Δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ξεσηκωμός!

Δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ξεσηκωμός!

Μια βδομάδα πριν, από το ΣΕΦ και τη μεγαλειώδη συγκέντρωση του ΚΚΕ, το μήνυμα ήταν σαφές: Υποταγή στη σφαγή ή λαϊκός ξεσηκωμός. Αυτό το δίλημμα για το λαό.

Οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα υπόλοιπα αστικά κόμματα έχουν τα δικά τους διλήμματα και ανάγκες. Τρέχουν με «πολεμικούς ρυθμούς» το δικό τους αντιλαϊκό σχέδιο. Σε όλα τα μέτωπα και δηλώνοντας ότι «δεν επιτρέπονται καθυστερήσεις»:

• Με τον ΣΕΒ και τις υπόλοιπες ενώσεις των καπιταλιστών, με διάφορες παρεμβάσεις τους - όπως το προχτεσινό μηνιαίο δελτίο των βιομηχάνων - να χτυπάνε το «ταμπούρλο» που δίνει το ρυθμό στα αντιλαϊκά μέτρα και τις αναδιαρθρώσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να θωρακίσει την κερδοφορία του. Με αιχμή, σε αυτή τη φάση, την επιχείρηση ενταφιασμού της Κοινωνικής Ασφάλισης, με τον αντιασφαλιστικό νόμο - έκτρωμα της κυβέρνησης. Με το σχέδιο της νέας φοροληστείας ήδη κατατεθειμένο για να εξασφαλιστεί χρήμα για τα μονοπώλια, τις ιδιωτικοποιήσεις να «τρέχουν» για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, με το νέο Εργασιακό να «ψήνεται», πλάι στα άλλα μέτρα ενίσχυσης του αντεργατικού οπλοστασίου.
• Με την επιχείρηση θωράκισης και προσαρμογής του καπιταλιστικού κράτους, ώστε πιο αποτελεσματικά να λειτουργεί ως στήριγμα της καπιταλιστικής κερδοφορίας, σε εξέλιξη, όπως φάνηκε και τη βδομάδα αυτή, πίσω από τις «διερευνητικές» συζητήσεις για την αναθεώρηση του Συντάγματος, τον κουρνιαχτό της σκανδαλολογίας και τις κοκορομαχίες των αστικών κομμάτων (με παράλληλους ιδεολογικούς στόχους), για το ποιο κράτος και ποια Δημόσια Διοίκηση, με τι όρους και στελέχωση εξυπηρετεί καλύτερα την καπιταλιστική κερδοφορία και τις αντιλαϊκές ανατροπές. Αυτό και πίσω από τα «σενάρια» για το νέο εκλογικό νόμο, με στόχο να πέφτουν πιο βαριά τα κάθε φορά ψευτοδιλήμματα στο λαό.
• Και ταυτόχρονα, με σταθερή την προσπάθεια αναβάθμισης της «γεωστρατηγικής θέσης» των επιχειρηματικών ομίλων, όπως σηματοδοτείται τις μέρες αυτές με τις επισκέψεις του Προέδρου της Δημοκρατίας σε Ρωσία, Γερμανία, αλλά και τη δεύτερη μέσα σε ένα δίμηνο επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Ισραήλ τις επόμενες μέρες, στην προσπάθεια διαμόρφωσης του άξονα Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ κι Αιγύπτου.

Γύρω από αυτά τα επίδικα, εχθρικά από κάθε άποψη προς τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, χτίζεται και η βασική «συναίνεση» αλλά και οι επιμέρους διαφωνίες των αστικών κομμάτων και των διάφορων τμημάτων του κεφαλαίου. Σε ένα αστικό πολιτικό σύστημα που, όπως έδειξε και η συνάντηση Τσίπρα - Μητσοτάκη τη βδομάδα αυτή, είναι «καταδικασμένο» να κινείται ανάμεσα στην προσπάθεια από τη μία χτισίματος «δίαυλων συνεννόησης» στους βασικούς - στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου και από την άλλη την προσπάθεια διαμόρφωσης ενός καινούργιου, πιο σταθερού νέου διπολισμού, ικανού να απορροφά αποτελεσματικά «αντιδράσεις» και να εγκλωβίζει το λαό στο γαϊτανάκι της εναλλαγής διαχειριστών στο τιμόνι της αστικής διακυβέρνησης. Αυτοί οι στόχοι του κεφαλαίου που βαφτίζουν «επιστροφή στη σταθερότητα», πέρα από τους όποιους επιμέρους σχεδιασμούς, είναι που τροφοδοτούν και τη συνεχιζόμενη «κινητικότητα» στο πολιτικό σκηνικό, «αριστερά», «δεξιά» και στο «κέντρο».

«Εφόδια» του κεφαλαίου...

Αυτά τα αντιλαϊκά «εφόδια», όπως χαρακτηριστικά τα ονόμασε η κυβέρνηση, ήρθε να επιδείξει και αυτή τη βδομάδα ο πρωθυπουργός, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Εκεί όπου καπιταλιστικά κράτη και ιμπεριαλιστικές ενώσεις, ΕΕ, ΗΠΑ, ΔΝΤ, διαγωνίστηκαν ξανά - με τα αντιλαϊκά μέτρα στην «κάβα» σε κάθε χώρα όπως και στην Ελλάδα - για το ποιος και με τι όρους θα χάσει και θα κερδίσει από το νέο γύρο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Συζητώντας για τις «ευκαιρίες» που δίνει στο κεφάλαιο η δυνατότητα έντασης της εκμετάλλευσης μέσω των νέων τεχνολογιών, αλλά και τους «φόβους» των καπιταλιστών για ανάκαμψη που «θα μπορούσε να ματαιωθεί από νέες οικονομικές ή πολιτικές κρίσεις», όπως χαρακτηριστικά τόνιζε το ΔΝΤ σε έκθεσή του για την παγκόσμια οικονομία στην αρχή της βδομάδας. «Φόβοι» και αντιπαραθέσεις που φουντώνουν ακόμη περισσότερο, βλέποντας τα «μαύρα σύννεφα» και τα αδιέξοδα να πυκνώνουν, με την απότομη επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, την υποχώρηση στις λεγόμενες «αναδυόμενες οικονομίες», τις τιμές των πρώτων υλών σε ελεύθερη πτώση, την κλιμάκωση των «γεωπολιτικών κινδύνων», όπως και τα διλήμματα σε σχέση με τη διαχείριση της «προσφυγικής κρίσης» σε επίπεδο ΕΕ και τη δυνατότητα αποτελεσματικής ένταξής τους στη «μηχανή» της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Σε αυτό το διεθνές - συνολικότερο φόντο εντός κι εκτός συνεχίζεται η συζήτηση για την επόμενη αντιλαϊκή «αξιολόγηση» των στόχων του τρίτου μνημονίου. Προετοιμάζεται, δηλαδή, το επόμενο επεισόδιο της σειράς όπου ξανά ο λαός θα δει τα δικαιώματα που έχουν απομείνει να γίνονται «χαρτιά σκληρής διαπραγμάτευσης» και «άσσοι» στα χέρια των μονοπωλίων που διεκδικούν «διευθέτηση χρέους», για περισσότερο ζεστό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Αλλη μια απόδειξη ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη, για την οποία η κυβέρνηση έσπευσε να πανηγυρίσει ότι έρχεται και «θα εκπλήξει» μέσα στο 2016, ανεξάρτητα από διαχειριστές, περνάει απαραίτητα πάνω από τα συντρίμμια των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Συμπέρασμα που οι εργαζόμενοι πρέπει να κρατήσουν και να αξιοποιήσουν, αυτές τις μέρες που γίνεται και το «ταμείο» τού ενός χρόνου απ' όταν ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το χρίσμα του κεφαλαίου για να αναλάβει την αντιλαϊκή διακυβέρνηση.

...κι «εφόδια» του λαού

Πείρα πολύτιμη και αξιοποιήσιμη στο σημερινό αγώνα, τώρα που περισσότεροι εργαζόμενοι, φτωχοί και μικροί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι βγαίνουν στο δρόμο του αγώνα, με τη δίκαιη λαϊκή οργή στα μπλόκα των αγροτών, στις κινητοποιήσεις εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, νέων, ενάντια στο αντιασφαλιστικό έκτρωμα και την αντιλαϊκή λαίλαπα. Πολύτιμη πείρα που πρέπει να φτάσει και να συζητηθεί σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά και χωράφι, όπου οι ταξικές δυνάμεις προετοιμάζουν και οργανώνουν την απάντηση στην αντιλαϊκή επίθεση και την πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 4 Φλεβάρη.
Πολύ περισσότερο σήμερα, που πάνω στο έδαφος αυτής της κινητικότητας εργατικών και λαϊκών δυνάμεων, δυναμώνουν εκ νέου οι προσπάθειες εγκλωβισμού των αγωνιστικών διαθέσεων στα κανάλια της αστικής διαχείρισης. Από τη μια με τη γνωστή προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρέμβει για κίνημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κεφαλαίου, χειροκροτητή των εκάστοτε κυβερνήσεων, που διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, από την άλλη με την προσπάθεια άλλων αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.τ.λ.) που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ειδικά σε αυτοαπασχολούμενους και σε κλάδους με επιστημονικό προσωπικό, η όποια δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβερνητική πολιτική να διοχετευτεί σε μια συντεχνιακή γραμμή, διεκδικώντας εξαιρέσεις απ' το Ασφαλιστικό για λογαριασμό των συμφερόντων των τμημάτων ανώτερων μεσαίων στρωμάτων που βρίσκονται κοντά στην αστική τάξη. Ολοι αυτοί ζητάνε ξανά από τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους να κάνουν έναν αγώνα «εντός ορίων», όπως χαρακτηριστικά λένε. Αγώνα δηλαδή που στις μορφές, αλλά κυρίως στο περιεχόμενο, στα αιτήματα και τους στόχους πάλης, δε θα ξεφεύγει από τα όρια του συστήματος της εκμετάλλευσης, των δεσμεύσεων της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όσων απαιτούν από το λαό να κουτσουρεύει μόνιμα τις ανάγκες του, για να χωράνε στα πολύ στενά όρια της «βιωσιμότητας» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Και γι' αυτό αδιέξοδο, όπως έχει αποδειχτεί και στην πράξη, με «κινήματα» που φούσκωναν και ξεφούσκωναν σε μια μέρα, για να συνεχίσει ο αντιλαϊκός μύλος να δουλεύει.
Οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι να μην ξαναπέσουν στην παγίδα που τους στήνουν, της «διαμαρτυρίας εντός των τειχών» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Να βάλουν προμετωπίδα του αγώνα τους την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Γιατί ο λαός δεν έχει ακόμα δοκιμάσει τη δύναμή του. Τώρα χρειάζεται δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ξεσηκωμός!