This is a pipe
Μια νύχτα μαγική, με ελληνική τιβί (όχι σαν την Αργεντινή, με το ελικόπτερο) να δω ποια κλισεδιά, θα πρωτοφορεθεί.
Ή αλλιώς... this is a pipe. Που και να μην ανέφερε την Ελληνοφρένεια σε αυτό το σημείο ο γγ, που είναι ακροατής της, όπως φαίνεται κι αυτό μετράει (λες να διαβάζει και Σφυροδρέπανο;), αυτή θα το έπαιρνε ούτως ή άλλως να το αξιοποιήσει.
Έχουμε ακούσει πολλές πίπες, που λέει και μια διαφήμιση (μία όμως εμπιστευόμαστε). Άντε όμως να διαλέξεις την καλύτερη από το χτεσινό φεστιβάλ (γελοιότητας) που ήταν νομίζω μακράν η καλύτερη τηλεοπτική εμφάνιση του Κουτσούμπα, αλλά και αυτή που πρόσφερε το περισσότερο γέλιο, εξαιτίας των καίριων παρεμβάσεων-ερωτήσεων κοινού και δημοσιογράφων.
Ξεκινήσαμε με χαλαρά, αναγνωριστικά χτυπήματα, πχ για το αν έχουν χημεία με τον Τσίπρα! Ντάξει μωρέ, στο κοκό τα βρίσκουμε, έχουμε βέβαια κάτι πολιτικές διαφωνίες, αλλά αυτά είναι που βάζουν το αλατοπίπερο και νοστιμίζουν μια σχέση.
Ε μα τι να του πεις; Θα μπορούσε βέβαια να πει αυτό που (μου) έλεγε παλιά μια σφισσα/συναγωνίστρια: εγώ έχω χημεία, εσύ δεν έχεις...
Το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται στις επόμενες ερωτήσεις, όταν τα παπαγαλάκια στο πάνελ του Χατζηνίκου (που είχαν έρθει από αδιάφορα ως αδιάβαστα, λες κι έκαναν αγγαρεία), ανακάλυπταν με φρίκη κι αποτροπιασμό το πρόγραμμα του ΚΚΕ.
Μου το 'χες πει πολλές φορές πως δε θα κυβερνούσες
Συγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες...
Όχι, δηλ το ήξερες εσύ σφε αναγνώστη πως στο σοσιαλισμό οι εργάτες θα ψηφίζουν εργάτες για αντιπροσώπους τους κι όχι αστούς βουλευτές, όπως σήμερα; Τι φρίκη! Ή το άλλο, ότι δε θα υπάρχει ΝΔ (ούτε στάδιο νέας δημοκρατίας που βάζαμε στο 9ο συνέδριο); Και τότε ποιος δε θα διοργανώνει τα αυθόρμητα κι ακομμάτιστα #παραιτηθείτε, για να γελάμε; Αλλά θα μου πεις τότε θα έχουν πέραση οι (αριστερές) Κρονστάνδες μάλλον.
Ήξερες πως θέλουν να καταργήσουν τους ευεργέτες μας, την αστική τάξη; Ίου! Μον-ντιέ! Κι ότι δεν τους νοιάζει αν η χώρα βουλιάξει στην ακυβερνησία; Ε όχι! Έτσι μου έρχεται να το βγάλουμε και σε σύνθημα, για όποιον δεν το κατάλαβε.
Α-κυ-βερνησία, λαϊκή κυριαρχία, α-κυ-βερνησία, λαϊκή οικονομία!
Να βλέπεις φλογερούς υπέρμαχους της (αστικής) δημοκρατίας να τάσσονται υπέρ της ανάδειξης ΠτΔ από το λαό (που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού έτσι κι αλλιώς είναι θεσμικά υποχρεωμένος να υπογράφει αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα) αλλά να παθαίνουν αναφυλαξία με την πρόταση για απλή (και άδολη) αναλογική. Μεγαλοδημοσιογράφους-μιντιάρχες με κοινωνικές ευαισθησίες για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των εργαζομένων, που έχουν στη δούλεψή τους πολλά νέα παιδιά ανασφάλιστα, ή με μπλοκάκια, μισό ένσημο, κτλ.
