Αντανακλαστικά
Ενημερωτικό δελτίο με διάφορα μικρά νέα που απασχόλησαν την επικαιρότητα
τις τελευταίες μέρες, αναδεικνύοντας διάφορα αντανακλαστικά, υγιή και
παβλοφικά, που βγήκαν ή δε βγήκαν στην επιφάνεια, ανάλογα με την
περίσταση.
Όπως πχ στο γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου την Πέμπτη, εκτός από τους φασίστες του ΑΠΟΕΛ, βρέθηκαν κι ελλαδίτικα δίποδα, όπως η κόρη του Μιχαλολιάκου κι ο Καιάδας. Αλλά δε βρέθηκε κάποιος να τους αποδοκιμάσει και να σώσει την τιμή μιας κερκίδας, που κρύβεται πίσω από το φύλλο συκής του No Politica. Και το ξεχνάει βολικά, πχ όταν κάποιοι χάκαραν την ιστοσελίδα ενός οπαδικού συνδέσμου, ώστε να εμφανίζει στην αρχική τον Παύλο Φύσσα -που στην τελική, πέραν των άλλων ήταν γάβρος. Τα κεφάλια του συνδέσμου όμως ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν -σε ποιον άραγε- για το ατυχές περιστατικό.
Κι από το ορεκτικό περνάμε στο κυρίως πιάτο και τη ΔΦΑ, που ως αντιπολίτευση φώναζε "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και τώρα ξεκινά με κυβερνητικό ρεαλισμό τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Πχ όπως την περασμένη Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη και την περίπτωση ενός ανάπηρου με υπεργολάβου με αυτιστικό παιδί, που υποθήκευσε το σπίτι του, αλλά δεν τον πλήρωσε ποτέ η ΕΡΤ! Στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια, που απέτρεψε τον πλειστηριασμό και συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ, υπήρχε καμιά εκατοστή κόσμος, με το κάλεσμα της Ανταρσυα, το γνωστό καπελωτικό πανό της ΛαΕ (που δεν απασχόλησε κανέναν), διάφορους φορείς και καμιά 15αριά Παμίτες, χωρίς ανοιχτό κάλεσμα, που δεν πήραν μέρος στη σύγκρουση.
Μέχρι εδώ όλα καλά, απλά και κατανοητά.
Από εδώ και πέρα δεν ψάχνουμε να βρούμε τα γεγονότα (που στην ουσία είναι απλά η αφορμή και τίποτα άλλο) αλλά την πηγή της παρερμηνείας. Ποιος, πώς και γιατί ξεκίνησε το κύμα οργής ενάντια στο ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και τη στάση τους. Όπως και να 'χει το βασικό είναι να κατευθυνθεί η οργή προς τα εκεί κι όχι προς τη ΔΦΑ, που φώναζε "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και τώρα δίνει το πράσινο φως για τους πλειστηριασμούς.
Κι εδώ υπάρχουν δύο βασικές γραμμές άμυνας.
Η πρώτη, χυδαία, δεν ενδιαφέρεται καν για τα γεγονότα, αλλά για τη χυδαιότητα ως τέχνη. Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ δεν ήρθε ποτέ και πουθενά και πρέπει να λογοδοτήσει για αυτήν την απουσία του. Η Ένωση Δικαίων μάλιστα το πήγε ακόμα παραπέρα, με μια ανακοίνωση-μαργαριτάρι, όπου εγκαλεί τους ιδιοκτήτες του ΚΚΕ (δηλ την ηγεσία του) και το δημοσίευμα (βλ. δεύτερη γραμμή άμυνας) που παρουσιάζει ως συμμετέχοντες, αυτούς που έλειπαν επιδεικτικά. (Η Ένωση των Δικαίων νομίζω πως "έχει ιδιοκτήτη" τον Πατέλη και δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχει διακριτή παρουσία στο Βορρά, αλλά δε θα έπαιρνα κι όρκο για έναν τόσο ρευστό χυλό).
Καθώς το ψέμα έχει μια ακαταμάχητη γοητεία, διαδόθηκε ταχύτατα. Κι όσο πιο μακριά από τα γεγονότα ήταν κανείς, τόσο πιο παθιασμένα το πίστευε και υποστήριζε (γιατί όσοι ήταν όντως εκεί, δε θα μπορούσαν να το κάνουν και δύσκολα δε θα αναγνώριζαν συγκεκριμένες φυσιογνωμίες, όπως τον πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων).
