΕ ήταν ο

αναγκαίος ελιγμός, για να σερβίρουν στον λαό, ως «αναγκαίο συμβιβασμό» το 3ο

μνημόνιο. Δεν ήταν κότες που φοβήθηκαν τη Γερμανική ηγεμονία στην λυκοσυμμαχία

των μονοπωλίων, απλά εφάρμοσαν τις επιλογές της αστικής τάξης για παραπέρα

τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων, για άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας του

κεφαλαίου. Για να επενδύσουν τα γεράκια, για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα

λιμνάζοντα κεφάλαια, πολυεθνικά και ντόπια που καραδοκούν για τις

ιδιωτικοποιημένες εκτάσεις και υποδομές, τα κόκκινα δάνεια, τα σκουπίδια, το

κουφάρι της Δημόσιας Υγείας και της Κοινωνικής Ασφάλισης, κι αυτά με

εξαθλιωμένους εργαζόμενους-σύγχρονους δούλους.

Κίνημα «ισοδύναμων μέτρων» ή κίνημα ανατροπής;

Ο υπουργός Οικονομικών, Ε. Τσακαλώτος, αξίωνε το κίνημα να γίνει

χειροκροτητής της κυβερνητικής πολιτικής: «Για να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ τους στόχους

του ως κυβέρνηση, πρέπει να ξαναβρούμε αυτήν την ισορροπία μεταξύ κυβέρνησης και

κινήματος. (...) Θα ήμουν ευχαριστημένος αν (…) σε κάθε διαδήλωση προτεινόταν μια

εναλλακτική ιδέα». Το χατίρι αυτό δεν θα του το κάνουμε, να στρέφεται η μια

κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης, προτείνοντας ισοδύναμα μέτρα. Τέτοιο κοινωνικό

αυτοματισμό δεν θα δουν απ’ το εργατικό – λαϊκό κίνημα.

Ο λαός μπορεί και πρέπει να σφραγίσει τις εξελίξεις

Η διάψευση των προσδοκιών από τη συγκυβέρνηση δεν πρέπει να οδηγήσει στην

απογοήτευση και το συμβιβασμό. Πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα, ότι δεν

υπάρχουν Σωτήρες, δεν είναι θέμα προσώπων ή άλλου μείγματος πολιτικής. Είναι

ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία. Μπορεί και πρέπει η εργατική τάξη και όλος ο

εργαζόμενος λαός να σφραγίσει τις εξελίξεις. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να πάρει στα

δικά του χέρια την ανασύνταξη του κινήματος σε ταξική κατεύθυνση. Κάθε

εργαζόμενος, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, φοιτητής, άνεργος, νέος, κάθε γυναίκα

του λαού, πρέπει να οργανωθεί στο εργατικό ταξικό σωματείο, στον αγροτικό σύλλογο,

στις λαϊκές επιτροπές της γειτονιάς και του χωριού, παντού. Χρειάζεται λαϊκή συμμαχία

για να αποκρούσουμε τους πλειστηριασμούς στη λαϊκή κατοικία και την επαγγελματική

στέγη των μικροεπαγγελματιών, για να μην τολμήσουν να ψηφίσουν το νόμο-

λαιμητόμο για την Κοινωνική Ασφάλιση. Με τη μαχητική δράση του κινήματος στους

τόπους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές, στα χωριά και τις γειτονιές, μπορούμε όχι

μόνο να αποτρέψουμε τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να ανοίξουμε δρόμο για να

συνειδητοποιήσει ο λαός τη δύναμή του και να παλέψει για την ανασύνταξη του

κινήματος, για τη Λαϊκή Συμμαχία και τη δική του Εργατική Λαϊκή εξουσία.

Τζένη Σκέμπρη

μέλος της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