Μεγάλες διαστάσεις παίρνει η αντιπαράθεση ΗΠΑ και ΕΕ,
και κυρίως Γερμανίας, μετά την απόφαση την προηγούμενη βδομάδα από το
αμερικανικό Κογκρέσο να επιβάλει νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας (κάτι που
πρέπει να εγκριθεί από τον Αμερικανό Πρόεδρο για να έχει ισχύ νόμου).
Οι νέες κυρώσεις γίνονται τυπικά λόγω της σύγκρουσης στην Ουκρανία και
τη φερόμενη ανάμειξη των Ρώσων στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές. Ο
πραγματικός λόγος της αντιπαράθεσης που κλιμακώνεται σχετίζεται με
τεράστια συμφέροντα σε πολλούς τομείς, με πιο χαρακτηριστικό αυτόν της
Ενέργειας. Οι καπιταλιστές την ίδια ώρα που συνεργάζονται βρίσκονται σε
ανταγωνισμό μεταξύ τους, και αυτό συμβαίνει είτε μέσα στις λυκοσυμμαχίες
(βλέπε κόντρες στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ) είτε ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά
κέντρα και ισχυρές δυνάμεις, ΗΠΑ - Ρωσία, ΗΠΑ - Γερμανία, ΗΠΑ - Κίνα
κ.λπ.
Ενα, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου φαίνεται ανάγλυφα η αλληλεξάρτηση ευρωπαϊκών και ρωσικών μονοπωλίων και όπου εκδηλώνεται η σφοδρή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, είναι αυτό της Ενέργειας και του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί από τη Βαλτική Θάλασσα (Βόρειος Αγωγός 2 - «Νord Steam 2») τη Γερμανία και ολόκληρη την ΕΕ, πρωτίστως τις βιομηχανικές μονάδες, για τις οποίες ενδιαφέρονται πρωταρχικά οι αστικές κυβερνήσεις. Στο έργο αυτό, αξίας κάπου 9,5 δισ. ευρώ (που πηγαίνει παράλληλα με τον ήδη υπάρχοντα ομώνυμο πρώτο αγωγό), συμμετέχουν οι γερμανικές εταιρείες «Wintershall» και «Uniper», η βρετανο-ολλανδική «Shell», η αυστριακή OMV και η γαλλική «Engie», 26 ευρωπαϊκές τράπεζες, ανάμεσά τους η γερμανική «Deutsche Bank», η γαλλική «Societe Generale», η βρετανική «Royal Bank of Scotland» και άλλες, καθώς και η ρωσική «Gazprom».
Οι ΗΠΑ θέλουν να ακυρώσουν το έργο αυτό, που έχει προγραμματιστεί να ενταχθεί στο ενεργειακό δίκτυο το 2020, αξιοποιώντας και επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι εταίροι τους, όπως το θέμα της «απεξάρτησης της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια». Εως τώρα η Ρωσία εξακολουθεί να καλύπτει πάνω από το 30% των αναγκών της ΕΕ, καθιστώντας την πρώτη στον τομέα αυτό, με αντίστοιχο ποσοστό και στο πετρέλαιο. Επικριτές επίσης υπάρχουν και μέσα στην ΕΕ, ειδικά στις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία, ωστόσο μεγάλες δυνάμεις όπως η Γερμανία, η Γαλλία, Ιταλία κ.λπ., βλέπουν ότι τους συμφέρει η μεταφορά των καυσίμων με τους ρωσικούς αγωγούς, παρά η πιο κοστοβόρα χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. Yπάρχουν αναλύσεις που μιλάνε για τουλάχιστον 30% πιο ακριβό το LNG. Ακριβώς σε αυτό όμως είναι που θέλουν να μπουν «σφήνα» τα αμερικανικά μονοπώλια, για να προωθήσουν το δικό τους σχιστολιθικό αέριο LNG, που θα μεταφέρουν με πλοία και ήδη προχωρούν στη δημιουργία τερματικών σταθμών στα Βαλκάνια.
***
Οι κυρώσεις των ΗΠΑ, που αφορούν και εταιρείες
που συνεργάζονται με τη Ρωσία, δηλαδή ισχυρά ευρωπαϊκά μονοπώλια, έχουν
δημιουργήσει ανησυχία σε χώρες της ΕΕ, γιατί θίγονται τα συμφέροντά
τους για να ευνοηθούν αυτά των ΗΠΑ. Γι' αυτό και εξετάζονται σοβαρά
αντικυρώσεις κατά των ΗΠΑ. Η υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας,
Μπριγκίτε Τσίπρις, σε επανειλημένες δηλώσεις της καλεί την Ευρωπαϊκή
Επιτροπή να εξετάσει το ενδεχόμενο αντικυρώσεων. Στην τελευταία της
δήλωση στον δημοσιογραφικό όμιλο «Funke Mediengruppe» σημείωσε
χαρακτηριστικά: «Φυσικά δεν θέλουμε έναν εμπορικό πόλεμο. Ομως είναι
σημαντικό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εξετάσει τώρα αντίμετρα».Ενα, ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπου φαίνεται ανάγλυφα η αλληλεξάρτηση ευρωπαϊκών και ρωσικών μονοπωλίων και όπου εκδηλώνεται η σφοδρή αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, είναι αυτό της Ενέργειας και του αγωγού ρωσικού φυσικού αερίου, που τροφοδοτεί από τη Βαλτική Θάλασσα (Βόρειος Αγωγός 2 - «Νord Steam 2») τη Γερμανία και ολόκληρη την ΕΕ, πρωτίστως τις βιομηχανικές μονάδες, για τις οποίες ενδιαφέρονται πρωταρχικά οι αστικές κυβερνήσεις. Στο έργο αυτό, αξίας κάπου 9,5 δισ. ευρώ (που πηγαίνει παράλληλα με τον ήδη υπάρχοντα ομώνυμο πρώτο αγωγό), συμμετέχουν οι γερμανικές εταιρείες «Wintershall» και «Uniper», η βρετανο-ολλανδική «Shell», η αυστριακή OMV και η γαλλική «Engie», 26 ευρωπαϊκές τράπεζες, ανάμεσά τους η γερμανική «Deutsche Bank», η γαλλική «Societe Generale», η βρετανική «Royal Bank of Scotland» και άλλες, καθώς και η ρωσική «Gazprom».
Οι ΗΠΑ θέλουν να ακυρώσουν το έργο αυτό, που έχει προγραμματιστεί να ενταχθεί στο ενεργειακό δίκτυο το 2020, αξιοποιώντας και επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι εταίροι τους, όπως το θέμα της «απεξάρτησης της ΕΕ από τη ρωσική Ενέργεια». Εως τώρα η Ρωσία εξακολουθεί να καλύπτει πάνω από το 30% των αναγκών της ΕΕ, καθιστώντας την πρώτη στον τομέα αυτό, με αντίστοιχο ποσοστό και στο πετρέλαιο. Επικριτές επίσης υπάρχουν και μέσα στην ΕΕ, ειδικά στις Βαλτικές χώρες και την Πολωνία, ωστόσο μεγάλες δυνάμεις όπως η Γερμανία, η Γαλλία, Ιταλία κ.λπ., βλέπουν ότι τους συμφέρει η μεταφορά των καυσίμων με τους ρωσικούς αγωγούς, παρά η πιο κοστοβόρα χρήση υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. Yπάρχουν αναλύσεις που μιλάνε για τουλάχιστον 30% πιο ακριβό το LNG. Ακριβώς σε αυτό όμως είναι που θέλουν να μπουν «σφήνα» τα αμερικανικά μονοπώλια, για να προωθήσουν το δικό τους σχιστολιθικό αέριο LNG, που θα μεταφέρουν με πλοία και ήδη προχωρούν στη δημιουργία τερματικών σταθμών στα Βαλκάνια.
***
Σε αυτή τη μεγάλη γεωστρατηγική σκακιέρα εντάσσονται
επομένως τα μέτρα που παίρνουν οι ΗΠΑ αλλά και η «γκρίνια» των αστικών
κυβερνήσεων των ισχυρότερων χωρών της ΕΕ. Το κουβάρι των
αλληλοδιαπλεκόμενων και αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων θα εξακολουθήσει
να υπάρχει, όσο τα μονοπώλια ελέγχουν τον πλούτο που παράγουν οι λαοί.
Οσο για τα περί δίκαιου συστήματος εμπορίου που χρησιμοποιούν διάφορες
δυνάμεις, περί ισορροπημένης ανάπτυξης και «αμοιβαίων» (win - win)
συνεργασιών, πρόκειται για ουτοπικές προσπάθειες εξανθρωπισμού δήθεν του
καπιταλισμού. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ, όπως «ο λύκος δεν
πρόκειται ποτέ να φυλάξει τα πρόβατα». Οι λαοί μέσα από τις κολιγιές
και τις κόντρες των εκμεταλλευτών τους πρέπει να αντλούν πείρα στην πάλη
για οριστική κατάργησή τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου