ΣΥΡΙΑ Νέα όξυνση της αμερικανο-ρωσικής κόντρας

ΣΥΡΙΑ

Νέα όξυνση της αμερικανο-ρωσικής κόντρας

Από «περιπολία» Αμερικανών κομάντος στο χωριό Φάτιχαχ έξω από τη Ράκα της βόρειας Συρίας

Η σημαντική όξυνση της ενδοϊμπεριαλιστικής κόντρας ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία, μετά από την κατάρρευση της συμφωνίας «εκεχειρίας» στο Χαλέπι, συνέπεσε με την πρώτη επέτειο από την έναρξη της άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής στη Συρία, στις 30 Σεπτέμβρη 2015. Μιας εμπλοκής που αδιαμφισβήτητα ανέτρεψε τα έως τότε δεδομένα στα πεδία της μάχης που προκαλούσαν τη μία μετά την άλλη ήττα του (κουρασμένου από τον πενταετή πόλεμο) συριακού στρατού σε σημαντικές περιοχές από αντικαθεστωτικούς που εξοπλίζονταν και υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, την Τουρκία, τις μοναρχίες του Κόλπου. Βεβαίως οι επιχειρήσεις αυτές σχετίζονται κυρίως με τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας στη Συρία, την προστασία της ναυτικής βάσης στο Ταρτούς, που στη συνέχεια ενισχύθηκε με τη δημιουργία και εδραίωση τουλάχιστον μίας μεγάλης αεροπορικής βάσης στη Λατάκεια.
Σε αυτό το σημείο οι βαριές κατηγορίες που εκστόμισαν εκπρόσωποι του υπουργείου Αμυνας και Εξωτερικών των ΗΠΑ στα μέσα της βδομάδας είναι σαφώς ενδεικτικές της αντίθεσης γεωπολιτικών συμφερόντων ανάμεσα στις δύο ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Πιο χαρακτηριστικές ήταν αυτές του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (ΥΠΕΞ), Τζον Κίρμπι, που όταν ρωτήθηκε ποιες θα μπορούσε να είναι οι συνέπειες για τη Ρωσία αν καταρρεύσει η συνεργασία της με τις ΗΠΑ στη Συρία, είπε κατά λέξη: «...Οι εξτρεμιστές και οι εξτρεμιστικές ομάδες θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τα κενά που υπάρχουν εκεί... που συμπεριλαμβάνουν, αναμφισβήτητα, επιθέσεις κατά ρωσικών συμφερόντων, ίσως ακόμη και κατά ρωσικών πόλεων, και η Ρωσία θα συνεχίσει να στέλνει πίσω στην πατρίδα στρατιώτες σε σάκους πτωμάτων».
Νωρίτερα, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι είχε προβλέψει «κατάρρευση της συνεργασίας με τη Ρωσία στη Συρία» εκτοξεύοντας αδιόρατες απειλές περί εξέτασης «άλλων εναλλακτικών».
Επιπροσθέτως ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Αστον Κάρτερ, απαίτησε την παραγωγή σύγχρονων αμερικανικών πυρηνικών όπλων με το πρόσχημα ότι οι ΗΠΑ έμειναν πίσω σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με άλλους, δίχως να αποκλείει τη μελλοντική χρήση τους «αν οι συνθήκες το επιβάλουν»... ακόμη και στο πλαίσιο μίας σύγκρουσης με τη «συμμετοχή της Ρωσίας»!

Γιατί ανεβάζουν τους τόνους...

Εντούτοις, προκαλεί προβληματισμό γιατί οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν τόσο σκληρή γλώσσα και ανεβάζουν την ένταση στα ύψη τη δεδομένη περίοδο.
Μία «εύκολη» απάντηση είναι οι επικείμενες αμφίρροπες αμερικανικές προεδρικές εκλογές της 8ης Νοέμβρη. Είθισται η εκάστοτε προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ να είναι μία «κλασική» περίοδος μεταφοράς της κόντρας σε διαφορετικά τμήματα του αμερικανικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου «στο εξωτερικό» για τη «συσπείρωση», τρομοκράτηση και εν τέλει χειραγώγηση των Αμερικανών ψηφοφόρων σε επιλογές που το σύστημα εξουσίας θεωρεί «ενδεδειγμένες»...
Μια άλλη πιο σύνθετη ανάγνωση των γεγονότων συσχετίζει την όξυνση της έντασης με όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα σε κρίσιμα πεδία συγκρούσεων του πολέμου στη Συρία, με πρώτο το Χαλέπι...
Σύμφωνα με ανάλυση του πρακτορείου Ρόιτερς στις 29/9, η όξυνση της έντασης από τη μεριά της Ουάσιγκτον ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα του αιφνιδιασμού που υπέστησαν οι ΗΠΑ από την γοργή προέλαση των δυνάμεων του συριακού στρατού στο Χαλέπι. Είναι προφανές πως αν ο συριακός στρατός καταφέρει να ανακαταλάβει όλο το Χαλέπι (μέρος του οποίου ελέγχεται από αντικαθεστωτικούς και τζιχαντιστές), τότε οι τελευταίοι χάνουν ένα σημαντικό προπύργιο εξαπόλυσης των επιθέσεων έναντι του συριακού στρατού. Μια τέτοια εξέλιξη εκτιμάται πως θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε σημαντικό μέρος της λεγόμενης συριακής «αντιπολίτευσης» που στηρίζουν οι ΗΠΑ. Είναι πιθανό πως αν η λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» κατακερματιστεί σε ακόμη μικρότερα κομμάτια, μετά και από την ουσιαστική διάλυση του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού», τότε λιγοστεύουν επικίνδυνα οι «μνηστήρες» εξουσίας της μελλοντικής φάσης «πολιτικής μετάβασης» στη Συρία, από την οποία οι ιμπεριαλιστές επιδιώκουν να εξοβελίσουν τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Ασαντ... Τον άνθρωπο που (για τους δικούς του λόγους) αντέδρασε στα σχέδιά τους για τη διέλευση του λεγόμενου «αραβικού» αγωγού (αμερικανικών και όχι μόνο συμφερόντων) από το συριακό έδαφος, με στόχο την ανάκτηση σημαντικού μέρους της ευρωπαϊκής αγοράς Ενέργειας σε βάρος της Ρωσίας.

