Γερό «φαγοπότι» για το κεφάλαιο, παραμύθια «δίκαιης ανάπτυξης» για το λαό

Γερό «φαγοπότι» για το κεφάλαιο, παραμύθια «δίκαιης ανάπτυξης» για το λαό

Μοιράζοντας αυταπάτες περί «ανάπτυξης με κοινωνικό πρόσημο», επιχείρησε ο Αλ. Τσίπρας να συσκοτίσει τον σκληρό ταξικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής

Eurokinissi

Από τη χτεσινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου

Με τον ισχυρισμό ότι ένας «δύσκολος κύκλος» κλείνει και αρχίζει η πορεία προς το ξέφωτο, απ' όπου θα διαφανεί η προοπτική «επούλωσης των πληγών» για το λαό, παρουσιάστηκε ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο χτες, την ίδια ώρα που ξεκινά η εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, που ψήφισε η κυβέρνησή του το προηγούμενο διάστημα και ενώ στη Βουλή ψηφίζονταν οι τροπολογίες με τα «συμπληρωματικά» μέτρα - φωτιά...
Οι τετριμμένες κενολογίες για «ξέφωτα», οι συστάσεις στους υπουργούς «να σηκώσουν τα μανίκια», οι διαβεβαιώσεις ότι κυρίαρχο μέλημά τους θα είναι πλέον η «καθημερινότητα του πολίτη», οι ανέξοδες και κάλπικες υποσχέσεις για «δίκαιη ανάπτυξη», συνέθεσαν την παρέμβαση του πρωθυπουργού, μαζί με τις απτές δεσμεύσεις στο κεφάλαιο για έμπρακτη στήριξη της κερδοφορίας του.
Προς τούτο, ο Αλ. Τσίπρας υπενθύμισε ότι ένα «σημαντικό μέρος» της αναμενόμενης εκταμίευσης της δόσης «θα διοχετευτεί στην πραγματική οικονομία», η οποία επιπλέον έχει λαμβάνειν απ' την επαναφορά του "waiver" από την ΕΚΤ και την ένταξη των ελληνικών ομολόγων στο σύστημα ποσοτικής χαλάρωσης. Επιπρόσθετα, όπως σημείωσε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος πάντα στους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι επιζητούν μεγαλύτερα περιθώρια κρατικής στήριξης των επενδύσεών τους, «το σημαντικότερο είναι ότι μαζί με την πρώτη αξιολόγηση, η απόφαση θεσμοθετεί και έναν κόφτη χρέους, ανώτατο ποσοστό στις δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους, μια πολύ σημαντική εξέλιξη, επιτυχία που οι προηγούμενες κυβερνήσεις ούτε που θα μπορούσαν να τη φανταστούν αφού δεν διεκδίκησαν ποτέ ελάφρυνση του χρέους (...) Αυτός ο κόφτης χρέους είναι μια πολύ θετική εξέλιξη, απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσουμε σε νέα εποχή σταθερότητας και ανάκαμψης (...) Η δέσμευση ότι μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η Ελλάδα θα έχει ανώτατο όριο 15% του ΑΕΠ για αποπληρωμή χρέους, μειώνει καθοριστικά τις αναγκαίες δαπάνες ετησίως και δημιουργεί δημοσιονομικό χώρο για χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας»...
Αντικρούοντας την κριτική που λέει ότι ο συγκεκριμένος μηχανισμός για το κρατικό χρέος θα αρχίσει να λειτουργεί μετά το 2018, ο Αλ. Τσίπρας κόμπασε πως η κυβέρνησή του λειτουργεί με γνώμονα τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της αστικής τάξης, σημειώνοντας: «Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι διαπραγματευόμαστε και φέρνουμε κατακτήσεις για τις πολλές επόμενες δεκαετίες, μιλάμε για έναν κόφτη χρέους που θα αποφέρει πολύ σημαντικό δημοσιονομικό περιθώριο στην οικονομία απ' το 2020, αντιλαμβάνεστε πόσο θετικό είναι αυτό που κερδίσαμε και πώς μπορεί να επιδράσει στην προσπάθεια ανάκτησης της εμπιστοσύνης των επενδυτών».
Για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ο πρωθυπουργός απαρίθμησε κι άλλες παρεμβάσεις της κυβέρνησής του, όπως αυτές στη Δημόσια Διοίκηση για την προσαρμογή της στις ανάγκες του κεφαλαίου, αλλά και όσες έπονται, με προεξάρχουσα αυτή του νέου «αναπτυξιακού νόμου» που κατατέθηκε χτες βράδυ στη Βουλή.
«Εχουμε στη Βουλή το νέο αναπτυξιακό νόμο», σημείωσε ο Αλ. Τσίπρας, «με κίνητρα, δημιουργία σταθερού επενδυτικού περιβάλλοντος, απλοποίηση νομοθεσίας, προγραμματίζουμε την κατάθεση νομοσχεδίου για κοινωνική οικονομία, για το πλαίσιο ανάθεσης και εκτέλεσης δημοσίων συμβάσεων (...) για την οικειοθελή αποκάλυψη (σ.σ. των αδήλωτων κεφαλαίων της πλουτοκρατίας), για τα δημόσια έργα (...) συνεχίζουμε τη μεθοδική δουλειά για επανεκκίνηση μικρών και μεγάλων έργων σε υποδομές, Ενέργεια, Τουρισμό, για αξιοποίηση κονδυλίων (...) βρισκόμαστε σε διαρκή προσπάθεια ώστε να γίνουμε επίκεντρο επενδυτικού ενδιαφέροντος διεθνώς», δήλωσε σχετικά.

