Μαγική εικόνα...

Μαγική εικόνα...

Στον ένα χρόνο από τις εκλογές του περσινού Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση διένειμε στον Τύπο σημείωμα ετήσιου απολογισμού, στο οποίο απ' την πρώτη κιόλας παράγραφο γίνεται φανερή η πρόθεσή της να εξωραΐσει το ταξικό υπέρ του κεφαλαίου περιεχόμενο της πολιτικής της, με τον ισχυρισμό ότι αυτή εγκρίθηκε απ' το λαό και ότι αποτελεί αναγκαία συνθήκη για τη δήθεν έξοδο του λαού απ' το «τούνελ», καλλιεργώντας αυταπάτες ότι ο χρόνος αυτός με τα όσα δεινά έφερε στο λαό συνιστά το πρώτο βήμα «μιας προσπάθειας με ορίζοντα τετραετίας» που θα οδηγήσει έξω από την κρίση.
Κλείνοντας το μάτι στο μεγάλο κεφάλαιο, παραθέτει τις επιδόσεις της στην προσπάθεια ανάκαμψης της κερδοφορίας του, τις οποίες «αμπαλάρει» με φιλολαϊκό περιτύλιγμα. Ετσι, ως βασικότερα σημεία του έργου της εμφανίζει: Την υπεραπόδοση το 2015 στο στόχο του πλεονάσματος. Την επανεκκίνηση μεγάλων έργων. Την παραχώρηση του ΟΛΠ και του Ελληνικού «με ευνοϊκότερους όρους για το δημόσιο συμφέρον». Τη μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης. Τον νέο αναπτυξιακό νόμο «που προσφέρει σταθερό επενδυτικό περιβάλλον και ισχυρά κίνητρα για τους επενδυτές». Την απορρόφηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ. Αλλά και το ξαναμοίρασμα της τηλεοπτικής «πίτας» ανάμεσα σε επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αυτές, όμως, του είδους τις επιδόσεις ο λαός τις πληρώνει ακριβά, «ματώνει» για να διαμορφωθούν οι όροι ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Η κυβέρνηση, βεβαίως, προσπαθεί να πείσει το λαό ότι αυτός ο στόχος (της ανάκαμψης) είναι δικός του, ότι θα ικανοποιήσει και δικές του ανάγκες, εξ ου και το κάλπικο αφήγημα της «δίκαιης ανάπτυξης». Επιδιώκει να εξασφαλιστεί συναίνεση και ανοχή του στην πολιτική που τσακίζει τα συμφέροντά του.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν σταματά εκεί. Στην προσπάθειά της να συμφιλιώσει το λαό με τη φτώχεια, να συμβιβαστεί αυτός με τη δυσβάστακτη πραγματικότητα που βιώνει, «αραδιάζει» μια σειρά από μέτρα - ασπιρίνες, διαχείρισης των ακραίων συνεπειών της αντιλαϊκής πολιτικής, σαν απόδειξη μιας ανύπαρκτης φιλολαϊκότητας. Καταφεύγοντας μάλιστα ακόμα και στο ψέμα.
Κομπάζει, για παράδειγμα, για την παροχή πρόσβασης στο σύστημα Υγείας των ανασφάλιστων, όταν οι όροι της πρόσβασης έχουν συνολικά δυσχεράνει για όλους. Οτι εξασφάλισε τη διατήρηση των κύριων συντάξεων όταν πετσόκοψε τις επικουρικές. Οτι στηρίζει τους φτωχούς αγρότες όταν συνολικά τους φόρτωσε νέα βάρη, αυξάνοντας φόρους, εισφορές κ.λπ. Οτι έδωσε προτεραιότητα στην Παιδεία όταν οξύνονται τα προβλήματα που με τρικ προσπαθεί να κουκουλώσει. Το ίδιο και στην Υγεία, όπου η πραγματικότητα κάνει σκόνη και θρύψαλα τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί ενίσχυσής της.
Οι κυβερνητικοί απολογισμοί είναι σαν μαγική εικόνα. Δεν πρέπει τα τεχνάσματά τους να θολώσουν την πραγματική εικόνα της εξελισσόμενης αντιλαϊκής επίθεσης δίχως τέλος. Δεν πρέπει να περάσει η ανοχή και ο συμβιβασμός με αυτή την πραγματικότητα.