Να βλέπεις επίσης το απόλυτο κενό στο βλέμμα του Δελατόλλα, όταν μιλούσε για το συνδικαλιστικό νόμο και του εξηγούσε ο γγ ότι το περιβόητο 50% +1 αναφέρεται στους παρόντες. Κι ο Δελατόλλας, εκεί, απτόητος, να ρωτάει το ίδιο από την αρχή, καταφέρνοντας να εξαντλήσει ακόμα και αυτήν την υπομονή του Κουτσούμπα: δεν πειράζει, το κατάλαβαν οι τηλεθεατές μας...
Ο ίδιος που λίγο πιο πριν πέταξε την ατάκα "έχω και φίλους κουκουέδες", θυμίζοντας το γνωστό σχήμα: δεν έχω πρόβλημα με το ΚΚΕ, έχω και φίλους ΚΚΕδες, αρκεί να μην προκαλούν.
Όλα αυτά εν μέσω βροχής αφόρητων κλισέ (Δευτέρα Παρουσία, συνεργασία με το Σύριζα, κοκ) και της γνωστής μασημένης κασέτας του βαθέως τουίτερ, που έχει τα τιτιβίσματα έτοιμα από πριν, χωρίς να περιμένει να ακούσει τι θα ειπωθεί.
Κι ύστερα ήρθε η ώρα του κοινού, που είχε μια γλύκα τόση,
που θα ήθελα να κράταγε, μέχρι να ξημερώσει, και να μην τελείωνε ποτέ.
Γκολ από τα αποδυτήρια με τρεις πανομοιότυπες ερωτήσεις: καλά τα λέτε, αλλά γιατί δεν τα λέτε πιο καλά να πείσετε τον κόσμο; Ρωτούσαν δηλ (το γγ κι όχι τον εαυτό τους) κάποιοι που συμφωνούν (;), αλλά δεν έχουν πειστεί, γιατί δεν πείθονται και δεν πείθει το ΚΚΕ!
Κι εκεί έμπαινε η γνωστή καραμέλα του ξύλινου λόγου, στην οποία αντέδρασε ο Κουτσούμπας: Σας φάνηκαν ξύλινα όσα λέμε εδώ τόσες ώρες; (Δε σου τα λέω καλά; Δε στα εξηγώ ωραία;)
-Όχι δεν εννοώ εσείς, γενικά...
Εγώ ξανά στο έξι παρά, στο γενικά εσύ, στο γενικά-ααααα
Στη συνέχεια ένας Μακ Πάπας στιλ, ελληνοαμερικάνος καθηγητής Πανεπιστημίου, που μπορεί να ψηφίζει και τΤραμπ-α, ρωτούσε γιατί δε φτιάχνει το ΚΚΕ ένα υπουργείο συμφιλίωσης! Τιρινίνι...
Κι ύστερα ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό. Πχ ένας που έλεγε ότι το ΠΑΜΕ κατεβαίνει στο δρόμο και κάνει απεργίες μια-δυο μέρες το πολύ κι όχι ένα μήνα σερί, για να πειστεί κι αυτός να κατέβει. Κι ότι το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει κοντά στο 70% με αυτήν την κατάσταση και τότε θα το στήριζε και αυτός.
Κάντε εσείς κάνα μήνα απεργία, εγώ έχω κάτι δουλειές κι έρχομαι.
Κι όταν πάρετε 70% και γκρεμίστε το καθεστώς κι εγώ μαζί σας θα 'μαι, δεν είμαι κάνας χαζός, να μην πάω με τους νικητές.
Μικρός θεούλης για viral... Μου θύμισε πολύ μια γελοιογραφία-μοντάζ με λεζάντες, που κυκλοφορεί στο δίκτυο (αλλά δεν ξέρω ποιος την έφτιαξε, για να του αποδώσω τα εύσημα -γιατί για ένσημα, λίγο χλομούς μας κόβω...)
Πριν από αυτόν είχε χτυπήσει ο Νικηταράς (!) σκέτο, (ο αριστεροδεξιοφάγος), που η οικογένειά του έχει δεινοπαθήσει από αριστερούς (αντάρτες) και δεξιούς, και αυτός ρωτούσε γιατί δε στηρίζει το ΚΚΕ τα παιδιά που κάνουν καταλήψεις (και δε θυμάμαι τι άλλο). Τα πάντα όλα...
Κι ύστερα εγώ τα βάζω με το Λ. Στρώμα που κάνει αβανταδόρικες ερωτήσεις: Ορισμένες δυνάμεις λένε (...) κι αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος. Τι απαντάμε σε αυτό;
Αλλά η βραδιά δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά τον Ενικό, στο Σταρ έπαιζε μια ρωσόφωνη Β-movie με κινούμενα σχέδια, έτσι για το τρολάρισμα και το συμβολισμό του πράγματος. Αλλά την ίδια στιγμή στο ΣΚΑΙ έδιναν (για πολλοστή φορά) τη μάχη της ελεύθερης ενημέρωσης και δημοσιογραφίας, με το Θωμαΐδη να κρύβεται από τον εισαγγελέα που είχε σπεύσει στα γραφεία του σταθμού, με αστυνομική συνοδεία, για να το συλλάβει. Εν τω μεταξύ ο όρος "εισαγγελική παραγγελία" έπαιρνε νέα διάσταση, με τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη να ανεβάζουν στην ιστοσελίδα τους ειδήσεις που ουσιαστικά προανήγγειλαν τα γεγονότα (της σύλληψης και της εισαγγελικής παρέμβασης). Κάπως σαν το επεισόδιο με τους ομήρους στους "δυο ξένους", όπου έβλεπαν τι έλεγε η τηλεόραση για τους δήθεν τραυματίες, για να το αναπαραστήσουν με ακρίβεια...
Κι όσο για τους εχθρούς του Μεγάλου μπορούν να αρχίσουν να λένε:
-Μη, μη με σκοτώσεις, σε παρακαλώ.
Ή εναλλακτικά: Καλημέρα-ααααα
Σε άλλα τουιτερικά νέα, οι συντροφικοί λογαριασμοί έδωσαν ρέστα. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απάνθισμα
Ο Δελατόλας "έχω πολλούς φίλους που είναι ΚΚΕ" ακούστηκε σαν τους ομοφοβικούς που λένε "Έχω πολλούς φίλους που είναι gay"
Το ΚΚΕ δεν προσαρμόζει τον λόγο του στην πραγματικότητα, έρχεται όμως
η πουτάνα η πραγματικότητα και προσαρμόζεται στον λόγο του ΚΚΕ.
Άραγε είναι εκτός πραγματικότητας ο Κουτσούμπας ή όσοι το 2016 μιλούν
για μικρομεσαία επιχειρηματικότητα κι ανάδειξη των ατομικών ταλέντων;
να σας πω μια απτη προταση του ΚΚΕ; ΓΡΑΦΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ. ΠΑΛΕΨΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ
-Ψεύτες όλοι
Ή αλλιώς... this is a pipe. Που και να μην ανέφερε την Ελληνοφρένεια σε αυτό το σημείο ο γγ, που είναι ακροατής της, όπως φαίνεται κι αυτό μετράει (λες να διαβάζει και Σφυροδρέπανο;), αυτή θα το έπαιρνε ούτως ή άλλως να το αξιοποιήσει.
Έχουμε ακούσει πολλές πίπες, που λέει και μια διαφήμιση (μία όμως εμπιστευόμαστε). Άντε όμως να διαλέξεις την καλύτερη από το χτεσινό φεστιβάλ (γελοιότητας) που ήταν νομίζω μακράν η καλύτερη τηλεοπτική εμφάνιση του Κουτσούμπα, αλλά και αυτή που πρόσφερε το περισσότερο γέλιο, εξαιτίας των καίριων παρεμβάσεων-ερωτήσεων κοινού και δημοσιογράφων.
Ξεκινήσαμε με χαλαρά, αναγνωριστικά χτυπήματα, πχ για το αν έχουν χημεία με τον Τσίπρα! Ντάξει μωρέ, στο κοκό τα βρίσκουμε, έχουμε βέβαια κάτι πολιτικές διαφωνίες, αλλά αυτά είναι που βάζουν το αλατοπίπερο και νοστιμίζουν μια σχέση.
Ε μα τι να του πεις; Θα μπορούσε βέβαια να πει αυτό που (μου) έλεγε παλιά μια σφισσα/συναγωνίστρια: εγώ έχω χημεία, εσύ δεν έχεις...
Το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται στις επόμενες ερωτήσεις, όταν τα παπαγαλάκια στο πάνελ του Χατζηνίκου (που είχαν έρθει από αδιάφορα ως αδιάβαστα, λες κι έκαναν αγγαρεία), ανακάλυπταν με φρίκη κι αποτροπιασμό το πρόγραμμα του ΚΚΕ.
Μου το 'χες πει πολλές φορές πως δε θα κυβερνούσες
Συγνώμη δεν κατάλαβα ότι το εννοούσες...
Όχι, δηλ το ήξερες εσύ σφε αναγνώστη πως στο σοσιαλισμό οι εργάτες θα ψηφίζουν εργάτες για αντιπροσώπους τους κι όχι αστούς βουλευτές, όπως σήμερα; Τι φρίκη! Ή το άλλο, ότι δε θα υπάρχει ΝΔ (ούτε στάδιο νέας δημοκρατίας που βάζαμε στο 9ο συνέδριο); Και τότε ποιος δε θα διοργανώνει τα αυθόρμητα κι ακομμάτιστα #παραιτηθείτε, για να γελάμε; Αλλά θα μου πεις τότε θα έχουν πέραση οι (αριστερές) Κρονστάνδες μάλλον.
Ήξερες πως θέλουν να καταργήσουν τους ευεργέτες μας, την αστική τάξη; Ίου! Μον-ντιέ! Κι ότι δεν τους νοιάζει αν η χώρα βουλιάξει στην ακυβερνησία; Ε όχι! Έτσι μου έρχεται να το βγάλουμε και σε σύνθημα, για όποιον δεν το κατάλαβε.
Α-κυ-βερνησία, λαϊκή κυριαρχία, α-κυ-βερνησία, λαϊκή οικονομία!
Να βλέπεις φλογερούς υπέρμαχους της (αστικής) δημοκρατίας να τάσσονται υπέρ της ανάδειξης ΠτΔ από το λαό (που δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, αφού έτσι κι αλλιώς είναι θεσμικά υποχρεωμένος να υπογράφει αντιλαϊκούς νόμους και διατάγματα) αλλά να παθαίνουν αναφυλαξία με την πρόταση για απλή (και άδολη) αναλογική. Μεγαλοδημοσιογράφους-μιντιάρχες με κοινωνικές ευαισθησίες για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των εργαζομένων, που έχουν στη δούλεψή τους πολλά νέα παιδιά ανασφάλιστα, ή με μπλοκάκια, μισό ένσημο, κτλ.
Να βλέπεις επίσης το απόλυτο κενό στο βλέμμα του Δελατόλλα, όταν μιλούσε για το συνδικαλιστικό νόμο και του εξηγούσε ο γγ ότι το περιβόητο 50% +1 αναφέρεται στους παρόντες. Κι ο Δελατόλλας, εκεί, απτόητος, να ρωτάει το ίδιο από την αρχή, καταφέρνοντας να εξαντλήσει ακόμα και αυτήν την υπομονή του Κουτσούμπα: δεν πειράζει, το κατάλαβαν οι τηλεθεατές μας...
Ο ίδιος που λίγο πιο πριν πέταξε την ατάκα "έχω και φίλους κουκουέδες", θυμίζοντας το γνωστό σχήμα: δεν έχω πρόβλημα με το ΚΚΕ, έχω και φίλους ΚΚΕδες, αρκεί να μην προκαλούν.
Όλα αυτά εν μέσω βροχής αφόρητων κλισέ (Δευτέρα Παρουσία, συνεργασία με το Σύριζα, κοκ) και της γνωστής μασημένης κασέτας του βαθέως τουίτερ, που έχει τα τιτιβίσματα έτοιμα από πριν, χωρίς να περιμένει να ακούσει τι θα ειπωθεί.
Κι ύστερα ήρθε η ώρα του κοινού, που είχε μια γλύκα τόση,
που θα ήθελα να κράταγε, μέχρι να ξημερώσει, και να μην τελείωνε ποτέ.
Γκολ από τα αποδυτήρια με τρεις πανομοιότυπες ερωτήσεις: καλά τα λέτε, αλλά γιατί δεν τα λέτε πιο καλά να πείσετε τον κόσμο; Ρωτούσαν δηλ (το γγ κι όχι τον εαυτό τους) κάποιοι που συμφωνούν (;), αλλά δεν έχουν πειστεί, γιατί δεν πείθονται και δεν πείθει το ΚΚΕ!
Κι εκεί έμπαινε η γνωστή καραμέλα του ξύλινου λόγου, στην οποία αντέδρασε ο Κουτσούμπας: Σας φάνηκαν ξύλινα όσα λέμε εδώ τόσες ώρες; (Δε σου τα λέω καλά; Δε στα εξηγώ ωραία;)
-Όχι δεν εννοώ εσείς, γενικά...
Εγώ ξανά στο έξι παρά, στο γενικά εσύ, στο γενικά-ααααα
Στη συνέχεια ένας Μακ Πάπας στιλ, ελληνοαμερικάνος καθηγητής Πανεπιστημίου, που μπορεί να ψηφίζει και τΤραμπ-α, ρωτούσε γιατί δε φτιάχνει το ΚΚΕ ένα υπουργείο συμφιλίωσης! Τιρινίνι...
Κι ύστερα ανέλαβε το βαρύ πυροβολικό. Πχ ένας που έλεγε ότι το ΠΑΜΕ κατεβαίνει στο δρόμο και κάνει απεργίες μια-δυο μέρες το πολύ κι όχι ένα μήνα σερί, για να πειστεί κι αυτός να κατέβει. Κι ότι το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει κοντά στο 70% με αυτήν την κατάσταση και τότε θα το στήριζε και αυτός.
Κάντε εσείς κάνα μήνα απεργία, εγώ έχω κάτι δουλειές κι έρχομαι.
Κι όταν πάρετε 70% και γκρεμίστε το καθεστώς κι εγώ μαζί σας θα 'μαι, δεν είμαι κάνας χαζός, να μην πάω με τους νικητές.
Μικρός θεούλης για viral... Μου θύμισε πολύ μια γελοιογραφία-μοντάζ με λεζάντες, που κυκλοφορεί στο δίκτυο (αλλά δεν ξέρω ποιος την έφτιαξε, για να του αποδώσω τα εύσημα -γιατί για ένσημα, λίγο χλομούς μας κόβω...)
Πριν από αυτόν είχε χτυπήσει ο Νικηταράς (!) σκέτο, (ο αριστεροδεξιοφάγος), που η οικογένειά του έχει δεινοπαθήσει από αριστερούς (αντάρτες) και δεξιούς, και αυτός ρωτούσε γιατί δε στηρίζει το ΚΚΕ τα παιδιά που κάνουν καταλήψεις (και δε θυμάμαι τι άλλο). Τα πάντα όλα...
Κι ύστερα εγώ τα βάζω με το Λ. Στρώμα που κάνει αβανταδόρικες ερωτήσεις: Ορισμένες δυνάμεις λένε (...) κι αλείφουν βούτυρο στο ψωμί του συστήματος. Τι απαντάμε σε αυτό;
Αλλά η βραδιά δεν είχε τελειώσει εκεί. Μετά τον Ενικό, στο Σταρ έπαιζε μια ρωσόφωνη Β-movie με κινούμενα σχέδια, έτσι για το τρολάρισμα και το συμβολισμό του πράγματος. Αλλά την ίδια στιγμή στο ΣΚΑΙ έδιναν (για πολλοστή φορά) τη μάχη της ελεύθερης ενημέρωσης και δημοσιογραφίας, με το Θωμαΐδη να κρύβεται από τον εισαγγελέα που είχε σπεύσει στα γραφεία του σταθμού, με αστυνομική συνοδεία, για να το συλλάβει. Εν τω μεταξύ ο όρος "εισαγγελική παραγγελία" έπαιρνε νέα διάσταση, με τα Παραπολιτικά του Μαρινάκη να ανεβάζουν στην ιστοσελίδα τους ειδήσεις που ουσιαστικά προανήγγειλαν τα γεγονότα (της σύλληψης και της εισαγγελικής παρέμβασης). Κάπως σαν το επεισόδιο με τους ομήρους στους "δυο ξένους", όπου έβλεπαν τι έλεγε η τηλεόραση για τους δήθεν τραυματίες, για να το αναπαραστήσουν με ακρίβεια...
Κι όσο για τους εχθρούς του Μεγάλου μπορούν να αρχίσουν να λένε:
-Μη, μη με σκοτώσεις, σε παρακαλώ.
Ή εναλλακτικά: Καλημέρα-ααααα
Σε άλλα τουιτερικά νέα, οι συντροφικοί λογαριασμοί έδωσαν ρέστα. Ακολουθεί ένα ενδεικτικό απάνθισμα
Ο Δελατόλας "έχω πολλούς φίλους που είναι ΚΚΕ" ακούστηκε σαν τους ομοφοβικούς που λένε "Έχω πολλούς φίλους που είναι gay"
-Και το ΚΚΕ?
-Οχι το ΚΚΕ αλλά λέει πράματα ανεφικτα
-Ανέφικτα σε σχέση με ποιά?
-Με αυτά που λένε οι άλλοι
-Ποιοι οι ψεύτες ?
Ξέρετε τι είναι πιο βαρετό από τις συνεντεύξεις του Κουτσούμπα; Εσείς που δεν ακούτε λέξη και μας πρήζετε με το πόσο βαρετός είναι.
Δευτέρα παρουσία Παιζόταν με απόδοση 1,05
Ο Κουτσούμπας θα μας πει γιατί η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι σε άλλο κόμμα; Αν δεν μπορεί να πείσει ούτε τους δικούς του, που πάμε
Ο φόβος τους για το πως οι εργαζόμενοι θα εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους στο σοσιαλισμό, είναι τρέιλερ από τα όνειρά μας.
Μα δεν θα υπάρχει αστική τάξη στο σοσιαλισμό; Oh my god
Ξέρετε τι είναι πιο βαρετό από τις συνεντεύξεις του Κουτσούμπα; Εσείς που δεν ακούτε λέξη και μας πρήζετε με το πόσο βαρετός είναι.
Κι απάντηση από κάτω
μήπως να τον ρωτήσει και για τον σύζυγο της Δέσποινας που είναι σε τρίτο κόμμα;
Πόσο δίνει η αυτανάφλεξη του αυτοκινήτου του Θωμαΐδη;
Δεν τα βάζω με συνδέσμους, αλλά αν έχετε τουίτερ, μπορείτε (κι αξίζει) να ακολουθήσετε (μεταξύ άλλων, έτσι;):
Και το Redfly, που ξεδίνει εκεί τελευταία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου