Μεγάλοι έρωτες... δύσκολες αποστολές

Μεγάλοι έρωτες... δύσκολες αποστολές

Τι κι αν στα θέματα των ημερών κυριαρχούν οι χωρισμοί των διάφορων διασήμων; Κάποιοι μεγάλοι έρωτες είναι πολύ γεροί και εξελίσσονται όσο περνάει ο καιρός. Κάπως έτσι και με την «ανοιχτή πρόσκληση διαλόγου και συμπόρευσης» που απηύθυνε, για μια ακόμα φορά, προχτές ο Αλ. Τσίπρας, από το βήμα της εκδήλωσης του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Παπαδημούλη, στα απομεινάρια της «ξεφωνημένης» και φθαρμένης - από τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που εφάρμοσε - σοσιαλδημοκρατίας. Σε όσες, δηλαδή, «δυνάμεις, κινήσεις, προσωπικότητες του ευρύτερου προοδευτικού, ανανεωτικού και σοσιαλιστικού χώρου» δεν έχουν ακόμα «ψυχή τε και σώματι» συμπορευτεί με τη «φρέσκια» σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ στη δύσκολη και βρώμικη αποστολή που έχει αναλάβει για λογαριασμό του κεφαλαίου.

***

Βεβαίως, η πρόσκληση αυτή του πρωθυπουργού στις παλιές και νέες «δόξες» της σοσιαλδημοκρατίας, όπως και η αναγόρευση του επερχόμενου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ως βήματος για τη συζήτηση αυτή, δεν εξέπληξε κανέναν. Το «κόρτε» όχι μόνο κρατάει εδώ και πολύ καιρό, αλλά έχει αρχίσει πλέον και να επισημοποιείται, μετά τις προσκλήσεις του πρωθυπουργού στις διάφορες Συνόδους των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, τις συναντήσεις του «Νότου» και των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνητικών στελεχών που διοργάνωσε η κυβέρνηση στις αρχές του μήνα κ.ο.κ.
Ούτε και οι αγωνίες και οι προθέσεις είναι κρυφές: «Η μεγάλη προσπάθεια για την ανάκαμψη», στην οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός, οι μεγάλες δηλαδή δυσκολίες που έχει το κεφάλαιο για να περάσει σε φάση καπιταλιστικής ανάκαμψης, οι καπιταλιστικές αντιθέσεις που οξύνονται στην ΕΕ, απειλώντας τη συνοχή της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, που, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας, «δεν θα υπάρξει αν δεν αλλάξει», ο τσακωμός για το ποιο αντιλαϊκό μείγμα είναι το καταλληλότερο για την κερδοφορία του κεφαλαίου, συνολικά όλη η βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου προϋποθέτουν όχι μόνο το τσάκισμα των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, αλλά και τη συστράτευση όλων των «διαθέσιμων» για το κεφάλαιο εφεδρειών.
Πόσο μάλλον των «μαστόρων» στην εξαπάτηση των λαϊκών στρωμάτων και στη μεταμφίεση της αντιλαϊκής πολιτικής με «φιλολαϊκές» φορεσιές και χαϊμαλιά, σοσιαλδημοκρατών, παλιών και νέων. Σαν κι αυτούς, δηλαδή, που στέλνουν «ενδιαφέροντα σήματα» στον πρωθυπουργό - και γι' αυτό τους επικαλούνται συχνά - πυκνά ως παραδείγματα για το ότι η ΕΕ μπορεί τάχα να αλλάξει προς το φιλολαϊκότερο, με άλλους πολιτικούς συσχετισμούς: Τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις Γαλλίας και Ιταλίας που έχουν φορτώσει ένα... βουνό αντιλαϊκά μέτρα στους λαούς τους, τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες που λέει «κάνουν στροφή» (!), αφού πρώτα ισοπέδωσαν τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα για να περάσει η καπιταλιστική ανάπτυξη στη Γερμανία και, φυσικά, τους κάθε λογής «αριστερούς» πρόθυμους να υπηρετήσουν τους στόχους του κεφαλαίου από κυβερνητικές θέσεις στην Ισπανία και την Πορτογαλία.
Να ποιους προσπαθεί να ξεπλύνει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να διηγηθεί ξανά στα λαϊκά στρώματα το γνωστό παραμύθι της καλής και φιλολαϊκής αλλά «ξεστρατισμένης» και «παρασυρμένης» από τους κακούς «νεοφιλελεύθερους» σοσιαλδημοκρατίας, που ο ίδιος και άλλες αντίστοιχες δυνάμεις θα τη «ρυμουλκήσουν» πάλι σε φιλολαϊκές θέσεις. Επιχειρώντας να παίξει - από θέση ισχύος σε σχέση με τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα - πρωταγωνιστικό ρόλο στην επιχείρηση αναστήλωσης της σοσιαλδημοκρατίας, ώστε αυτή να βγει από το «στρατηγικό της αδιέξοδο», όπως είπε και στην ομιλία του ο Αλ. Τσίπρας. Προσπάθεια που πάνω στο έδαφος και του ρευστού αστικού πολιτικού σκηνικού γεννάει βέβαια και αντιδράσεις και κάθε είδους «γινάτια» από τις υπόλοιπες «οργανωμένες δυνάμεις της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας» για το ποιος και με τι ρόλο θα ηγηθεί της προσπάθειας.

***

Η επιχείρηση αναστήλωσης και ξεπλύματος της σοσιαλδημοκρατίας αποτελεί αναμφισβήτητα άλλη μια μεγάλη υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ προς το καπιταλιστικό σύστημα, πλάι στο πέρασμα όλων των αντιλαϊκών μέτρων, των μνημονίων, πλάι στην απογοήτευση, στην ηττοπάθεια, στο συμβιβασμό και την αναμονή που καλλιεργεί στο λαό, με τα καλέσματα για «υπομονή» και για θυσίες για το κεφάλαιο που τάχα θα πιάσουν τόπο και θα φέρουν ανάπτυξη για το λαό.
Απέναντι σ' αυτήν την προσπάθεια, κόντρα στην απάτη της «αναβάπτισης» της σοσιαλδημοκρατίας και τις υπόλοιπες παγίδες που τη συνοδεύουν περί «επαναθεμελίωσης της ΕΕ» και «χειραφέτησης από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο», περί ανάπτυξης για το κεφάλαιο που θα ωφελεί τάχα και το λαό, οι εργαζόμενοι πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους συνολική χειραφέτηση από την αστική πολιτική, βάζοντας στο επίκεντρο τις σύγχρονες ανάγκες τους και στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο: Το κεφάλαιο, την εξουσία και τις λυκοσυμμαχίες του.