Πρόκληση και εμπαιγμός για το λαό

Κοροϊδεύοντας φόρα παρτίδα το λαό, ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ότι οι παραπάνω «επιτυχίες» που η κυβέρνηση κατάφερε για το κεφάλαιο, έγιναν «χωρίς να πάμε πίσω απ' τις κόκκινες γραμμές στη βάση των οποίων ζητήσαμε την εντολή του λαού τον Σεπτέμβρη»...
Αναγκασμένος να κάνει το μαύρο άσπρο για να στοιχειοθετήσει αυτό του τον ισχυρισμό, υποστήριξε ότι οι νέες ανατροπές στο Ασφαλιστικό συνιστούν «μεταρρύθμιση που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητά του χωρίς να κόψουμε ούτε ένα ευρώ από κύριες συντάξεις, ενώ προστατέψαμε τη μεγάλη πλειοψηφία των επικουρικών»! Ισχυρίστηκε ακόμα, λίγο πριν τα αρπακτικά κάνουν γιουρούσι στα «κόκκινα» δάνεια, πως «κρατήσαμε προστατευμένη την πρώτη κατοικία για την συντριπτική πλειοψηφία (...) οι κανόνες που συμφωνήσαμε είναι απ' τους αυστηρότερους, εξασφαλίζουν προστασία δανειοληπτών αλλά και εξυγίανση τραπεζικού συστήματος».
Ακολούθως, υποσχέθηκε παρεμβάσεις διαχείρισης της ακραίας φτώχειας, επαναλαμβάνοντας την πρόθεση ίδρυσης ενός «ταμείου κοινωνικής αλληλεγγύης» - όχι βεβαίως για παροχές τις οποίες προκλητικά βάφτισε σπατάλες - αλλά για «να στηρίξουμε πραγματικά τις δυνάμεις εκείνες που το έχουν ανάγκη (...) και να δημιουργήσουμε δομές κοινωνικής προστασίας».
Δίνοντας ένα δείγμα για το τι είδους «κοινωνική προστασία» μιλάει, αναφέρθηκε π.χ. σε «στοχευμένα προγράμματα» για 150.000 ανέργους - για μια σταγόνα δηλαδή στον ωκεανό της στρατιάς ανέργων - με 8μηνη διάρκεια, πριν την επιστροφή στην ανεργία...
Είχε, επιπλέον, το θράσος να παρουσιάσει σαν φιλολαϊκή παρέμβαση την απόφαση της ΔΕΗ για 15% έκπτωση στους «συνεπείς πελάτες», όταν όλα όσα φόρτωσε η κυβέρνησή του στο λαό, αυξάνουν ακόμα πιο πολύ τους... «πελάτες» που αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα. 'Η να κομπάσει για την πρόσβαση των ανασφάλιστων σε υπηρεσίες Υγείας, όταν οι δομές Υγείας καταρρέουν και δυσκολεύεται η πρόσβαση για όλο το λαό, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους.
Συνέστησε μάλιστα στους υπουργούς του να αναζητήσουν κι άλλους τέτοιους τρόπους διασκέδασης της λαϊκής δυσαρέσκειας και οργής.
Ο πρωθυπουργός εξήγγειλε ακόμα παρεμβάσεις στην Παιδεία, στον εκλογικό νόμο, αλλά και στο ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης, εξαγγέλλοντας ευρεία διαβούλευση για την επίτευξη συναινέσεων.

«Δίκαιη ανάπτυξη»: Το «κερασάκι» της κοροϊδίας...

Επιχειρώντας να συσκοτίσει τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα του ίδιου του στόχου της καπιταλιστικής ανάκαμψης, ο Αλ. Τσίπρας πρόσφερε στο λαό απλόχερα αυταπάτες και ψευδαισθήσεις περί «δίκαιης ανάπτυξης».
Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα της ομιλίας του: «Κλείνει ένας δύσκολος κύκλος, σημασία έχει η επόμενη μέρα (...) Η κοινωνία είναι ταλαιπωρημένη, αναζητά ηρεμία, διέξοδο και προοπτική, με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης ανοίγεται η δυνατότητα αυτή να προχωρήσουμε σε ένα ξέφωτο όπου υπάρχει διέξοδος, προοπτική ανάκαμψης, σταθερότητα, ηρεμίας, επούλωσης των πληγών. Με την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και τις αποφάσεις για το χρέος ανοίγεται αυτή η δυνατότητα, μια προοπτική για το πέρασμα σε μια νέα εποχή της δίκαιης ανάπτυξης. Σε μια χώρα που έχασε το 1/4 του εθνικού πλούτου στην εξαετία και βρέθηκε σε δίνη ύφεσης και ανεργίας, η ανάπτυξη οφείλει να έχει κοινωνικό πρόσημο, γιατί δεν ωφελεί σε τίποτα η μεγέθυνση των δεικτών αν αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στη βελτίωση της ζωής των πολιτών. Κεντρική επιδίωξη της προσπάθειάς μας είναι ο πλούτος να διανέμεται με δίκαιο τρόπο προς όφελος της πλειοψηφίας, με προστασία της εργασίας και των μισθών και όχι συντριβής τους στο βωμό του αχαλίνωτου κέρδους (...) Η κυβέρνηση να λειτουργεί στη βάση δύο προτεραιοτήτων, την κοινωνική προστασία, την αναπτυξιακή στροφή της οικονομίας και τη δίκαιη κατανομή των ωφελημάτων (...) Είναι καθήκον μας να νιώσουν οι πολίτες προστατευμένοι, να έχουμε διαρκώς την έγνοια και να γίνονται παρεμβάσεις για να μην υπάρχουν αυθαιρεσίες και για την ενημέρωση των πολιτών για την προστασία που τους παρέχουν οι νόμοι και να εξετάσουμε πώς θα διευρύνουμε το πλαίσιο προστασίας (...) Να δώσουμε όραμα στο λαό με πρόσημο κοινωνικής προστασίας».
Με το μύθευμα της «δίκαιης ανάπτυξης» - αντίφαση εν τοις όροις αφού η καπιταλιστική ανάπτυξη προϋποθέτει την αδικία και την ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος του λαού - ο Αλ. Τσίπρας αποπειράθηκε να εξευμενίσει το λαό και να δικαιολογήσει την ταξική υπέρ του κεφαλαίου κυβερνητική πολιτική, υποστηρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι τα αντιλαϊκά μέτρα ήταν κάτι σαν τις «ωδίνες» του «τοκετού», απαραίτητα δηλαδή για να ξημερώσει η επόμενη «καλή μέρα».