Ντόμινο αντιλαϊκών διεργασιών
Στο
ντόμινο αντιλαϊκών διεργασιών, ανταγωνισμών και διαιρέσεων ανάμεσα σε
καπιταλιστικά κέντρα αλλά και στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης
εντάσσεται και το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους,
σε συνδυασμό βέβαια με τα παζάρια σχετικά με τη συμμετοχή και το ρόλο
του ΔΝΤ στη δανειακή σύμβαση με το ελληνικό κράτος. Την ίδια ώρα, το
γενικό φόντο των εξελίξεων προσδιορίζεται από τις αυξημένες αβεβαιότητες
και από τους κινδύνους που εκδηλώνονται στην παγκόσμια οικονομία,
γεγονός που έρχεται να οξύνει τόσο τα αντιλαϊκά αντανακλαστικά στη βάση
της ενιαίας στρατηγικής του κεφαλαίου, όσο και τους ενδοκαπιταλιστικούς
ανταγωνισμούς.
Βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ζητήματα αυτά κυριάρχησαν στη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, την περασμένη βδομάδα στην Ουάσιγκτον. «Η παγκόσμια ανάπτυξη είναι πολύ χαμηλή για πολύ μεγάλο διάστημα, ωφελώντας πολύ λίγους», επαναλαμβάνει η πλευρά του ΔΝΤ, ενώ, για πρώτη φορά, προχώρησε και παραπέρα κατονομάζοντας τη γερμανική οικονομία και τη γερμανική κυβέρνηση. Φυσικά, δεν τους «κόφτει» η άνιση καπιταλιστική ανάκαμψη, αλλά τα αστρονομικά εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, ζήτημα το οποίο στο πρόσφατο παρελθόν αποτέλεσε πεδίο ενδοκαπιταλιστικής διαπάλης και στο εσωτερικό της ΕΕ με στόχο την απόσπαση μεριδίων και κερδών από το παγκόσμιο εμπόριο, το οποίο, έτσι κι αλλιώς, συνεχίζει σε ρότα υποχώρησης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Να σημειωθεί ότι η Γερμανία θα αναλάβει την προεδρία του G-20 τον επόμενο χρόνο, γεγονός που φαίνεται να «φωτίζει» το αντιλαϊκό κάδρο των ευρύτερων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση, στις ΗΠΑ και το ΔΝΤ. «Είναι η στιγμή που επελέγη από τις ΗΠΑ για να ασκήσουν πίεση στη Γερμανία, ώστε να θέσει ορισμένα σημεία στην ατζέντα της προεδρίας της το επόμενο έτος», τόνισε, μιλώντας στο γαλλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο (AFP), πηγή προσκείμενη στις διαπραγματεύσεις.
Οι ενδοκαπιταλιστικές κόντρες έχουν κάνει έντονη την εμφάνισή του και γύρω από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για παράδειγμα, η βρετανική εφημερίδα «Financial Times» κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «χαρίστηκε» στο μεγαλύτερο γερμανικό τραπεζικό μονοπώλιο, Ντόιτσε Μπανκ, σχετικά με το υπολογιζόμενο ύψος της κεφαλαιακής της επάρκειας. Ταυτόχρονα, η εν λόγω γερμανική τράπεζα βρίσκεται σε αντιδικία και παζάρια με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που της έχει επιβάλει πρόστιμο ύψους 14 δισ. δολαρίων, για αγοραπωλησίες «τοξικών» ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ανταγωνισμοί εκδηλώνονται και γύρω από τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση των παγκόσμιων τραπεζικών κανόνων από την «Επιτροπή της Βασιλείας». Σε αυτό το πλαίσιο, Ευρωπαίοι τραπεζίτες και αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι οι κυοφορούμενες αλλαγές θα φέρουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο σε μειονεκτική θέση έναντι του αμερικανικού.
Την ίδια ώρα, η περιορισμένη μάζα των νέων επενδύσεων στην Ευρωζώνη και συνολικά οι υποτονικοί ρυθμοί οικονομικής ανάκαμψης «στοιχειώνουν» τους προβληματισμούς και την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από τη διαμόρφωση του κατάλληλου μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτό το επίπεδο, οι ανταγωνισμοί και οι «διαιρέσεις» στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της ΕΕ εστιάζουν σε ζητήματα όπως στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, στο λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», στην «ευελιξία» του δημοσιονομικού συμφώνου, έτσι ώστε να βρεθεί χώρος για μέτρα τόνωσης μερίδων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στο εσωτερικό των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι κόντρες, οι αντιθέσεις και τα κάθε είδους μείγματα διαχείρισης του κεφαλαίου συμψηφίζονται στην κοινή τους ανάγκη για την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Στην περίπτωση του ελληνικού κρατικού χρέους, οι «υπερθεματιστές» της «ελάφρυνσης» συμπληρώνουν τους ανταγωνιστές τους, στη Γερμανία και την Ευρωζώνη, με νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως η παραπέρα καρατόμηση των σημερινών συντάξεων, η διάλυση του αφορολόγητου μισθωτών και συνταξιούχων και σειρά από άλλα.