Η δεύτερη γραμμή άμυνας βασίστηκε στο δημοσίευμα του 902, ου βγήκε αργά το βράδυ και δεν ανέφερε την παρουσία του εξωκοινοβουλίου και των άλλων φορέων. Δεν το λέω ως υπερασπιστική γραμμή, αλλά έτσι λειτουργεί το portal, πολλές φορές. Δεν ανεβάζει πάντα άμεσα τα θέματα -χωρίς αυτό να υποδηλώνει διεργασίες ή κάποια άλλη σκοπιμότητα. Κι όσο για την αναφορά στους Παμίτες, αυτούς ξέρει, με αυτούς επικοινώνησε, για αυτούς έγραψε, εφόσον δεν ήταν εκεί για να καταγράψει τους υπόλοιπους -και δε νομίζω πως το έκανε για να τους καπελώσει.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος δεν έχει social media, μπορεί να μην πήρε χαμπάρι απ' όσα συμβαίνουν σε ένα διαδικτυακό μικρόκοσμο και να ζει ευτυχισμένος. Εάν όμως έχει κάποια επαφή, θα έμενε με την εντύπωση πως το ΠΑΜΕ και οι λαϊκές επιτροπές κατάφεραν (με μαγικό τρόπο) να καπελώσουν μια κινητοποίηση στην οποία δε βρέθηκαν καν. Και με την απορία για τα δυο μέτρα και σταθμά του αριστεροχωρίου, που αν δεν πας κάπου το θεωρεί προδοσία κι αν τελικά πας, το θεωρεί καπέλωμα. Αν δεν αναφέρεις την παρουσία του είναι κάτι σαν το... "σταλινικό" ξύσιμο της φωτογραφίας. Αλλά όταν δεν αναφέρουν αυτοί τη δική σου παρουσία, σου ζητάνε και τα ρέστα, γιατί δεν ήσουν εκεί που ήσουν...
Είναι το άκρο άωτο της τραγικής ειρωνείας βέβαια να ανοίγει αυτό το θέμα ένας χώρος που πάσχει από κινηματική κατάθλιψη μετά από το δημοψήφισμα και είναι ωσεί παρών σε μια σειρά κορυφαίες μάχες (από την ψήφιση του μνημονίου μέχρι το ασφαλιστικό). Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι ποιον ακριβώς βολεύει η καλλιέργεια τέτοιων αντανακλαστικών -ή ποιος ωφελείται, με νομικούς όρους. Κι η απάντηση δεν είναι πολύ δύσκολο να δοθεί...
-Καισαριανή
Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί όμως με τα λυσσασμένα πασοκικά αντανακλαστικά των Συριζαίων που καταλήγουν πάντα στο αβάσταχτο κλισέ περί "αριστερού ψάλτη της δεξιάς" και τον μπαμπούλα της ΝΔ "α ρε Σαμαράς που σας χρειάζεται", που είναι κάτι σαν το "Παπαδόπουλο που χρειάζεστε..." από την ανάποδη.
Αφορμή είναι η σημερινή εκδήλωση για την παραχώρηση του Σκοπευτηρίου στο Δήμο Καισαριανής, που είναι κατάκτηση του λαού της και των δημοτών, όχι κάποια ευγενική κυβερνητική χορηγία. Κι η απόφαση του Σταμέλου να μην παρευρεθεί στην εκδήλωση (που πάρθηκε με ευρεία πλειοψηφία από το δημοτικό συμβούλιο και τη σύμφωνη γνώμη τριών από τους τέσσερις συμβούλους της παράταξης που πρόσκειται στο Σύριζα), για να μη νομιμοποιήσει μια κυβερνητική παράτα, σε μια βδομάδα που η ΔΦΑ ξεπούλησε ό,τι είχε απομείνει όρθιο (πχ στις ΔΕΚΟ).
Το Μαξίμου έκρινε εξ ιδίων τα αλλότρια κι έκανε λόγο για "πολιτική σκοπιμότητα", αφού πρώτα το θέμα είχε κάνει το γύρο του διαδικτύου και την ανάγκασε να πάρει θέση. Την ίδια γραμμή πήραν και τα διάφορα συριζοτρόλ του διαδικτύου (έμμισθα και μη), που βγαίνουν κερδισμένα από την υπόθεση ακόμα κι αν θολώσουν απλώς τα νερά και δημιουργήσουν στο κοινό την εντύπωση ενός "αριστερού εμφύλιου" για την κληρονομιά της αντίστασης.
Αλλά αν πανικοβάλλονται και πρασινίζουν (δηλ πασοκίζουν) τόσο από το κακό τους, με μια απλή, συμβολική πράξη, φαντάσου πώς θα κάνουν αν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα μαζικό λαϊκό κίνημα που θα έχει τη δύναμη να τους γκρεμίσει...
