Σταθμός στον κοινό αγώνα η 48ωρη γενική απεργία

Σταθμός στον κοινό αγώνα η 48ωρη γενική απεργία

Από το πανελλαδικό παναγροτικό συλλαλητήριο στο

Σύνταγμα, με τη συμμετοχή των ταξικών συνδικάτων

Ολα δείχνουν ότι οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό περνάνε στην τελική ευθεία. Τις επόμενες μέρες, όταν ολοκληρωθούν τα παζάρια με την τρόικα, η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να ψηφίσει το αντιασφαλιστικό της νομοσχέδιο από τη Βουλή. Από τις μέχρι τώρα διαρροές και πληροφορίες, επιβεβαιώνεται ότι τα μέτρα που έρχονται είναι ακόμα χειρότερα απ' αυτά που περιέχονταν στο αρχικό σχέδιο, τόσο σε ό,τι αφορά τις περικοπές στις συντάξεις, όσο και στις παροχές.

Τώρα είναι η ώρα να κλιμακωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη. Η 48ωρη γενική απεργία, που έχουμε μπροστά μας, πρέπει να αποτελέσει πραγματικά σταθμό. Ακόμα κι αν δεν πετύχει το κίνημα να αποτρέψει την ψήφιση του νομοσχεδίου, αυτό θα πρέπει να απονομιμοποιηθεί ολότελα στις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις. Το ίδιο και η πολιτική που το επιβάλλει, μαζί με τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα, των προηγούμενων και αυτής της κυβέρνησης.

Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι οι αγώνες που κορυφώθηκαν το τελευταίο τρίμηνο έχουν συμβάλει στο να καθυστερήσει το σχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, αξιοποιώντας και τις αντιθέσεις που εκφράζονται στο εσωτερικό της ΕΕ και των θεσμών της τρόικας για τα ζητήματα της «αξιολόγησης».

Θυμίζουμε ότι το πόρισμα της λεγόμενης «επιτροπής σοφών», που συγκρότησε η κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, παρουσιάστηκε επίσημα στις 15 Οκτώβρη. Τότε, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος, ανακοίνωνε ότι θα προτείνει στην κυβέρνηση «το πόρισμα να γίνει η βάση του διαλόγου που θα διεξαχθεί το αμέσως επόμενο διάστημα, προκειμένου εντός του Νοεμβρίου να κατατεθεί στη Βουλή το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο». Από εκείνη τη μέρα, έχουν περάσει σχεδόν τεσσερισήμισι μήνες και το νομοσχέδιο δεν έχει φτάσει ακόμα στη Βουλή!

Επιπλέον, έχει υποστεί πλήγμα το κλίμα συναίνεσης ή ανοχής στην αντιλαϊκή πολιτική, που προσπάθησε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στην αρχή της θητείας της. Σ' αυτό έχει μεγάλη συμβολή ο αγώνας με αιχμή το Ασφαλιστικό, όπως και για το γεγονός ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δυσκολεύεται να διαχειριστεί, με τη συναίνεση που θα ήθελε, την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης», τη νομοθέτηση δηλαδή όλων εκείνων των αντιλαϊκών μέτρων που επιβάλλονται από τις ανάγκες του κεφαλαίου στην παρούσα φάση.

Κλιμάκωση με γερά "πατήματα"

Το επόμενο διάστημα, με σταθμό τη 48ωρη απεργία, ο λαός θα βγει πραγματικά κερδισμένος, αν αυτές τις δυσκολίες που έχει το σύστημα τις μεγαλώσει, τις επεκτείνει και στα άλλα μέτωπα που ανοίγει η κυβέρνηση, όπως τα Εργασιακά, το Φορολογικό, ο συνδικαλιστικός νόμος. Αν τα σωματεία βγουν από αυτόν τον κύκλο των κινητοποιήσεων με περισσότερες και νέες δυνάμεις στις γραμμές τους, έχοντας κάνει βήματα στην οργάνωση και τη λειτουργία τους, στη συμμαχία με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση «μετράει» και παίρνει σοβαρά υπόψη στους σχεδιασμούς της όχι μόνο τις αντιδράσεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού απέναντι στο αντιασφαλιστικό σχέδιο που πλήττει τους πάντες, αλλά κυρίως το γεγονός ότι αυτές εκφράζονται οργανωμένα, μέσα από τα συνδικάτα, με εναλλαγή των μορφών πάλης, με απεργίες, με συντονισμό και κοινά αιτήματα των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα που κινητοποιούνται.

Παίρνει σοβαρά υπόψη τις δυνατότητες που ανοίγονται, με την παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων, να εκφραστούν μέσα απ' αυτόν τον αγώνα τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των χαμηλόμισθων μισθωτών και ανέργων, των αυτοαπασχολούμενων και φτωχομεσαίων αγροτών.

Να μην κυριαρχήσουν, δηλαδή, στα αιτήματα και στον προσανατολισμό των κινητοποιήσεων τα συμφέροντα μεσαίων και ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων, που επίσης θίγονται, ως ένα βαθμό, από τις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης και συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις.

Θυμίζουμε ότι τέτοιος ήταν ο προσανατολισμός που κυριάρχησε στις «πλατείες», πριν από μερικά χρόνια, προβάλλοντας το αίτημα για λιγότερα περιοριστικά μέτρα στο μείγμα διαχείρισης, που αντικειμενικά διευκόλυνε την κυβερνητική εναλλαγή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις έγκαιρα ανέδειξαν το Ασφαλιστικό ως ζήτημα - κρίκο που μπορεί να κινητοποιήσει ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες και ταυτόχρονα να φέρει στο επίκεντρο το βασικό ζήτημα, το ποιος θα πληρώσει για το Ασφαλιστικό, οι εργαζόμενοι ή τα μονοπώλια, που βοηθάει στο να πάρει βαθύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά ο συνδικαλιστικός αγώνας για την απόκρουση του αντιασφαλιστικού σχεδίου της κυβέρνησης.

Η οργανωμένη συμμετοχή της εργατικής τάξης στους αγώνες για το Ασφαλιστικό, η επίδραση του ΠΑΜΕ στο περιεχόμενο και στις μορφές κλιμάκωσης, συνέβαλαν ώστε να κυριαρχήσει το αίτημα «πάρτε πίσω το νόμο - λαιμητόμο», να κλείσει ο δρόμος προς τον «κοινωνικό διάλογο», που επιχείρησε να ανοίξει η κυβέρνηση για να ξεφουσκώσει τους αγώνες.

Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να αξιοποιήσει γι' αυτό δυνάμεις μέσα στο κίνημα που πρόβαλλαν συντεχνιακά αιτήματα, ξένα και ενάντια στα δίκαια αιτήματα της πλειοψηφίας των εργαζομένων και του λαού, ζητώντας «εξαιρέσεις» και «βελτιώσεις» που δεν αλλάζουν τον αντιδραστικό πυρήνα του σχεδίου της κυβέρνησης.

Βοηθητική σ' αυτήν την κατεύθυνση υπήρξε όμως και η στάση της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Για παράδειγμα, η ΓΣΕΕ περιόρισε την όποια κριτική της στο γεγονός ότι το σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι «ηθικά βιώσιμο» και καταλόγιζε στην κυβέρνηση ότι δεν έκανε διάλογο μαζί της, αλλά επέλεξε να συζητήσει μόνο με την εργοδοσία.

Θέλουν το κίνημα στα μέτρα τους

Απέναντι στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, η κυβέρνηση αξιοποιεί κάθε μέσο για να πλήξει, να συκοφαντήσει, να διαιρέσει ακόμα και να καταστείλει τους αγώνες. Αυτό φάνηκε καλύτερα στις αγροτικές κινητοποιήσεις, όπου η κυβερνητική επιθετικότητα κλιμακώθηκε βήμα - βήμα.

Αλλά και στο εργατικό κίνημα προσπαθεί συστηματικά να παρέμβει η κυβέρνηση, βλέποντας ότι δεν μπορεί με τις δυνάμεις και την επιρροή της στα συνδικάτα να αποτρέψει να εκφραστούν μαζικά η αγανάκτηση και οι αγωνιστικές διαθέσεις.

Αρχικά, έκανε προσπάθεια να οικειοποιηθεί τις απεργίες και τις μεγάλες κινητοποιήσεις, καλώντας τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν σ' αυτές για να στηρίξουν τη θέση της στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και δανειστές. Οταν ξόφλησε αυτό το επιχείρημα, προσπάθησε πιο μεθοδικά να παρέμβει στο περιεχόμενο και τα αιτήματα του αγώνα.

Ας δούμε τι έλεγε ο Αλ. Τσίπρας στους αγρότες που συνάντησε στις αρχές της βδομάδας που πέρασε, απευθυνόμενος όχι μόνο σ' αυτούς, αλλά σε όλους τους εργαζόμενους και το λαό που βρίσκονται αυτόν τον καιρό στους δρόμους: «Δεν μπορούμε να χαράξουμε πολιτική για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου χωρίς να λάβουμε υπόψη τις δικές σας θέσεις και τις δικές σας προτάσεις. Οι δικές σας θέσεις και οι δικές σας προτάσεις, όμως, δεν μπορεί να μην λαμβάνουν υπόψη το συνολικότερο πρόβλημα του τόπου, τις δημοσιονομικές συνθήκες, το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε και να δουλεύουμε».

Η κυβέρνηση θέλει τα συνδικάτα και τους άλλους φορείς του κινήματος συνομιλητές της στον «κοινωνικό διάλογο». Επιδιώκει να προσαρμοστούν οι εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις στα δεδομένα της οικονομικής συγκυρίας, στο στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης, δηλαδή της ανάκαμψης της οικονομίας, που απαιτεί νέες θυσίες από το λαό για να ανακάμψει το κεφάλαιο.

Αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα αποδεχτούν αυτήν τη λογική, τότε είναι σαν να ξεγράφουν όσα τους αφαιρέθηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις σε Ασφαλιστικό, μισθούς και συμβάσεις, σαν να νομιμοποιούν την πολιτική που τσάκισε τα προηγούμενα χρόνια το λαό, που του φόρτωσε τις συνέπειες της κρίσης. Αυτός είναι ο διακαής πόθος του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και των κομμάτων που υπηρετούν τα συμφέροντά του.

Αυτό, όμως, υπηρετεί αντικειμενικά και η συνδικαλιστική πλειοψηφία, με το πλαίσιο πάλης που προβάλλει, όπου δεν ζητάει την ανάκτηση των απωλειών από τα χρόνια της κρίσης και διαμορφώνει αιτήματα προσαρμοσμένα στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Γι' αυτό πρέπει να απομονωθεί και να ηττηθεί η γραμμή της στο κίνημα.

Ανοίγονται νέες δυνατότητες

Σημαντική ήταν η συμβολή του εργατικού κινήματος και στη στήριξη των αγώνων της μικρομεσαίας αγροτιάς. Η έμπρακτη και πολύμορφη αλληλεγγύη, που κορυφώθηκε με το μεγαλειώδες συλλαλητήριο αγροτών - εργατών στο Σύνταγμα, στις 12 και 13 Φλεβάρη, έδωσε δύναμη στα αγροτικά μπλόκα, αναπτέρωσε το ηθικό, προκάλεσε συζητήσεις στα χωριά και στις πόλεις της υπαίθρου, απέσπασε την αναγνώριση από τη μεγάλη μάζα των μικρομεσαίων αγροτών, που συνειδητοποιούν τώρα καλύτερα ότι η δύναμη και του δικού τους αγώνα πολλαπλασιάζεται μέσα από τη συμπόρευση, τη συμμαχία με την εργατική τάξη.

Η αλληλεγγύη των εργαζομένων λειτούργησε και σαν ασπίδα απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό και να σπάσει μ' αυτόν τον τρόπο τον δίκαιο αγώνα επιβίωσης στα μπλόκα.

Μετά από 40 και πλέον μέρες στα μπλόκα, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα παραμένει σε ετοιμότητα για νέα γύρο κινητοποιήσεων, μαζί με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Ηδη, έχει εξαγγελθεί η συμμετοχή της μικρομεσαίας αγροτιάς στη 48ωρη απεργία που κήρυξαν τα εργατικά συνδικάτα σε περίπτωση που η κυβέρνηση φέρει τελικά το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό στη Βουλή. Συμμετοχή ανακοινώνουν και οι αγωνιστικές ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ.

Σε κάθε περίπτωση, ο πολύμηνος αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών, που κορυφώθηκε στα μπλόκα, έχει ήδη αφήσει παρακαταθήκη, τόσο στη μάχη που δίνουν για να επιβιώσουν, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και την ΚΑΠ της ΕΕ, όσο και στο δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας. Το επόμενο διάστημα, υπάρχουν οι προϋποθέσεις να γίνουν ακόμα περισσότερα βήματα, που θα υπηρετούν το στόχο της ανασύνταξης και της αναζωογόνησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το βάθεμα της Λαϊκής Συμμαχίας.