Βέβαια, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι τα ζητήματα αυτά κυριάρχησαν στη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, την περασμένη βδομάδα στην Ουάσιγκτον. «Η παγκόσμια ανάπτυξη είναι πολύ χαμηλή για πολύ μεγάλο διάστημα, ωφελώντας πολύ λίγους», επαναλαμβάνει η πλευρά του ΔΝΤ, ενώ, για πρώτη φορά, προχώρησε και παραπέρα κατονομάζοντας τη γερμανική οικονομία και τη γερμανική κυβέρνηση. Φυσικά, δεν τους «κόφτει» η άνιση καπιταλιστική ανάκαμψη, αλλά τα αστρονομικά εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας, ζήτημα το οποίο στο πρόσφατο παρελθόν αποτέλεσε πεδίο ενδοκαπιταλιστικής διαπάλης και στο εσωτερικό της ΕΕ με στόχο την απόσπαση μεριδίων και κερδών από το παγκόσμιο εμπόριο, το οποίο, έτσι κι αλλιώς, συνεχίζει σε ρότα υποχώρησης, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Να σημειωθεί ότι η Γερμανία θα αναλάβει την προεδρία του G-20 τον επόμενο χρόνο, γεγονός που φαίνεται να «φωτίζει» το αντιλαϊκό κάδρο των ευρύτερων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση, στις ΗΠΑ και το ΔΝΤ. «Είναι η στιγμή που επελέγη από τις ΗΠΑ για να ασκήσουν πίεση στη Γερμανία, ώστε να θέσει ορισμένα σημεία στην ατζέντα της προεδρίας της το επόμενο έτος», τόνισε, μιλώντας στο γαλλικό ειδησεογραφικό πρακτορείο (AFP), πηγή προσκείμενη στις διαπραγματεύσεις.
Οι ενδοκαπιταλιστικές κόντρες έχουν κάνει έντονη την εμφάνισή του και γύρω από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Για παράδειγμα, η βρετανική εφημερίδα «Financial Times» κατηγόρησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι «χαρίστηκε» στο μεγαλύτερο γερμανικό τραπεζικό μονοπώλιο, Ντόιτσε Μπανκ, σχετικά με το υπολογιζόμενο ύψος της κεφαλαιακής της επάρκειας. Ταυτόχρονα, η εν λόγω γερμανική τράπεζα βρίσκεται σε αντιδικία και παζάρια με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που της έχει επιβάλει πρόστιμο ύψους 14 δισ. δολαρίων, για αγοραπωλησίες «τοξικών» ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, στο διάστημα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ανταγωνισμοί εκδηλώνονται και γύρω από τη σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση των παγκόσμιων τραπεζικών κανόνων από την «Επιτροπή της Βασιλείας». Σε αυτό το πλαίσιο, Ευρωπαίοι τραπεζίτες και αξιωματούχοι επισημαίνουν ότι οι κυοφορούμενες αλλαγές θα φέρουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό κεφάλαιο σε μειονεκτική θέση έναντι του αμερικανικού.
Την ίδια ώρα, η περιορισμένη μάζα των νέων επενδύσεων στην Ευρωζώνη και συνολικά οι υποτονικοί ρυθμοί οικονομικής ανάκαμψης «στοιχειώνουν» τους προβληματισμούς και την ενδοκαπιταλιστική διαπάλη γύρω από τη διαμόρφωση του κατάλληλου μείγματος της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε αυτό το επίπεδο, οι ανταγωνισμοί και οι «διαιρέσεις» στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και της ΕΕ εστιάζουν σε ζητήματα όπως στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, στο λεγόμενο «επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ», στην «ευελιξία» του δημοσιονομικού συμφώνου, έτσι ώστε να βρεθεί χώρος για μέτρα τόνωσης μερίδων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, στο εσωτερικό των κρατών - μελών της λυκοσυμμαχίας.
Σε κάθε περίπτωση, οι κόντρες, οι αντιθέσεις και τα κάθε είδους μείγματα διαχείρισης του κεφαλαίου συμψηφίζονται στην κοινή τους ανάγκη για την παραπέρα κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Στην περίπτωση του ελληνικού κρατικού χρέους, οι «υπερθεματιστές» της «ελάφρυνσης» συμπληρώνουν τους ανταγωνιστές τους, στη Γερμανία και την Ευρωζώνη, με νέα αντιλαϊκά μέτρα, όπως η παραπέρα καρατόμηση των σημερινών συντάξεων, η διάλυση του αφορολόγητου μισθωτών και συνταξιούχων και σειρά από άλλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου