Η αστική Δικαιοσύνη και η υποκρισία της κυβέρνησης

Το αυταρχικό - κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ παραμένει άθικτο και εμπλουτίζεται

Η πρόσφατη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Αθήνας να συνεχιστεί η άδικη φυλάκιση της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ., παρά την ανυπαρξία σοβαρών αποδεικτικών στοιχείων «είναι απαράδεκτη, προκλητική, απέναντι στο κοινό περί δικαίου αίσθημα και επικίνδυνη για τις λαϊκές ελευθερίες», τονίζει η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η συγκεκριμένη απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε διαμαρτυρίες από την κυβέρνηση, με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Στ. Κοντονή, να κάνει λόγο για «δυσάρεστη έκπληξη» και για «δικαστές που είναι άνθρωποι και κάνουν λάθη». Βεβαίως, μόνο υποκριτική μπορεί να χαρακτηριστεί η «έκπληξη» της κυβέρνησης για τη συγκεκριμένη απόφαση. Κι αυτό γιατί η απόφαση «πατάει» στο αυταρχικό - κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει από τις προηγούμενες ακόμα κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και το οποίο όχι μόνο διατηρείται άθικτο, αλλά εμπλουτίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση στο όνομα της αντιμετώπισης της λεγόμενης τρομοκρατίας, στην ουσία δηλαδή για την καταστολή των αγώνων του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Η αστική Δικαιοσύνη, ως θεσμός του αστικού κράτους συμμετέχει και αυτή στην ένταση της καταστολής, στην εφαρμογή των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων. Ο λαός έχει πλούσια πείρα που επιβεβαιώνει ότι αντιλαϊκή πολιτική και ταξική Δικαιοσύνη πάνε πακέτο. Για του λόγου το αληθές, είναι ενδεικτικές πρόσφατες δικαστικές αποφάσεις, όπως αυτή του Ελεγκτικού Συνεδρίου για τους συμβασιούχους, του Αρείου Πάγου που δεν θεωρεί τη μη καταβολή δεδουλευμένων από τον εργοδότη «βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας», αλλά και σωρεία δικαστικών αποφάσεων που βγάζουν τις απεργίες των εργαζομένων παράνομες και καταχρηστικές.

Βαθιά αντιδραστικό πλαίσιο

Σημειωτέον ότι η επιμονή των δικαστηρίων στην άδικη φυλάκιση της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ., με μοναδικό στοιχείο ένα αμφιλεγόμενο DNA εδράζεται στους γνωστούς «τρομονόμους», κομμάτι ενός αντιδραστικού παζλ που περιλαμβάνει εκτός από τη «Σύμβαση του Παλέρμο», τον «ευρωτρομονόμο», το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, τη συμφωνία αστυνομικής συνεργασίας ΕΕ - ΗΠΑ και τις προσαρμογές στη νομοθεσία των κρατών - μελών της ΕΕ κ.ά. Υπενθυμίζουμε χαρακτηριστικά ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θεωρεί «τρομοκρατικές ενέργειες» μόνο τις καταδικαστέες δολοφονικές επιθέσεις της λεγόμενης «τυφλής τρομοκρατίας», αλλά και κάθε δράση που στρέφεται ενάντια σε «υποδομές ζωτικής σημασίας», όπως στην Ενέργεια, στις συγκοινωνίες, στις μεταφορές, στην Υγεία κ.α., κατεύθυνση που στρέφεται ευθέως ενάντια σε λαϊκές κινητοποιήσεις. Μεθοδικά, λοιπόν, και αξιοποιώντας κάθε λογής ύποπτες για το ρόλο τους οργανώσεις, ποινικοποιείται η εργατική - λαϊκή δράση, που αμφισβητεί το σύστημα της εκμετάλλευσης. Οχι τυχαία, στην ορολογία της ΕΕ, όλο και πιο συχνά εμφανίζονται έννοιες όπως «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», «ακραίες ιδεολογίες», που σε συνδυασμό με το διακηρυγμένο αντικομμουνιστικό της πλαίσιο συνθέτουν το πλέγμα της καταστολής της ιδεολογίας που αμφισβητεί την εξουσία των μονοπωλίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα κόπτεται για την παραβίαση των «δημοκρατικών δικαιωμάτων» δεν έχει στιγμή αμφισβητήσει, ειδικά ως κυβέρνηση, όλο αυτό το αντιδραστικό τερατούργημα της ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αντίθετα, δεν χάνει την ευκαιρία να δείξει την πίστη του σ' αυτό, όπως πρόσφατα έκανε η εφημερίδα του, η «Αυγή», χαρακτηρίζοντας παράνομες τις απεργίες σε κρίσιμους κλάδους και εξισώνοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό.
Το άρθρο 187Α αποτελεί ενσωμάτωση στον Ποινικό Κώδικα των «αντιτρομοκρατικών νόμων», με κάθε κυβέρνηση να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη: Ο 2829 το 2001 ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ο 3251 το 2004 επί ΝΔ. Ομοίως ο Ν. 3875/2010 και ο Ν. 3932/2011 που ψηφίστηκαν επί ΠΑΣΟΚ (Κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου). Μέσω όλων αυτών, δίνεται η δυνατότητα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να παραβιάζουν ανεξέλεγκτα τις λαϊκές ελευθερίες, αφού ανάμεσα σε άλλα δεν ισχύουν οι τυπικές διατάξεις για το απόρρητο των επικοινωνιών και το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα για τη λειτουργία εκτεταμένων κυκλωμάτων και μηχανισμών παρακολούθησης υπόπτων, ποινικοποιούνται το ριζοσπαστικό φρόνημα και σκέψη. Παρέχεται ακόμα η ευχέρεια στις δυνάμεις καταστολής να προβαίνουν και σε εισοδισμό στις λεγόμενες «εγκληματικές οργανώσεις», όπου βεβαίως ως εγκληματική οργάνωση θα μπορεί να χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε επιλέγει το κράτος. Ταυτόχρονα, επιχειρείται η εισβολή των κατασταλτικών μηχανισμών ακόμα και στο DNA (!) του λαού, αναβαθμίζεται η αστυνομοκρατία και η αστυνομική βία, θεσπίζονται ειδικά δικαστήρια χωρίς τη συμμετοχή ενόρκων, νομιμοποιείται ο χαφιεδισμός, περιστέλλονται βασικές ποινικοδικονομικές εγγυήσεις όπως το τεκμήριο αθωότητας, τα δικαιώματα των κατηγορουμένων κ.ά.

Πιστή στο πνεύμα των τρομονόμων

Σοβαρές ευθύνες επωμίζεται, λοιπόν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ που, όχι μόνο δεν αλλάζει το νομοθετικό αυτό πλέγμα, αλλά και το διευρύνει συνεχώς, στο πλαίσιο και της προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας στις αντιδραστικές ευρωενωσιακές κατευθύνσεις, ενισχύοντας επί της ουσίας το γενικότερο κλίμα καταστολής και αυταρχισμού. Μάλιστα, όλα αυτά παρά τις προεκλογικές της εξαγγελίες για κατάργηση των τρομονόμων. Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα παραδείγματα που δείχνουν το μέγεθος της υποκρισίας της κυβέρνησης, η οποία τις τελευταίες μέρες επιχειρεί να πάρει υπό την προστασία της την Ηριάννα Β. Λ. για να φιλοτεχνήσει το προοδευτικό της προφίλ:

• Το πρόσφατο Σχέδιο Νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης που αναρτήθηκε στις 31 Μάη για δημόσια διαβούλευση και περιλαμβάνει τις τροποποιήσεις των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, αυτών δηλ. που θεσπίστηκαν με τους τρομονόμους το 2001 και 2004 και είχε τον τίτλο «διατάξεις που αφορούν τη στρατολόγηση τρομοκρατών». Η τροποποίηση αυτή ήταν προς το χειρότερο, αφού ποινικοποιούσε την «με οποιονδήποτε τρόπο πρόκληση ή διέγερση σε συγκρότηση ή ένταξη σε εγκληματική οργάνωση». Δηλαδή, με την προτεινόμενη διάταξη ποινικοποιείται ο δημόσιος λόγος που διεγείρει «στη συγκρότηση οργάνωσης που επιδιώκει την τέλεση κακουργημάτων». Είναι πρώτη φορά που εισάγεται διάταξη για τους λεγόμενους «δημόσιους υποκινητές», καθώς το «αδίκημα» αφορά αποκλειστικά και μόνο την εκφορά δημόσιου λόγου και κριτικής, που ενδεχομένως κάποιες φορές μπορεί να έχουν στοιχεία πρόκλησης. Λόγω των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, το υπουργείο Δικαιοσύνης απέσυρε το άρθρο αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι θα το επαναφέρει στον αναμορφωμένο Ποινικό Κώδικα, στο πλαίσιο προσαρμογής της ελληνικής νομοθεσίας σε αντίστοιχες ευρωνωσιακές αποφάσεις.
• Κύρωση και προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στη Σύμβαση της Βαρσοβίας του 2005, με το νόμο Ν. 4478/2017. Στο άρθρο 187Α προστέθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι κατά τον καθορισμό της ποινής από τα ελληνικά δικαστήρια λαμβάνονται υπόψη και οι αμετάκλητες καταδικαστικές αποφάσεις δικαστηρίων άλλων κρατών - μελών της Σύμβασης, δηλαδή κρατών με διαφορετικές αντιλήψεις, προσεγγίσεις και διαφορετικό ποινικό σύστημα ως προς το ζήτημα της λεγόμενης τρομοκρατίας.
• Εκτός από τους τρομονόμους, η κυβέρνηση ενισχύει και το φακέλωμα. Ενδεικτική είναι η προσπάθεια εφαρμογής του συστήματος του ηλεκτρονικού εισιτηρίου με την πλήρη καταγραφή των μετακινήσεων και των διαδρομών των επιβατών μέσω των επικυρώσεων της ηλεκτρονικής κάρτας με το αιτιολογικό ότι αποσκοπεί στη δυνατότητα κλιμακωτής χρέωσης στο μέλλον. Καταργείται πλέον η ανώνυμη μετακίνηση ενώ, όπως σχεδιάζεται, το ηλεκτρονικό εισιτήριο περιλαμβάνει και πληθώρα προσωπικών δεδομένων.
• Αλλά ακόμα και όταν «καταργεί» η κυβέρνηση, στην πράξη κάνει το αντίθετο. Τρανό παράδειγμα η «κατάργηση» της απαράδεκτης Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου ενάντια στις μαθητικές κινητοποιήσεις, που έστειλε στα «μαθητοδικεία» αγωνιστές μαθητές. Το υπουργείο Παιδείας αιτιολόγησε την κατάργηση με το επιχείρημα ότι ο Ποινικός Κώδικας αρκεί για να τιμωρήσει «τους μαθητές όσο και τους γονείς ανήλικων μαθητών οι οποίοι παραλείπουν να τους εμποδίσουν από την τέλεση των αξιόποινων πράξεων»(!). Τρανή απόδειξη αποτελούν οι μαθητές στο Ρέθυμνο, που, με βάση αυτές τις διατάξεις, καταδικάστηκαν σε κοινωφελή εργασία.

Δεν είναι τυχαίο ότι γι' αυτήν της την προσήλωση στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία», δηλαδή στα προσχήματα για την καταστολή του εργατικού κινήματος, για τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, παίρνει και τα εύσημα από κράτη «πιλότους» στην επεξεργασία του αντιδραστικού πλαισίου. Αυτόν το μήνα κυκλοφόρησε η έκθεση του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για τη διεθνή τρομοκρατία, η οποία θεωρεί ως θετικό το γεγονός ότι η Ελλάδα με τον «τρομονόμο» «υποβάλλει τους Ελληνες πολίτες στους ισχύοντες διεθνείς νόμους» και «θέτει σε εφαρμογή τους ισχύοντες νόμους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπεριλαμβανομένου του νόμου της ΕΕ κατά της τρομοκρατίας». Επίσης, εκφράζει ικανοποίηση για την ενίσχυση των σχετικών υπηρεσιών, δηλαδή της «Αντιτρομοκρατικής» στην Ελλάδα και αναδεικνύει την «ευαισθησία» της Ελλάδας για την καταπολέμηση της «ριζοσπαστικοποίησης» με σεμινάρια στην αστυνομία, στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους, στους τελωνειακούς κ.λπ.
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση μόνο «αθώα» δεν είναι, αφού αναπαράγει και ενισχύει το όλο κλίμα «τρομοϋστερίας», που δίνει τελικά και το σήμα για ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού από όλους τους θεσμούς του αστικού κράτους. Εξίσου υποκριτική είναι και η «ευαισθησία» της ΝΔ που δήθεν κόπτεται για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι την παραβιάζει με τις παρεμβάσεις της, ενώ και η ίδια χρησιμοποιούσε όμοιες μεθόδους όταν ήταν κυβέρνηση.