Προετοιμάζουν το κλίμα

Προετοιμάζουν το κλίμα

Ολες οι πλευρές που εμπλέκονται στη διαπραγμάτευση, σκιαγραφούν το αντιλαϊκό περιεχόμενο της συμφωνίας, ανεξάρτητα από το πότε θα ολοκληρωθεί η δεύτερη «αξιολόγηση». Οπως άφησε να εννοηθεί ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Π. Μοσκοβισί, Ευρωζώνη και ΔΝΤ δείχνουν διάθεση για συμβιβασμό στην παράλληλη διαπραγμάτευση που κάνουν για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους.
Σύμφωνα με τον Μοσκοβισί, «δεν θα υπάρξει ρήγμα με το ΔΝΤ», ενώ «πρέπει να κάνουμε κάτι και για τις ανησυχίες της Γερμανίας». Θυμίζουμε ότι το «χάσμα» που χωρίζει Ευρωζώνη και ΔΝΤ για τα μέτρα που απαιτούνται μετά το 2018, προκειμένου οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα να παραμείνουν στα καθορισμένα επίπεδα (3,5%), φτάνει τα 3,6 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ).
Επομένως, είναι σχεδόν αυτονόητο ότι όποιος συμβιβασμός κι αν γίνει, όποτε κι αν γίνει, θα μεταφράζεται σε νέα μέτρα (ή τουλάχιστον σε δέσμευση για νέα μέτρα) από την πλευρά της Ελλάδας, προκειμένου να καλυφθεί ολόκληρη η διαφορά ή μέρος της. Τα μέτρα αυτά, που το ΔΝΤ εστιάζει κυρίως στο Φορολογικό και στο Ασφαλιστικό, προστίθενται στα προαπαιτούμενα της δεύτερης «αξιολόγησης», ανάμεσα σ' αυτά και τα Εργασιακά.
Μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, εδώ και μερικές μέρες, στήνεται σκηνικό πίεσης και απειλών στο λαό για να αποδεχτεί αδιαμαρτύρητα τη συμφωνία και τα μέτρα που αυτή περιλαμβάνει. Βρισκόμαστε, δηλαδή, σε φάση προετοιμασίας του κλίματος, για να «σερβιριστεί» η αντιλαϊκή συμφωνία από την κυβέρνηση και το κουαρτέτο, έστω κι αν τις αμέσως επόμενες μέρες δεν θα έχει προσδιοριστεί το σύνολο των μέτρων που περιλαμβάνει.
Οι υποδείξεις προς την κυβέρνηση από τα αστικά επιτελεία να κλείσει γρήγορα και με κάθε κόστος την «αξιολόγηση», επειδή από τον ερχόμενο μήνα θα μεγαλώσει η αβεβαιότητα στην Ευρώπη, απευθύνονται πρωτίστως στο λαό. Αυτόν θέλουν να τρομοκρατήσουν ότι αν δεν δεχτεί τη συμφωνία, τον περιμένουν «περιπέτειες», αστάθεια και νέες μεγαλύτερες θυσίες. Το σκηνικό είναι χιλιοπαιγμένο και δεν προκαλεί εντύπωση.
Γνωστή από το παρελθόν είναι όμως και η προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να εξωραΐσει τη διαφαινόμενη συμφωνία και να την πλασάρει ως αποτέλεσμα της «σκληρής» διαπραγμάτευσης που έκανε με το κουαρτέτο. Αυτόν το σκοπό υπηρετεί, για παράδειγμα, η προπαγάνδα του υπουργείου Εργασίας ότι στα Εργασιακά θα υπάρξει «ισοπαλία» και ότι ο Μοσκοβισί αποδέχτηκε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
Θυμίζουμε ότι τα ίδια έλεγε πάνω - κάτω η κυβέρνηση και για το Ασφαλιστικό. Χρειάστηκαν, όμως, λιγότεροι από τρεις μήνες για να αποκαλυφθεί η απάτη της «σθεναρής» διαπραγμάτευσης.
Παρόμοιο ρόλο παίζει και η δήλωση Τσακαλώτου ότι ένα ποσοστό από τα «ματωμένα» πρωτογενή πλεονάσματα θα κατευθυνθεί σε φοροαπαλλαγές και μειώσεις ασφαλιστικών εισφορών για το κεφάλαιο, προκειμένου να τονωθεί η ανάπτυξη. Παρουσιάζουν ως «φιλεργατικό» ένα μέτρο που αυξάνει την εργασιακή εκμετάλλευση, με το επιχείρημα ότι έτσι θα ανοίξουν δουλειές και θα δημιουργηθούν (ή δεν θα χαθούν) θέσεις εργασίας.
Τις επόμενες μέρες, μέχρι να «πέσουν» οι υπογραφές στην αντιλαϊκή συμφωνία, αλλά και όταν θα έρθει η ώρα να ψηφιστούν και να εφαρμοστούν τα μέτρα, θα δούμε και θα ακούσουμε πολλά. Οι απειλές, οι εκβιασμοί, αλλά και η προσπάθεια να καλλιεργηθούν κάλπικες προσδοκίες και αναμονές, θα εναλλάσσονται, πολύ περισσότερο που η ρευστότητα μεγαλώνει στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα της ΕΕ.
Ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει», δεν πρέπει να εγκλωβιστεί. Εχει πείρα και πρέπει να την αξιοποιήσει. Να χαράξει το δικό του σχέδιο, απέναντι σ' αυτό του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κομμάτων τους, με επόμενο μεγάλο αγωνιστικό σταθμό την πανεργατική απεργία στις 8 Δεκέμβρη.