Όλα τα σφυριά

 Όλα τα σφυριά

...μαζί και τα δρεπάνια στα μπλόκα, Να βαρέσουν στην ίδια κατεύθυνση, στην οργάνωση και την προετοιμασία για την επιτυχία της πανελλαδικής απεργίας.

-Το πολύ καλό σποτάκι που ετοίμασε το ΠΑΜΕ για την απεργία.

Το κείμενο από τον κυριακάτικο Ριζοσπάστη, που κωδικοποιεί μερικά βασικά σημεία για το πώς και το γιατί.

Αυτή η απεργία έχει μεγάλη σημασία να πετύχει και ταυτόχρονα να ξεχωρίσουν για τη μαζικότητά τους τα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ την ερχόμενη Πέμπτη, γιατί:

Το σχέδιο - λαιμητόμος της κυβέρνησης πρέπει να πάρει απάντηση. Να γίνει καθαρό με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία ότι οι εργαζόμενοι και όσοι θίγονται από αυτό δεν παζαρεύουν κανένα μερεμέτι, κανένα φτιασίδωμα. Οτι το μοναδικό αίτημα που εκφράζει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις είναι να αποσυρθεί το νομοσχέδιο, να μην φτάσει καν στη Βουλή.

Το σχέδιο αυτό νομιμοποιεί τις περικοπές που έγιναν προηγούμενα στις συντάξεις, τις αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, τη συρρίκνωση των παροχών σε Υγεία - Πρόνοια. Ακόμα κι αν δεν πρόσθετε κανένα καινούργιο μέτρο,και μόνο το γεγονός ότι επιχειρεί να κλείσει κάθε συζήτηση για ανάκτηση των απωλειών που είχαν ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι από τα χρόνια της κρίσης, είναι λόγος ικανός για να απορριφθεί στο σύνολό του. Οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να συμβιβαστούν με το «ό,τι έγινε έγινε», με το «τίποτα δεν αλλάζει». Εκεί ποντάρει η κυβέρνηση για να σπείρει απογοήτευση, να κουράσει, να εκτονώσει αντιδράσεις.

Να απορριφτεί η προπαγάνδα της κυβέρνησης περί «δικαιοσύνης» και «αναδιανομής». Το σχέδιό της είναι βαθιά ταξικό υπέρ του κεφαλαίου και αυτό είναι που πρέπει να καθορίσει τη στάση των εργαζομένων και του λαού. Αν το νέο Ασφαλιστικό προστεθεί στα μέτρα που έχουν νομοθετηθεί έως τώρα, ασφαλισμένοι και συνταξιούχοι θα χάσουν ακόμα περισσότερα, στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Αντίστροφα, το κεφάλαιο θα βγει κερδισμένο από την προσαρμογή της Ασφάλισης και των συντάξεων στο σημερινό άθλιο επίπεδο των μισθών και των εργασιακών σχέσεων, που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων.

Να αποκρουστεί η δόλια προσπάθεια της κυβέρνησης να διαιρέσει τους εργαζόμενους και να δημιουργήσει αντιπαλότητες με άλλα λαϊκά στρώματα. Όσο διευρύνονται οι αντιδράσεις στο αντιασφαλιστικό της σχέδιο, τόσο δυναμώνει η κυβερνητική προσπάθεια να στρέψει τους μελλοντικούς συνταξιούχους απέναντι στους παλιούς, τους νέους εργαζόμενους ενάντια στους παλιότερους, αυτούς που δεν έχουν τίποτα ενάντια στους λιγότερο φτωχούς, τους άνεργους ενάντια σ' αυτούς που βγάζουν έστω κι ένα μεροκάματο, τους αυτοαπασχολούμενους ενάντια στους αγρότες. Ποντάρει στον «κοινωνικό αυτοματισμό», τον οποίο προκλητικά σκεπάζει με το μανδύα της «δικαιοσύνης». Το σχέδιο της κυβέρνησης μοιράζει «δίκαια» τις συνέπειες σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους, παλιούς και νέους, εργαζόμενους και άνεργους. Δεν αφήνει κανέναν απ' έξω, ανεξάρτητα από ηλικία, επάγγελμα, κλάδο και τομέα δουλειάς.

Να χάσει η κυβέρνηση κάθε έρεισμα στο κίνημα για ελιγμούς. Οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στους αυτοαπασχολούμενους και μισθωτούς επιστήμονες συμμετέχουν ήδη πρόθυμα σε διάλογο με την κυβέρνηση, παζαρεύουν επιμέρους αλλαγές που αφήνουν ανέγγιχτο τον πυρήνα της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Στον προθάλαμο του διαλόγου, χωρίς η κυβέρνηση να αποσύρει το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό, βρίσκονται και κάποιοι «πρόθυμοι» αγροτοσυνδικαλιστές. Την ίδια ώρα, οι πλειοψηφίες σε μεγάλες εργατοϋπαλληλικές Ομοσπονδίες συντηρούν το συντεχνιασμό, υπερασπίζονται την εξαίρεση του κλάδου τους από το συνολικότερο σχέδιο των ανατροπών, παζαρεύουν με την κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες και της δίνουν πάτημα να εκτονώσει αντιδράσεις και να επιτεθεί με μεγαλύτερη σφοδρότητα στην Κοινωνική Ασφάλιση.

Η απεργία πρέπει να δημιουργήσει προϋποθέσεις για παραπέρα κλιμάκωση των αγώνων. Δεν είναι μόνο το Ασφαλιστικό και η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να το τρενάρει όσο μπορεί για να κουράσει το κίνημα. Είναι οι ιδιωτικοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη και γίνονται σε βάρος του λαού. Είναι η αναδιαρθρώσεις στην Υγεία, στην κρατική διοίκηση, στην Παιδεία. Κυρίως είναι τα Εργασιακά, που ανοίγουν παράλληλα με τα μέτρα ενάντια στην Κοινωνική Ασφάλιση. Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η παραπέρα περιστολή των συνδικαλιστικών ελευθεριών, το χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας και η νομοθέτηση της ανταπεργίας, η παραπέρα αποδυνάμωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων πρέπει να συναντήσουν ισχυρά εμπόδια από τους εργαζόμενους και το λαό. Είναι γραμμάτια προς το κεφάλαιο και την ανταγωνιστικότητά του, που η κυβέρνηση θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να ξοφλήσει.

Ο απεργιακός ξεσηκωμός, το σταμάτημα της παραγωγής, αυτό δηλαδή που πονάει πραγματικά το κεφάλαιο, θα σηματοδοτήσει ότι περισσότεροι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την ανάγκη και τη δυνατότητα αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, την ανάγκη ενίσχυσης της συμμαχίας με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, η επιτυχία της απεργίας θα δώσει θάρρος στη μικρομεσαία αγροτιά να συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή τον αγώνα που δίνει στα μπλόκα για να επιβιώσει. Εργατικά σωματεία που επισκέπτονται τους αγρότες αυτές τις μέρες για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό, όπως και τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις πόλεις, για να εκφραστεί έμπρακτα η συμπαράσταση στην αγωνιζόμενη μικρομεσαία αγροτιά.

Η επιτυχία της απεργίας θα δημιουργήσει καλύτερους όρους για να ανοίξει πιο πλατιά στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα η συζήτηση για την πραγματική διέξοδο, που μπορεί να υπάρξει μόνο αν υποστεί ρήγματα, κλονιστεί και τελικά ανατραπεί ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης. Το παράδειγμα της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι αποκαλυπτικό. Όλες οι ανατροπές που έγιναν στο παρελθόν, ήταν αναγκαίες για το κεφάλαιο, άλλοτε για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητά του σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, άλλοτε για να την ενισχύσει σε συνθήκες κρίσης. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Το κεφάλαιο και το κράτος τους δεν πρόκειται να παραιτηθούν από την προσπάθεια να επιβάλλουν τους κατώτερους δυνατούς όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης, να τα μετατρέψουν από κοινωνικά δικαιώματα σε ατομική ευθύνη. Χρειάζεται σύγκρουση με το κεφάλαιο και τη στρατηγική του, οργάνωση με αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, δυνατό εργατικό κίνημα, λαϊκή συμμαχία και ισχυρό ΚΚΕ, για να μπουν εμπόδια στις ανατροπές, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές. Κοινωνικο-ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών μπορούν να υπάρξουν μόνο αν τα μέσα παραγωγής γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία και ο σχεδιασμός της οικονομίας πάψει οριστικά να έχει για κριτήριο τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλιακών ομίλων.

Το σποτάκι του κόμματος για την αντιασφαλιστική ανατροπή.

Μην τους φοβάσαι

Το πανό του συνδικάτου ΟΤΑ Λάρισας, που έκλεψε την παράσταση σε μια πρόσφατη κινητοποίηση.

Και οι πρώτοι διδάξαντες (εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον): οι αρτινοί σφοι από το εντυπωσιακό πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ, το Μάη του 2010, όταν η αισιοδοξία ήταν ακόμα στα ύψη. Εκεί που πρέπει να φτάσει και τώρα δηλ, πατώντας σε γερά πόδια.

Υστερόγραφο

Αν ακόμα και τα αστικά μέσα αναγκάζονται να παραδεχτούν έναν κομμουνιστή δήμαρχο και την αύξηση της δημοτικότητάς του στο λαό της Πάτρας, όλα τα σημάδια δείχνουν πως κάτι πολύ καλό κι ελπιδοφόρο συμβαίνει στους κόκκινους δήμους.

Είναι γνωστό ότι στον Κώστα Πελετίδη αρέσει να έχει μία άμεση επαφή με τους δημότες και τους πολίτες της Πάτρας. Για αυτό, άλλωστε, είναι και ένας από αυτούς που δίνει πάντα το παρών στις λαϊκές συνελεύσεις που γίνονται σταδημοτικά διαμερίσματα του Δήμου.

Εκεί ο Δήμαρχος Πατρέων, εισπράττει την αγάπη του κόσμου που αναγνωρίζει σε αυτόν ανεξάρτητα από πολιτικές απόψεις και κομματικές ιδεεολογίες, την ανιδιοτέλειά του και την διάθεση για να προσφέρει.

Σε μία τέτοια συνέλευση πήγε το βράδυ της Τετάρτης στο ανατολικό διαμέρισμα, σε μία συνέλευση όπου ο κόσμος δεν χωρούσε στην αίθουσα. Ο καθένας που έπαιρνε τον λόγο για να μιλήσει ξεκινούσε πρώτα δίνοντας τα συγχαρητήρια του στον Δήμαρχο για την προσπάθεια που κάνει και στη συνέχεια έλεγε αυτά που ήθελε.

Είναι χαρακτηριστικό και αυτό της εκτίμησης που του τρέφει ο κόσμος, αφού είναι ίσως το μοναδικό πρόσωπο που έχει ασχοληθεί με τα κοινά της Πάτρας που δεν διστάζει να δίνει απολογία στον λαό “face to face”.

Η εκτίμηση βέβαια του κόσμου έχει σαν αποτέλεσμα και τις συνεχείς επιθέσεις που γίνονται προς την δημοτική αρχή και τον ίδιο, κυρίως από κύκλους του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας.

Η ουσία πάντως μέχρι στιγμής είναι μία: Η δημοτικότητα του Δημάρχου μέσα στον 1,5 αυτό χρόνο της θητείας του έχει εκτοξευτεί, όχι μόνο στην Πατρινή κοινωνία, αλλά και στο πανελλήνιο. Για πολλούς, στον 1,5 αυτόν χρόνο, είναι ίσως η κορυφαία αυτοδιοικητική προσωπικότητα...