Απ’ ό,τι φαίνεται, την αλήθεια λένε μόνο όσοι θέλουν να βομβαρδίσουν κάτι.
Το εργάκι με τα ΜΜΕ είναι λίγο πολύ γνωστό. Σου δείχνουν κάποιον που πεινάει, για να σου πουν ότι ζεις με περισσότερα απ’ όσα αξίζεις. Σου δείχνουν ένα σκάνδαλο διαφθοράς, για να σου πουν ότι φταίει κάποιο συγκεκριμένο άτομο για το υπό κατάρρευση οικονομικό σύστημα. Σου δείχνουν έναν δικτάτορα, για να σου πουν ποια μεριά του πλανήτη θα κομματιάσουν αυτή τη βδομάδα.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργατοώρες, αφιερώνονται παγκοσμίως στην παρουσίαση γεγονότων που θα συμβάλλουν προς αυτή τη την κατεύθυνση. Τις περισσότερες φορές απλά παρουσιάζοντας μια είδηση έτσι όπως συμφέρει να παρουσιαστεί και αλλά φορές κατασκευάζοντας μια είδηση απ’ το μηδέν. Δημιουργώντας δηλαδή hoaxes όπως τα είχαμε μάθει, ή fake news όπως προτιμούν να τα αποκαλούν οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ.
Μετά και την εκλογή του Τραμπ, οι φωνές που ήθελαν μεγαλύτερη πίεση ενάντια στη δημοσιοποίηση και τη διασπορά των fake news, αυξήθηκαν. Κολοσσοί ενημέρωσης, κοινωνικών δικτύων, αλλά και απλών πολυεθνικών όπως η Apple, δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε ψεύτικες ειδήσεις, να μη γίνονται τόσο εύκολα γνωστές, όσο πριν. Καλή ευκαιρία βρήκαν επίσης και διάφοροι κομπογιαννίτες του διαδικτύου, που υπόσχονταν πως με το δικό τους αλγόριθμο μπορεί κανείς να βρει αμέσως τα fake news και “σας παρακαλούμε αν θέλει κάποιος να μας δώσει ένα ευρώ για να το τελειοποιήσουμε”.
Ναυαρχίδες της παγκόσμιας ενημέρωσης, όπως η Washington Post, της οποίας το αφεντικό έχει εμπορικές συναλλαγές με τη CIA ύψους 600 εκατ. δολαρίων, κατάφεραν να βρεθούν στην ιδιότυπη θέση να είναι ταυτόχρονα δημιουργοί αλλά και διώκτες των ψεύτικων ειδήσεων. Έτσι η φυλλάδα που είχε βγάλει την είδηση για τους Ρώσους χάκερς που πήραν τον έλεγχο του ηλεκτρικού δικτύου του Βερμόντ, δημοσίευσε επίσης (για το καλό μας) και μια λίστα με ιστοσελίδες που ίσως πρέπει να αποφεύγουμε αν θέλουμε έγκαιρη ενημέρωση.
Το περίεργο με αυτή τη λίστα, είναι πως στο μεγαλύτερο κομμάτι της,
περιέχει αντιπολεμικές και αριστερές ιστοσελίδες, κάποιες από τις οποίες
μάλιστα είναι πολύ πιο αξιόπιστες από τη φυλλάδα της CIA.
Όπως ήταν φυσικό, μία τόσο έγκριτη λίστα μίας τόσο έγκριτης φυλλάδας, δε θα έπρεπε και δε θα μπορούσε να μείνει αναξιοποίητη. Και αυτό ακριβώς σκέφτηκε και η Google. Η μηχανή αναζήτησης δηλαδή που χρησιμοποιεί ο πλανήτης, για να μάθει αν κάτι έχει γίνει ή όχι. Και συνήθως αν δεν υπάρχει στο google, δεν υπάρχει και στο ίντερνετ και άρα δεν έχει γίνει.
Η εταιρεία λοιπόν που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα τόσα πολλά πράγματα δωρεάν, αποφάσισε ξανά από την καλή της την καρδιά, να αναπτύξει έναν δικό της αλγόριθμο που θα μειώνει ή και θα εξαφανίζει τα fake news από τα αποτελέσματα αναζήτησης των χρηστών της.
Ένα πρόβλημα που προέκυψε από τον καιρό που δημιουργήθηκε αυτός ο αλγόριθμος, είναι πως αντιπολεμικές και αριστερές ιστοσελίδες, άρχισαν να πέφτουν σε επισκεψιμότητα με σταθερό ρυθμό. Και ναι, μπορεί ξαφνικά μια μέρα του Ιανουαρίου του 2017 να αποφάσισαν οι περισσότεροι αριστεροί στον πλανήτη, να μην είναι τόσο ενάντια στον πλανήτη και να μην ενημερώνονται πλέον από το μέσα που είχαν επιλέξει μέχρι τότε. Είναι ένα ενδεχόμενο, πράγματι. Ένα άλλο ενδεχόμενο όμως, είναι πως εκείνος ο αλγόριθμος της Google, είναι ένας τύπος που τον λένε αλγόριθμο, κάθεται σε ένα γραφείο της Google και κόβει όσες σελίδες δεν αρέσουν στην πολεμική βιομηχανία.
Πρώτο έκανε την καταγγελία το World Socialist Web Site, σε άρθρο του που αναλύει πώς μειώθηκε η κίνησή του, σε συνάρτηση μάλιστα με συγκεκριμένες λέξεις που μπορεί να αναζητούσε κάποιος χρήστης ενώ ταυτόχρονα μια πρόχειρη παρουσίαση έκανε και για άλλες σελίδες.
Και πράγματι αν κάποιος κοιτάξει το πώς κινήθηκε η επισκεψιμότητα
αυτών των σελίδων το τελευταίο εξάμηνο, θα δει μια ομοιόμορφη και
σταθερή πτωτικότητα.
Και ναι, μπορεί όλα αυτά να είναι θεωρίες συνωμοσίας Μπορεί πράγματι,
μια εταιρεία που μονοπωλεί το ίντερνετ και τη διαδικτυακή ενημέρωση, να
μην έχει καμία πρόθεση να συνεργαστεί σε επίπεδο προπαγάνδας με την
πολεμική βιομηχανία και μια μυστική υπηρεσία, για να προωθήσει την άποψη
πως πρέπει να βομβαρδίσουμε τα πάντα. Μπορεί και να έχει.
Μπορεί επίσης αυτό που ξεκινάει σιγά-σιγά από το εξωτερικό, να έρθει κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Μπορεί μία μέρα το πιο αξιόπιστο αλλά και μοναδικό μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα να θεωρείται το Πρώτο Θέμα. Μπορεί σε κάποιο σημείο, να μην μπορείτε να βρείτε κανένα άρθρο σε κάποια αναζήτηση στο google, που να μην έρχεται από την Καθημερινή, τη Lifo, το Vice και τον Σκάι. Ή μπορεί να είμαστε εμείς πολύ καχύποπτοι με την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όπως και να ‘χει όμως, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, γιατί ιδιωτική εταιρεία είναι. Σε όποιον δεν αρέσει, να μην τη χρησιμοποιεί. Μπορεί να χρησιμοποιεί άλλες μηχανές αναζήτησης. (;)
Το εργάκι με τα ΜΜΕ είναι λίγο πολύ γνωστό. Σου δείχνουν κάποιον που πεινάει, για να σου πουν ότι ζεις με περισσότερα απ’ όσα αξίζεις. Σου δείχνουν ένα σκάνδαλο διαφθοράς, για να σου πουν ότι φταίει κάποιο συγκεκριμένο άτομο για το υπό κατάρρευση οικονομικό σύστημα. Σου δείχνουν έναν δικτάτορα, για να σου πουν ποια μεριά του πλανήτη θα κομματιάσουν αυτή τη βδομάδα.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργατοώρες, αφιερώνονται παγκοσμίως στην παρουσίαση γεγονότων που θα συμβάλλουν προς αυτή τη την κατεύθυνση. Τις περισσότερες φορές απλά παρουσιάζοντας μια είδηση έτσι όπως συμφέρει να παρουσιαστεί και αλλά φορές κατασκευάζοντας μια είδηση απ’ το μηδέν. Δημιουργώντας δηλαδή hoaxes όπως τα είχαμε μάθει, ή fake news όπως προτιμούν να τα αποκαλούν οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ.
Μετά και την εκλογή του Τραμπ, οι φωνές που ήθελαν μεγαλύτερη πίεση ενάντια στη δημοσιοποίηση και τη διασπορά των fake news, αυξήθηκαν. Κολοσσοί ενημέρωσης, κοινωνικών δικτύων, αλλά και απλών πολυεθνικών όπως η Apple, δεσμεύτηκαν να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε ψεύτικες ειδήσεις, να μη γίνονται τόσο εύκολα γνωστές, όσο πριν. Καλή ευκαιρία βρήκαν επίσης και διάφοροι κομπογιαννίτες του διαδικτύου, που υπόσχονταν πως με το δικό τους αλγόριθμο μπορεί κανείς να βρει αμέσως τα fake news και “σας παρακαλούμε αν θέλει κάποιος να μας δώσει ένα ευρώ για να το τελειοποιήσουμε”.
Ναυαρχίδες της παγκόσμιας ενημέρωσης, όπως η Washington Post, της οποίας το αφεντικό έχει εμπορικές συναλλαγές με τη CIA ύψους 600 εκατ. δολαρίων, κατάφεραν να βρεθούν στην ιδιότυπη θέση να είναι ταυτόχρονα δημιουργοί αλλά και διώκτες των ψεύτικων ειδήσεων. Έτσι η φυλλάδα που είχε βγάλει την είδηση για τους Ρώσους χάκερς που πήραν τον έλεγχο του ηλεκτρικού δικτύου του Βερμόντ, δημοσίευσε επίσης (για το καλό μας) και μια λίστα με ιστοσελίδες που ίσως πρέπει να αποφεύγουμε αν θέλουμε έγκαιρη ενημέρωση.
Όπως ήταν φυσικό, μία τόσο έγκριτη λίστα μίας τόσο έγκριτης φυλλάδας, δε θα έπρεπε και δε θα μπορούσε να μείνει αναξιοποίητη. Και αυτό ακριβώς σκέφτηκε και η Google. Η μηχανή αναζήτησης δηλαδή που χρησιμοποιεί ο πλανήτης, για να μάθει αν κάτι έχει γίνει ή όχι. Και συνήθως αν δεν υπάρχει στο google, δεν υπάρχει και στο ίντερνετ και άρα δεν έχει γίνει.
Η εταιρεία λοιπόν που έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα τόσα πολλά πράγματα δωρεάν, αποφάσισε ξανά από την καλή της την καρδιά, να αναπτύξει έναν δικό της αλγόριθμο που θα μειώνει ή και θα εξαφανίζει τα fake news από τα αποτελέσματα αναζήτησης των χρηστών της.
Ένα πρόβλημα που προέκυψε από τον καιρό που δημιουργήθηκε αυτός ο αλγόριθμος, είναι πως αντιπολεμικές και αριστερές ιστοσελίδες, άρχισαν να πέφτουν σε επισκεψιμότητα με σταθερό ρυθμό. Και ναι, μπορεί ξαφνικά μια μέρα του Ιανουαρίου του 2017 να αποφάσισαν οι περισσότεροι αριστεροί στον πλανήτη, να μην είναι τόσο ενάντια στον πλανήτη και να μην ενημερώνονται πλέον από το μέσα που είχαν επιλέξει μέχρι τότε. Είναι ένα ενδεχόμενο, πράγματι. Ένα άλλο ενδεχόμενο όμως, είναι πως εκείνος ο αλγόριθμος της Google, είναι ένας τύπος που τον λένε αλγόριθμο, κάθεται σε ένα γραφείο της Google και κόβει όσες σελίδες δεν αρέσουν στην πολεμική βιομηχανία.
Πρώτο έκανε την καταγγελία το World Socialist Web Site, σε άρθρο του που αναλύει πώς μειώθηκε η κίνησή του, σε συνάρτηση μάλιστα με συγκεκριμένες λέξεις που μπορεί να αναζητούσε κάποιος χρήστης ενώ ταυτόχρονα μια πρόχειρη παρουσίαση έκανε και για άλλες σελίδες.
Μπορεί επίσης αυτό που ξεκινάει σιγά-σιγά από το εξωτερικό, να έρθει κάποια στιγμή και στην Ελλάδα. Μπορεί μία μέρα το πιο αξιόπιστο αλλά και μοναδικό μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα να θεωρείται το Πρώτο Θέμα. Μπορεί σε κάποιο σημείο, να μην μπορείτε να βρείτε κανένα άρθρο σε κάποια αναζήτηση στο google, που να μην έρχεται από την Καθημερινή, τη Lifo, το Vice και τον Σκάι. Ή μπορεί να είμαστε εμείς πολύ καχύποπτοι με την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Όπως και να ‘χει όμως, δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό, γιατί ιδιωτική εταιρεία είναι. Σε όποιον δεν αρέσει, να μην τη χρησιμοποιεί. Μπορεί να χρησιμοποιεί άλλες μηχανές αναζήτησης. (;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου