Ξηλώνουν λίγο - λίγο και τα Εργασιακά

Ξηλώνουν λίγο - λίγο και τα Εργασιακά

Αποκαλυπτική των προθέσεων της κυβέρνησης για τα Εργασιακά και διδακτική για τον τρόπο με τον οποίο θα επιχειρήσει να μεθοδεύσει τις επόμενες αντεργατικές ανατροπές, είναι η ψήφιση προχτές στη Βουλή του λεγόμενου «αναθεωρημένου Κοινωνικού Ευρωπαϊκού Χάρτη» της ΕΕ.
Ανάμεσα σε άλλα, ο Χάρτης αυτός αναγνωρίζει το «δικαίωμα» της εργοδοσίας στο «lock out» (ανταπεργία) και απαγορεύει επί της ουσίας τη μονομερή προσφυγή στη διαιτησία για εργατικές διαφορές. Ικανοποιεί, δηλαδή, δύο από τις βασικές και διαχρονικές αξιώσεις του κεφαλαίου.
Θυμίζουμε ότι με την ΠΥΣ 6/2012, η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ «πάγωσε» τη μονομερή προσφυγή των εργαζομένων στη διαιτησία, παράλληλα με τη νομοθέτηση νέου κατώτερου μισθού στα 586 και 511 ευρώ μεικτά. Τώρα, με την υιοθέτηση της Χάρτας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα για την εσαεί απαγόρευση της μονομερούς προσφυγής, η οποία, αν μη τι άλλο, ήταν το έσχατο μέτρο άμυνας των εργαζομένων απέναντι στην αδιαλλαξία της εργοδοσίας στην περίπτωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

***

Οσο για το «lock out», δε χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις. Μαζί με τις ομαδικές απολύσεις, πρόκειται για διακαή πόθο της εργοδοσίας και στη χώρα μας, ως μέτρο εκβιασμού και τιμωρίας των εργαζομένων όταν αυτοί αποφασίζουν να διεκδικήσουν με απεργία τα αιτήματά τους. Μόλις πριν από λίγες μέρες, οι μεγαλοβιομήχανοι είχαν δείξει πόσο πολύ τους καίει η θεσμοθέτηση της ανταπεργίας, όταν η εργοδοσία στην ΕΒΓΑ επέβαλε «lock out» απέναντι στις στάσεις εργασίας που είχε αποφασίσει το σωματείο διεκδικώντας δεδουλευμένα.
Τότε, η κυβέρνηση έσκιζε τα ρούχα της και μιλούσε για εργοδοτική αυθαιρεσία, για να ψηφίσει μόλις προχτές τη Χάρτα που νομιμοποιεί την ανταπεργία. Τέτοιο είναι το μέγεθος του εμπαιγμού που επιχειρεί σε βάρος των εργαζομένων. Οπως μνημείο εμπαιγμού είναι και το άρθρο 2 του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε για την επικύρωση της Χάρτας στη Βουλή.
Εκεί γράφεται ότι οι δύο συγκεκριμένες προβλέψεις της Χάρτας (για την ανταπεργία και τη μονομερή προσφυγή) δε δεσμεύουν την κυβέρνηση και άρα ούτε γάτα ούτε ζημιά. Από τη μια ψηφίζει το σύνολο της Χάρτας μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης και από την άλλη σφυρίζει αδιάφορα, επειδή - λέει - συμπεριέλαβε στο νομοσχέδιο άρθρο που λέει ότι δε δεσμεύεται!

***

Αυτό που δεν λέει η κυβέρνηση, είναι ότι ανεξάρτητα από τους δικούς της ελιγμούς, με την επικύρωση της Χάρτας η εργοδοσία αποκτά ένα πρώτης τάξης εργαλείο να υπερασπιστεί το «lock out» στα ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και τελικά να τυλίξει τους εργαζόμενους σε μια κόλλα χαρτί. Τα ξέρει αυτά η κυβέρνηση και για να καλύψει τις πομπές της επιτίθεται στο ΚΚΕ, που αποκάλυψε και κατήγγειλε την άθλια μεθόδευση.
Οι εξελίξεις αυτές δεν είναι τυχαίες. Παράλληλα με το Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση σκοπεύει να «ανοίξει» και τα Εργασιακά, για να νομοθετήσει τις ανατροπές για τις οποίες δεσμεύεται στο τρίτο μνημόνιο. Για το σκοπό αυτό, όπως γράφτηκε πριν από λίγες μέρες στην «Αυγή», έχει συστήσει και Ομάδα Εργασίας, με πρώτο αντικείμενο ...μελέτης τις ανατροπές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Είναι φανερό ότι η υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία έχει ήδη ξεκινήσει με την ψήφιση της Χάρτας και θα πλαισιωθεί στη συνέχεια από άλλα μέτρα και ανατροπές. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να νομοθετήσει με βάση τις «βέλτιστες πρακτικές» και τα θεμελιακά κείμενα της ΕΕ, ένα από τα οποία είναι και ο Χάρτης που ψήφισε.

***

Το ίδιο ισχύει και για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, οι οποίες υπονομεύονται ευθέως από την απαγόρευση της μονομερούς προσφυγής, με δεδομένο τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης στο κίνημα και το ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κάνει ακόμα πιο επιθετική την εργοδοσία.
Να λοιπόν γιατί χρειάζεται επιφυλακή και εγρήγορση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε ό,τι αφορά και τα Εργασιακά. Απ' ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση σκοπεύει να ξηλώσει το πουλόβερ λίγο - λίγο και από πολλές πλευρές, για να αποφύγει γενικευμένες αντιδράσεις. Στα σχέδιά της πρέπει να βρει στην κυριολεξία τοίχο.