«Ξεθάβοντας» το Γκρόσνι...

Υπό αυτή την έννοια, εξηγείται η προσπάθεια διεθνών ΜΜΕ να κάνουν «ακροβατικές» συγκρίσεις ανάμεσα στη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στο Χαλέπι και την παλιότερη του ρωσικού στρατού στο Γκρόσνι. Πρόσφατα άρθρα στα περιοδικά Foreign Policy (αμερικανικό) και Τhe Economist (βρετανικό) κατηγορούν, σαν συνεννοημένα, τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν πως εφαρμόζει στο Χαλέπι «τη βαρβαρότητα των καταιγιστικών αεροπορικών βομβαρδισμών που εφάρμοσε στο Γκρόσνι», πρωτεύουσα της Τσετσενίας στη διάρκεια του λεγόμενου δεύτερου τσετσενικού πολέμου την περίοδο 1999-2000.

Οι «εναλλακτικές επιλογές» του Ομπάμα

Ενδιαφέρον προκαλούν οι πληροφορίες για το πώς φέρεται να εννοεί η κυβέρνηση Ομπάμα τις «εναλλακτικές» επιλογές για τη Συρία, εφόσον αποφασίσει να κόψει κάθε γέφυρα συνεργασίας με τη Ρωσία.
Πηγές στο Λευκό Οίκο αναφέρουν πως οι Αμερικανοί «έχουν αρχίσει να σκέφτονται σκληρότερες απαντήσεις στην, υποστηριζόμενη από τη Ρωσία, συριακή επιχείρηση στο Χαλέπι, συμπεριλαμβανομένων και στρατιωτικών επιλογών». Οι συζητήσεις προς το παρόν γίνονται σε επίπεδο επιτελείων και δεν έχουν οδηγήσει στη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων. Προς το παρόν οι αντιδράσεις περιορίζονται σε «σκληρότερη γλώσσα»...
Αλλες «λύσεις» που προτείνουν επιτελεία στον Πρόεδρο Ομπάμα συμπεριλαμβάνουν «κάποια χρήση βίας, που εξετάστηκε και στο παρελθόν αλλά δεν εφαρμόστηκε», όπως: Να επιτραπεί σε χώρες του Κόλπου - συμμάχους των ΗΠΑ να εξοπλιστούν με πιο εξεζητημένα όπλα, όπως ενδεχομένως φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους. Αλλη «επιλογή» θεωρείται η εξαπόλυση αμερικανικής αεροπορικής επίθεσης σε αεροπορική βάση της συριακής πολεμικής αεροπορίας, κάτι που θεωρείται λιγότερο πιθανό καθώς θα μπορούσε να προκαλέσει θύματα στη ρωσική πλευρά και να οδηγήσει ακόμη και σε θερμό επεισόδιο ή και αμερικανο-ρωσική πολεμική σύγκρουση.
Σε κάθε περίπτωση οι «λύσεις» που προτείνουν τα επιτελεία στον Πρόεδρο Ομπάμα σταματούν στην επιλογή του τελευταίου να μην εμπλέξει (τουλάχιστον επί του παρόντος) μεγαλύτερες αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία πέρα από τους εκατοντάδες Αμερικανούς κομάντος και στρατιωτικούς συμβούλους, που έχει ήδη αναπτύξει σε συνεργασία με τους Κούρδους της Συρίας.
Αλλες «ιδέες» αφορούν την αποστολή περισσότερων Αμερικανών κομάντος για την εκπαίδευση και καθοδήγηση Κουρδικών και Αραβικών δυνάμεων που πολεμούν τους τζιχαντιστές, και ανάπτυξη επιπρόσθετης αμερικανικής και συμμαχικής αεροπορικής και ναυτικής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου ήδη πλέει το γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκολ».
Οι αποφάσεις από τη μεριά των ΗΠΑ λέγεται πως ίσως παρθούν τις επόμενες μέρες ή βδομάδες.
Εντούτοις, οι αποφάσεις από τη μεριά της Ρωσίας φαίνεται πως έχουν ήδη ληφθεί και δεν φαίνεται να προβλέπουν, τουλάχιστον άμεσα, τον τερματισμό των αεροπορικών επιδρομών στο Χαλέπι ή αλλού. Βεβαίως, την ίδια στιγμή, τα παζάρια στην ενδοϊμπεριαλιστική αρένα συνεχίζονται και μπορεί, αν κριθεί απαραίτητο, να αλλάξουν για μία ακόμα φορά την πορεία των εξελίξεων.

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