Είναι ο εκφασισμός ηλίθιε

 Είναι ο εκφασισμός ηλίθιε

Αν υπάρχει κάτι πιο φαιδρό από το συνέδριο του Σύριζα και τις δημοκρατικές διαδικασίες του, μέχρι να συμφωνήσει δημοκρατικά η πλειοψηφία με τον αρχηγό, είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες της Νέας Δημοκρατίας (τόση δημοκρατία σε μια πρόταση απ' τη χούντα είχαμε να δούμε). Κι αν υπάρχει κάτι πιο αστείο απ' τις συνεδριακές διαδικασίες της ΝΔ, είναι το Συνέδριο του Σύριζα. Ή μάλλον όχι, αυτό της Οννεδ.

Διαβάζεις πχ ένα σύντομο ιστορικό για τα πρώτα χρόνια της Οννεδ, τους διορισμούς προέδρων και τις συντροφικές τσεκουριές (τα μαχαιρώματα είναι ήπιος όρος, για να αποδώσει την πραγματικότητα, όσο φλώροι κι ας είναι οι δαπίτες) rangers, κενταύρους, το ντέρμπι της Γλασκώβης, που ξαναγίνεται αύριο, και παίρνεις ποπ-κορν και πατατάκι για να απολαύσεις το ξύλο. Αυτό θα πει δράση και θέαμα, όχι σαν εμάς που είχαμε μόνο ένα "δε θα υπακούσω" και μια μικρή περικύκλωση-περιφρούρηση του κτιρίου της ΚΝΕ, το 89'.
Φλώρεψαν κι αυτοί όμως και τη βγάζουν τώρα με μια "επανίδρυση της Οννεδ" αντί να βγάλουν τα μαχαίρια και να σκοτωθούν.

Βλέπεις τα ονόματα των υποψηφίων και το "όραμά" τους κι αναρωτιέσαι τι διαφορές έχουν μεταξύ τους κι αν εκφράζουν κάποια εσωτερική αντίθεση, κάτι διαφορετικό, άλλα κοινωνικά στρώματα -πχ ο ένας τους τραπεζίτες και ο άλλος τους εφοπλιστές, ο μεν χασισέμπορους κι ο δε τους φουσκωτούς μπράβους, ο τάδε εκδρομές στη Σαντορίνη κι ο δείνα νύχτες στη Μύκονο (με την πανσέληνο μαζί).
Και να ακούς τον Μητσοτάκη να τους λέει: εσείς θα αλλάξετε την Ελλάδα (τόση αλλαγή από το 81' είχαμε να δούμε)

Ωραία τα λέω, μπράβο μου...

Και περιμένεις ένα κομπρεμί, όπως το 4-3-2-1 που είχαν παρατάξει για τα αποτελέσματα του πρώτου εκλογικού γύρου της ΝΔ (40% ο Βαγγέλας, 30% ο Κούλης, 20% ο Τζίτζι, 10% ο Μπουμπούκος). Ή ένα καινούριο σκηνοθετικό εύρημα για τις εκλογές, όπως στην "ηλεκτρονική εποχή" και την αστοχία της ΕΤΕ με τον Παπαμιμίκο. Να το γυρίσουν στο χειροκίνητο, με εφορευτική επιτροπή και ανοιχτή καταμέτρηση, ενώπιον όλων, γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται τον άλλον, ούτε καν τον εαυτό του.
Όμορφος κόσμος, δεξιός, από σκ... πλασμένος.

-.-.-

Την ίδια στιγμή, η αστυνομία έχει "εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό" (λατρεμένα κλισέ) για το φονικό στην Πανόρμου και το εν ψυχρώ καθάρισμα ενός γυμναστή από ένα συνταξιούχο αστυνομικό, γιατί έβαλε κάμερες ασφαλείας στο μπαλκόνι του (ήταν γείτονες) και κατά μια άλλη εκδοχή που γράφτηκε, γιατί του είπε να μην ενοχλεί τις πελάτισσες. Τόσο εν ψυχρώ, που πήγε σπίτι του να φέρει το πιστόλι και μετά ξαναγύρισε, ενώ χαιρέτησε ψύχραιμος έναν άλλο γείτονα.

Δεν ξέρω πόσοι πέφτουν από τα σύννεφα, αλλά ο δράστης ήταν υποψήφιος βουλευτής με τη Χρυσή Αυγή το 12' και υποστήριζε βασικά τη συγκρότηση ταγμάτων ασφαλείας στο Μελιγαλά (τι υπέροχη ιστορική ειρωνεία...) ενάντια σε αλλοδαπούς εισβολείς-εγκληματίες, τσιγγάνους-γύφτους (που είναι μάστιγα) και τους ανεπαρκείς αστυνομικούς που τους κάνουν πλάτες.

Αυτό που επίσης δεν εκπλήσσει κανέναν είναι το φονικό ξεκαθάρισμα μεταξύ διάφορων φουσκωτών, φασιστών κι υποκοσμικών στα γυμναστήρια, που αυξάνονται δραματικά το τελευταίο διάστημα, και δίνουν σε εμάς τους αγύμναστους ντεμέκ άλλοθι για να μην πηγαίνουμε: νους υγιής εν σώματι υγιεί σου λέει.

Σημειωτέον επίσης πως η "γυμναστική" έχει ετυμολογική ρίζα από τους γυμνούς αθλητές, που πάλευαν χωρίς ρούχα στην αρχαιότητα. Και δίνει μια ωραία σημειολογία για το βασιλιά που είναι γυμνός και το σάπιο σύστημα που ξεγυμνώνεται κάθε φορά και περισσότερο, ακόμα κι από τέτοια, μικρά περιστατικά.

-.-.-

Το καλό ήρθε να τριτώσει με τη διάλυση μαθητικών καταλήψεων στη Λαμία από εισαγγελέα, με την παρέμβαση της αστυνομίας, και τις προσαγωγές μαθητών που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Αντιγράφω από ένα σχόλιο στο Ατέχνως.

Πριν από λίγα χρόνια, ο Σύριζα ήταν αξιωματική αντιπολίτευση και προσπαθούσε να καρπωθεί εκλογική υπεραξία από το κίνημα των μαθητικών καταλήψεων.
Τώρα η ΔΦΑ νίπτει τας χείρας της και αφήνει τον εισαγγελέα να διαλύει, με παρέμβαση της αστυνομίας, τις καταλήψεις, προσάγοντας στο αστυνομικό τμήμα μαθητές που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις. 

Πριν από μερικές βδομάδες, ο υπουργός Παιδείας καμάρωνε για το πετυχημένο ξεκίνημα της χρονιάς, που έγινε -υποτίθεται- με ελάχιστα κενά και προβλήματα.
Σήμερα πολλά ΕΠΑΛ βρίσκονται σε αναβρασμό, καθώς κάποια απειλούνται ακόμα και με κατάργηση, ενώ οι μαθητές τους προχωρούν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, γιατί δεν ανέχονται την κοροϊδία. 

Πριν από λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός καμάρωνε στη Βουλή γιατί είναι “παιδί των καταλήψεων και των κινημάτων”.
Φαντάζεστε τι χαρά δίνει αυτό στους προσαχθέντες μαθητές στη Λαμία (που αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από την αντίδραση γονέων, συμμαθητών και μαζικών φορέων), αφού τους διώκει ένα κράτος όπου προΐσταται ένας… “ομοϊδεάτης” και “συναγωνιστής” τους. 

Την ίδια στιγμή, ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, η ΔΦΑ υποχωρεί άτακτα στο θέμα των θρησκευτικών, ενώ στην ίδια πόλη (Λαμία) ιερείς περιέφεραν το λείψανο ενός νεκρού Μητροπολίτη, καθιστού στο θρόνο του!
Λογικό από μια άποψη. Ο (εργασιακός κι όχι μόνο) Μεσαίωνας που προωθείται συστηματικά, δε θα μπορούσε παρά να έχει και το πνευματικό του αντίστοιχο, στο εποικοδόμημα. 

Όπως υπόσχονταν καθησυχαστικά προς την άρχουσα τάξη, τα στελέχη της κυβέρνησης: το κράτος έχει συνέχεια. Δεν αλλάζει από μέσα. Κι αυτό είναι ένα βασικό και πολύτιμο μάθημα που μπορούν να πάρουν αυτές τις μέρες, οι μαθητές που αγωνίζονται.

Ναι αλλά γιατί τους αφήσατε ελεύθερους; Γιατί δε στήσατε και κάνα μαθητοδικείο, για να δέσει το γλυκό; Τολμήστε, μη φοβάστε, μην υποκύπτετε στο λαϊκισμό.

-.-.-

Το παραπάνω κολάζ της επικαιρότητας δεν έγινε στα κουτουρού, σπορά της τύχης. Πιάνει τρεις περιπτώσεις, που παραπέμπουν διαδοχικά σε αντίστοιχες, πολιτικές δυνάμεις: τη νεοφιλελεύθερη δεξιά, τους φασίστες και τη (νέα) σοσιαλδημοκρατία. Και θυμίζει συνειρμικά μία από τις καλύτερες γελοιογραφίες του Ζάχαρη για τον καπιταλισμό, που παραμυθιάζει σαν σοσιαλδημοκράτης, απολύει σαν φιλελεύθερος και καταστέλλει σαν φασίστας.

Κι αν αρχίζουν να ατονούν οι μεταξύ τους διαφορές και να μπερδεύονται οι ρόλοι τους, αν η σοσιαλδημοκρατία ρίχνει τις ροζ μάσκες της κι αποκαλύπτει το φαιό της πρόσωπο, αυτό οφείλεται στην απάντηση του αινίγματος της σφίγγας: είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε. Ενιαίος, τρισυπόστατος και ραγδαία εκφασιζόμενος.

Γιατί ο φασισμός δεν είναι μια διαφορετική ποιότητα, που χωρίζεται με σινικά τείχη από την αστική δημοκρατία, αλλά ως ο πιο ωμός, θρασύς και καταπιεστικός καπιταλισμός, όπως σημείωνε ο Μπρεχτ