Η παρέμβαση του κόμματος στο διαδίκτυο

 Η παρέμβαση του κόμματος στο διαδίκτυο

Σήμερα θα μπορούσαμε να μιλήσουμε/γράψουμε για τα γενέθλια της ΕΠΟΝ και του Κόκκινου Στρατού, που είναι συνομήλικος με το κόμμα και ζει μέχρι σήμερα, μέσω της αθάνατης ορχήστρας του και πασίγνωστων μελωδιών, όπως η Κατιούσα -που είναι πολύ ωραίο όνομα- κι ας πήγε να την πιάσει στο στόμα του ο Πανούσης με τον Αγγε(β)λάκα.

Αλλά όχι, σφοι, δε θα μιλήσουμε για αυτό (θυελλώδικα χειροκροτήματα).

Θα μπορούσε επίσης το κείμενο να σταλθεί και να δημοσιευτεί εκεί που πρέπει (ξέρετε πού) στα πλαίσια που πρέπει (ξέρετε ποια). Άλλο πρέπει όμως κι άλλο πώς τι γίνεται καμιά φορά στην πράξη και πώς τα φέρνει η ζωή.

Το θέμα είναι η παρέμβαση του κόμματος στο διαδίκτυο και το βάζουν πολύ καλά οι θέσεις (το βάζει κι η εισήγηση που λέγανε και στην όβα μου) επισημαίνοντας ως ζητούμενο-στόχο τη βελτίωση της διαδικτυακής παρουσίας του ΚΚΕ.

Διευκρινίζω εξ αρχής, για να αποφύγουμε μια κλασική κι επαναλαμβανόμενη συζήτηση που ανακυκλώνεται συχνά-πυκνά, πως δε μιλάμε για τους κινδύνους του διαδικτύου γενικά -που πρέπει πάντα να τους παίρνουμε υπόψη- ή για το αν ένας σφος πρέπει να έχει προφίλ στα ΜΚΔ, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γνωστά κι ως social media -που έχουν πολλοί, γιατί δεν υπάρχει απαγόρευση, αλλά σύσταση "προσέχετε, για να έχετε", που είχε γίνει μια συγκεκριμένη περίοδο, για πολύ ειδικούς λόγους.

Η κουβέντα και το ζητούμενο δεν είναι όλα αυτά, λοιπόν. Είναι η παρουσία του Κόμματος στο διαδίκτυο και πώς μπορεί να βελτιωθεί. Όποιος λέει όλα τα άλλα (για τα τρολ, την απρόσωπη επαφή, το φακέλωμα, τον έλεγχο των μονοπωλίων, το ιδεολόγημα της αμεσοδημοκρατίας των ΜΚΔ, κτλ), σωστά πράγματα, που δεν έχουν όμως άμεση σχέση με το θέμα και δε βοηθούν καθόλου στο δια ταύτα, εφόσον δεν καταλήγουν σε πρόταση: γιατί ΚΚΕ -πάντα κολλάει αυτό- και πώς θα γίνει καλύτερη η παρέμβασή του στο μαγικό (εικονικό κι απατηλό ενίοτε) κόσμο του διαδικτύου.

Πρόσεξε, σφε αναγνώστη, γιατί υπάρχει και μια άλλη επιλογή. Να πας κόντρα στο ρεύμα και τις θέσεις και να πεις ότι δε χρειάζεται καμία απολύτως βελτίωση (όλα είναι καλώς καμωμένα και δε γίνονται καλύτερα) ή ότι δε χρειάζεται γενικώς καμία διαδικτυακή παρουσία και κακώς ασχολούμαστε με αυτήν. Δε θα συμφωνήσω τότε μαζί σου, αλλά θα ξέρουμε τουλάχιστον σε ποια βάση διαφωνούμε και ποιο θέμα θα συζητήσουμε. Και πάντως δεν είναι αυτό που βάζει το κόμμα, οπότε το βασικό δεν είναι να το συζητήσουμε μαζί, ίσως.

Δε θα είναι πολύ ωφέλιμο όμως να βγαίνουμε εκτός θέματος και να λέμε πχ για τις διαδικτυακές κουβέντες -καλή ώρα σαν αυτή που θα ανοίξει από κάτω- που υποκαθιστούν την άμεση ανθρώπινη επαφή, το μαζικό άνοιγμα, τις εξορμήσεις, το πόρτα-πόρτα και τη δουλειά μυρμηγκιού. Αν πιστεύεις κάτι τέτοιο, πάρε εξ αρχής ως δεδομένη την κατακλείδα (πες το disclaimer-αποποίηση-απεταξάμην) του σφου που είχε στείλει μια σχετική παρέμβαση στον προσυνεδριακό:

Δεν έχω καμιά ψευδαίσθηση, ότι η παρέμβαση μέσω του Διαδικτύου, μπορεί να αντικαταστήσει την προσωπική επαφή, τις συσκέψεις, τις περιοδείες στους τόπους δουλειάς και ζωής, την οργανωμένη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ, την οργάνωση των εργαζομένων στα ταξικά σωματεία. Ομως χρειάζεται να δημιουργήσουμε την υποδομή που είναι απαραίτητη για να παρακολουθούμε, να απαντάμε και να παρεμβαίνουμε πολιτικά, ιδεολογικά, πολιτιστικά και στον χώρο του Διαδικτύου.

Το ζήτημα δεν είναι να υποκαταστήσουμε, αλλά να συμπληρώσουμε και να ενισχύσουμε το άνοιγμα που γίνεται. Προσωπικά έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στους συντρόφους πως δε θα αποκτήσουν έτσι εικονικές e-επιρροές, αντί για αληθινούς συναγωνιστές-συναδέλφους, όπως κάποιοι που ζούνε στο διαδίκτυο κι έχουν άπειρους φίλους στο FB, αλλά κανέναν στην πραγματική ζωή. Κι εμπιστεύομαι τα όργανα και τη συλλογική λειτουργία του κόμματος πως θα τραβήξουν το αυτί σε όποιον ξεφύγει από τα όρια, και λυγίσει το κλαδί από την ανάποδη.

Στην τελική κανείς δε γεννιέται ώριμος, σοφός χρήστης (του διαδικτύου και οποιουδήποτε μέσου). Κάποια πράγματα τα μαθαίνεις μέσα από την πείρα και από τα λάθη, αρκεί να τα αναγνωρίζεις και να τα διορθώνεις. Το απαγορευτικό συλλήβδην στο internet φέρνει πολύ χειρότερα αποτελέσματα, από αυτά που προσπαθεί να αποτρέψει και μάλλον διαιωνίζει το πρόβλημα. Μες στο χορό μαθαίνεις τα βήματα, έξω από αυτόν λες απλά πολλά τραγούδια.

Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο επίπεδο (γκεστάλτ που θα έλεγε ο Κωνσταντάν στους Απαράδεκτους) υποκατάστασης: αυτό της πληροφορίας που υποκαθιστά τη γνώση -κι επισημαίνουν πολύ σωστά οι θέσεις. Κι αν υπάρχει κάτι που να συνδέεται κατεξοχήν με τα παραπάνω, είναι το διαδίκτυο, που 'ναι ένα ποτάμι χωρίς φίλτρα, μια αδιάκοπη και χειμαρρώδης ροή πληροφοριών -άχρηστων ως επί το πλείστον- που σκεπάζουν την ουσία αντί να την αναδεικνύουν. Αν στο διαδίκτυο προάγεται μια φορά η γνώση, άλλες δέκα ευνοείται η τρολιά, η προβοκάτσια, το εύκολο ψέμα -και τρέχα ανασκεύασέ το μετά...

-Μμμ, σωστά. Ή μήπως όχι;

Καταρχάς το επιχείρημα της υποκατάστασης είναι τόσο εύστοχο, σα να λέμε πχ ότι οι εκλογές υποκαθιστούν την ταξική πάλη, άρα δεν πρέπει να παίρνουμε μέρος σε αυτές. Ή ότι τα οικονομικά αιτήματα οδηγούν σε ρεφορμιστικές διεκδικήσεις (μεταρρυθμίσεις) αντί να δείχνουν το στρατηγικό μας στόχο (σοσιαλισμό), συνεπώς πρέπει να αποφεύγουμε να τα προβάλουμε, πχ στις απεργίες. Δεν αναφέρω τυχαία ως παράδειγμα τις εκλογές, που είναι κατεξοχήν πεδίο καταιγιστικών επιθέσεων, με έμφαση στην πληροφορία, το φαίνεσθαι αντί της πολιτικής ουσίας. Οι εκλογές και το διαδίκτυο δεν είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, δεν είναι καν το σημαντικότερο δευτερεύον -όπως λέει ο Σωτηρακόπουλος για το ποδόσφαιρο. Αλλά στο βαθμό που μας αφορά το ένα, ασχολούμαστε και με το άλλο (που δε συνδέεται μόνο με τις εκλογές βέβαια, απλώς εκεί αναδεικνύεται η σημασία του).

Δεν επιλέγουμε πάντα εμείς, εξάλλου, τα πεδία της αντιπαράθεσης. Για να κάνω έναν τραβηγμένο παραλληλισμό, η ΕΣΣΔ μπορεί να μην προσέγγιζε τον κομμουνισμό, συμμετέχοντας στην κούρσα του ανταγωνισμού με το ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως μπορούσε να την αγνοήσει και να μην πάρει καθόλου μέρος ή ότι οι επιτυχίες σε αυτό το κομμάτι της ήταν αδιάφορες.

Τόσο απλά...

Κατ' αντιστοιχία, ο πόλεμος της πληροφορίας δεν προάγει απαραίτητα τη γνώση, αλλά δε μας αφήνει αδιάφορους. Ένα βιντεάκι που θα γίνει viral, μια απάντηση σε ένα ενορχηστρωμένο ψέμα ιδίως στην προεκλογική περίοδο, άμεσες ενημερώσεις για εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, κτλ, παίζουν κι αυτά ένα ρόλο, κοντά στα άλλα. Είναι ένα εργαλείο που μπορεί να μας προσεγγίσει αρχικά με κάποια άτομα, κάποιες κατηγορίες -πχ τη νεολαία που το χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά για την ενημέρωσή της κι αυτό είναι αντικειμενικό γεγονός, χωρίς να το αξιολογώ και να εξετάζω τα αρνητικά του. Ύστερα από την αρχική προσέγγιση, είναι δική μας υπόθεση πώς θα εμβαθύνουμε το αρχικό ερέθισμα, πώς θα παρέμβουμε για να γίνει η πληροφορία-γνώση, η σπίθα-πυρκαγιά και (αρχι)πέλαος η στάλα.

Φτάνω στο τέλος του κειμένου, χωρίς να έχω απαντήσει, ούτε κατά διάνοια, στο αρχικό ερώτημα, που ήταν και το ζητούμενο που έθεσα. Αλλά αυτό δεν είναι δική μου αρμοδιότητα να το απαντήσω κι ίσως είναι καλύτερα να ειπωθεί εκεί που πρέπει, για να μην παρεξηγηθεί κιόλας, ως μια υπόδειξη αφ' υψηλού.

Το μόνο που θα μπορούσα να πω σχετικά είναι πως το κόμμα μπορεί να φτιάξει μια πολύ δυνατή ομάδα, εκ των έσω, αξιοποιώντας τα μέλη του και τις δικές του δυνάμεις. Και δεν είμαι σίγουρος αν η παρέμβασή του πρέπει να γίνεται κυρίως ανοιχτά (πχ προφίλ twitter για ανακοινώσεις), υπόγεια (με ομάδα σχολιαστών και ελεύθερων σκοπευτών, που παρεμβαίνουν στοχευμένα) ή με συνδυασμό της "νόμιμης" και "παράνομης" δουλειάς.

Υστερόγραφα

-Μιας και πιάσαμε τις νέες μορφές -που δεν έχουμε πιάσει ακόμα- κι επειδή δεν υπάρχουν μονάχα Αγγε(β)λάκες σε αυτή τη χώρα, μπορείτε να ακούσετε ενδεικτικά δύο κομμάτια από έναν καινούριο δίσκο. Σχηματικά μιλώντας -γιατί δε χωρίζονται με σινικά τείχη- ένα πολιτικό και ένα ερωτικό.

Το σφάλμα - Οργανώσου (κλικ για να δείτε τους στίχους)

Το σφάλμα - μην ξαναφύγεις, δεν παλεύεται το κρύο (κι εδώ οι στίχοι)

Κι ένα δεύτερο υστερόγραφο

Όσοι έχασαν την πρώτη, όσοι μένουν στα βόρεια προάστια, όσοι τον διαβάζουν αλλά δεν τον έχουν δει ποτέ από κοντά, όσοι τον ξέρουν ήδη, όσοι θέλουν να διαπιστώσουν από κοντά αν έχει πλάκα κι από κοντά (ναι έχει), δεν έχουν δικαιολογία για σήμερα.