Εθνική ομοψυχία
Αυτό το αβάσταχτο κλισέ "να καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και να τα
βρούνε", ως φάρμακο για πάσα νόσο, συναγωνίζεται επάξια το άλλο με τη
σύσταση μιας τριμελούς επιτροπής από πέντε-έξι άτομα, που έλεγε κι ο
Βαμβακούλας. Κι αν απορείς, σφε αναγνώστη, γιατί κάθονται σε τραπέζι κι
όχι σε καρέκλες, όπως εμείς, ίσως να είναι πιασμένες και να χρειάζονται
μασάζ, όπως έχει πει -και πάλι- ο Βαμβακούλας. Κι αν αγανακτείς που το
λογοπαίγνια του κειμένου θυμίζουν επιθεώρηση Σεφερλή, αυτό έχει να κάνει
με τη σοβαρότητα και το επίπεδο της συνάντησης των πολιτικών αρχηγών
και το Λεβέντη να δίνει τον τόνο, για να ακολουθήσουν από κοντά κι άλλοι
λεβέντες, σαν το Σταύρο. Ποιο πολιτικό συμβούλιο και ποια Άμστελ; Δεν
είναι δα κι η τριμερής συνάντηση κορυφής Μελισσανίδη-Σαββίδη-Αλαφούζου,
που θα αλλάξει ριζικά το ποδόσφαιρο. Στάνταρ... (Άσος) (από διπλό
ημίχρονο)
Δεν ξέρω βέβαια πώς προκύπτει η βεβαιότητα πως αφού κάθισαν στο τραπέζι για να τα βρούνε, θα βγει ωφελημένος ο λαός. Αλλά προχτές πρέπει να εκπληρώθηκε ο εθνικός πόθος για εθνική ενότητα και συνεννόηση, με το κοινό ανακοινωθέν. Το οποίο ανησυχεί έντονα για την εθνική καθαρότητα και τον... προσφυγικό κίνδυνο, γιατί ως γνωστόν, οι καθημερινές ροές -sic- εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο αλλοίωσης του πληθυσμού και του καθαρού φυλετικού μας αίματος. Αλλά ομνύει με εθνική υπερηφάνεια στη μεγάλη ιδέα της ΕΕ με τις περιβόητες αξίες της και το ΝΑΤΟ ως τοποτηρητή, που ήρθε στο Αιγαίο να φυλάει τα Αιγ(αι)οπρόβατα και να διασφαλίσει την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα από τις ορδές των προσφύγων.
Γιατί αν έχεις εθνική ομοψυχία, όλα βαίνουν εθνικά καλώς για το έθνος των εκμεταλλευτών.
Εκτός από τους γνωστούς εθνικούς μειοδότες Λακεδαιμόνιους, που όρισαν στη ζωή τους να φυλάνε Θερμοπύλες, λείπει από το κοινό ανακοινωθέν κι η υπογραφή του Λεβέντη, που δεν ήθελε απλά εθνική, αλλά οικουμενική ομοψυχία και πάσης Ελλάδος. Και ο οποίος πρέπει να έχει μάθε να λέει τη λέξη "οικουμενική" σε όλες τις γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της νοηματικής, και να τη γράφει σε κώδικα μορς και με σύννεφα καπνού, ως γιατρικό για κάθε πρόβλημα, από την τριχόπτωση μέχρι την ανεργία. Που σημαίνει πως πρέπει να συμπληρώσουμε τα παραπάνω σοφά αποφθέγματα, καθώς το θέμα είναι να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από 5-6 άτομα, για να καθίσουν επιτέλους όλοι μαζί σε ένα τραπέζι να τα βρούνε και να σχηματίσουν μια οικουμενική κυβέρνηση, που να ορκιστεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κοκ.
Εκεί βέβαια θα μπορούσε να του πει ο ΓΓ για τον πατριάρχη της αντεπανάστασης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που έκλεισε πρόσφατα 85 χρόνια ζωής και του ευχήθηκε -λέει- από μια ιστοσελίδα με πορνογραφικό περιεχόμενο! Λογικό από μια άποψη, αφού... γαμήθηκε το σύμπαν, στα χρόνια του. Και να συζητήσουν για το δίπολο ταξικά-οικουμενικά προβλήματα (με το οποίο μας είχε ζαλίσει τον έρωτα και τη μαρξιστική κατάρτιση η Περεστρόικα) και τη διαλεκτική τους σύνδεση. Αλλά αντί για αυτό, ο Κούτσι έχασε την ψυχραιμία του με το Λεβέντη και φέρεται να του είπε: "Κόφ' το. Δεν τα αφήνεις αυτά ρε Λεβέντη";
Παρόλα αυτά ο Λεβέντης δεν το έκοψε, και θα πει τα ίδια ακριβώς για πολλοστή φορά αύριο στον Χατζηνικολάου, που τον έχει καλεσμένο για τρίτη φορά φέτος, όπου έχει πάρει με τη σειρά σχεδόν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, ακόμα και τους υποψήφιους αρχηγούς της ΝΔ, εκτός από... (δε θα το μαντέψετε)... το Δημήτρη Κουτσούμπα!
Όσο για το πολιτικό συμβούλιο, το μενού περιείχε πολύ σκληρή διαπραγμάτευση, όχι σαν τις 17 ώρες του Τσίπρα με τους εταίρους, αλλά σχεδόν στη μισή διάρκεια, για να τελειώσει ακριβώς πάνω στα δελτία ειδήσεων. Και αποτύπωσε τις δημοκρατικές, ανθρωπιστικές ευαισθησίες του αστικού, πολιτικού κόσμου με τη θέση για τα κλειστά κέντρα κράτησης, ή όποιο άλλο ψευδώνυμο διάλεξαν, για να τα βαφτίσουν, ή την (καθιερωμένη πια) φράση "παράτυποι μετανάστες". Γιατί δεν είμαστε τίποτα ρατσιστές να κάνουμε λόγο για "λαθρομετανάστες". Τόσο καλά κι αριστερά.
Αλλά τι ανάγκη έχει ο Σύριζα; Σάμπως τον ψηφίζουν τίποτα αριστεροί και νιώθει την ανάγκη να τους ξεγελάσει; Μόνο στα κεντρικά τους όργανα, καλή ώρα όπως σήμερα, συνεχίζουν σαν έθιμο να πετάνε κάτι αριστερό, για να περάσει η ώρα. Και μόνο ο Κατρούγκαλος συνεχίζει να γελοιοποιείται και να δηλώνει κομμουνιστής (σαν την κυβέρνηση αντιεξουσιαστών του ΓΑΠ) γιατί κι αυτός θέλει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα. Για τον κομμουνισμό παλεύουμε όλοι σύντροφοι, όπως θα έλεγε κι ο σύντροφος Γιάννος. Κρίμα μόνο που δε ζει πια εκείνος ο Ιταλός κωμικός, για να συμπληρώσει το περίφημο σκετσάκι του. Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί ψήφισε το τρίτο μνημόνιο...
Κι η πλάκα είναι πως το υποστηρίζει αυτό, ότι είναι δηλαδή κομμουνιστής και δεν έχει προδώσει τη νιότη του, σε μια παρέμβαση που εντοπίζει τη βασική αντίθεση όχι προφανώς στο δίπολο κεφάλαιο-εργασία και άλλα τέτοια ξεπερασμένα, αλλά ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Ευρώπη και τις σοσιαλδημοκρατικές. Για τέτοιο κομμουνιστή μιλάμε! Που ακόμα κι έτσι να ήταν δηλ, τι τον κάνει να πιστεύει πως ο Σύριζα εφαρμόζει σοσιαλδημοκρατική πολιτική;
Το σημερινό κείμενο κλείνει με το συμβούλιο των... ποδοσφαιρικών αρχηγών, που μπορεί να ήταν και πιο ουσιαστικό από το πολιτικό συμβούλιο, και ας μην αλλάζει τίποτα, ούτε καν τα κόζια στην ΕΠΟ. Η οποία έχει το δικό της καημό για τη ματαίωση του Κυπέλλου, με μια αντιφατική απόφαση της κυβέρνησης, που εφαρμόζει τη λογική "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι", αλλά καταφέρνει συνάμα να είναι σαν ασπιρίνη, για να γιατρέψουμε μια περίπτωση καρκίνου.
Στην πλευρά που θίγεται από την απόφαση είναι κι ο πρωταθλητής Ολυμπιακός. Που -για να συνεχίσουμε και μια προηγούμενη ποδοσφαιρική συζήτηση- αν η κυριαρχία του οφείλεται στο λιμάνι του Πειραιά και την πρωτοκαθεδρία του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, παράλληλα είναι εξίσου εύλογη κι η διείσδυση στις γραμμές των οργανωμένων οπαδών του, χρυσαυγιτών, που είναι τα έμμισθα μαντρόσκυλα των εφοπλιστών. (Εξ ου και το δόγμα no politica αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που ήταν Ολυμπιακός, σε αντίθεση με τη μεταστροφή των βάζελων προς την μπαχαλαναρχία, μετά από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου).
Φαντάσου λοιπόν, σφε αναγνώστη, την εσωτερική αντίφαση και το δράμα αυτών των φασισταριών, που βλέπουν το αφεντικό τους να προσέχει την καλή έξωθεν εικόνα του, με την ΠΑΕ να μοιράζει τρόφιμα στους πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά. Να μη σου τύχει...
Δείτε κι αυτό το δημοσίευμα για τον ανταγωνισμό Κόσκο-Μαρινάκη με φόντο το λιμάνι, που μπορεί να εξελιχτεί σε συνεργασία.
Σε κάθε περίπτωση, ο θεός να μας φυλάει (που θα έλεγε κι ο θρησκόληπτος Άγγελος Αναστασιάδης) από την ένταση του επιχειρηματικού μπρα ντε φερ και του πολέμου συμφερόντων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και για να μην παρεξηγηθεί ο ρα, που είναι γνωστό... αγγελόσκυλο, το θρησκόληπτος πάει πιο πολύ σε εκείνη τη φράση από τις γραφές που λέει: μην επικαλείσαι το όνομά μου επί ματαίω.
Δεν ξέρω βέβαια πώς προκύπτει η βεβαιότητα πως αφού κάθισαν στο τραπέζι για να τα βρούνε, θα βγει ωφελημένος ο λαός. Αλλά προχτές πρέπει να εκπληρώθηκε ο εθνικός πόθος για εθνική ενότητα και συνεννόηση, με το κοινό ανακοινωθέν. Το οποίο ανησυχεί έντονα για την εθνική καθαρότητα και τον... προσφυγικό κίνδυνο, γιατί ως γνωστόν, οι καθημερινές ροές -sic- εντάσσονται σε ένα ευρύτερο σχέδιο αλλοίωσης του πληθυσμού και του καθαρού φυλετικού μας αίματος. Αλλά ομνύει με εθνική υπερηφάνεια στη μεγάλη ιδέα της ΕΕ με τις περιβόητες αξίες της και το ΝΑΤΟ ως τοποτηρητή, που ήρθε στο Αιγαίο να φυλάει τα Αιγ(αι)οπρόβατα και να διασφαλίσει την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική μας ακεραιότητα από τις ορδές των προσφύγων.
Γιατί αν έχεις εθνική ομοψυχία, όλα βαίνουν εθνικά καλώς για το έθνος των εκμεταλλευτών.
Εκτός από τους γνωστούς εθνικούς μειοδότες Λακεδαιμόνιους, που όρισαν στη ζωή τους να φυλάνε Θερμοπύλες, λείπει από το κοινό ανακοινωθέν κι η υπογραφή του Λεβέντη, που δεν ήθελε απλά εθνική, αλλά οικουμενική ομοψυχία και πάσης Ελλάδος. Και ο οποίος πρέπει να έχει μάθε να λέει τη λέξη "οικουμενική" σε όλες τις γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της νοηματικής, και να τη γράφει σε κώδικα μορς και με σύννεφα καπνού, ως γιατρικό για κάθε πρόβλημα, από την τριχόπτωση μέχρι την ανεργία. Που σημαίνει πως πρέπει να συμπληρώσουμε τα παραπάνω σοφά αποφθέγματα, καθώς το θέμα είναι να φτιάξουμε μια τριμελή επιτροπή από 5-6 άτομα, για να καθίσουν επιτέλους όλοι μαζί σε ένα τραπέζι να τα βρούνε και να σχηματίσουν μια οικουμενική κυβέρνηση, που να ορκιστεί στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κοκ.
Εκεί βέβαια θα μπορούσε να του πει ο ΓΓ για τον πατριάρχη της αντεπανάστασης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, που έκλεισε πρόσφατα 85 χρόνια ζωής και του ευχήθηκε -λέει- από μια ιστοσελίδα με πορνογραφικό περιεχόμενο! Λογικό από μια άποψη, αφού... γαμήθηκε το σύμπαν, στα χρόνια του. Και να συζητήσουν για το δίπολο ταξικά-οικουμενικά προβλήματα (με το οποίο μας είχε ζαλίσει τον έρωτα και τη μαρξιστική κατάρτιση η Περεστρόικα) και τη διαλεκτική τους σύνδεση. Αλλά αντί για αυτό, ο Κούτσι έχασε την ψυχραιμία του με το Λεβέντη και φέρεται να του είπε: "Κόφ' το. Δεν τα αφήνεις αυτά ρε Λεβέντη";
Παρόλα αυτά ο Λεβέντης δεν το έκοψε, και θα πει τα ίδια ακριβώς για πολλοστή φορά αύριο στον Χατζηνικολάου, που τον έχει καλεσμένο για τρίτη φορά φέτος, όπου έχει πάρει με τη σειρά σχεδόν όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, ακόμα και τους υποψήφιους αρχηγούς της ΝΔ, εκτός από... (δε θα το μαντέψετε)... το Δημήτρη Κουτσούμπα!
Όσο για το πολιτικό συμβούλιο, το μενού περιείχε πολύ σκληρή διαπραγμάτευση, όχι σαν τις 17 ώρες του Τσίπρα με τους εταίρους, αλλά σχεδόν στη μισή διάρκεια, για να τελειώσει ακριβώς πάνω στα δελτία ειδήσεων. Και αποτύπωσε τις δημοκρατικές, ανθρωπιστικές ευαισθησίες του αστικού, πολιτικού κόσμου με τη θέση για τα κλειστά κέντρα κράτησης, ή όποιο άλλο ψευδώνυμο διάλεξαν, για να τα βαφτίσουν, ή την (καθιερωμένη πια) φράση "παράτυποι μετανάστες". Γιατί δεν είμαστε τίποτα ρατσιστές να κάνουμε λόγο για "λαθρομετανάστες". Τόσο καλά κι αριστερά.
Αλλά τι ανάγκη έχει ο Σύριζα; Σάμπως τον ψηφίζουν τίποτα αριστεροί και νιώθει την ανάγκη να τους ξεγελάσει; Μόνο στα κεντρικά τους όργανα, καλή ώρα όπως σήμερα, συνεχίζουν σαν έθιμο να πετάνε κάτι αριστερό, για να περάσει η ώρα. Και μόνο ο Κατρούγκαλος συνεχίζει να γελοιοποιείται και να δηλώνει κομμουνιστής (σαν την κυβέρνηση αντιεξουσιαστών του ΓΑΠ) γιατί κι αυτός θέλει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα. Για τον κομμουνισμό παλεύουμε όλοι σύντροφοι, όπως θα έλεγε κι ο σύντροφος Γιάννος. Κρίμα μόνο που δε ζει πια εκείνος ο Ιταλός κωμικός, για να συμπληρώσει το περίφημο σκετσάκι του. Κάποιος ήταν κομμουνιστής γιατί ψήφισε το τρίτο μνημόνιο...
Κι η πλάκα είναι πως το υποστηρίζει αυτό, ότι είναι δηλαδή κομμουνιστής και δεν έχει προδώσει τη νιότη του, σε μια παρέμβαση που εντοπίζει τη βασική αντίθεση όχι προφανώς στο δίπολο κεφάλαιο-εργασία και άλλα τέτοια ξεπερασμένα, αλλά ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές στην Ευρώπη και τις σοσιαλδημοκρατικές. Για τέτοιο κομμουνιστή μιλάμε! Που ακόμα κι έτσι να ήταν δηλ, τι τον κάνει να πιστεύει πως ο Σύριζα εφαρμόζει σοσιαλδημοκρατική πολιτική;
Το σημερινό κείμενο κλείνει με το συμβούλιο των... ποδοσφαιρικών αρχηγών, που μπορεί να ήταν και πιο ουσιαστικό από το πολιτικό συμβούλιο, και ας μην αλλάζει τίποτα, ούτε καν τα κόζια στην ΕΠΟ. Η οποία έχει το δικό της καημό για τη ματαίωση του Κυπέλλου, με μια αντιφατική απόφαση της κυβέρνησης, που εφαρμόζει τη λογική "πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι", αλλά καταφέρνει συνάμα να είναι σαν ασπιρίνη, για να γιατρέψουμε μια περίπτωση καρκίνου.
Στην πλευρά που θίγεται από την απόφαση είναι κι ο πρωταθλητής Ολυμπιακός. Που -για να συνεχίσουμε και μια προηγούμενη ποδοσφαιρική συζήτηση- αν η κυριαρχία του οφείλεται στο λιμάνι του Πειραιά και την πρωτοκαθεδρία του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα, παράλληλα είναι εξίσου εύλογη κι η διείσδυση στις γραμμές των οργανωμένων οπαδών του, χρυσαυγιτών, που είναι τα έμμισθα μαντρόσκυλα των εφοπλιστών. (Εξ ου και το δόγμα no politica αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που ήταν Ολυμπιακός, σε αντίθεση με τη μεταστροφή των βάζελων προς την μπαχαλαναρχία, μετά από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου).
Φαντάσου λοιπόν, σφε αναγνώστη, την εσωτερική αντίφαση και το δράμα αυτών των φασισταριών, που βλέπουν το αφεντικό τους να προσέχει την καλή έξωθεν εικόνα του, με την ΠΑΕ να μοιράζει τρόφιμα στους πρόσφυγες στο λιμάνι του Πειραιά. Να μη σου τύχει...
Δείτε κι αυτό το δημοσίευμα για τον ανταγωνισμό Κόσκο-Μαρινάκη με φόντο το λιμάνι, που μπορεί να εξελιχτεί σε συνεργασία.
Σε κάθε περίπτωση, ο θεός να μας φυλάει (που θα έλεγε κι ο θρησκόληπτος Άγγελος Αναστασιάδης) από την ένταση του επιχειρηματικού μπρα ντε φερ και του πολέμου συμφερόντων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και για να μην παρεξηγηθεί ο ρα, που είναι γνωστό... αγγελόσκυλο, το θρησκόληπτος πάει πιο πολύ σε εκείνη τη φράση από τις γραφές που λέει: μην επικαλείσαι το όνομά μου επί ματαίω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου