Με το ίδιο «σκονάκι»

Με το ίδιο «σκονάκι»

Δεν περνάει ούτε μέρα που να μην καταγράφεται και μια παρέμβαση από τα αστικά κόμματα, τον αστικό Τύπο, απευθείας από τους κόλπους του κεφαλαίου, την ΕΕ κ.λπ., που συνηγορεί υπέρ της επιτάχυνσης των αναγκαίων για το κεφάλαιο αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όπως αυτές που βρίσκονται στην παρούσα φάση στο επίκεντρο της δεύτερης «αξιολόγησης». Θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι είναι συνεννοημένοι, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο, αφού το «σκονάκι» με τις ανάγκες του κεφαλαίου είναι ενιαίο, κοινής λήψης για το πολιτικό του προσωπικό και τους διάφορους μηχανισμούς του.
Οι δηλώσεις, μέσα στη βδομάδα, του κυβερνητικού εκπροσώπου, του προέδρου της ΝΔ, της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, παραγόντων του Γιούρογκρουπ, όλες υπέρ της γρήγορης ολοκλήρωσης της δεύτερης «αξιολόγησης», η «υποδοχή» του ανασχηματισμού απ' τον αστικό Τύπο, που τον εγκωμίασε σαν υποστηρικτικό αυτής της στόχευσης, η υπονομευτική στάση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ απέναντι στην ανάγκη οργάνωσης της πάλης των εργαζομένων, επιβεβαιώνουν ότι από διαφορετικές θέσεις υπηρετούν την ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου και πασχίζουν να κρατήσουν το λαό στη γωνία, αν όχι χειροκροτητή της πολιτικής που σφαγιάζει τα δικαιώματά του, τουλάχιστον απαθή θεατή.
Κάπως έτσι η κυβέρνηση «κόβει» ιεραρχώντας τους στόχους της: «Πρώτον: Η τάχιστη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης (...) Δεύτερον: Η έναρξη της συζήτησης για τον προσδιορισμό των συγκεκριμένων μέτρων για τη ρύθμιση του ελληνικού χρέους... Τρίτον: Η ενίσχυση της επενδυτικής δραστηριότητας στην ελληνική οικονομία», καθορίζοντας ως σημαντικό σταθμό το Γιούρογκρουπ της 5ης του Δεκέμβρη, προσδοκώντας ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Και η αντιπολίτευση «ράβει», με τον Κυρ. Μητσοτάκη να δηλώνει ότι «θα βάλουμε πλάτη στη διεθνή σκηνή για τη διασφάλιση των καλύτερων συμφωνιών για τη χώρα μας...», ιεραρχώντας και αυτός τα ίδια ζητήματα και την Φώφη Γεννηματά να πλειοδοτεί υπέρ της «υποχρέωσης των πολιτικών δυνάμεων του τόπου να συνεννοηθούμε γύρω από ένα Εθνικό Σχέδιο παραγωγικής και οικονομικής ανασυγκρότησης της χώρας».
Από κοντά, ο αστικός Τύπος εκφράζει προσδοκίες από τον κυβερνητικό ανασχηματισμό μιλώντας για ευκαιρία, βήμα προς την ωριμότητα, εκθειάζοντας τη δέσμευση του Αλ. Τσίπρα για επιτάχυνση της αντιλαϊκής επίθεσης ενόψει δεύτερης «αξιολόγησης». Δηλαδή, νέες ανατροπές στα Εργασιακά, χτύπημα στο συνδικαλιστικό κίνημα, άνοιγμα των ομαδικών απολύσεων, «μαχαίρι» στα προνοιακά επιδόματα και όσα άλλα απαιτούνται.
Στο ίδιο πνεύμα και οι δηλώσεις των αξιωματούχων της ΕΕ, όπως του Ντάισελμπλουμ και του Μοσκοβισί, για εποικοδομητική συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση και πρόοδο στις διαπραγματεύσεις. Την ίδια ώρα, η δρομολογούμενη συμμετοχή και του ΔΝΤ στο πρόγραμμα της χρηματοπιστωτικής στήριξης προς το ελληνικό κράτος ανοίγει τη συζήτηση για την υπογραφή ενός ακόμη μνημονίου μαζί του, όπως επιβεβαίωσε πριν από λίγες μέρες ο εκπρόσωπος του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, Τζ. Ράις, υποδεικνύοντας μάλιστα την «αντιμετώπιση» του συνταξιοδοτικού.
Σε αυτό το κλίμα συναίνεσης και συνεννόησης πρέπει να ενταχθεί και ο υπονομευτικός ρόλος των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που, σε συνεννόηση και με μοιρασμένους ρόλους, εμπόδισαν την οργάνωση πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας από κοινού σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όπως πρότεινε το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, βάζοντας πλάτη στο κεφάλαιο και την κυβέρνηση στην προσπάθεια να περάσουν τα νέα μέτρα χωρίς να ακουστεί κιχ.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να απορρίψουν τα κηρύγματα συναίνεσης, ανοχής και συμβιβασμού μπροστά στα νέα και παλιά αντιλαϊκά μέτρα που συσσωρεύονται, στην ένταση της εκμετάλλευσης, στο τσάκισμα του λαϊκού εισοδήματος. Να αξιοποιήσουν τις απεργιακές μάχες του επόμενου διαστήματος για να κάνουν βήματα στην κατεύθυνση ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, ενίσχυσης της λαϊκής συμμαχίας σε κατεύθυνση σύγκρουσης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις τους, την εξουσία τους.