Απόφαση χρήσιμη στο κεφάλαιο

Απόφαση χρήσιμη στο κεφάλαιο

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ), για την υπόθεση των ομαδικών απολύσεων της πολυεθνικής τσιμεντοβιομηχανίας «Lafarge», σηματοδοτεί μια νέα φάση στην αντεργατική επίθεση, παγιώνει και επεκτείνει την εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς, εξοπλίζει τους μονοπωλιακούς ομίλους με νέα «εργαλεία» για το βάθεμα της εργασιακής εκμετάλλευσης.
Το «ζουμί» της απόφασης του ΔΕΕ δεν βρίσκεται στο κατά πόσον επιτρέπει ή όχι τη διατήρηση της έγκρισης από την πλευρά της κυβέρνησης στα αιτήματα για ομαδικές απολύσεις, αλλά στο σκεπτικό της, που αποθεώνει τις «ελευθερίες του κεφαλαίου» στο πλαίσιο της καπιταλιστικής ΕΕ.
Στην απόφαση, σημειώνεται με έμφαση ότι στόχος της Οδηγίας της ΕΕ δεν είναι να εμποδίσει τις ομαδικές απολύσεις που αποφασίζουν οι επιχειρήσεις, αλλά να διευθετήσει τη διαδικασία που αυτές θα γίνουν.
Από αυτήν την άποψη, ομολογείται ανοιχτά ότι καμιά εθνική νομοθεσία δεν μπορεί να εμποδίζει τις επιχειρήσεις να κάνουν ομαδικές απολύσεις, να μειώνουν, μέχρι και να σταματούν, την παραγωγική διαδικασία, πετώντας στο δρόμο εργάτες, αφού κάτι τέτοιο ερμηνεύεται ως παρεμπόδιση της ελευθερίας εγκατάστασης, των εξαγορών και των συγχωνεύσεων. Αυτό είναι, λοιπόν, το «ευρωπαϊκό κεκτημένο»!
Εξίσου εχθρικό απέναντι στα εργατικά δικαιώματα και φιλικό προς τους επιχειρηματικούς ομίλους είναι και το «εθνικό» καθεστώς για τις ομαδικές απολύσεις. Οι όποιες τυπικές διαφοροποιήσεις υπάρχουν ακόμα, σε σχέση με το πνεύμα και το γράμμα της ευρωπαϊκής Οδηγίας, δεν αναιρούν αυτήν την αλήθεια.
Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι οι απολύσεις που γίνονται σε ετήσια βάση στη χώρα μας φτάνουν και ξεπερνούν τον αριθμό των μισθωτών (φέτος θα φτάσουν τα δυο εκατομμύρια)! Και όμως, το κεφάλαιο δεν «χορταίνει» ούτε με αυτό. Απαιτεί την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων, την εξάλειψη και του παραμικρού εμποδίου, προκειμένου να ανταποκρίνεται στα σκαμπανεβάσματα της παραγωγής και να βελτιώνει διαρκώς την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του, πάντα σε βάρος των εργαζομένων.
Με τις αξιώσεις αυτές έσπευσε να δηλώσει πως θα συμμορφωθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με ανακοίνωση του υπουργείου Εργασίας, αμέσως μετά την έκδοση της απόφασης του ΔΕΕ, σαν έτοιμη από καιρό να εκτελέσει τη βρώμικη δουλειά, πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Ενώ, για άλλη μια φορά, προσπάθησε να εμφανίσει το μαύρο ως άσπρο υποδεχόμενη με τυμπανοκρουσίες την απόφαση.
Επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στην ίδια όχθη με τον ΣΕΒ και τους τραπεζίτες, το κουαρτέτο και το ΔΝΤ. Γι' αυτό, άλλωστε, μέχρι τώρα δεν κατάργησε ούτε μία από τις αντεργατικές διατάξεις, δεν ακούμπησε στο ελάχιστο κανέναν αντεργατικό νόμο, συγκαλύπτει και τροφοδοτεί με την πολιτική της την εργασιακή ζούγκλα.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά από την πρώτη ώρα έσπευσε να αξιοποιήσει το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, για να υποσχεθεί στο κεφάλαιο την παραπέρα ευελιξία στην αγορά εργασίας, πουλώντας παραμύθι στους εργαζόμενους ότι μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργεί «αντιστάθμισμα» και κάνει λιγότερο ελκυστικές τις ομαδικές απολύσεις στους εργοδότες. Στην πραγματικότητα, η επέκταση της εκ περιτροπής εργασίας και της υποαπασχόλησης και μάλιστα με λεφτά του κράτους, που υπόσχεται η κυβέρνηση, είναι εκφράσεις της ίδιας ευελιξίας στην αγορά εργασίας, που εκφράζεται και με τις ομαδικές απολύσεις.
Οι εργάτες όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την απόφαση του ΔΕΕ και τις «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές» που επικαλείται η κυβέρνηση, αλλά μπροστά τους ανοίγονται νέες αντεργατικές προκλήσεις.
Από τις τελευταίες εξελίξεις γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι δεν αρκούν οι αγώνες για την παρεμπόδιση των μέτρων, αλλά χρειάζεται μέσα από κάθε τέτοια μάχη να κερδίζει έδαφος η γραμμή πάλης για την ανάκτηση απωλειών και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Να δυναμώνει ο αντιμονοπωλιακός - αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός του αγώνα, ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του.