Βαρεμάρα κι ειδικό βάρος

 Βαρεμάρα κι ειδικό βάρος

-Βαρέθηκα...
Ναι αλλά είναι άλλο να βαριέσαι να κάνεις κάτι βαρετό, πχ να πλύνεις τα πιάτα -που για κάποιους πάντως είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, αρκεί να υπάρχει ζεστό νερό- κι άλλο να βαριέσαι από μόνος σου, να μην ξέρεις τι να κάνεις και πώς να σκοτώσεις την ώρα σου, ενώ το ζήτημα θα ήταν να την ζωντανέψεις και να της δώσεις νόημα.

-Δεν πα να μας βαράν...
Ναι αλλά όταν βαριόμαστε, είναι σα να βαράμε εμείς τους εαυτούς μας, και να χάνουμε χωρίς όλμους και κανόνια, άνευ αγώνα με αυτογκόλ, ούτε καν στα χαρτιά -για να κερδίσεις στην αγάπη. Και δεν είναι λογικό να περιμένεις τη μαγεία να έρθει απέξω (όπως ένας αναπάντεχος έρωτας ή η επαναστατική συνείδηση στην εργατική τάξη) αν δεν είσαι σε θέση να τη δημιουργήσεις από μόνος σου. Ή τέλος πάντων να βάλεις κι εσύ ένα χέρι, μαζί με την Αθηνά -που δεν υπάρχει (αυτή και κάθε θεά), παρά μόνο ως σύμβολο της σοφίας. Και σοφός είναι όποιος δεν περιμένει να αλλάξουν μαγικά τα πράγματα, απέξω, χωρίς τη δική του εμπλοκή.

Η "μαγεία" του συστήματος είναι ότι καταλαμβάνει πλέον τον ελεύθερο μας χρόνο, φροντίζοντας για την οργανωμένη πλήξη και την αναπαραγωγή ενός φαύλου κύκλου που διασφαλίζει τη διευρυμένη αναπαραγωγή και τον κύκλο του κεφαλαίου. Κι έτσι ο ελεύθερος χρόνος μένει άδειος, χρόνος για τον εαυτό μας αντί να είναι γεμάτος με συλλογικές δραστηριότητες που τον γεμίζουν με νόημα. Αυτό που θα ήταν η συνείδηση της αναγκαιότητας, δηλ η πραγματική ελευθερία.

-Βαρέθηκα τη μίζερή μου φύση.
Κι άλλοι μπορεί να έχουν βαρεθεί την αισιόδοξή τους φύση, γιατί δεν τη βλέπουν να επιβεβαιώνεται στην πράξη και τα πράγματα αλλάζουν διαρκώς προς το χειρότερο.

Κι η ομορφιά του αγώνα είναι κάτι σχετικό (οργανωθείτε μας λέγανε).
Οι σύντροφοι που τρέχουν όλη μέρα για το κόμμα και το κίνημα δεν προλαβαίνουν να βαρεθούν (την αισιόδοξή τους φύση) και δεν έχουν ελεύθερο χρόνο να πιάσουν το τρένο της τέχνης, που είναι η επιστήμη του περιττού -μα τόσο αναγκαίου- που δε γίνεται από ανάγκη αλλά στον ελεύθερο χρόνο που περισσεύει.
Κι εκτός από την επανάσταση, που είναι κι αυτή μια μορφή τέχνης, μπορεί να χαθεί κι η συντροφικότητα, πίσω από τόνους χρεώσεων, που πιέζουν να βγουν και δεν τελειώνουν ποτέ.

Αλλά είναι οι μόνοι που μπορούν να πετύχουν κάτι, σε αντίθεση με εκείνους, που από την ομορφιά του αγώνα διαλέγουν μονάχα το πρώτο, μόνο ό,τι είναι εύκολο κι όμορφο, χωρίς ειδικό βάρος, πχ ένα μπλοκ που αμπελοφιλοσοφεί, οι συντροφικές έξοδοι κι οι οινοποσίες, για να περνάνε καλά και να διασκεδάζουν την πλήξη τους.

Αυτοί είναι που βγαίνουν πάντα ελλιποβαρείς στις κρίσιμες στιγμές και πολιτικά αδύνατοι, για να γείρουν αποφασιστικά την πλάστιγγα της ταξικής πάλης. Η αβάσταχτη ελαφρότητα όσων βλέπουν τη ζωή σα βάρος, που πρέπει να το ξοδέψουν για να μην πάει χαμένο, και θεωρούν βαρίδι τη βαριά κληρονομιά των επαναστάσεων του εικοστού αιώνα.
Αυτών που έδειξαν πως οι λαοί μπορούν να νικήσουν το νόμο της βαρύτητας, της συνήθειας και της αδράνειας (-βαρεμάρας) και να επιχειρήσουν τη δική τους έφοδο προς τον ουρανό.

Η "μαγεία" του συστήματος είναι πως πλασάρει την υποταγή με χίλιους τρόπους, πολύχρωμους και ανέξοδους, κάνοντας την επανάσταση να φαίνεται κάτι δύσκολο και βαρετό -που να τρέχεις τώρα...- ντυμένο με ρούχα βαριά κι ασήκωτα, σαν τον "ξύλινο" λόγο μας και τις πολιτικές συγκεντρώσεις. Κι η βασική πρόκληση που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, είναι να πιάσουμε το σφυγμό του κόσμου, την αγωνία του και τον αγώνα του, μικρό ή μεγάλο, να τον συνδέσουμε με την προοπτική και να την περάσουμε, σαν κόκκινο νήμα, μέσα από κάθε πτυχή της καθημερινότητας, δείχνοντας πως ο αγώνας για να αλλάξει ο κόσμος -δηλ η επανάσταση- εκτός από αναγκαίος κι επίκαιρος, είναι συναρπαστικός
Τα πιο όμορφα, συναρπαστικά μας χρόνια δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα...

Τι πρέπει να ξεχάσει ο κάθε πραγματικός δημοκράτης

 Τι πρέπει να ξεχάσει ο κάθε πραγματικός δημοκράτης

Δημοκρατία : η επιβολή της θέλησης του λαού 
Υφίσταται δημοκρατία ... χωρίς την εξουσία στα χέρια του λαού ??

 Όχι και ποτέ. Καμμιά πολιτική μορφή πραγματικής δημοκρατίας δεν μπορεί να υπάρξει ... ενάντια σε οποιαδήποτε εξουσία που δεν είναι στα χέρια του λαού. Η αμεσοδημοκρατία που τάχα μπορεί να επιβάλλει ο λαός παρά και ενάντια σε εξουσία που δεν κατέχει ... είναι αφελής ουτοπία.

Λοιπόν ...

 

... ή ο λαός παραδίδει και αναθέτει την εξουσία παραπλανημένος απο την ψευδαίσθηση δημοκρατίας και προπαντός υπό καθεστώς πολυποίκιλων εκβιασμών ... όπως στις σημερινές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες που εξ´ ορισμού δεν μπορούν να πάρουν ποτέ την πολιτική μορφή της πραγματικής δημοκρατίας ... επειδή ακριβώς υπάρχουν για να διατηρούν την εξουσία στα χέρια δεδομένων μειοψηφικών κοινωνικών τάξεων και κυρίως στήνουν ολόκληρο τον μηχανισμό της εξουσίας τους με πρωταρχικό στόχο να αποτρέπει την απώλεια της εξουσίας

... ή ο λαός κατέχει την εξουσία οπότε μπορεί να πάρει σάρκα και οστά η πραγματική δημοκρατία. ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ.
Το μόνο ουσιαστικό θέμα δημοκρατίας για κάθε πραγματικό δημοκράτη είναι ... το πως ο λαός θα κατακτήσει την εξουσία

Η ταυτόχρονη συνύπαρξη εξουσίας που δεν κατέχει ο λαός ... με μορφές πραγματικής λαϊκής εξουσίας ... έχουν υπάρξει στην ιστορία για εξαιρετικά σύντομα όμως χρονικά διαστήματα. Παντού, πάντα και εξαιρετικά γρήγορα τέτοιες καταστάσεις ... λύνονταν και θα λύνονται με την επικράτηση της μιάς ή της άλλης μορφής εξουσίας 
Παντού και πάντα η επίλυση τέτοιων κοινωνικών διενέξεων δυαδικών εξουσιών ... είναι επαναστατική και βίαια. Ποτέ και πουθενά δεν παίρνει την μορφή αργής, σταδιακής και ειρηνικής κοινωνικής διεργασίας
Οταν λοιπόν η εξουσία περάσει στα χέρια του λαού τότε θα έχει ελπίδες η πραγματική δημοκρατία. Μέχρι τότε θα είναι ... ψευδαίσθηση, εκβιασμοί και τεχνητά διλήμματα που διαιωνίζουν την ίδια εξουσία και τίποτα άλλο
Η λαϊκή εξουσία για να εκδηλώσει την δημοκρατική της φύση προϋποθέτει και κάτι άλλο. Οτι εκείνες οι μειοψηφικές τάξεις που έχασαν την εξουσία τους ... θα πρέπει να δεχτούν την λαϊκή απόφαση ... να τους καταργήσει πολιτικά ως εξουσιαστές. Να φανούν για μία και μόνη φορά στον κοινωνικό τους βίο ... δημοκράτες. Αλλά ποτέ ο εξουσιαστής δεν είναι δημοκράτης και για αυτό θα υπερασπιστεί την εξουσία του με κάθε αντιδημοκρατικό τρόπο. Η λαική εξουσία ... εμπεριέχει την δημοκρατία στην φύση της ... η αστική εξουσία, τον αυταρχισμό
Τότε τα βίαια και επαναστατικά χαρακτηριστικά της λαϊκής εξουσίας ... ο παλιός "ακραιφνής δημοκράτης" εξουσιαστής ... τα βάφει συνειδητά με αίμα.
Καμμιά λαϊκή εξουσία αφού επικρατήσει ... δεν μπορεί να παραμείνει τέτοια ... εάν επιχειρήσει να καταργήσει τους παλιούς εξουσιαστές σαν εξουσιαστές ... ΜΟΝΟ πολιτικά. Πρέπει να τους καταργήσει σαν εξουσιαστές ... στην πραγματική πηγή της εξουσίας τους 
Στην πηγή ... στην κατοχή των μέσων παραγωγής

Ατομική κατοχή ... δεν υπάρχει δημοκρατία ... δεν υπάρχει λαϊκή εξουσία ούτε καμμία μορφή της

Κοινωνική κατοχή ... μόνο τότε μπορεί να υπάρξει λαϊκή εξουσία και πραγματική δημοκρατία ... αρκεί ο λαός να κρατήσει στα χέρια του την εξουσία και όχι να αρχίσει και πάλι να την αναθέτει

Καπιταλισμός και δημοκρατία ... ας το ξεχάσουμε όσο είναι νωρίς. Όσο αργούμε ... τόσο ο αυταρχισμός και ο φασισμός που εξοπλίζεται απο την ίδια την "δημοκρατία" του καπιταλισμού θα κρέμονται πάνω απο τα κεφάλια μας

Πραγματική δημοκρατία χωρίς επαναστατικό μαρξισμό ... ας το ξεχάσουμε κι´ αυτό

Ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και της "δημοκρατίας" του. Πάντα στηρίζεται στον πόθο των μεσαίων στρωμάτων να σωθούν απο την βαρβαρότητα της κρίσης του καπιταλισμού ... χωρίς να χάσουν τα λίγα προνόμια που τους παρέχει ο καπιταλισμός στην αναπτυξή του. Οταν αυτά τα στρώματα ... "δούν" τη σωτηρία τους στο ξέσκισμα του εργάτη ... τότε ο φασισμός φουντώνει και η αστική εξουσία τρίβει τα βρώμικα χέρια της για την εφεδρεία που ενεργοποίησε. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί ποτέ με την εργατική τάξη συνειδητοποιημένη και οργανωμένη. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν ο εργάτης πιστέψει πως θα σωθεί μέσα στον καπιταλισμό. Αυτό συμβαίνει πάντα όταν την εργατική τάξη την έχει διαβρώσει ο οπορτουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία.

Πραγματική δημοκρατία με φουσκωμένα τα πανιά του οπορτουνισμού ... ας το ξεχάσουμε και αυτό

Πραγματική δημοκρατία με τον σοσιαλδημοκράτη να καταφέρνει να οπλίζει συνειδητά το χέρι του φασίστα ενάντια στον εργάτη ... είναι ευνόητο πως πρέπει να την ξεχάσουμε ... χτές

Ο πραγματικός δημοκράτης δεν πρέπει να ξεχάσει ποτέ και κάτι άλλο. Πως αν τυχαίνει να μην είναι εργάτης αλλά να ανήκει στα μεσαία στρώματα ... η σωτηρία του στο μέλλον δεν βρίσκεται στον καπιταλισμό ούτε στην πολιτική βούληση κάποιων πολιτικών που θα εφαρμόσουν τάχα πολιτικές προστασίας των μεσαίων στρωμάτων απέναντι στην επιθετικότητα του κεφαλαίου. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός δεν μπορεί να γυρίσει πίσω. Θα προχωρά στην ακραία συγκέντρωση μέσων και πλούτου ... και στην ακραία προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων ακόμα και στις κοινωνίες των ισχυρών ιμπεριαλιστικών χωρών. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός θα τείνει στον αυταρχισμό και στην βαθειά αντιδραστικοποίηση των αστικών θεσμών τόσο στις χώρες που ιμπεριαλιστικά κυριαρχεί και άλλο τόσο μέσα στις ίδιες τις τάχα αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες που ξεσκίζονται να μοιάσουμε ένα ολόκληρο τσούρμο "δημοκράτες".

 

Πραγματική δημοκρατία στα χρόνια του μονοπωλιακού καπιταλισμού (ιμπεριαλισμού) χωρίς τον επαναστατικό μαρξισμό της εποχής μας ... δηλαδή τον λενινισμό ... ας το ξεχάσουμε και αυτό

Ο πραγματικός δημοκράτης ... δεν μπορεί να μην είναι κομμουνιστής Είμαι απόλυτος ??

  Ναι ... όσο η κοινή λογική

Αναρτήθηκε από antivaro

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΣΤΙΣ 13 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΣΤΙΣ 13 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΜΕ ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΑΓΡΟΤΕΣ – ΕΡΓΑΤΕΣ – ΜΙΚΡΟΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ –ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ – ΝΕΟΛΑΙΑ

ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΟΙ ΑΝΤΙΛΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΑΣ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΗΣ

ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ - ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ – ΜΕΓΑΛΟΑΓΡΟΤΕΣ

Στήνουμε ΜΠΛΟΚΟ κάνουμε ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

με ΤΡΑΚΤΕΡ – ΑΓΡΟΤΙΚΑ – ΦΟΡΤΗΓΑ – ΕΣΚΑΠΤΙΚΑ

Ω/09.00΄στο πρώην δημαρχείο Μελιτειέων - Μεσογγή

ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΑΠ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ Ω/11.00΄

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΤΗΣ

Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ για το νησί μας

Ø Αγροτική Οδοποιία.

Ø Χαμηλή τιμή στο Νερό για τη λαϊκή και αγροτική κατανάλωση.

Ø Αποτελεσματική Δακοκτονία για όλο το Νησί.

Ø Αγροτικούς γιατρούς στα χωρία και καλύτερες υγειονομικές

υπηρεσίες στο Νοσοκομείο της Κέρκυρας.

Ø Άμεση εξόφληση των επιδοτήσεων που παραμένουν ακόμη μέχρι

σήμερα απλήρωτες.

Ø Κατασκευή και συντήρηση των αλιευτικών καταφυγίων.

Ø Αποζημίωση των πληγέντων παραγωγών από την χαλαζόπτωση.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΛΗΣ

Τα βασικά αιτήματα των αγωνιζόμενων μικρομεσαίων αγροτών απέναντι στις συνέπειες της πολιτικής

των κυβερνήσεων, της ΕΕ και της ΚΑΠ που εξυπηρετεί την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων, είναι:

Ø Για τη φορολογία: Να αρθούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις στους μικρομεσαίους αγρότες.

Φορολόγηση με βάση το πραγματικό εισόδημα, κατάργηση των τεκμηρίων διαβίωσης.

Αφορολόγητο ατομικό εισόδημα 12.000 ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 ευρώ για κάθε παιδί.

Προοδευτική φορολόγηση στο επιπλέον εισόδημα με συντελεστή μέχρι 45%. Κατάργηση των

λογιστικών βιβλίων σε φτωχούς αγρότες με τζίρο έως 40.000 ευρώ. Να φορολογηθούν τα κέρδη των

μονοπωλιακών ομίλων.

Ø Για την Ασφάλιση - Σύνταξη: Να μην ισχύσουν οι αυξήσεις στις ασφαλιστικές εισφορές στον

ΟΓΑ. Δωρεάν Κοινωνική Ασφάλιση - Πρόνοια για όλους, να σφραγιστούν όλα τα βιβλιάρια Υγείας

του ΟΓΑ χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Μείωση των ορίων συνταξιοδότησης στα 60 για τους

αγρότες και στα 55 για τις αγρότισσες, με συντάξεις αξιοπρέπειας.

Ø Για το κόστος παραγωγής: Αφορολόγητο πετρέλαιο, όπως στους εφοπλιστές. Άμεση μείωση της

τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%. Κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά μέσα και εφόδια, στα

τρόφιμα, στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στις υπηρεσίες.

Ø Για τις τιμές των προϊόντων: Κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα, που

να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να αφήνουν εισόδημα για επιβίωση και συνέχιση της

αγροτικής δραστηριότητας. Να σταματήσουν οι εμποροβιομήχανοι να εκβιάζουν για ν' αγοράζουν

σε «ανοιχτές» τιμές. Φθηνά προϊόντα για τις λαϊκές ανάγκες ενάντια στην κερδοσκοπία εμπόρων και

βιομηχάνων.

Ø Για τις επιδοτήσεις - ενισχύσεις: Να μην ισχύσουν οι περικοπές που προβλέπονται με τη νέα ΚΑΠ

της ΕΕ 2014 - 2020 (περικόπηκαν ήδη κατά 30%, ενώ μέχρι το τέλος του 2019 οι περικοπές θα

φτάσουν στο 60%), σύνδεση των ενισχύσεων με την παραγωγή, το ζωικό κεφάλαιο. Να μην κοπούν

οι επιδοτήσεις - ενισχύσεις από όσους δεν θεωρούνται «ενεργοί αγρότες», με βάση το νόμο για τον

διαχωρισμό των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη» που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -

ΑΝΕΛ, ικανοποιώντας, με ευχαρίστηση, το σχετικό αίτημα των μεγαλοαγροτών στις περσινές

κινητοποιήσεις.

Ø Για την κτηνοτροφία: Να παρθούν πίσω οι μεγάλες μειώσεις στις εξισωτικές αποζημιώσεις. Να

εξασφαλιστούν οι αναγκαίες βοσκήσιμες εκτάσεις. Δωρεάν κρατική σήμανση ζώων, νομιμοποίηση

σταβλικών εγκαταστάσεων, υποδομές για την αντιμετώπιση ζωονόσων και πρόσληψη γεωτεχνικών.

Ø Για τα αγροτικά χρέη: Καμιά κατάσχεση πρώτης, δεύτερης κατοικίας ή χωραφιού, από δάνεια που

βρίσκονται στο «κόκκινο», συνολικής αντικειμενικής αξίας μέχρι 300.000 ευρώ. Διαγραφή των

τόκων και «κούρεμα» του κεφαλαίου σε ποσοστό 30% για επαγγελματικά δάνεια μέχρι 200.000

ευρώ των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και ψαράδων.

Άλλες δίκαιες διεκδικήσεις

- Κατάργηση του φόρου στο κρασί που επέβαλε η κυβέρνηση

- Να καλυφθεί η απώλεια αγροτικού εισοδήματος που οφείλεται στις μεγάλες καταστροφές στην

αγροτοκτηνοτροφική παραγωγή από την κακοκαιρία και διάφορες ασθένειες φυτών και ζώων, τις

οποίες ο ΕΛΓΑ, παρά το γεγονός ότι οι αγρότες τον χρυσοπληρώνουν, αρνείται να αποζημιώσει,

καθώς και στις συνέπειες του εμπάργκο από τη Ρωσία που έπληξε, κυρίως, παραγωγούς φρούτων.

- Να καθοριστεί ακατάσχετο όριο στους τραπεζικούς λογαριασμούς των αγροτών ύψους 12.000

ευρώ, προσαυξημένο κατά 3.000 για κάθε παιδί, καθώς οι αγρότες πληρώνονται μία, το πολύ δύο

φορές το χρόνο και όχι κάθε μήνα όπως οι άλλοι εργαζόμενοι κι έχουν ανάγκη να υπάρχει διαθέσιμο

αυτό το χρηματικό ποσό για να ζήσουν τις οικογένειές τους και να συνεχίσουν την αγροτική

δραστηριότητά τους.

- Να μην μπει το πρόσθετο, «περιβαλλοντικό», τέλος στο νερό άρδευσης και ύδρευσης που

προβλέπεται στο πλαίσιο της οδηγίας 60/2000 της ΕΕ, ούτε το νέο χαράτσι του ΚΤΕΟ και για τα

αγροτικά μηχανήματα, που επιβαρύνουν κι άλλο το κόστος παραγωγής.

- Να μην εφαρμοστεί η σχεδιαζόμενη περικοπή κατά 60% των συντάξεων σε όσους συνταξιούχους

του ΟΓΑ συνεχίζουν να καλλιεργούν και να διατηρούν τα δικαιώματα, καθώς δεν μπορούν να

ζήσουν με την πενιχρή αγροτική σύνταξη. 

Επικίνδυνες εξελίξεις που επιβάλλουν τη λαϊκή ενημέρωση και ετοιμότητα

Επικίνδυνες εξελίξεις που επιβάλλουν τη λαϊκή ενημέρωση και ετοιμότητα

Το νέο επεισόδιο στην περιοχή των Ιμίων αποδεικνύει ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας

Φωτογραφία που δημοσίευσε το Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, που δείχνει τον στρατηγό Χουλουσί Ακάρ κοντά στα Ιμια

Σε παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων στην περιοχή των Ιμίων προχώρησαν την Κυριακή - 21 χρόνια από την κρίση των Ιμίων και λίγες μέρες μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου για μη έκδοση των 8 Τούρκων στρατιωτικών - τουρκικά πολεμικά σκάφη, όπου επέβαιναν οι επικεφαλής των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Μια επικίνδυνη εξέλιξη που - παρά την κυβερνητική προσπάθεια εφησυχασμού - προστίθεται στις διαδοχικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου και τις πρόσφατες δηλώσεις που αμφισβητούν τη Συνθήκη της Λοζάνης. Αποκαλύπτοντας και έτσι το πόση αξία πρέπει να δίνει ο λαός στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων να παρουσιάσουν τη συμμετοχή με τα μπούνια στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, για λογαριασμό του κεφαλαίου, ως τάχα «εγγύηση σταθερότητας» και «διασφάλισης» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.
Συγκεκριμένα, η τουρκική πυραυλάκατος «Meltem», με επιβαίνοντες την τουρκική στρατιωτική ηγεσία, συνοδευόμενη από σκάφος της τουρκικής ακτοφυλακής και δύο λέμβους με Τούρκους βατραχανθρώπους, προσέγγισαν, την Κυριακή το πρωί, τα Ιμια και παρέμειναν εκεί, σε σχετική απόσταση, για κάποια λεπτά.
Σύμφωνα με το ελληνικό ΓΕΕΘΑ, «από ελληνικής πλευράς, στην ως άνω θαλάσσια περιοχή, υπήρχαν σκάφη του Λιμενικού Σώματος καθώς και Κανονιοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού, τα οποία και παρακολουθούσαν συνεχώς την κίνηση των τουρκικών σκαφών. Με την είσοδο των τουρκικών σκαφών στα εθνικά χωρικά ύδατα αναλήφθηκαν άμεσα όλες οι προβλεπόμενες ενέργειες ειδοποίησης απομάκρυνσής τους. Τα τουρκικά σκάφη, ακολούθως, απομακρύνθηκαν με προορισμό το λιμάνι της Αλικαρνασσού».
Σε ανακοίνωσή του, το τουρκικό ΓΕΕΘΑ αναφέρει ότι ο Τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ πέταξε και με ελικόπτερο πάνω από την περιοχή, αν και η πληροφορία αυτή δεν επιβεβαιώνεται από το ελληνικό υπουργείο Αμυνας. Επίσης, από τουρκικής πλευράς διοχετεύτηκαν στα τουρκικά ΜΜΕ πλήθος φωτογραφιών, με τους Τούρκους ανώτατους αξιωματικούς να φωτογραφίζονται πάνω στη «Meltem» με φόντο τα Ιμια.
Σε δηλώσεις, δε, που έκανε ο Τούρκος επιτελάρχης Χουλουσί Ακάρ, υποστήριξε ότι οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις ενισχύουν τις προσπάθειές τους για την παρεμπόδιση «προσπαθειών ενάντια στα δικαιώματα και στα συμφέροντα του έθνους».

Συνέχιση της προκλητικότητας...

Η τουρκική προκλητικότητα εκφράστηκε και χτες στο Αιγαίο: ένα τουρκικό αεροσκάφος αεροναυτικής συνεργασίας προχώρησε σε 17 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, κινούμενο στον άξονα από Ρόδο προς Λήμνο. Αναχαιτίστηκε από ελληνικά μαχητικά που απογειώθηκαν από Σούδα.
Ακόμα, δύο οπλισμένα τουρκικά μαχητικά προχώρησαν σε παραβιάσεις κινούμενα στον ελληνικό εναέριο χώρο πέριξ Λήμνου, Λέσβου και Χίου. Αναχαιτίστηκαν από ελληνικά μαχητικά που σηκώθηκαν από Σκύρο, ενώ καταγράφηκε και εμπλοκή μεταξύ τους νοτιοδυτικά της Χίου.

...και επιχείρηση εφησυχασμού

Ενώ συμβαίνουν τα παραπάνω, χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης, όπως και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, να υποβαθμίσουν το συγκεκριμένο γεγονός, όπως και τα προηγούμενα, με εκκλήσεις για επίδειξη «ψυχραιμίας» και αναλύσεις του τύπου ότι η τουρκική επιθετικότητα προκύπτει απλά από τις ανάγκες «εσωτερικής κατανάλωσης» της τουρκικής κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα, για να κρυφτεί το γεγονός ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών για γεωστρατηγική αναβάθμιση στην περιοχή, τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, σε συνδυασμό με την όξυνση των ευρύτερων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, ανάβουν το φιτίλι σε βάρος όλων των λαών της περιοχής.
Ενδεικτικές ως προς την επιχείρηση «υποβάθμισης» είναι οι δηλώσεις του αν. υπουργού Αμυνας και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσα, ότι «σαν υπουργείο Εθνικής Αμυνας κάνουμε τη δουλειά μας (...) παίρνουμε όλα τα μέτρα ώστε από τη μια να εξασφαλίζουμε την αποτροπή και από την άλλη την κυριαρχία της χώρας (...) Παράλληλα θέλουμε να ζούμε ειρηνικά, θέλουμε να ζούμε με βάση τις διεθνείς συνθήκες και συγχρόνως προετοιμαζόμαστε για όλα».
Στην ίδια γραμμή, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκης, δήλωνε σε ραδιοσταθμούς της Θεσσαλονίκης: «Η χώρα έχει βρεθεί και στο παρελθόν με σκηνικά κλιμακούμενης έντασης στο Αιγαίο. Πρέπει να αντιμετωπίζονται με ψυχραιμία. Η Ελλάδα εξακολουθεί να στέλνει μήνυμα φιλίας και καλής γειτονίας. Αλλά, ταυτόχρονα, αυτό το μήνυμα θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και το σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και τις Διεθνείς Συνθήκες».
Από κοντά και ο τομέαρχης Αμυνας του Κόμματος, Αδ. Γεωργιάδης, που έλεγε στο ρ/σ «Alpha» ότι «η Τουρκία χτες προχώρησε σε μία πρόκληση. Εμείς δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε από αυτήν την πρόκληση». Κι ακόμα, «νομίζω ότι η κυβέρνηση αντέδρασε σωστά. Δεν υπήρξε κλιμάκωση και ούτε θα πρέπει να υπάρξει».
Βέβαια, οι τέτοιες δηλώσεις προσπερνούν τη σοβαρότητα της κατάστασης, όπως διαμορφώνεται από τους σχεδιασμούς της τουρκικής αστικής τάξης για το Αιγαίο, οι οποίοι, σημειωτέον, όπως έλεγε ανώτερη στρατιωτική πηγή την περασμένη βδομάδα, δεν αλλάζουν, παραμένουν αμετάβλητοι, όποια απόφαση κι αν λαμβανόταν για τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς.
Επιπλέον, «κάνουν γαργάρα» το γεγονός ότι η τουρκική προκλητικότητα κλιμακώνεται απρόσκοπτα εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου και ενόσω συνεχίζονται οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας - ΕΕ, κονιορτοποιώντας επιχειρήματα όπως ότι τα ελληνικά σύνορα είναι και «ευρωπαϊκά» ή ότι παρουσία εδώ της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2, με πρόσχημα τη διαχείριση του Προσφυγικού, δίνει τη δυνατότητα στη λυκοσυμμαχία να έχει άμεση γνώση της τουρκικής προκλητικότητας. Επιχειρήματα της ελληνικής αστικής τάξης για να στρατεύσει το λαό στους δικούς της στόχους, ενώ ακριβώς εντός τέτοιων συμμαχιών του κεφαλαίου αμφισβητούνται ευθέως τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας αλλά και Κύπρου.

Σε στρατιωτικό επίπεδο

Από στρατιωτικής άποψης, ο Ελληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Ευ. Αποστολάκης επιβεβαίωσε χτες ότι συζήτησε το θέμα με τον Αμερικανό Διοικητή του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου της Σμύρνης στρατηγό D. Williams.
Παραπέρα, σήμερα βράδυ αναμένεται να ξεκινήσει άσκηση του Πολεμικού Ναυτικού με φρεγάτες στο κεντρικό και βόρειο Αιγαίο, προγραμματισμένη εδώ και καιρό, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές, αλλά οπωσδήποτε έχοντας πλέον στα «υπόψιν» του σχεδιασμού και την πρόσφατη τουρκική πρόκληση.
Τέλος, NAVTEX της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Πολεμικού Ναυτικού δεσμεύει περιοχή στη θάλασσα του Καστελόριζου, για μεθαύριο Πέμπτη, για «πυρά πλοίων - αεροσκαφών». Κατά αρμόδιες πηγές, πλοίο ή πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και αριθμός αεροσκαφών της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας θα μετέχουν σε προγραμματισμένη τεχνική αεροναυτική άσκηση.

Φόρεσαν την προβιά του «φίλου»...

Φόρεσαν την προβιά του «φίλου»...

Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης δηλώνει πως η κυβέρνηση θα «σεβαστεί» τον αγώνα των αγροτών, τους καλεί όμως να εγκαταλείψουν τα μπλόκα και να προσέλθουν σε «διάλογο», βάζοντας ως προϋπόθεση τα αιτήματά τους να μην είναι «μαξιμαλιστικά» και να μην αντιτίθενται στους «υπάρχοντες δημοσιονομικούς περιορισμούς», όπως έλεγε τις προάλλες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Οι μπαγαποντιές της κυβέρνησης, μαζί με τις ψευτιές ότι όλα τα αιτήματα των αγροτών έχουν ικανοποιηθεί σε προηγούμενη φάση και άρα δεν υπάρχει λόγος να κινητοποιούνται, στόχο έχουν να τους συκοφαντήσουν στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να ενσωματώσουν τη δυσαρέσκεια μεγάλου μέρους των μικρομεσαίων αγροτών για την αντιλαϊκή της πολιτική και να ανακόψουν τις όποιες αγωνιστικές διαθέσεις αναπτύσσονται κάτω από την πίεση των οξυμένων προβλημάτων και την παρέμβαση του αγωνιστικού κινήματος των αγροτών, όπως εκφράζεται από Ομοσπονδίες, Συλλόγους και Επιτροπές Αγώνα, που συντονίζονται μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων.
Στην προσπάθεια αυτή, η κυβέρνηση δεν είναι μόνη. Τη στηρίζουν τα άλλα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως η ΝΔ, η οποία προσπαθεί να κρατήσει τους μικρομεσαίους αγρότες μακριά από τα μπλόκα, αξιοποιώντας κάθε πρόσφορο μέσο. Μάλιστα, κάνει στοχευμένη δουλειά σε αγρότες που τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν στους αγώνες, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις, και τώρα θέλει να τους κρατήσει τουλάχιστον αδρανείς.

***

Πέρα από τις δηλώσεις στελεχών της, χαρακτηριστική είναι η ανακοίνωση που εξέδωσε τις προάλλες η ΟΝΝΕΔ Ημαθίας, η οποία από τη μια εμφανίζεται να στηρίζει τα αιτήματα των αγροτών και από την άλλη προσπαθεί να διεγείρει τον κοινωνικό αυτοματισμό, καλώντας τους να μην ακολουθήσουν «μορφές κινητοποιήσεων που θα προκαλέσουν επιπλέον ζημιά στην ήδη τραυματισμένη οικονομία της χώρας». Στο δια ταύτα, τροφοδοτεί την αυταπάτη ότι λύση στα προβλήματά τους θα δώσουν οι εκλογές και η ανάδειξη της ΝΔ σε κυβέρνηση.
Βέβαια, καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξουν οι μικρομεσαίοι αγρότες στα κόμματα εκείνα και τις δυνάμεις που εκφράζουν συμπάθεια στον αγώνα τους, αλλά την ίδια ώρα στηρίζουν και προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ που τους ξεκληρίζει, ενώ έχουν ψηφίσει και το τρίτο μνημόνιο, στο οποίο περιέχονται πολλά από τα μέτρα που σήμερα τους αποτελειώνουν.
Αυτό ισχύει και για τον Νεοδημοκράτη περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Απ. Τζιτζικώστα, ο οποίος τις προηγούμενες μέρες επισκέφθηκε τους αγρότες στο μπλόκο της Κουλούρας στην Ημαθία, αλλά και τους αγρότες των Σερρών που έχουν παρατάξει τα τρακτέρ τους έξω από το Λευκώνα. Δήλωσε κι αυτός στα λόγια ότι στηρίζει τον αγώνα τους και ζήτησε να μην κλείνουν οι δρόμοι, διότι όπως ισχυρίστηκε, «έτσι πλήττονται άλλες επαγγελματικές ομάδες και συνολικά η οικονομία της χώρας, ενώ ταλαιπωρείται το κοινωνικό σύνολο και τελικά οι ίδιοι οι αγρότες χάνουν το δίκιο τους».

***

Στη μάχη για την υπονόμευση των αγροτικών κινητοποιήσεων, με τις μορφές που αποφασίζουν συλλογικά οι ίδιοι οι αγρότες, έχει ριχτεί και σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως οι κομματικές του δυνάμεις στις αγροτικές περιοχές. Για παράδειγμα, η ΝΕ Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους πολιτικά «ακηδεμόνευτους» αγρότες να μην παρασυρθούν από όσους θέλουν να δημιουργήσουν «κοινωνική ένταση», αλλά να δουν «ποιοι προσπαθούν να επιλύσουν τα συσσωρευμένα προβλήματα που άλλοι δημιούργησαν και ταυτόχρονα να εφαρμόσουν την επανεκκίνηση της αγροτικής οικονομίας, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης». Δηλαδή, ζητάει κι αυτός στράτευση των αγροτών στην πολιτική της κυβέρνησης που τους εξοντώνει και ξορκίζει τους αγώνες.
Από κοντά και η ΛΑΕ, η οποία προσπαθεί να απαξιώσει στη συνείδηση των μικρομεσαίων αγροτών τις δυνάμεις που πρωτοστατούν στον πανελλαδικό συντονισμό και παλεύουν για να αποκτήσει αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό ο αγώνας. Η ιστοσελίδα της Iskra αναπαράγει όλες τις χυδαιότητες που γράφτηκαν πέρυσι στον αστικό Τύπο, για τους «γνωστούς αγροτοπατέρες», που «ξεπούλησαν τον αγώνα των αγροτών» και άλλα παρόμοια. Εμφανίζει, μάλιστα, όλα αυτά να τα λένε ανώνυμα κάποιοι ...αγανακτισμένοι Θεσσαλοί αγρότες! Πρόκειται για μεθόδους, φρασεολογία και «επιχειρήματα» από τα οποία σφύζουν οι χρυσαυγίτικες ιστοσελίδες.

***

Να, λοιπόν, πώς έχουν τα πράγματα: Εκείνοι που εμφανίζονται στους αγρότες με την προβιά του φίλου, έχει ο καθένας και μια μαχαιριά για την πλάτη τους. Αλλος τους λέει να κάτσουν φρόνιμα και υπόσχεται ότι θα τους λύσει τα προβλήματα όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση, άλλος προσπαθεί να βάλει τα δίκαια αιτήματά τους στον Προκρούστη της «δημοσιονομικής προσαρμογής», άλλος θέλει να τους υπαγορεύσει τις μορφές πάλης, απειλώντας με τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και άλλος τους παροτρύνει να διαμορφώσουν κοινά αιτήματα με τους μεγαλοαγρότες και να μην συντονίζονται με την Πανελλαδική Επιτροπή.
Ολα τα σφυριά χτυπούν για να συρθούν οι μικρομεσαίοι αγρότες σε συμβιβασμό πριν καν βγουν στα μπλόκα. Οχι μόνο απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά προπάντων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και όλων των αστικών κομμάτων, που τους πετάει από τα χωράφια, επιταχύνοντας τη συγκέντρωση γης και παραγωγής στα χέρια λίγων αγροτοκαπιταλιστών και των πολυεθνικών της μεταποίησης των αγροτικών προϊόντων. Οι αγρότες έχουν πλέον πείρα από τις προηγούμενες και από αυτή την κυβέρνηση και χρειάζεται να την αξιοποιήσουν. Να ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι, να βασιστούν στο δίκαιο του αγώνα τους και στη δύναμη του συντονισμού, με το πλαίσιο αιτημάτων της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων.

Α. Κ.

Η αντιλαϊκή «κανονικότητα»

Η αντιλαϊκή «κανονικότητα»

Τα επόμενα χτυπήματα στα Εργασιακά, τα ζητήματα της Ενέργειας, καθώς και οι αναδιαρθρώσεις, που κρίνονται αναγκαίες στην προοπτική της προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων, αποτελούν τους κεντρικούς άξονες της τρέχουσας «αξιολόγησης». Κυρίαρχη θέση κατέχει και το ζήτημα του δημοσιονομικού «κόφτη», που θα λειτουργεί ως πρόσθετη δικλίδα διασφάλισης της αντιλαϊκής πολιτικής και των μέτρων «μόνιμου χαρακτήρα και επαναλαμβανόμενης απόδοσης» στους κρατικούς προϋπολογισμούς και για την περίοδο μετά το 2018.
Τα πάντα, στην κυριολεξία, υποτάσσονται στη στρατηγική για την ανάκαμψη των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων και των ισχυρών επιχειρήσεων, ζήτημα που με τη σειρά του προϋποθέτει την εμπέδωση κλίματος «επιχειρηματικής εμπιστοσύνης», ιδιαιτέρα, μάλιστα, σε συνθήκες που εκδηλώνονται μια σειρά από «κίνδυνοι» και αβεβαιότητες γύρω από τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη και γενικότερα στην παγκόσμια οικονομία.
Σε αυτό το φόντο, κυβέρνηση, αστικά κόμματα, κάθε είδους διαχειριστές και τα επιτελεία τους προδιαγράφουν ως διαδοχικό κρίκο σε αυτήν την αλυσίδα το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης», ως αναγκαίο βήμα για να προχωρήσουν στις επόμενες παρεμβάσεις στήριξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα αντιλαϊκά μέτρα, που τη συνοδεύουν, αποτελούν την αναγκαία υποδομή και το υπόβαθρο για την εμφάνιση των όποιων ρυθμών «βιώσιμης» καπιταλιστικής ανάκαμψης και είναι προϋπόθεση για τη διαμόρφωση του κατάλληλου «επιχειρηματικού περιβάλλοντος».
Τα επόμενα βήματα αφορούν ζητήματα της ένταξης ελληνικών χρεογράφων στα προγράμματα της νομισματικής χαλάρωσης που εφαρμόζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η εκ νέου πρόσβαση του ελληνικού κράτους για δάνεια στις διεθνείς χρηματαγορές, σε συνδυασμό, βέβαια, με την αποκατάσταση της χρηματοδότησης των εγχώριων τραπεζικών ομίλων.
Ο ΣΕΒ, «σπρώχνοντας» τη συγκυβέρνηση στο άμεσο κλείσιμο της «αξιολόγησης», τόνισε τις προάλλες πως «χρειαζόμαστε ένα "Ελληνικό Μνημόνιο Plus", που θα ξεπερνάει το manual (σ.σ. το εγχειρίδιο) των δανειστών (...)» και πως η «συνεχιζόμενη διελκυστίνδα» κυβέρνησης - δανειστών «μεγαλώνει την αβεβαιότητα και απομακρύνει τη βιώσιμη επανεκκίνηση της οικονομίας». Σε κάθε περίπτωση, το κριτήριο είναι η απόσπαση επιχειρηματικών κερδών, ο προσανατολισμός σε εξαγωγικές δραστηριότητες στη διεθνή αγορά, η συμπίεση του κόστους παραγωγής, ζητήματα γύρω από τα οποία συμπλέουν και μάλιστα σε στρατηγική κατεύθυνση τόσο η συγκυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς.
Τον ίδιο προσανατολισμό έρχεται να διασφαλίσει και το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους, πάντα με κεντρικό ζητούμενο την άρση της αβεβαιότητας των επενδυτών. Σε αυτό το φόντο, η λεγόμενη «βιωσιμότητα» του ελληνικού κρατικού χρέους, και μάλιστα με ορίζοντα το 2060, όπως συμφωνήθηκε στη συνεδρίαση του προηγούμενου συμβουλίου Γιούρογκρουπ, αποτελεί έναν από τους βασικούς μηχανισμούς κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών.
Επίσης, με την απόφαση του Γιούρογκρουπ «υπενθυμίζεται» η «σημασία μιας δημοσιονομικής πορείας που θα ευθυγραμμίζεται με τις δημοσιονομικές δεσμεύσεις που ορίζει το πλαίσιο της ΕΕ». Εξάλλου, ως πρόσθετο αντιλαϊκό εργαλείο και συμπληρωματικά με όλα τα προηγούμενα, το «πλαίσιο της ΕΕ» προβλέπει ειδικούς εποπτικούς ελέγχους μέχρις ότου αποπληρωθεί τουλάχιστον το 75% των δανείων που χορηγήθηκαν σε κάθε κράτος, μέσω των «μηχανισμών στήριξης». Σε αυτό το πλαίσιο, δρομολογείται επίσης η χρονική επέκταση και αναβάθμιση του «δημοσιονομικού κόφτη» με σειρά από διαρθρωτικές παρεμβάσεις, που θα εξειδικευθούν στη συνέχεια.
Την ίδια ώρα, η προσέλκυση επενδύσεων του κεφαλαίου απαιτεί ακόμη σταθερό «επενδυτικό περιβάλλον», για το οποίο άλλωστε κόπτεται και ο ΣΕΒ, δηλαδή κρατικές ενισχύσεις στις επιχειρήσεις, χαμηλούς συντελεστές φορολόγησης στα επιχειρηματικά κέρδη, «φιλικό περιβάλλον» σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση των κονδυλίων στους κρατικούς προϋπολογισμούς για επενδύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στην «αγορά εργασίας», τόσο στους μισθούς και τις ασφαλιστικές εισφορές όσο και στις εργασιακές σχέσεις, στις απολύσεις κ.ά.
Σε αυτό το πλαίσιο, η καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη, σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, έχει προϋπόθεση τα μόνιμα μνημόνια, τους ενισχυμένους κανόνες δημοσιονομικής εποπτείας, που ισχύουν σε ολόκληρη την ΕΕ, δηλαδή αυτό που κατονομάζεται ως «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και ανεξάρτητα από μηχανισμούς στήριξης και δανειακές συμβάσεις.

Δελτίο Κομινφόρμ V

 Δελτίο Κομινφόρμ V

Επιλεκτικές ματιές στην επικαιρότητα των ημερών

Ο θάνατος ενός (ακόμα) πρόσφυγα στη Μόρια της Λέσβου (χωρίς άλλες λεπτομέρειες, καθώς είναι "άβατο") ξεγυμνώνει τις ευθύνες, την υποκρισία και τις "ευαισθησίες" της κυβέρνησης, που δε χρειάζεται καν φύλλα συκής, για να καλύψει τα μόρια και τη στάση της στο προσφυγικό. Εξάλλου είχε τοποθετηθεί δια στόματος Κυρίτση, λέγοντας ότι προσπαθεί για το καλύτερο και πετυχαίνει τα οκτώ στα δέκα, από αυτά που θέλει. Το υπόλοιπο 20% των προσφύγων μπορούν να αποδημήσουν εις Κύριον, με το χαμόγελο στα χείλη και τη χαρά πως είχαν την τύχη να τους περιθάλψει μια αριστερή κυβέρνηση, με ευαισθησίες, που έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, κι όχι τίποτα ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι.
Πάνω-κάτω δηλ την ίδια χαρά που καλούνταν να νιώσουν στην πατρίδα τους, όταν-επειδή τους ξεπάστρευαν οι βόμβες του κουλ Ομπάμα κι όχι του μακελάρη Μπους.

* * *

Αν όντως τα ΝΕΑ οδεύουν προς αναστολή της λειτουργίας τους, τότε η προχτεσινή συνέντευξη του ΓΓ μπορεί να έχει κι ιστορικό χαρακτήρα, ως η τελευταία. Κι ίσως γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, αν συσχετίσει κανείς το όνομα του δημοσιογράφου του συγκροτήματος, με μια δική του παρέμβαση, σε έναν παλιότερο προσυνεδριακό διάλογο.
Επειδή όμως το παρελθόν δεν ορίζει τα στερνά, οι μισές ερωτήσεις της συνέντευξης κινήθηκαν στη γνωστή πεπατημένη: για το συνέδριο ως κλειστή κομματική διαδικασία, τους περιοριστικούς όρους του διαλόγου, το Κυπριακό και τις σχέσεις με το ΑΚΕΛ.

* * *

Μιας κι αναφέραμε τον προσυνεδριακό, αυτός του 20ού συνεχίζεται χωρίς εντάσεις κι απρόοπτα στις στήλες του Ρίζου. Έχει ουσία, θέαμα, ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις -αλλά και το αντίθετό τους- και δευτερεύοντα σημεία, με κωμικές πτυχές. Αλλά η κε του μπλοκ έχει μια δυσκολία να αναφερθεί σε αυτά ή να απομονώσει κάποια σημεία, χωρίς να παρεξηγηθούν, έτσι ή αλλιώς, οι προθέσεις της. Πχ ένας 70χρονος σφος που ευχαριστεί το κόμμα γιατί του οφείλει το ευ ζην (δεν το γράφει έτσι, αλλά αυτό εννοεί) είναι μάλλον συγκινητική περίπτωση, κι ας μας φέρνει το χαμόγελο στα χείλη, με την όποια αυθεντική υπερβολή του.

Μπορείτε πάντως να αναζητήσετε μεταξύ πολλών άλλων την παρέμβαση του Καρδιτσιώτη dj, που περιλαμβάνει αρκετές γόνιμες αιχμές, και δείχνει αν μη τι άλλο πως ο διάλογος είναι ανοιχτός και δε στέλνει τις "δυσάρεστες κριτικές" στις σελίδες της ΚΟΜΕΠ, όπου μπορεί να τις διάβαζαν πολύ λιγότεροι.

Καθώς και την παρέμβαση της Τιτίκας Σαριγκούλη, που λέει πως οι καλές θέσεις κι επεξεργασίες δε φτάνουν, εφόσον ο προοδευτικός χώρος έχει γεμίσει με τα σκουλήκια του οπορτουνισμού και δεν τα έχουμε πατήσει. Και δε βάζουμε δίπλα στα πορτρέτα του Βελουχιώτη και του Σαράφη αυτό του Στάλιν, του μέγα καθαιρέτη του φασισμού, και δεν αναφερόμαστε στο σταλινισμό, ως συμπλήρωμα του μαρξισμού-λενινισμού.
Βάζει όμως κι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα, για τη μετεξέλιξη του χαρακτήρα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που ξεκίνησε ως ιμπεριαλιστικός αλλά μετατράπηκε σε αντιφασιστικό-απελευθερωτικό, με την εμπλοκή της ΕΣΣΔ και των εργατικών κινημάτων, όπως πρώτος είπε ο Στάλιν το 46 (;) (υποθέτω πως εννοεί νωρίτερα).

Συνεπώς, θα περιοριστώ σε δύο σημεία.
Το πρώτο είναι η διαπίστωση πως διάφοροι σφοι συγκλίνουν στις παρεμβάσεις τους σε ένα σημείο και βάζουν ως κρίσιμο ζήτημα την έλλειψη συντροφικότητας, που δεν είναι απλή φιλία-κολλητιλίκι, αλλά ανώτερος τύπος σχέσης μεταξύ των σφων. Κι η έλλειψή του συνέβαλε αρνητικά στην απομάκρυνση κάποιων σφων ή επιρροών από την οργανωμένη δράση, ιδίως στα χρόνια της κρίσης, ενώ η ύπαρξή του θα μπορούσε σαφώς να λειτουργήσει αποτρεπτικά.

Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι κάποια στελέχη επιχειρούν στις παρεμβάσεις τους να συνοψίσουν την εμπειρία από το χώρο ευθύνης τους, δίνουν αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία -αναφέρω ενδεικτικά ως παράδειγμα μια παρέμβαση για τις διεθνείς σχέσεις και την Κούβα, για την οποία υπάρχει μια επίμαχη διατύπωση στις θέσεις της ΚΕ.
Αρκετές φορές ωστόσο, ρέπουν σε μια παρουσίαση που θα ταίριαζε περισσότερο στα πλαίσια ενός άρθρου στο Ρίζο, παρά σε έναν προσυνεδριακό διάλογο, όπου το νόημα είναι να γίνουν κριτικές επισημάνσεις, να ανοίξει κουβέντα και να εμπλουτιστεί ο προβληματισμός.

* * *

Στα αθλητικά, ο Κατίδης πήγε στη Γιάρο. Εννοούμε το γνωστό Κατίδη, με το ναζιστικό χαιρετισμό μετά από ένα γκολ στο ΟΑΚΑ, στην πιο μαύρη χρονιά της ΑΕΚ -όχι μόνο λόγω υποβιβασμού και Μελισσανίδη, αλλά κι ελέω Κατίδη.
Δεν εννοούμε όμως τη γνωστή Γιάρο. Δεν πρόκειται για το νησί που πέρασε στην ιστορία ως τόπος βασανιστηρίων κι εξορίας, αλλά για μια φινλανδική ομάδα, που γεννά ιντριγκαδόρικους συνειρμούς με το όνομά της.

Κι έτσι δεν υπάρχει εξιλέωση και μείναμε με μία μόνο φασιστική μετάνοια: αυτή του Άδωνη, που ανακάλυψε όψιμα πως υπάρχει τελικά ναζιστικό ολοκαύτωμα εναντίον των Εβραίων, τώρα που από φασίστας έγινε... (νεο)φιλελεύθερος, και οι Ισραηλινοί (κυβερνώντες) είναι φίλοι μας

Στην ίδια κατηγορία, θα χωρούσε μια αναφορά στο χτεσινό τελικό του Αυστραλιανού Όπεν, στις αναμετρήσεις Ναδάλ-Φέντερερ, που είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουμε παρακολουθήσει ποτέ στην ιστορία του τένις, εκ προοιμίου επικές, κάτι σαν τους πυγμαχικούς αγώνες του Ρόκι, αλλά αληθινές, όπου δεν υπάρχει νικητής κι ηττημένος (λατρεμένο κλισέ) στην πραγματικότητα, αλλά μόνο η δική τους μάχη με το χρόνο, που μας νικάει όλους στο τέλος.
Ας μείνουμε όμως σε αυτά τα λίγα για αρχή, χωρίς περαιτέρω ανάλυση (που θα έπρεπε υποχρεωτικά να συμπεριλάβει την απομυθοποίηση, τα αναβολικά, τους περίεργους τραυματισμούς, κτλ).

* * *

Στον επίλογο, με αφορμή τους καινούριους στίχους των Υπεραστικών -που τους παραθέτω παρακάτω και φαντάζομαι πως θα τους μελοποιήσουν κιόλας- επανέρχομαι ετεροχρονισμένα στο θέμα "αντίφα Τατιάνα", και σε μια πτυχή, που πέρασε μάλλον στα ψιλά, χωρίς να της δοθεί η απαραίτητη προσοχή. Αναφέρομαι στο διάλογο του δικηγόρου της Στεφανίδου με τον αστυνομικό διευθυντή του τοπικού τμήματος, που λίγη ώρα αργότερα είχε διαρρεύσει και δημοσιευτεί, με το νι και με το σίγμα, σε ιστότοπο των χρυσαυγιτών.
Αλλά εντάξει, είναι αυτός λόγος ανησυχίας για μια αριστερή κυβέρνηση;

Αυτό που έγινε θέμα, αντιθέτως, ήταν η εμφάνιση της Κανέλλη στην εκπομπή της Τατιάνας -καθώς υποστηρίζει οποιονδήποτε μπαίνει στο στόχαστρο των φασιστών- απλώς για την παρουσία της κι όχι για αυτά που είπε:
1. η  πρώτη ήττα θα ήταν να φοβηθούμε-σκιαχτούμε και να κάνουμε πίσω.
2. είναι ελεεινό που χρειάστηκε να γίνει πρώτα ένας φόνος για να αρχίσει να ασχολείται η επίσημη πολιτεία με το φασιστικό απόστημα -κάτι που έγινε και με την υπόθεση Σώρρα και τη δολοφονία μιας επιστήμονα.
3. να ακούτε τους κομμουνιστές, γιατί στην τελική αυτοί τσάκισαν τους φασίστες.

-Έχεις δίκιο Λιάνα μου, απαντάει η Τατιάνα.
Κι ενώ είσαι έτοιμος για το εγκεφαλικό, έρχεται η καρδιά στη θέση της, καταλαβαίνοντας πως εννοούσε το δεύτερο -κι όχι το τρίτο- σημείο.

Ακολουθούν οι στίχοι των Υπεραστικών

"Λαγός τη φτέρη έσειε"

Ο λαγός φόρεσε βάτες και οργάνωνε παράτες

για τους άρχοντες του δάσους, με τενόρους και κομπάρσους.

Ήταν κρίσιμη η ώρα, μην τα ζώα πάρουν φόρα

που οι αρχόντοι οι τζιτζιφρίγκοι ’βγάζαν απ’ τη μύγα ξίγκι,

των φτωχών η απαντοχή που δεν βάσταγε στη γη.

Ήταν άδειο το τσουκάλι, ’βγαίναν τ’ άλογα στην πάλη,

ξεσηκώναν τα υποζύγια να τελειώσουν τα μαρτύρια.

Ο λαγός φόρεσε φράκο, τα χαρτιά του έκανε πάκο

και πιστός στους χορτασμένους, κήρυττε στους πεινασμένους,

τρέμοντας ξεσηκωμό, του λαού τον γδικιωμό:

«Άστε τ’ άλογα να λένε. Για την πείνα οι ξένοι φταίνε

απ' το διπλανό το δάσος που ’ρχονται εδώ με θράσος.

Τούτοι παίρνουν τις δουλειές μας, ξαποσταίνουν στις σκιές μας

και θα φτιάξουν και φωλιά στη δική μας φυλλωσιά.

Την μπουκιά το φαγητό θα μας κόψουνε στα δυο».

Μια μαϊμού χειροκροτούσε κι ένα φίδι πώς κουνούσε

την ουρά με μαεστρία, των αρχόντων εφεδρεία.

Το πε, το πε ο παπαγάλος, «ο λαγός είναι μεγάλος»

και δυο σαύρες συμφωνούσαν σαν τους απεργούς μετρούσαν,

το ραπόρτο για να δώσουν, παραδάκι να τσεπώσουν.

Μα ο κυρ-Μέντιος παλικάρι, μ’ ένα κόκκινο φουλάρι,

άνεργος εδώ και μέρες πρόβαλε μέσα απ' τις φτέρες.

«Φυλλωσιά δεν μου χει μείνει, μου την πήρανε δυο σκύλοι

που εκτελούσανε κι αυτοί των αρχόντων διαταγή.

Τρεις κοριοί τους το ’χαν πει, πως κοιμόμουνα εκεί.

Ποιά δουλειά έχω να χάσω, που μ’ αφήσανε στον άσσο,

κι οι αρχόντοι στις σκιές μας να χωνεύουν τις τροφές μας.

Απ’ το διπλανό το δάσος, απ’ ανάγκη κι όχι θράσος

τα αδέρφια μας ζυγώνουν, όσοι απ' τη φωτιά γλυτώνουν,

το ψωμί λένε ψωμάκι, δεν κρατάνε από τζάκι.

Τη φωτιά βάλανε πάλι οι αρχόντοι οι μεγάλοι

που εδώ όπως και κει τρώνε όλο το φαϊ.

Των δασών οι πεινασμένοι να σταθούμε ενωμένοι,

μην ακούτε τον λαγό, των χορτάτων τον βαλτό,

δώστε μια για να του δίνουν, οι βαλτοί “λαγοί να γίνουν”».

Όλοι οι μέρμηγκες βουρκώσαν. Χρόνια στη δουλειά ματώσαν,

πρόσφυγες ήταν και ’κείνοι που στο δάσος είχαν μείνει.

Νεροκότσυφες κι αηδόνια, πελαργοί και χελιδόνια,

χήνες και νανογεράκια, μετανάστες με μεράκια,

τον κυρ-Μέντιο σαν ακούσαν, βάσανα εξιστορούσαν.

Άρχισε ο λαγός τους πήδους για το καθαρό του είδους,

και στου δάσους τα σοκάκια έσκουζε μ’ άλλα τσιράκια,

οι λαγοί οι εθνικιστές ήταν, λέει, «ακτιβιστές».

Στους χειμώνες και στα θέρη των αρχόντων μακρύ χέρι,
του ντουνιά όλη η σαβούρα δεν αρκούνταν στη μουρμούρα. 

Φόρεσε άγρια γκριμάτσα κι αμολήθηκε στην πιάτσα.

Να τρομάξει ήθελε πάλι όποιον σήκωνε κεφάλι.

«Λύκους», έλεγε, με πάθος, τα ζωάκια απ' τ' άλλο δάσος

που απ' τη φωτιά διωγμένα τρέχαν τώρα τρομαγμένα.

“Λύκοι”, “όρνια”, “αρπακτικά”, του λαγού τ’ αφεντικά.

Μπούκαρε και στα σχολεία, να μην πάρουν τα «θηρία»:

τόσα δα αλεπουδάκια, σκίουρους και ελαφάκια,

προσφυγόπουλα ζαρκάδια που της μάνας τους τα χάδια

είχαν χάσει τα καημένα, μόνα και κυνηγημένα.

Και έσκουζε χωρίς αιδώ, «έξω οι ξένοι από δω».

Ο λαγός κουνάει τη φτέρη, ποιο θα τον αρπάξει χέρι,

καθώς πάει νερό να πιει στων αρχόντων την αυλή;

Φτώχεια, πόλεμος, φοβέρα στων αρχόντων τη σκακιέρα,

των δασών οι κολασμένοι να σταθούμε ενωμένοι.

Μπρος της γης οι προλετάριοι μην τους κάνουμε τη χάρη.

υπεραστικοί

Γενάρης 2017

Καλωσορίζουμε τα προσφυγόπουλα στα σχολεία.

Δεν θα περάσει ο φασισμός.