Απάντηση του Δάσκαλου σε Συριζο-Πασοκο-ΑπραγοΚαναπεδάτους Φιλελέδες

Ρωμύλος Αυδής

5/6/17 

Η ‘χολή’

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΚΕ.

Μια παράξενη κι ανίερη συμμαχία συριζο-πασοκο-απραγοκαναπεδάτο-φιλελέδων ξέσπασε τις τελευταίες μέρες ενάντια στον Κώστα Καζάκο, αλλά στην ουσία ενάντια στο ΚΚΕ. 

Μια επίθεση που έχει πολλά κοινά σημεία με τη ‘σύνταξη’ της Αλέκας και της Κανέλλη. 

Θυμάστε το σχετικό στόρυ, άνθρακες ο ‘θησαυρός’. 

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. 

Αναφέρει κάποιος με πρόσβαση στη ‘πόθεν έσχες’ του σ. Καζάκου: 4.300 ευρώ η σύνταξή του. μάλιστα. Βρε άφρονα. Πόσο είναι η σύνταξη του ηθοποιού; 

Μήπως προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις ότι ο Καζάκος παίρνει και βουλευτική σύνταξη, την οποία καταθέτει στο Κόμμα;

Βρε άφρονα. Ποιος ηθοποιός-επιχειρηματίας έκανε λεφτά από το Θέατρο; 

Να μη σου θυμίσω τον Ηλιόπουλο, τον Χατζηχρήστο και τόσους άλλους που πέθαναν στη ψάθα. 

Ένας μάλιστα, χωρίς να ξέρει ότι έσκαψε με το σχόλιό του τον τάφο του αναφέρει: έργο 250.000 ευρώ κόστος, έφερε στα Ταμεία του Δήμου μόνο 75.000 ευρά. 

Άρα, έγινε μεγιστάνας του πλούτου ο Καζάκος. 

Τον κατηγορούν για λεφτά του ΕΣΠΑ. 

Δεν σκέφτονται τι έργα ανεβάζει, πόσους ηθοποιούς και με τι κόστος-έχει αλήθεια υπάρξει ηθοποιός να τον καταγγείλει ότι δεν πληρώθηκε; 

Πολλά, αμύθητα πλούτη του έφερε η Σχολή Θεάτρου. 

Πάμε, παρακάτω. 

Οι κομμουνιστές-για να ξέρουμε-πρέπει να δουλεύουν τσάμπα; 

Για την ψυχή των γονιών τους; 

Ο προηγούμενος καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘ Πάτρας, πως πρόσφερε τις υπηρεσίες του;

 Ως σύμβαση έργου ή ως ‘μισθωτός’;;

Γιατί είναι ξεκάθαρο, στόχος είναι και η Δημαρχία Πελετίδη. 

Ποιοι τον πολεμούν τον κόκκινο δήμαρχο;

Τα ΤΣΟΛΙΑ οι συριζοδεξιοχρυσαυγιτοφιλιλέδες. 

Κι αναρωτιέμαι τι πόλεμο θα κάνουν ενάντια στη λαϊκή εξουσία οι καναπεδο-πληκτρολογάδες του φβ. Αφού τώρα, με την άλφα ή βήτα ευκαιρία καταπίνουν αμάσητα ότι τους σερβίρουν τα ‘μπλογκσποτς’.

Αλλά, ας έρθουμε στην επίμαχη λέξη: ‘προδοσία’

Μια λέξη δεν την αποκόπτεις από το γενικότερο σκεπτικό του εκστομίσαντος,

 όταν μάλιστα στο ένα-πρόσφατο-βίντεο τον βλέπουμε να δυσκολεύεται να εκστομίσει τη λέξη.

Ελλάς, το μεγαλείο των παιδιών σου !!!!

Στην Αμερική, μητρόπολη του καπιταλισμού, εκατομμύρια αμερικανάκια πουλάν εφημερίδες για το χαρτζιλίκι τους. Βλέπουν από κοντά κι από μικρή ηλικία τη σχέση χρήματος-εργασίας. Ο κάθε ένας βγάζει τα συμπεράσματά του. 

Το ίδιο δεν έκανε κι ο συγγραφέας της ‘Σιδερένιας Φτέρνας’ Τζακ Λόντον; 

Στην Ελλάδα της ΠΑΣΟΚικής λαίλαπας, εμείς-με την ευρύτερη έννοια-δημιουργήσαμε, καλλιεργήσαμε και μεταδώσαμε στα παιδιά μας, το μικροαστισμό. 

Ένα κύμα υπερπροστατευτισμού, ‘εξαγοράσιμης’ κοινωνικής ‘αριστείας είδαν τα εκπαιδευτικά μας μάτια. 

Στραβά μάτια στα παιδιά των κομματόσκυλων-πολλάκις με το ‘αζημίωτο’ ή ως αντάλλαγμα στη νομιμοποίηση της αυθαίρετης δανειοδοτηθείσας βίλλας ή μεζονέτας μας, μέσα σε απέραντου φυσικού κάλλους δασική έκταση ή πάνω στον ποταμό.

 Πολλών επίσημων αγιονικολιωτών τα παιδιά, προκειμένου ν’αποφύγουν την γραπτή δοκιμασία, πέρασαν την πόρτα της παραγωγής ‘δυσλεκτικών με το 500αρικο στον πουστόγιατρο στο Ηράκλειο. 

Μέχρις εκεί έφτασαν τα πασοκοειδή. 

Κι ενώ δημόσια έκανα την καταγγελία, ο ‘εισαγγελέας’ ακόμα ξύνει τ’ ανύπαρκτα αρχίδια του.

Η Ελλάδα της ξενιτιάς στις αρχές του 20ου αιώνα, της αναζήτησης μια πιο σίγουρης ζωής στη Γερμανία και την Αυστραλία μετά τη λήξη της ταξικής αναμέτρησης στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αντιμετωπίζει άλλη μια φορά κύμα ‘μετανάστευσης. 

Ξενιτεύτηκε ο πατέρας του πεθερού μου το 1898 για την Αμερική, μαζί με άλλους αγιονικολιώτες, για να μπορέσουν να βοηθήσουν την οικογένεια, γιατί ο τόπος ήταν όλο πεζούλες και δε φύτρωνε τίποτα. 

Άλλοι μετανάστες από κείνη τη φουρνιά των ‘αμερικάνων’ επέστρεψαν στην Ελλάδα.

 Άλλοι έμεινα εκεί-μερικοί πέθαναν πλένοντας πιάτα, άλλοι μεγαλούργησαν, αλλά δεν ξέχασαν την Ελλάδα. Αψευδής μάρτυρας οι ελληνικές ταινίες στις αρχές της δεκαετίας του ’60.

Για να γλυτώσουν την εκδίκηση της αστικής τάξης, χιλιάδες Έλληνες έφυγαν για τη Γερμανία ή την Αυστραλία. 

Θυσιαζόντουσαν ένα-δυο αδέλφια για να συντηρήσουν αυτούς που άφησαν πίσω. Γιατί, όλη η μεταναστευτική οικονομία είχε ένα χαρακτηριστικό κοινό. Να βοηθήσουν την οικογένεια. Από τα βουνά της Αντίστασης και τους κατατρεγμούς, στις φάμπρικες της Γερμανίας.

Ο νεοπλουτισμός της ΠΑΣΟΚοθύελλας, μας φούσκωσε τα μυαλά. 

Τα ‘20αρια’ στα σχολεία μας-περισσότεροι ‘αριστούχοι’ στην Ελλάδα, απ’ ότι σ’ ολόκληρο τον κόσμο- αποδείχτηκαν πέτσινα, στις περισσότερες περιπτώσεις. 

Όχι, ότι πρωτύτερα δεν πήγαιναν στο εξωτερικό ελληνόπουλα για να σπουδάσουν. 

Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία-πολλοί φίλοι μου σπούδασαν εκεί-Αμερική για εξειδικευμένες σπουδές, αλλά και Γιουγκοσλαβία-για γυμναστές, Βουλγαρία και Ρουμανία για Ιατρική, αλλά στις ΠΑΣΟΚικές μέρες δεν άφησαν χώρα στην οποία να μην στείλουν τον κανακάρη ή τη κανακαρά τους για σπουδές. Αυτό, δε συνιστά μετανάστευση;

Ποιοι πάνε στο εξωτερικό, αν όχι τα παιδιά-στην πλειοψηφία τους, όχι όλα-της νεόπλουτης πασοκοσκυλοειδούς μεσοαστικής τάξης, των νέων τζακιών; 

Ποιοι γονείς δεν έχουν λεφτά να συνεχίσει το παιδί τους στο σχολείο της ταξικής παιδείας;

 Ποιοι γονείς δεν πουλάν σπίτια, χωράφια, οικόπεδα για να βγάλουν ‘επιστήμονα’ γιο ή κόρη;

Οι ίδιοι οι γονείς είναι αυτοί που στρώνουν το χαλί και στέλνουν τα παιδιά τους έξω για να βρούνε μια δουλειά, αντί να κατέβουν στους δρόμους και ν’ αξιώσουν μια άλλη Ελλάδα, με εργασία. 

Αλλά, στηρίζοντας τα κόμματα της ευρωλογνείας και της ευρωματζαδούρας κατάντησαν την Ελλάδα χώρα ανέργων και συνταξιούχων.

Ξέρω πολλές περιπτώσεις παιδιών που έφυγαν έξω για μεταπτυχιακά κι έμειναν εκεί. Ξέρω κι άλλα παιδιά, που ενώ είχαν δουλειά εδώ, ερωτεύτηκαν κι ακολούθησαν το άλλο μισό τους στο εξωτερικό.

Ξέρω όμως πόσα παίρνει η κόρη μου, απόφοιτος του Τμήματος Διεθνών κι Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο-πλυντήριο συνειδήσεων, που παίρνει 367 ευρώ κι αν δεν τσοντάρω εγώ δεν θα ζει. Κι η άλλη μου κόρη, 

μαθηματικός, αγωνιά μήπως και δεν την πληρώσουν. Μ.Ο-υπολογίζοντας κι αυτούς από τους οποίους δεν παίρνει λεφτά,λόγω ανεργίας γονέων-2,5 ευρώ την ώρα. 

Δε λείπουνε όμως από καμιά απεργία και καμιά κινητοποίηση. 

Κι εν κατακλείδι, 

Εμείς οι ‘κομμουνιστές’, της ‘Κοινωνικής Συμμαχίας’, θα πέσουμε στη λούμπα του κοινωνικού αυτοματισμού; Ή 

θα πούμε-συμβουλευτικά-στη νεολαία:

ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΜΑΧΗ. 

ΕΔΩ. 

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Πως ζητάμε από τον εργαζόμενο

 ή τον άνεργο νέο να 

ΨΗΛΩΣΕΙ ΤΟΝ ΠΗΧΥ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ;

Εγκαταλείποντας τη χώρα 

ή

 παλεύοντας να γκρεμίσεις τη σαπίλα.

Δεν είναι η πρώτη-και, ευτυχώς, δεν θα είναι η τελευταία που ένα στέλεχος του ΚΚΕ, αλλά και το ΚΚΕ συνολικά βάζει το Λαό μπροστά στις ευθύνες του.