Για την «ευθύνη» και το «καθήκον»

Για την «ευθύνη» και το «καθήκον»

«Εχει μεγάλη σημασία, όμως, να πούμε πόσο θα ισχυροποιείτο η διαπραγματευτική θέση της χώρας, της κυβέρνησης και τελικά των Ελλήνων πολιτών απέναντι - όπως ξέρετε - σε μια συμφωνία, της οποίας έχουμε αποδεχθεί τους όρους, βεβαίως έχει συμφωνηθεί όχι μόνο από τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι (...) Επομένως, οποιαδήποτε συζήτηση ενίσχυσης της διαπραγματευτικής προσπάθειας της χώρας, κατά την άποψή μας, κρίνεται αναγκαία. Αυτή η κυβέρνηση σε αυτήν τη διαπραγμάτευση δεν πρέπει να πάει, όπως μέχρι τώρα φαίνεται, μόνη της. Αυτό είναι ευθύνη και της αντιπολίτευσης, αλλά φυσικά και του κινήματος, το οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους δρόμους»!
Τι εννοεί η κυβερνητική εκπρόσωπος όταν δηλώνει ότι είναι ευθύνη του κινήματος που βρίσκεται στους δρόμους η ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της κυβέρνησης; Αν και δεν εξήγησε, εντούτοις η απλή λογική οδηγεί σε δύο σκέψεις: Είτε να σταματήσει να βρίσκεται στους δρόμους το κίνημα δίνοντας σήμα στήριξης της κυβέρνησης και της διαπραγμάτευσης που διεξάγει, είτε να συνεχίσει να είναι στους δρόμους αλλά με τον τρόπο που θέλει η κυβέρνηση να συμβαίνει αυτό, με έκφραση δηλαδή όχι εναντίωσης στην κυβερνητική πολιτική αλλά στήριξής της.

***

Ο λαός, όμως, έχει αποκτήσει πια πείρα για το τι εστί διαπραγμάτευση εντός των λυκοσυμμαχιών του κεφαλαίου, που πρέπει να αξιοποιήσει. «Σφαγείο» στήνεται εκεί για τα δικαιώματά του, που γίνονται «θυσία» προκειμένου να αποσπαστούν ευνοϊκότεροι όροι ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Δυστυχώς, για όλους αυτούς στους οποίους αναφέρθηκε η σύμπλευσή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου έχει αποκαλυφτεί, όπως και ότι η εναλλαγή τους στον κυβερνητικό θώκο δεν κάνει καμία διαφορά για το λαό, αφού παραδίδει ο ένας στον άλλον τον μπαλτά.
Συνεπώς, ο ισχυρισμός με τον οποίο συνέχισε η Ολγα Γεροβασίλη δεν αντέχει να σταθεί στις λαϊκές συνειδήσεις. Οτι δηλαδή είναι δυνατόν να βελτιωθούν οι όροι του μνημονίου και «στην τριετία να βγούμε από την κρίση με το λαό όρθιο», κάτι που προϋποθέτει «να τηρήσουμε τους όρους της συμφωνίας και τα χρονοδιαγράμματά της».
«Σε αυτά τους καλούμε να συνεισφέρουν. Και νομίζω ότι είναι και εθνικό καθήκον τους. Δεν νομίζω ότι κανείς εξ αυτών θα ήθελε σήμερα να μπούμε σε μια αναστάτωση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, μέσω αποσταθεροποίησης του κλίματος», συμπλήρωσε.
Το κάλεσμα του καθήκοντος για τις αστικές πολιτικές δυνάμεις σημαίνει στήριξη των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, σημαίνει να βάλουν πλάτη ώστε να μη σηκώσει κεφάλι ο λαός, κάτι που για την κυβέρνηση ισοδυναμεί με «αναστάτωση». Απ' την άλλη το καθήκον των ανθρώπων του μόχθου απέναντι στους εαυτούς τους αλλά και τα παιδιά τους, υποδεικνύει τα ακριβώς αντίθετα. Στο πλαίσιο αυτού του καθήκοντος βρίσκεται η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία, αύριο, 4 Φλεβάρη.