Όπως πχ στο γήπεδο Καραϊσκάκη, όπου την Πέμπτη, εκτός από τους φασίστες του ΑΠΟΕΛ, βρέθηκαν κι ελλαδίτικα δίποδα, όπως η κόρη του Μιχαλολιάκου κι ο Καιάδας. Αλλά δε βρέθηκε κάποιος να τους αποδοκιμάσει και να σώσει την τιμή μιας κερκίδας, που κρύβεται πίσω από το φύλλο συκής του No Politica. Και το ξεχνάει βολικά, πχ όταν κάποιοι χάκαραν την ιστοσελίδα ενός οπαδικού συνδέσμου, ώστε να εμφανίζει στην αρχική τον Παύλο Φύσσα -που στην τελική, πέραν των άλλων ήταν γάβρος. Τα κεφάλια του συνδέσμου όμως ένιωσαν την ανάγκη να απολογηθούν -σε ποιον άραγε- για το ατυχές περιστατικό.
Κι από το ορεκτικό περνάμε στο κυρίως πιάτο και τη ΔΦΑ, που ως αντιπολίτευση φώναζε "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και τώρα ξεκινά με κυβερνητικό ρεαλισμό τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Πχ όπως την περασμένη Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη και την περίπτωση ενός ανάπηρου με υπεργολάβου με αυτιστικό παιδί, που υποθήκευσε το σπίτι του, αλλά δεν τον πλήρωσε ποτέ η ΕΡΤ! Στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια, που απέτρεψε τον πλειστηριασμό και συγκρούστηκε με τα ΜΑΤ, υπήρχε καμιά εκατοστή κόσμος, με το κάλεσμα της Ανταρσυα, το γνωστό καπελωτικό πανό της ΛαΕ (που δεν απασχόλησε κανέναν), διάφορους φορείς και καμιά 15αριά Παμίτες, χωρίς ανοιχτό κάλεσμα, που δεν πήραν μέρος στη σύγκρουση.
Μέχρι εδώ όλα καλά, απλά και κατανοητά.
Από εδώ και πέρα δεν ψάχνουμε να βρούμε τα γεγονότα (που στην ουσία είναι απλά η αφορμή και τίποτα άλλο) αλλά την πηγή της παρερμηνείας. Ποιος, πώς και γιατί ξεκίνησε το κύμα οργής ενάντια στο ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ και τη στάση τους. Όπως και να 'χει το βασικό είναι να κατευθυνθεί η οργή προς τα εκεί κι όχι προς τη ΔΦΑ, που φώναζε "κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη" και τώρα δίνει το πράσινο φως για τους πλειστηριασμούς.
Κι εδώ υπάρχουν δύο βασικές γραμμές άμυνας.
Η πρώτη, χυδαία, δεν ενδιαφέρεται καν για τα γεγονότα, αλλά για τη χυδαιότητα ως τέχνη. Το ΠΑΜΕ/ΚΚΕ δεν ήρθε ποτέ και πουθενά και πρέπει να λογοδοτήσει για αυτήν την απουσία του. Η Ένωση Δικαίων μάλιστα το πήγε ακόμα παραπέρα, με μια ανακοίνωση-μαργαριτάρι, όπου εγκαλεί τους ιδιοκτήτες του ΚΚΕ (δηλ την ηγεσία του) και το δημοσίευμα (βλ. δεύτερη γραμμή άμυνας) που παρουσιάζει ως συμμετέχοντες, αυτούς που έλειπαν επιδεικτικά. (Η Ένωση των Δικαίων νομίζω πως "έχει ιδιοκτήτη" τον Πατέλη και δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν έχει διακριτή παρουσία στο Βορρά, αλλά δε θα έπαιρνα κι όρκο για έναν τόσο ρευστό χυλό).
Καθώς το ψέμα έχει μια ακαταμάχητη γοητεία, διαδόθηκε ταχύτατα. Κι όσο πιο μακριά από τα γεγονότα ήταν κανείς, τόσο πιο παθιασμένα το πίστευε και υποστήριζε (γιατί όσοι ήταν όντως εκεί, δε θα μπορούσαν να το κάνουν και δύσκολα δε θα αναγνώριζαν συγκεκριμένες φυσιογνωμίες, όπως τον πρόεδρο του Συνδικάτου Οικοδόμων).
Η δεύτερη γραμμή άμυνας βασίστηκε στο δημοσίευμα του 902, ου βγήκε αργά το βράδυ και δεν ανέφερε την παρουσία του εξωκοινοβουλίου και των άλλων φορέων. Δεν το λέω ως υπερασπιστική γραμμή, αλλά έτσι λειτουργεί το portal, πολλές φορές. Δεν ανεβάζει πάντα άμεσα τα θέματα -χωρίς αυτό να υποδηλώνει διεργασίες ή κάποια άλλη σκοπιμότητα. Κι όσο για την αναφορά στους Παμίτες, αυτούς ξέρει, με αυτούς επικοινώνησε, για αυτούς έγραψε, εφόσον δεν ήταν εκεί για να καταγράψει τους υπόλοιπους -και δε νομίζω πως το έκανε για να τους καπελώσει.
Σε κάθε περίπτωση, όποιος δεν έχει social media, μπορεί να μην πήρε χαμπάρι απ' όσα συμβαίνουν σε ένα διαδικτυακό μικρόκοσμο και να ζει ευτυχισμένος. Εάν όμως έχει κάποια επαφή, θα έμενε με την εντύπωση πως το ΠΑΜΕ και οι λαϊκές επιτροπές κατάφεραν (με μαγικό τρόπο) να καπελώσουν μια κινητοποίηση στην οποία δε βρέθηκαν καν. Και με την απορία για τα δυο μέτρα και σταθμά του αριστεροχωρίου, που αν δεν πας κάπου το θεωρεί προδοσία κι αν τελικά πας, το θεωρεί καπέλωμα. Αν δεν αναφέρεις την παρουσία του είναι κάτι σαν το... "σταλινικό" ξύσιμο της φωτογραφίας. Αλλά όταν δεν αναφέρουν αυτοί τη δική σου παρουσία, σου ζητάνε και τα ρέστα, γιατί δεν ήσουν εκεί που ήσουν...
Είναι το άκρο άωτο της τραγικής ειρωνείας βέβαια να ανοίγει αυτό το θέμα ένας χώρος που πάσχει από κινηματική κατάθλιψη μετά από το δημοψήφισμα και είναι ωσεί παρών σε μια σειρά κορυφαίες μάχες (από την ψήφιση του μνημονίου μέχρι το ασφαλιστικό). Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι ποιον ακριβώς βολεύει η καλλιέργεια τέτοιων αντανακλαστικών -ή ποιος ωφελείται, με νομικούς όρους. Κι η απάντηση δεν είναι πολύ δύσκολο να δοθεί...
-Καισαριανή
Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί όμως με τα λυσσασμένα πασοκικά αντανακλαστικά των Συριζαίων που καταλήγουν πάντα στο αβάσταχτο κλισέ περί "αριστερού ψάλτη της δεξιάς" και τον μπαμπούλα της ΝΔ "α ρε Σαμαράς που σας χρειάζεται", που είναι κάτι σαν το "Παπαδόπουλο που χρειάζεστε..." από την ανάποδη.
Αφορμή είναι η σημερινή εκδήλωση για την παραχώρηση του Σκοπευτηρίου στο Δήμο Καισαριανής, που είναι κατάκτηση του λαού της και των δημοτών, όχι κάποια ευγενική κυβερνητική χορηγία. Κι η απόφαση του Σταμέλου να μην παρευρεθεί στην εκδήλωση (που πάρθηκε με ευρεία πλειοψηφία από το δημοτικό συμβούλιο και τη σύμφωνη γνώμη τριών από τους τέσσερις συμβούλους της παράταξης που πρόσκειται στο Σύριζα), για να μη νομιμοποιήσει μια κυβερνητική παράτα, σε μια βδομάδα που η ΔΦΑ ξεπούλησε ό,τι είχε απομείνει όρθιο (πχ στις ΔΕΚΟ).
Το Μαξίμου έκρινε εξ ιδίων τα αλλότρια κι έκανε λόγο για "πολιτική σκοπιμότητα", αφού πρώτα το θέμα είχε κάνει το γύρο του διαδικτύου και την ανάγκασε να πάρει θέση. Την ίδια γραμμή πήραν και τα διάφορα συριζοτρόλ του διαδικτύου (έμμισθα και μη), που βγαίνουν κερδισμένα από την υπόθεση ακόμα κι αν θολώσουν απλώς τα νερά και δημιουργήσουν στο κοινό την εντύπωση ενός "αριστερού εμφύλιου" για την κληρονομιά της αντίστασης.
Αλλά αν πανικοβάλλονται και πρασινίζουν (δηλ πασοκίζουν) τόσο από το κακό τους, με μια απλή, συμβολική πράξη, φαντάσου πώς θα κάνουν αν βρεθούν αντιμέτωποι με ένα μαζικό λαϊκό κίνημα που θα έχει τη δύναμη να τους γκρεμίσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου